ตอนที่4 ทายาทมาเฟีย

ผมชื่อจ้าวกล้า ลูกชายคนที่สามของตระกูลชิโนบาระ แก๊งมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศไทย ผู้ดำรงตำแหน่งประมุขมาเฟียตอนนี้คือพ่อบังเกิดเกล้าของผมเอง พ่อตั้งความหวังไว้จะให้ผมรับตำแหน่งประมุขมาเฟีย แทนที่จะเป็นเฮียจ้าวขุนหรือไม่ก็เฮียจ้าวนาย ก็อย่างว่าแหละเฮียจ้าวนายลูกชายคนที่สองย้ายตามเมียไปอยู่ญี่ปุ่นถาวร ส่วนเฮียจ้าวขุนพี่คนโตจู่ ๆ ก็กลายเป็นพ่อมือใหม่ปฏิเสธที่จะดูแลแก๊งเพราะเอาเวลาไปดูแลลูกเมีย ผมจึงกลายเป็นคนที่ถูกเลือก ไม่ต้องพูดถึงน้องสาวฝาแฝดหรอก รายนั้นเป็นหมอไม่ขอยุ่งเกี่ยวใดใดกับแก๊งมาเฟีย

ผมอายุยี่สิบสาม หน้าตาดีหล่อเหลา รักความสะอาด ชอบความท้าทาย ถ้าโกรธขึ้นมาจะโหดจนคนอื่นกลัว ปกติจะมีนิสัยค่อนข้างขี้เล่น อัธยาศัยดีกับสาวสวย แต่ไม่รู้ทำไมคนอื่นถึงคิดว่าผมเจ้าชู้...

นิยาม ‘เจ้าชู้’ สำหรับผมคือการที่มีเมียเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว แต่ยังไปเล่นกับสาวอื่นไม่เกรงใจเมียที่บ้านนั่นต่างหากที่คนเรียกว่าเจ้าชู้ แต่ผมเป็นคนไม่มีเมียไม่มีแฟน มีชีวิตอิสระ จะทำยังไงมีอะไรกับสาว ๆ คนไหนก็ได้ไม่ถือว่าผิด แล้วทำไมต้องเรียกผมว่าเจ้าชู้ล่ะ ไหนเมื่อสนุกกันทั้งสองฝ่าย

อาชีพ ณ ตอนนี้คือเที่ยวเตร่ไปวัน ๆ สะเมื่อไหร่...ผมตั้งแก๊งแข่งรถSuper car ชื่อว่าไลอ้อนเรด กับพวกเพื่อนสนิท เปิดบริษัทเล็ก ๆ ที่มีลูกน้องประมาณยี่สิบคน ทำเกี่ยวกับตกแต่งรถยนต์ โดยหาพวกอะไหล่แบรนด์ดัง ๆ มาประกอบเป็นรถซูเปอร์คาร์ แล้วเอาคันนั้นไปแข่งกับคนอื่นเพื่อหาความแรงและความแพง ถ้าชนะรถก็จะถูกแบรนด์ดังซื้อไปดัดแปลงในแบรนด์ของเขา บอกไว้เลยว่ารายได้ดีมากและคุ้มที่จะลงทุน ซึ่งผมนี่แหละคือคนขับเอง ชอบมากกับความเร็วที่ใครตามไม่ทัน มันท้าทายดี และเลือกลงแข่งแค่สองรายการเท่านั้นคือ Super Car GTM และ Super Car GTC แต่ผมชอบแบบ GTC มากกว่าเพราะสามารถเอารถไฮเปอร์คาร์มาแข่งได้ แต่ไม่ใช่วัดกันที่ความเร็วหรอก เป็นแค่อวดความหรูหราราคาแพงเสียมากกว่า

คู่แข่งทางธุรกิจมีเยอะแยะ แต่คนที่เป็นศัตรูคู่แค้นกันมานานคือไอ้โฮป มันอายุมากกว่า เป็นเจ้าของสนามแข่งรถที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แถมพ่วงด้วยธุรกิจนำเข้าอะไหล่รถยนต์แบรนด์ดังเช่นเดียวกับผม พวกเราเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ใคร ๆ ก็รู้ มักจะท้าแข่งและเดิมพันกันเป็นประจำ แต่ไม่เคยมีเรื่องฆ่าฟันกันรุนแรงเพราะปู่มันกับปู่ผมดันเป็นเพื่อนสนิทกัน

อากงเดย์นะอากง...ทำไมไม่เลือกคบเพื่อนบ้าง ไม่งั้นไอ้โฮปคงไม่ลอยหน้าลอยตาถึงป่านนี้หรอก ผมอยากจะฆ่ามันให้ตายคามือ...เพราะมันนั่นแหละทำให้น้องสาวฝาแฝดของผมต้องเจอเรื่องร้าย

ณ ปัจจุบัน

วันนี้เพิ่งจะฟันแฟนสาวได้ครั้งแรกในยกที่สี่ เธอสลบคาอกแกร่งไปตั้งแต่น้ำยังไม่แตก ผมจึงต้องเร่งจังหวะกระแทกเอวสอบหนาให้เสร็จ แล้วปล่อยใน ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ด้วยความเหนื่อยหอบ พลางกวาดสายตามองบนที่นอนเปียกไปด้วยน้ำขาวขุ่นของผมและคราบน้ำใสผสมเลือดของเธอ ปกติจะรังเกียจเพราะผมเป็นคนรักความสะอาด แต่ตอนนี้ยิ่งมองก็ยิ่งภาคภูมิใจ เอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึก แถมยังแอบถ่ายรูปแฟนสาวตอนหลับด้วยไว้แบล็คเมล์...ไม่ใช่! เอาไว้ดูเล่นเฉย ๆ

วินาทีนั้นเองเสียงเพลงจากโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้น ผมรีบกดรับด้วยความตกใจ เพราะกลัวเสียงจะทำให้เธอตื่น

[ไอ้กล้ามึงอยู่ไหน] เสียงจากปลายสายถามดังก่อนที่ผมจะแนบหูเสียอีก มันคือไอ้แฟรงก์หนึ่งในสามเพื่อนสนิทของผม น้ำเสียงร้อนรนเช่นนั้นต้องมีอะไรแน่

“กูอยู่ที่คอนโด” ตอบในขณะที่หยัดกายเปลือยเปล่าลุกขึ้นหยิบกางเกงบ๊อกเซอร์ในตู้มาสวมใส่ พลางมองร่างบางที่ยังสลบบนเตียง

[กูรู้แล้วว่าใครเป็นสาย]

“ชัวร์ไหมวะ”

[เออดิ กูให้ลูกน้องตามสืบแล้ว เดี๋ยวมันเอารูปมาให้ดู มึงจะมาดูไหมหรือให้กูส่งให้ทางแชท]

“ไม่ต้องส่ง เดี๋ยวกูไปดูเอง กูอยากจะเห็นกับตาว่าไอ้เวรคนไหนกล้าเอาข้อมูลบริษัทกูไปให้ศัตรู”

[เออ ๆ รีบมาล่ะ พวกกูรออยู่]

ผมกดวางสายแล้วรีบสวมใส่ชุดใหม่อย่างรีบร้อน ที่ต้องไปดูให้เห็นกับตาก็เพราะระยะเวลาสองเดือนมานี้ ข้อมูลความลับเรื่องที่พวกผมกำลังจะแต่งรถสไตล์ไหนดันไปถึงไอ้โฮป และมันยังแต่งรถตัดหน้าด้วย ซึ่งความลับพวกนี้มีแต่พวกผมที่เป็นระดับผู้บริหารเท่านั้นถึงจะรู้ เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะเป็นลูกน้องในบริษัท เว้นเสียแต่มันจะเก่งถึงขนาดแฮงก์ข้อมูลได้ ลองให้เห็นหลักฐานก่อนเหอะ รับรองมันตายแน่

สวมกางเกงเสร็จก็หยิบปืนพก Sig P229 ตัวสีดำด้ามจับสีแดงรุ่นพิเศษสั่งทำโดยเฉพาะเสียบไว้กับเอวด้านหลัง ก่อนจะใส่เสื้อยืดสีขาวและเสื้อหนังสีดำทับ แล้วหมุนตัวเดินไปหาร่างบางที่ยังหลับในท่าเดิม ผมจัดท่าให้เธอนอนสบายหนุนหมอนใบใหญ่ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงหน้าอก แล้วประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากมนแผ่วเบา

“เดี๋ยวผมกลับมานะที่รัก จุ๊บ!”

ใจจริงไม่อยากห่างหรอก แต่มีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปทำ ไปประเดี๋ยวเดียวแค่ชั่วโมงกว่าเธอคงยังไม่ตื่น

สาวเท้าออกมาจากห้องนอน ตรงไปยังโต๊ะตรงมุมห้อง หยิบหมวกกันน็อกเต็มใบสีแดงคาดดำ แล้วเดินปรี่มาทางประตู กดลิฟต์ลงไปชั้นล่างสุด เดินต่อมายังลานจอดรถ ตรงไปยังรถสปอร์ตบิ๊กไบค์ราคาหลักล้าน เครื่องยนต์ขนาด998 CC คันสีแดงคันเดียวที่จอดในจุดจอดรถพิเศษโดยเฉพาะ ผมขึ้นคร่อมก่อนจะสวมหมวกกันน็อก แล้วขับออกมาด้วยความเร็ว

ตอนนี้เวลาเที่ยงตรง รถบนท้องถนนกลับหนาแน่นการจราจรแออัด ดีที่ตัดสินใจถูกเลือกขับบิ๊กไบค์แทนที่จะเป็นรถยนต์สปอร์ตคันหรู ขับแซงซ้ายแซงขวาในระยะประชิด เสียงเครื่องยนต์ดึงความสนใจให้คนบนท้องถนนต่างหันมามอง ผมไม่คิดจะชะลอความเร็วบึ่งรถตามเส้นทางไปบริษัท

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

บิ๊กไบค์เข้ามาในเขตบริษัทขนาดกลาง ยามหน้าประตูรีบเปิดประตูเหล็กให้ ผมขับเข้ามาจอดในที่ประจำ มีพนักงานที่เพิ่งกลับจากทานอาหารมื้อเที่ยงเข้ามาทัก ผมไม่คิดจะตอบเพราะตอนนี้กำลังร้อนใจ อยากจะจัดการเรื่องคนทรยศให้เสร็จ ๆ จะได้กลับไปนอนกอดแฟนสาว ห่างกันไม่ถึงชั่วโมง ผมละคิดถึงกีรัดแน่นของเธอ กลับไปถึงห้องพ่อจะปลุกแล้วจัดให้อีกดอก...