6 อารมณ์ใคร่

“แหม...อย่าปิดกั้นตัวเองนักเลยน่า”

“ฉันก็เต็มกลืนแล้วนะ ยุ่งวุ่นวาย ถ้ามาเจอกันก็ไปกันใหญ่”

หญิงสาวหวาดกลัวเรื่องรถไฟชนกันที่สุด ดาเรศหัวเราะชอบใจทำเหมือนขำๆ

“อย่างว่า คนมันฮอตนี่นา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นจะภูมิใจในตัวเองมาก ที่มีผู้ชายดีๆ เข้าหา”

“อย่าเลย เราขออยู่เงียบๆ ใช้ชีวิตตามปกติดีกว่า เราไม่อยากที่จะเปิดตัวเอง เราจะทำร้านเสื้อผ้าให้ดีที่สุด แล้วนี่เธอไปดูผ้าเกาหลีมาหรือยัง เอาชนิดที่เรียกว่า ผู้หญิงเห็นแล้ว อยากซื้อนะ”

“ลมหายใจเข้าออก เป็นงาน เป็นเงินเลยนะ เดี๋ยวเงินก็ทับตัวตายหรอ

ดาเรศหมั่นไส้คนมีเงินอย่างพลอยใส สนใจในเรื่องการทำมาหากิน ต่างจากเธอ ถ้ามีเงินเยอะขนาดนี้ คงจะใช้เพลิน ไม่สนใจที่จะหยิบจับทำอะไร

“เงินทับตายก็ดีสิ เราก็หาเพิ่มเอาไว้ เผื่อลูกที่เกิดมา เขาจะได้ไม่ว่าเราได้ว่าเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่อง ทำให้เขาลำบาก”

“แหม คิดไกลขนาดนั้นเชียว สำหรับเรานะ ขอแค่ให้มีกิน มีใช้อยู่รอดไปวันๆ ก็พอแล้วล่ะ ครอบครัวเราไม่ค่อยมี ทุกคนต้องต่อสู้ดิ้นรน เราพยายามถีบตัวเองให้สูงขึ้น โชคดีที่มาเจอเพื่อนอย่างเธอ”

ดาเรศพยายามพูดเอาใจพลอยใจ พยายามทำให้ตัวเองน่าสงสารที่สุด พลอยใสจึงช่วยเหลือเรื่องเงินมาโดยตลอด และให้ดูแลเรื่องร้านเสื้อผ้า จ่ายเป็นเงินเดือนให้ แต่บอกคนอื่นๆ ว่าดาเรศคือหุ้นส่วนคนหนึ่ง

แต่ดาเรศคิดไม่ซื่อ คบหากับคนรวย และพยายามชักจูงให้มาเจอกับพลอยใส เพื่อต้องการเงินรางวัล ซึ่งเธอก็ทำมาหลายคนแล้ว แต่พลอยใสไม่เคยพลาดท่ากับผู้ชายคนไหนพูดคุยในฐานะคนรู้จักเท่านั้นเอง

“เธอไม่ต้องห่วง ตราบใดที่ยังมีความจริงใจต่อกัน เราไม่ทิ้งเธออยู่แล้ว”

พลอยใสให้คำมั่นสัญญาแก่ดาเรศขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่น คงยินดีปรีดาที่มีเพื่อนดี แต่ดาเรศไม่ใช่อย่างนั้น มีแต่ริษยาเพียงอย่างเดียว

ดาเรศหน้าเสียเมื่อยิ่งยศซึ่งเป็นลูกชายของรัฐมนตรีท่านหนึ่ง เร่งรัดให้เธอพยายามสร้างสถานการณ์ให้เขาอยู่กับพลอยใสตามลำพัง

“เงินเธอก็รับไปแล้วสองหมื่น แต่ทำงานไม่เคยสำเร็จสักครั้งเดียว”

“แหม...ยายพลอยใสมันระวังตัวแจ ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เลยค่ะ”

“เธอเป็นเพื่อนสนิท ก็ต้องรู้ว่าทำอย่างไรที่ฉันจะได้เข้าใกล้ เธอไม่มีความสามารถเอง ถ้าผู้ชายคนอื่นรู้ทางเข้าหาแล้วงาบไป ฉันจะได้ผู้หญิงสวยใส แล้วก็รวยอย่างนี้ได้ไง”

“คุณยิ่งทำไมถึงอยากได้ยายพลอยใสนักล่ะคะ”

“ก็อยากลองของสะอาด บริสุทธิ์ ไม่กร้านเหมือนเธอไง แล้วก็ไม่ต้องใช้เงินเยอะเพราะเขารวยอยู่แล้ว เผลอๆ ชวนมาร่วมหุ้นเปิดร้าน งาบเงินได้อีก”

ความเลวของยิ่งยศที่เผลอพูดออกมา ขณะเมา ทำให้จตุพักตร์ที่มานั่งดื่มรอเทียนรดาสาวคนใหม่ที่เพิ่งมีความสัมพันธ์กันในร้านเดียวกันถึงกับสะอึก เกลียดผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้มาก

บังเอิญเขาเคยเห็นรูปดาเรศเพื่อนของพลอยใสและรู้ถึงนิสัยเห็นแก่ได้ของเธอจึงจับตามองตลอดเวลา

เขาคงอยู่เฉยๆ ไม่ได้แล้ว พลอยใสกำลังตกอยู่ในอันตราย

“ค่ะ ดาเรศจะพยายามจัดการยายพลอยใส ให้คุณเข้าใกล้ พรุ่งนี้ไปที่ร้านสิคะ”

“ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะชวนเขาไปกินข้าว แล้วดื่มอะไรที่มันซู่ซ่า หึ หึ”

“ดาเรศก็อยากเห็นยายพลอยใสตกเป็นของคุณค่ะ ทำเป็นถือตัว รักษาความบริสุทธิ์นัก คราวนี้ล่ะได้เจอของจริงสมใจแน่”

ดาเรศเลวไม่แพ้ยิ่งยศ ซึ่งก็ทำให้เขาชอบใจมากที่สุด คว้าร่างเข้ามากอด ระดมจูบตามใบหน้า มือคลำคลึงอยู่ที่หน้าอกอวบ ไม่สนใจคนรอบข้างจะมองด้วยความทุเรศอย่างไร ในเมื่อพ่อเขาใหญ่สามารถทำอะไรก็ได้

“ไปที่ห้องทางด้านหลังร้านดีกว่า”

ยิ่งยศชวนหญิงสาวเสียงหอบๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ใคร่สุดขีด ดาเรศพยุงร่างที่โอนเอนเพราะอยู่ในอาการเมาให้ลุกขึ้น

“ได้เลยค่ะ คุณต้องการแบบไหน ดาเรศจัดการได้เต็มที่”

“ดี เธอจะได้ในสิ่งที่ต้องการ”

“หมื่นนึงนะคะ”

ดาเรศเสนอค่าตัวทันที ยิ่งยศผู้มีเงินหนา แต่มากด้วยตัณหาราคะ รีบส่งเงินให้อย่างรวดเร็ว

“นี่ไง หนึ่งหมื่นบาท”

เขาส่งเงินให้อย่างรวดเร็ว แล้วพาดาเรศไปทางด้านหลังของสถานบันเทิงแห่งนั้น ขณะที่เดินไปด้วยกันเขาบีบก้นเธอไปด้วย

จตุพักตร์มองตามด้วยสายตารังเกียจ เขาชิงชังหญิงชายคู่นี้ที่สุด กล้าทำในเรื่องชั่วๆ โดยไม่กลัวต่อผลกรรมที่จะตามมา