7 เพลย์บอยเสียใจ

“คอยดูเถอะ ถ้าคุณทำลายน้องริน ฉันนี่แหละจะเป็นคนบอกให้ใครๆ รู้ว่าคุณเป็นผู้ชายที่เลวร้าย ไม่สมควรเป็นคน”

แดงกำมือทั้งสองข้างเข้าหากันด้วยความแค้นสุดหัวใจ ความชื่นชมที่เคยมี บัดนี้สูญสลายไปเสียจนสิ้น กลายเป็นเกลียดเข้ามาแทนที่

ทางด้านรินฤดี ทันทีที่ปิดประตูห้องรีบกระโจนลงไปบนเตียงร้องไห้โฮออกมา ภาพความเจ็บปวดที่ถูกคาสโนวาภาคินกระทำ ฝังลึกในใจ หลอกหลอนไปทั้งชีวิต จบสิ้นกันความสาวที่รักษาเอาไว้แค่เพียง 16 ปี บัดนี้ไร้สิ้น

“พ่อจ๋า แม่จ๋า รินขอโทษที่ไม่อาจปกป้องตัวเองเอาไว้ได้ รินดิ้นรนเดินเข้าไปหาความเจ็บปวดเอง ขอโทษด้วยค่ะ”

สาวน้อยห่อตัวเข้าหากันด้วยความร้าวราน เจ็บทั้งกายและใจ ไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้น หากว่าเธอท้อง

“ท้องหรือ ไม่นะ คงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นเราคงไม่โชคร้าย ถ้า ถ้าเราท้องขึ้นมาจริงๆ ล่ะจะทำอย่างไร โธ่”

ความกลัวเกิดขึ้นจนกลายเป็นหลอน ทำอะไรไม่ถูก เนื้อตัวสั่นเทา ใจเต้นแรง ภาพตัวเองอุ้มท้องโย้ทั้งที่อายุแค่เพียงนิดเดียว ผู้คนพากันกระซิบกระซาบ นินทาว่าเป็นผู้หญิงใจง่าย เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นเธอจะทำอย่างไร

“ท้องไม่มีพ่อ กรี๊ด ไม่นะ เราจะไม่อยู่ในสภาพทุเรศอย่างนั้น ถ้าท้องเราจะหนีไปให้ไกล ไม่อยู่ที่นี่”

ความคิดแบบเด็กๆ เกิดขึ้น ไม่ต้องการให้พ่อแม่อับอายผู้คน เรื่องที่จะทำลายลูกนั้นถูกลืมเลือนหายไป

ลูกที่ไม่ตั้งใจให้เกิด แต่ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง ในเมื่อมีชีวิต เธอไม่ควรที่จะทำลาย ต้องให้เขาเกิดมา

“เราทำความดีมาโดยตลอด คงไม่เกิดเรื่องแบบนั้น แค่ถูกข่มขืนก็เลวร้ายที่สุดแล้ว น้าแดงอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะคะ”

คืนนั้น กว่าจะหลับตาลงได้ใช้เวลานานหลายชั่วโมง และฝันร้ายตลอด ว่าถูกอสูรหน้าตาน่ากลัวตามไล่ล่า วิ่งหนีเสียจนล้มลุกคลุกคลาน เนื้อตัวถลอกปอกเปิก เมื่อเจ้าผีร้ายเงื้อมือที่เต็มไปด้วยเล็บยาวๆ ขยุ้มลงที่ศีรษะ เธอกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

“กรี๊ด! ไม่นะ อย่าทำอย่างนี้”

ร่างบางสะดุ้งเฮือกสุดตัว พร้อมกับเสียงกรีดร้องสุดเสียง ใจเต้นแรง หัวใจเต้นจนแทบกระเด็นหลุดออกมาจากอก เหงื่อกาฬเปียกชื้น

“ช่วยด้วย อสูรร้าย มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน หรือว่าเป็นเขาคนนั้น ผู้ที่พรากความสาวจากเรา นายภาคินฉันจะจำคุณเอาไว้ ผู้ชายเฮงซวย ความรวย มีชื่อเสียงโด่งดังใช่ว่าจะยกระดับจิตใจให้ดีขึ้นมาได้เลย”

เด็กสาวเคียดแค้นต่อผู้ชายชื่อดังในสังคมไฮโซ จากนี้เป็นต้นไปจะหาทางแก้แค้นให้จงได้ ทำให้สาสมกับสิ่งที่เธอได้รับ

สายๆ ของวันรุ่งขึ้น ภาคินลืมตาขึ้นมา ใจเต้นแรงเมื่อรู้ว่านอนเปลือยกาย มีแค่เพียงผ้าขนหนูของทางโรงแรมปกปิดกลางลำตัวเอาไว้เท่านั้น นึกทบทวนสิ่งที่ผ่านมาในเมื่อวานว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง กระทั่งยิ้มออกมา

“เมื่อวานมาม่าซังส่งผู้หญิงตัวบางๆ ผิวขาว หน้าตาสวยหรือเปล่าก็ไม่รู้จำไม่ได้ เราก็เมาด้วยสิ แต่ว่าเขาก็ได้รับความสุขจากเธอคนนั้น ดีดดิ้นเหลือเกิน ให้เงินไปสองพันห้า เอ๊ะ เงินก็ยังอยู่นี่นาทำไมไม่เอาไปหรือว่าลืม ไม่เป็นไร คืนนี้เราจะไปหามาม่าซังแล้วเอาเงินไปให้ เผื่อว่าจะได้อีกคนมานอนเคียงข้าง”

ชายหนุ่มลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ทว่า กลับสะดุ้งต่อสิ่งที่เห็นนั่นก็คือคราบเลือดสีแดงที่เปรอะเปื้อนบนผ้าปูสีขาวสะอาดตา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย

“หรือว่าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งเสียสาวกับเราครั้งแรกเป็นไปได้ยังไง คนที่ทำงานแบบนั้น ขายบริการแต่ไม่เคยมาก่อน ถ้าสาวบริสุทธิ์ก็ต้องเรียกเงินเยอะๆ สิ”

ชายหนุ่มเกิดอาการงง มึนต่อการหาคำตอบให้แก่ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ยอมรับเงินที่เขาส่งให้

แต่เด็กสาวคนนั้นร้องบอกว่าไม่เคย แต่เขาคิดว่าเล่นตัวเพื่อเรียกเงินทั้งที่ความจริงแล้วเธอเพิ่งเสียสาวครั้งแรกจริงๆ

“ตายล่ะ เราทำลายผู้หญิงหรือ แล้วทำไมมาม่าซังถึงส่งเธอมาด้วยนะ แปลกจังหรือว่าผิดคนเพราะเธอบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงบริการ เราจะทำอย่างไรดีนะ”

ชายหนุ่มหงุดหงิดใจอย่างที่สุด รีบอาบน้ำเพื่อลงไปรับประทานอาหารข้างล่างซึ่งจัดเป็นบุฟเฟ่ต์ให้สำหรับให้แขกผู้มาพักรับประทาน ทันทีที่เปิดประตูออกมาเห็นแดงยืนอยู่พร้อมกับอุปกรณ์ในการทำความสะอาดห้องพัก สายตาที่มองมาที่เขานั้นกระด้างชอบกล