บทที่ 10 ฉันหิว

"ฉันว่าไม่ดีมั้งคะ นั่นมันคือกฏที่คาสิโน แต่มันไม่ใช่กฎของที่นี่"

"เธอคิดว่าตัวเองมีค่าขนาดนั้นมากเลยหรอ อย่าลืมสิว่าเงินหนึ่งล้านบาท ฉันเอาไปตีกะหรี่ได้ตั้งหลายคน ทำไมต้องเสียให้เธอแค่คนเดียวด้วย!"

"นั่นมันเรื่องของคุณค่ะ แต่หน้าที่ของฉันตรงนั้นมันจบลงแล้ว หลังจากนี้ฉันมีแค่หน้าที่ดูแลคุณ" น้ำหนาวตกใจรีบก้าวถอยหลังด้วยความกลัว เมื่อร่างสูงกรู่เข้ามาใช้สองแขนล็อคตัวของเธอเข้ากับผนังห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าหล่อคมอย่างกล้าๆกลัวๆ ชายหนุ่มยิ้มมุมปากแล้วเคลื่อนหน้าลงมางับถึงติ่งหูของเธอเข้าอย่างอย่าง "โอ้ยยยย!!"

"ตราบใดก็ตามที่เธออยู่ในที่ของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้"

"..."

"ต้องขอบคุณแม่ของฉัน ที่ประเคนอีตัวมาให้ถึงห้อง ซาบซึ้งน้ำใจซะจริงๆ"

พลัก!

"ฉันไม่ใช่อีตัวค่ะ!" น้ำหนาวผลักอกแกร่งออกห่างจากตัวอย่างไม่พอใจ คำก็ดูถูกสองคำก็ดูถูก นี่เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกันนะ! คิดว่าตัวเองรวยแล้วสูงส่งมากหรือไงถึงขั้นจะทำอะไรกับผู้หญิงก็ได้ "คุณเลิกดูถูกฉันได้แล้วค่ะ!"

"..." กันเลิกคิ้วขึ้นพลางเบะปาก "ทำไม? พูดแทงใจดำหรอ"

"คุณพูดเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่น ไม่คิดบ้างหรอคะ ว่าถ้าคนฟังเขาได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากของคุณ เขาจะรู้สึกยังไง"

"ก็แล้วแต่สิ บอกแล้วไงว่าถ้าเธอยังยืนยันที่จะอยู่ที่นี่..เธอจะต้องเจอกับอะไร"

"ได้ค่ะ คุณจะทำอะไรก็เชิญ!" น้ำหนาวสบตาเข้ากับร่างสูงอย่างจริงจัง แต่อีกฝ่ายกลับมองด้วยท่าทางเยาะเย้ยพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มไปมา "หลังหมดสัญญาคุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าฉันอีกเลย!"

"ฮ่า ฮ่า สำคัญตัวเกินไปไหมน้ำหนาว น้ำหน้าอย่างเธอแค่วันเดียวฉันก็ยังไม่อยากเจอเลย สะอิดสะเอียนเป็นบ้า!!"

"..." หน้าหนาวไม่ตอบโต้อะไร เธอเม้มปากเป็นเส้นตรงข่มอารมณ์เอาไว้ข้างใน แม้จะโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเขาคือลูกชายของคนที่จ่ายเงินจ้างเธอ "อ้ะ!!"

"จะไปไหน!"

"ไปเก็บข้าวของให้คุณไงคะ"

กันปลายตามองกลับไปยังกองข้าวของ ซึ่งกองอยู่ด้านหลัง ก่อนจะหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ มือใหญ่ฉีกกระชากเสื้อผ้าของคนตัวเล็กจนขาดวิ่นอย่างที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว

แคว่กกก!!

"ว้ายยยย!!!"

"ข้าวของช่างมัน แต่ตอนนี้ฉันหิวแล้ว"

"มะ..ไม่นะ..อึก...อ้ะ!!!"

"อย่าเล่นตัวได้ไหมรำคาญ! เห็นมาทุกซอกทุกมุมแล้วทำเป็นอาย..ต้องให้บอกไหมว่าเธอมีไฝอยู่ตรงไหนบ้าง!!"

"คะ..คุณก็ปิดไฟก่อนสิคะ" น้ำหนาวพยายามดึงสาบเสื้อปกปิดหน้าอกอวบไว้ ร่องรอยแห่งความโหดร้ายยังไม่จางหาย มันยังคงติดอยู่บนร่างกายของเธอ แต่ทว่าเมื่ออีกฝ่ายเห็น เขากลับหัวเราะเยาะด้วยความสะใจ ที่เรียกฝากร่องรอยเอาไว้บนเนื้อขาวเนียน

"เป็นแค่อีตัวมีสิทธิ์ต่อรองด้วยหรอ" ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนฝังจมูกลงบนซอกคอหอมกรุ่น ซุกไซร้อย่างเอาเป็นเอาตายในขณะที่สองมือรวบข้อมือของคนตัวเล็กไว้เหนือหัว แล้วใช้ร่างกายเบียดกับร่างของน้ำหนาวจนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงแท่งอะไรบางอย่างที่มันแข็งตั้งแทงหน้าท้องของเธออยู่!

"อึก..อ้ะ!!!"

"อร้าา..นมใหญ่เป็นบ้าเลย!!"

"เบาๆ..อื้อออ..ฉันเจ็บ โอ๊ยยย!!"

ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นเนื้อนวลเนียนไปทั่วทั้งร่าง ยามที่เขาลากไล้ฝ่ามือร้อนผ่านเนื้อตัวของเธอ หญิงสาวขนลุกซู่ เธอยังไม่ชินกับสัมผัสเท่าไหร่ ใช่สิ...นี่มันเพิ่งครั้งที่สองเองนะ อีกอย่างเมื่อคืนโดนยาเสียสาวด้วยทำให้เธอไม่ได้สติ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนเขาเอาไปกี่ครั้งแต่จำความเจ็บนั้นได้ขึ้นใจ มันเจ็บมาก! เจ็บจนไม่อยากทำแบบนี้อีกแล้ว!!

จ๊วบ! จ๊วบ!

กันขว้างบราเซียสีดำตัวเก่าทิ้ง ก่อนจะชกริมฝีปากลงไปดูดดุนหน้าอกอวบอย่างป่าเถื่อน เหมือนเสือที่ไม่ได้กินเนื้อมานานนับปี เสียงดูดหน้าอกของเธอดังจ๊วบลั่นห้อง น้ำหนาวทำได้เพียงแค่กำหมัดแน่นๆเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด

"อืมมม~"

"อึก..คะ..คุณ"

"อร้าาาา..."

จุ๊บบ!

จ๊วบบบบ!!!

O.O!!

ชายหนุ่มเคลื่อนมือลงไปยังส่วนล่างแล้วกระชากแพนตี้ตัวน้อยอย่างไม่ปราณี ในขณะที่อีกมือตรึงข้อมือของเธอไว้เหนือหัว เขาลูบไล้บั้นท้ายงอนงาม บีบเค้น นวดคลึง จนทำให้คนตัวเล็กเริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัสอันแสนเร่าร้อนของกัน

"อึก..อร้าา..คะ..คุณ~"

"เธอพร้อมแล้วสาวน้อย โอ้วววว~"

"มะ..ไม่ค่ะ อื้อออ~"

"อร้าาา..เธอพร้อมแล้ว"

น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆที่ข้างหู มันเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูกจนคนฟังเริ่มเคลิบเคลิ้มและคล้อยตาม กันปล่อยมือของเธอให้เป็นอิสระ มือไม้ของน้ำหนาวอ่อนแรงลง หญิงสาวตวัดเกี่ยวคล้องลำคอแกร่งอย่างลืมตัวในขณะที่ฝ่ามือของกันเข้าครอบครองเนินนูนสาวอย่างไม่อ่อนโยน

ซ้วกกก!!!

"โอ้ยยยย!!"