เอาแต่ใจ

"เมื่อไหร่พี่ลีโอจะกลับมานายรู้มั้ย" มือก็แกะของขวัญเฮียปากก็ถามถึงเจ้าของกล่องของขวัญในมือส่วนของขวัญของผมน่ะเหรอวางอยู่ที่พื้น หึ หึ มันน่าเอาไปทิ้งแม่ง

"ต้นปีหน้ามั้ง"

"ดีใจจังไม่เจอตั้งหลายปี"

"อืม"

"เออว่าแต่นายรู้ไหมว่าพี่ลีโออยู่ที่โน่นอ่ะมีเรื่องสาวๆ บ้างไหม"

"จะเหลือเหรอ"

"หมายความว่าไง"

"ถ้าเธอเปิดหูเปิดตาเธอก็คงจะรู้ว่าเฮียของฉันน่ะมันเจ้าชู้ขนาดไหน เธอเลิกหวังลมๆ แล้งๆ เหอะ"

"ไม่มีทางเรื่องอะไร คอยดูนะถ้าพี่ลีโอกลับมาฉันจะทวงสัญญาจากเขา"

"โอ๊ยสัญญาปัญญาอ่อนนั่นน่ะนะ5555เฮียมันคงจำหรอก" สัญญาที่ผมบอกว่าปัญญาอ่อนมันปัญญาอ่อนจริงๆ ครับ มีอย่างที่ไหนชวนเฮียผมเล่นตุ๊กตาเจ้าชายเจ้าหญิงแล้วบังคับให้เฮียผมสัญญาว่าโตมาจะแต่งงานด้วย ไร้สาระชิบหาย

"ก็ลองลืมดูสิ"

"เธอคิดว่าเธอเป็นใครจะทำอะไรเฮียมันได้วะห๊ะ"

"ทำพี่ลีโอไม่ได้ฉันก็จะทำให้ผู้หญิงของเขาแทนสิ"

"เอาที่สบายใจละกัน งั้นฉันกลับก่อนนะ"

"กลับดิใครห้ามไว้" แม่งดูปากเจ้าของงานสิครับรู้งี้ไม่มาให้เสียเวลาหรอกเหอะ!! ผมเดินมาถึงหน้าบ้านกำลังจะโทรให้พ่อมารับก็เจอเข้ากับลุงภัทรแล้วก็น้าเคทที่เดินมาทางผมพอดี

"สวัสดีครับลุงภัทรน้าเคท"

"จากัวร์เจอตัวเราพอดีเลยน้ากำลังตามหา" ตามหา?? ตามหาทำไม

"เราว่างมั้ย"

"หมายถึงตอนนี้เหรอครับ"

"อื้มมม"

"ก็ว่างครับ"

"งั้นดีเลยน้าอยากจะขอเราช่วยน้องพรีมหน่อย"

"ช่วย?? ช่วยอะไรครับ"

"น้ารู้มาว่าเราเก่งวิชาฟิสิกส์กับเคมี"

"ก็พอได้ครับไม่ได้เก่งอะไรมาก"

"อย่าถ่อมตัวสิ"

"ก็.." ผมยอมรับครับว่าตัวเองเก่งแต่จะให้ชมตัวเองคงจะไม่ดี

"น้าอยากขอให้จากัวร์ช่วยสอนวิชานี้ให้ยัยพรีมหน่อยอาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้วน้ากลัวยัยพรีมจะทำข้อสอบไม่ได้"

ผมจำใจต้องเดินกลับเข้ามาในงานอีกครั้งและตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้ายัยพรีมที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ

"แม่จะให้จากัวร์ช่วยสอนหนู"

"ไม่เอาค่ะ"

"ไม่เอาไม่ได้นะคะถ้าน้องพรีมสอบไม่ผ่านน้องพรีมอาจจะต้องเรียนซ้ำชั้นนะคะ"

"ก็ให้คุณพ่อไปพูดกับคุณครูใหญ่ที่โรงเรียนสิคะมีแต่คนเกรงใจคุณพ่อกันทั้งนั้นไม่มีใครกล้าให้น้องพรีมเรียนซ้ำชั้นหรอกค่ะ ใช่มั้ยคะพ่อขา" ยัยพรีมเดินไปกอดลุงภัทรพูดน้ำเสียงอ้อนๆ

"แต่เรื่องนี้พ่อคงช่วยหนูไม่ได้นะคะลูก หนูต้องสอบให้ได้สอบให้ผ่านด้วยตัวของหนูเอง"

"ไม่เอาน้องพรีมไม่อยากเรียนวิชาพวกนี้เรียนไปก็ไม่รู้เรื่องค่ะพ่อขาแม่ขามันยากมันเข้าใจยากมากเลย"

"แล้วทำไมคนอื่นถึงเรียนรู้เรื่องทำไมจากัวร์ถึงเรียนแล้วสอบได้คะแนนเต็มล่ะลูก" ยิ่งน้าเคทพูดอวดความเก่งของผมให้ยัยนี่ฟังผมก็ยิ่งโดนยัยพรีมมองแรงมองอย่างไม่พอใจเข้าไปใหญ่

"จากัวร์อาจจะโกงข้อสอบก็ได้"

"ห๊ะ!! " แม่งดูถูกผมเกินไปแล้วยัยนี่

"พรีมทำไมไปพูดแบบนั้นล่ะลูก หนูขอโทษจากัวร์เดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ไม่ขอโทษค่ะ"

"น้องพรีม!!! "

"ไม่เป็นไรครับน้าเคทผมไม่ถือหรอก"

"ยังไงๆ วันนี้น้องพรีมก็ต้องให้จากัวร์สอนเพราะถ้าลูกสอบตกสองวิชานี้แม่จะไม่พาลูกไปกรุงเทพเพื่อเจอพี่ลีโอ" ได้ผลทันทีครับยัยนี่ต้องโดนขู่แบบนี้

"คุณแม่ทำไมต้องขู่น้องพรีมด้วยวิธีนี้คะ คุณแม่ก็รู้ว่าน้องพรีมรักพี่ลีโอมากแค่ไหน ฮือออ ฮือออ" ร้องไห้ละครับโดนขู่แค่นี้ถึงกับร้องไห้แถมยังไม่มีใครโอ๋อีกเพราะน้าเคทดึงแขนลุงภัทรไว้เพื่อไม่ให้เข้าไปโอ๋ยัยตัวแสบ สมน้ำหน้า5555

เวลาต่อมาที่ห้องนอนยัยพรีม

"น้าฝากด้วยนะจากัวร์ถ้าน้องพรีมดื้อไม่ยอมฟังก็บอกไปน้าเดี๋ยวน้ามาจัดการเอง"

"ครับน้าเคท^^" ผมยิ้มให้กับท่านก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้ผมอยู่กับดาราเจ้าบทบาทตามลำพังสองคน

"แม่เธอออกไปจากห้องแล้วเลิกร้องเหอะมันน่ารำคาญ" ผมบอกคนที่กำลังนั่งร้องไห้ไม่หยุด

"หุบปากไปเลย เพราะนายคนเดียว" ยัยพรีมเงยหน้าขึ้นมาว่าผมโดยที่เธอไม่มีน้ำตาสักหยดที่ร้องไห้เมื่อกี้การแสดงล้วนๆ

"อะไรวะเกี่ยวไรกับฉัน"

"นายเก่งวิชาฟิสิกส์เคมีไงฉันเลยต้องถูกบังคับให้มานั่งฟังให้นายสอน"

"คนมันเก่งช่วยไม่ได้"

"แหวะคนหลงตัวเองหมั่นไส้ว่ะ"

"เอาล่ะฉันไม่อยากเสียเวลาเพราะมันก็ค่ำแล้วเรามาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่า" ผมตัดบทเพราะตอนนี้ก็ใกล้สองทุ่มแล้วผมมีเวลาสอนยัยนี่สองชั่วโมงตามที่ได้ตกลงกับน้าเคทเอาไว้

"ฉันไม่อยากเรียนฉันง่วง"

"ไม่ได้!!! ยังไงเธอก็ต้องเรียน"

"งั้นฉันจ้างนายไม่ต้องสอนโอเคไหม"

"ไม่โอเคเพราะฉันรับเงินจากแม่เธอมาแล้วเงินเธอฉันไม่ต้องการ" อันที่จริงผมไม่ได้รับเงินอะไรหรอกครับแม้ว่าตอนแรกน้าเคทจะให้ค่าเสียเวลาที่ผมช่วยสอนยัยพรีมแต่ผมไม่เอาครับเกรงใจท่านแล้วก็สงสารท่านด้วยที่ต้องมาเสียเงินเพราะมีลูกสาวโง่ไม่เอาไหนแบบยัยนี่