บทที่2

เรื่องที่หนึ่ง - โอ้...ยาหยี 2

ทางด้านยาหยีนั้นเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องไพรเวทของหล่อน อาร์ตก้าวนำเข้าห้องไปแล้วแต่หล่อนก็ยังรีรอกล้าๆ กลัวๆ อยู่หน้าห้อง

“เชิญครับ”

“เอ่อ...ฉัน...ฉัน...”

“อย่ากังวลครับคุณผู้หญิง”

“ฉันขอเปลี่ยนเป็นผู้หญิงมานวดแทนได้ไหม คือ...ฉัน...”

“ผมเสียใจด้วยครับ ในใบงานระบุชื่อผมไว้แล้ว ถ้าคุณผู้หญิงเปลี่ยนตัว ผมก็จะถูกหักเงินครับที่ทำให้ลูกค้าไม่พอใจจนต้องเปลี่ยนตัวคนนวด” ฟังแล้วยาหยีก็ได้กลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ หล่อนไม่อยากให้เขาถูกหักเงินทั้งที่ไมได้ทำอะไรผิด แต่...หล่อนก็ไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองอยู่ดี “ผมเข้าใจว่าคุณคงไม่สะดวกใจที่จะให้ผู้ชายที่คุณไม่รู้จักมาถูกเนื้อตัวคุณ ผมรับรองครับคุณผู้หญิง ผมจะทำงานตามที่คุณเรียกร้องให้ทำเท่านั้น ถ้าคุณอยากให้หยุด...ก็แค่บอกผมให้หยุด เชิญครับ เรามีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นครับ”

“เอ่อ...ค่ะ...ค่ะ” ยาหยียอมเดินตามเข้าไปในห้องในที่สุด

ห้องไพรเวทนั้นมีลักษณะคล้ายห้องพักในโรงแรม คือขวามือพอเข้าประตูมาก็เป็นห้องนอน และพอเดินลึกเข้ามาในห้องก็มีเตียงขนาดนอนได้คนเดียววางกึ่งกลาง บนเตียงมีเบาะบางๆ คลุมผ้าสีขาวและหมอนแบนให้หนุน ติดผนังเหนือหัวเตียงมีตู้ซึ่งน่าจะใช้เก็บบรรดาน้ำมันนวดและครีมต่างๆ

เสียงเพลงเบาๆ ที่ดังคลอกับกลิ่นน้ำมันหอมระเหยทำให้ยาหยีเริ่มผ่อนคลายลงมาบ้าง หมอนวดหนุ่มกวาดตามองหล่อนเร็วๆ ก่อนจะเดินไปที่ตู้ เปิดออกแล้วหยิบผ้าขนหนูและอะไรอีกอย่าง เดินตรงมายื่นให้ตรงหน้า

“นี่ครับ รบกวนคุณผู้หญิงเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ ถ้าไม่เปลี่ยนเดี๋ยวเสื้อผ้าจะเปื้อนน้ำมันเสียหมด”

ยาหยีรับมาแล้วมองซองพลาสติกสีขาวนั้นด้วยความสงสัย หมอนวดของหล่อนคงเห็นจึงบอก

“นั่นคือชั้นในแบบใส่แล้วทิ้งครับ คุณผู้หญิงน่าจะใส่ไซส์นี้ได้พอดี”

“เอ่อ...ฉันใส่ของตัวเองก็ได้ค่ะ ไม่ต้อง...”

“ไม่ได้ครับ เวลานวดเราต้องลงน้ำมัน เดี๋ยวชุดชั้นในสวยๆ จะเปื้อนครับ”

ยาหยีพยักหน้ารับอย่างจำยอมก่อนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด เมื่ออยู่ลำพังในห้องน้ำหญิงสาวมองผ้าขนหนูสีขาวในมือและซองพลาสติกที่บรรจุชั้นในแบบใช้แล้วทิ้งพลางถอนใจ นี่หล่อนหลวมตัวมาตามคำชวนเพื่อนสาวได้อย่างไรนะ มาถึงตอนนี้จะปฏิเสธก็ไม่ทันเสียแล้ว เอาเหอะน่า...อย่างที่นลินีบอก ชั่วโมงเดียว ให้มันจบๆ กันไปละกัน คราวหน้าถ้าเพื่อนชวน หล่อนจะได้ปฏิเสธแต่เนิ่นๆ

ยาหยีเปลื้องเสื้อผ้าออกตามด้วยชั้นในทั้งบนและล่างแล้วพับวางไว้ข้างอ่างล้างมือ หล่อนมองเงาสะท้อนในกระจกของตนแล้วก็หน้าแดงเสียเอง...หล่อนเพิ่งอายุสามสิบสอง ทั้งทรวดทรงองค์เอวยังสวยงามเป็นเพราะดูแลตนเองอยู่เสมอ ทั้งออกกำลังกายและระมัดระวังเรื่องอาหารการกิน

หญิงสาวฉีกซองพลาสติกออกแล้วคลี่ชั้นในตัวเล็กจิ๋วที่อยู่ในนั้นออกดู มันผลิตจากกระดาษสีขาวเนื้อบางแต่ก็เหนียวพอทน หล่อนสวมมันแล้วมองตัวเองในกระจก ชั้นในใส่แล้วทิ้งปิดของสงวนของหล่อนได้พอดิบพอดี ยาหยีหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลี่ออกพันร่างของตัวเองไว้แล้วขมวดปมรั้งไว้ตรงหน้าอกอย่างดี ก่อนจะออกจากห้องน้ำหล่อนมองเงาตัวเองอีกครั้ง...เหมือนชั่งใจ หากสุดท้ายก็ออกจากห้องน้ำ

ในห้อง...หมอนวดหนุ่มของหล่อนกำลังตระเตรียมข้าวของที่ต้องใช้ พอหล่อนเดินมายืนเงียบๆ ข้างเตียง เขาก็หันมายิ้มให้แล้วผายมือเชื้อเชิญให้หล่อนขึ้นไปนอนบนเตียง

“นอนคว่ำนะครับ” พอหล่อนขึ้นนั่งบนเตียงแล้วล้มลงนอนคว่ำ อาร์ตก็เอ่ยอีก “ปลดปมผ้าเช็ดตัวครับ เดี๋ยวผมจะเอาผ้าเช็ดตัวคลุมปิดให้ไม่ต้องห่วงครับ”

ยาหยีทำตามคำแนะนำแม้จะรู้สึกไม่ปลอดภัยนัก มันเหมือนหล่อนนอนแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้ เสียงดนตรีบรรเลงที่มีเสียงธรรมชาติคลอเคล้าเหมือนจะดังขึ้น หล่อนได้ยินเสียงก๊อกแก๊กคล้ายแก้วกระทบกัน จากนั้นกลิ่นหอมๆ ก็ฟุ้ง ตามด้วยความรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างหยดลงบนลาดไหล่ขาวเนียน

มือใหญ่แข็งแรงที่ค่อยๆ ปาดไล้น้ำมันจนทั่วแผ่นหลังนั้นร้อนจัดราวกับอังเตาร้อนๆ มาอย่างนั้น ยาหยีรู้สึกเนื้อตัววูบวาบ...ไม่แน่ใจเพราะความร้อนจากมือ หรือความร้อนจากภายในกายหล่อน

แล้วเขาก็เริ่มต้นบรรเลงฝีมือนวด...ยาหยีจึงค่อยผ่อนคลายเมื่อรู้สึกว่าเนื้อตัวเบาสบายราวกับลอยละล่องบนปุยเมฆ เขานวดเก่ง...ลื่นไหลไปตามร่างกายของยาหยี ทำให้หล่อนรู้สึกสบายจนคลายความกังวล

มือแข็งแรงคู่นั้นของเขานวดไปตามแนวสันหลังของหล่อนแล้ววาดออกด้านข้างไต่สูงระเรื่อยขึ้นมาจนถึงแผ่นหลังช่วงบนด้านใต้คือทรวงอกที่บดเบียดจนล้นออกมาด้านข้าง แล้วเมื่อมือเขาวาดออกมันก็ปัดผ่านเนื้อด้านข้างที่ล้นออกมา...ยาหยีผวาเฮือกพลางร้องครางอย่างลืมตัว

“อา...” หล่อนเสียว...แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้ามือคู่นั้นนวดอยู่บนเนื้อหน้าอกจะรู้สึกอย่างไร

แต่มืออุ่นร้อนของหมอนวดหนุ่มก็ไม่ได้วนเวียนอยู่ที่เดิม เขาไต่กลับลงมาจนเกือบถึงขอบชั้นใน ตอนนั้นยาหยีลืมไปแล้วว่าเนื้อตัวหล่อนควรมีผ้าเช็ดตัวคลุมปิด...แต่ที่เขานวดนั้น...คือการนวดลงบนเนื้อตัวของหล่อนตรงๆ ไม่ใช่นวดผ่านผ้า