2 รินฤดีสาวน้อยผู้อ่อนต่อโลก

เขาเร่งเครื่องยนต์ให้เร็วยิ่งขึ้นกว่าเดิม ส่งเสียงร้องเพลงไปด้วย เวลานี้มีความสุขต่อการที่ได้เดินทางเพียงลำพัง ผู้หญิงไปหาเอาข้างหน้า รู้ว่าไม่มีใครกล้าปฏิเสธคนอย่างเขา ในเมื่อหน้าตาดี เงินหนา เพียงปรายตาเท่านั้นจะต้องวิ่งเข้าหา

ภาคินยังจำคำที่บิดาบอกเอาไว้ว่า โรงแรมเวียงสะลองคือที่พักของเขา ทันทีที่ไปถึงรีบนอนพักผ่อนแล้วค่อยออกไปหาลูกค้า

“เวียงสะลองหรือ ชื่อน่ารักจัง อยากรู้ว่าที่นั่นมีผู้หญิงหน้าตาแจ่มๆ ให้เราไปพิสูจน์ความหอมหรือเปล่า มาเมืองเหนือทั้งที่ก็ต้องให้ถึงที่สุด”

ชายหนุ่มจำถึงทางและที่ตั้งของโรงแรมแห่งนั้นได้ดีเพราะดูในแผนที่แล้ว ไม่ยากที่จะหา เหลือเวลาอีกไม่นานก็จะถึงที่หมาย ทันทีที่เข้าห้อง จะต้องขออาบน้ำแล้วแช่ในอ่างจากนั้นนอนพัก หลับสักพักแล้วจึงค่อยไปตามนัด

หนังสือเกี่ยวกับสังคมไฮโซถูกเปิดออกดูทีละหน้า รินฤดีเด็กสาววัย 16 หน้าตาสวย ขาวสะอาดราวกับตุ๊กตาญี่ปุ่น มองด้วยความสนใจ

“ทำไมเขาถึงเรียกไฮโซล่ะน้าแดง”

เด็กสาวหันไปถามแดงหัวหน้าแม่บ้านและเป็นญาติห่างๆ ทางมารดาของเธอที่ดำเนินกิจการเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้

“เขาจะต้องรวย มีชื่อเสียง ผู้คนยกย่อง เวลามีการบริจาคการกุศลจะต้องจ่ายเยอะๆ แล้วออกงานสังคมให้บ่อย ชอบตกเป็นข่าว บางคนถึงกับจ้างให้นักข่าวมาเขียนเรื่องของตัวเองโดยเฉพาะ”

“เพื่ออะไรน้าแดง”

“ให้คนรู้จัก ว่าตัวเองเด่นดัง เหนือกว่าคนอื่นน่ะสิ”

“อย่างนี้ก็เท่ากับเป็นความสุขจอมปลอม ต่อหน้าคนยกย่องนับถือ แต่ลับหลังไม่ใช่เลย รินไม่อยากเป็นไฮโซหรอก”

“แต่ที่เมืองนี้คุณรินก็เป็นลูกสาวไฮโซนะ พี่ภาวราเป็นคนมีชื่อเสียง ใครๆ ก็รู้จักแล้วยังพ่อเลี้ยงรามอีก”

“นั่นรุ่นพ่อรุ่นแม่ แต่รินคงไม่ออกงานพวกนั้นหรอก”

สาวน้อยไม่ชอบต่อการได้ชื่อว่าเป็นพวกไฮโซ อยู่ในสังคมชั้นสูง ต้องการใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร แม้ว่ามีธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมหรู แต่เธอต้องการที่จะเป็นครูบนดอยมากกว่า

“น้องรินเลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะ คนที่นี่ก็ยกย่องน้องรินเป็นไฮโซเมืองเหนือไปแล้ว”

“ขอบวชดีไหมเนี่ย”

“ตายแล้ว ทำไมพูดอย่างนั้นคะ มีชีวิตอยู่สุขสบายดีๆ ไม่ชอบ อย่าพูดอย่างนี้อีก พี่ภาวราได้ยินเดี๋ยวจะเกิดเรื่อง”

“ค่า เอ๊ะนี่ใคร ชื่อภาคิน ได้ชื่อว่าไฮโซคาสโนวา ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ยี๊ น่ารังเกียจ หล่อเสียเปล่าแต่ทำลายผู้หญิง”

“บางทีผู้หญิงพวกนี้เต็มใจไปกับเขาเพราะเห็นว่าเป็นคนรวย มีเงิน พอที่จะยึดไว้ให้ช่วยจับจ่ายใช้สอย”

“เอาตัวเข้าแลกกับการถูกพาไปทำแบบนั้นน่ะเหรอ”

“น้องริน อย่าพูดอย่างนี้ น่าเกลียด”

“จริงๆ นี่คะ เสียศักดิ์ศรีหมด”

“เอาน่า เรามีแล้ว แต่คนอื่นไม่มีก็ต้องพยายามทุกอย่างเพื่อที่จะได้เงินมานั่นแหละ แล้วนี่จะทำอะไรคะ”

“เปลี่ยนชุด อยากช่วยน้าแดงทำงาน รู้ว่าวันนี้ลูกจ้างไปทำความสะอาดรีสอร์ตใหม่ของคุณแม่ ทางนี้ก็เหลือคนน้อย”

“ไม่ต้องหรอกน้องริน เดี๋ยวพี่ภาวรารู้เข้า น้าแดงถูกด่าเปิงเลย”

“ก็อย่าให้รู้ น่าเชื่อมือ รินรู้ว่าทำความสะอาดห้องกับจัดที่นอนเป็นอย่างไร”

เด็กสาวไม่สนใจคำทักท้วงจากแดง แย่งไม่กวาดและอุปกรณ์ทำความสะอาดเข้าไปในห้องๆ หนึ่ง แดงตามไปดูแต่ถูกแกล้งด้วยการเปิดเครื่องดูดฝุ่น จ่อมาที่เสื้อผ้า แดงวิ่งออกมาแทบไม่ทันแต่ก็ยังโวยวายตลอด

“ไม่เอาค่ะน้องริน อย่าทำอย่างนี้นะคะ”

“อย่ามายุ่งกับรินนะ ออกไปแล้วคอยดูผลงานก็แล้วกัน”

“โธ่ น้องรินเนี่ย ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ทำไมดื้ออย่างนี้นะ พ่อเลี้ยงรามรู้เข้าเราตายแน่ๆ เลยที่ให้ลูกสาวเจ้าของโรงแรมมาเป็นพนักงานทำความสะอาดอย่างนี้ ฮือ ฮือ”

รินฤดีไม่สนใจใครทั้งสิ้น นอกจากทำความสะอาดห้องด้วยความตั้งใจ เมื่อลงมือทำเองจึงเข้าใจถึงความเหน็ดเหนื่อยของลูกจ้างผู้ใช้แรงงาน กว่าจะได้เงินแต่ละบาทมีแต่ความยากลำบาก ต่างจากเธอ เพียงแค่บอกมารดา เงินก็จะถูกโอนเข้าบัญชีทันที

ประชาสัมพันธ์สาวสวยที่อยู่ฟร้อนท์ของโรงแรม อ้าปากค้างเมื่อเห็นภาคินตัวจริง หลังจากที่เคยอ่านข่าวความเคลื่อนไหวตามหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารต่างๆ

“โอ คุณภาคิน หล่อกระชากใจขนาดนี้เลยหรือ”

“ใคร คุณภาคิน”

“นั่นไง ไฮโซชื่อดัง หนุ่มหล่อ จอมเจ้าชู้ กำลังเดินเข้ามา รู้ไหมว่าเขาพักที่โรงแรมเราด้วยนะ”