5 เทียนรดาทนไม่ไหว

เทียนรดาเกร็งทั้งตัว ขนที่ลุกเพราะความเสียวสุดขีด น้องสาวก็บีบรัดของเขาหลายครั้ง เมื่อความใคร่ถูกบำบัด ความอิ่มเอมก็ตามมา

“รดาขอบคุณนะที่มอบความสุขให้ผม”

“คุณก็ให้ความสุขแก่รดา ขอบคุณค่ะ”

“ครับ ถ้าอย่างนั้นนอนพักสักครู่แล้วค่อยออกไปหาอะไรกินกัน”

“ข้าวต้มนะคะ เรียกพลังให้กลับมา”

เทียนรดามองหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างล้อๆ ชายหนุ่มจึงถอนน้องชายออกมาจากร่างเธอแล้วนอนนิ่งๆ วันนี้เขามีความสุขมาก แต่ไม่รู้ว่าครั้งต่อไปจะนอนกับผู้หญิงคนไหนอีก

“พลอยใสโตเป็นสาว อายุ 23 แล้วหรือ”

เสียงแผ่วๆ ของจตุพักตร์ดังเล็ดลอดออกจากริมฝีปากรูปกระจับ สวยได้รูปราวกับผู้หญิง โดยเฉพาะสีระเรื่อนั้น คือจุดเด่นที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนเห็นแล้ว ต้องหันกลับไปมองอีกครั้ง และคิดว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์เหลือจะกล่าว

แม้ว่าวัยล่วงเลยเข้าเลข 3 แต่ ใบหน้าอ่อนเยาว์ราวกับ 20 ต้นๆ

ทำไมเขาถึงเอ่ยชื่อหญิงสาวที่ชื่อพลอยใส เธอคนนี้มีความสำคัญกับเขาอย่างไร เรื่องก็มีอยู่ว่าเขารู้จักพ่อของเธอ เมื่อก่อนเคยมาที่บ้าน เอากระเช้ามาไหว้บิดาของเขาในโอกาสวันสำคัญต่างๆ

“ตอนนี้พ่อแม่ของเธอตกเครื่องบินตายทั้งคู่ เธอได้เงินประกันชีวิตเป็นจำนวนมาก ทำให้มีชีวิตที่ดี ฐานะร่ำรวย ผู้ชายต่างเข้ามาหา พวกนั้นคง หวังในทรัพย์และเรือนร่างของเธอ”

ไพรลูกน้องคนสนิทที่จตุพักตร์จ้างให้ไปสืบหาข้อมูลของหญิงสาวมาให้ หลังจากที่บิดาของเขาบอกให้ไปช่วยติดตามข่าวของเธอด้วยความเป็นห่วง

“ผู้ชายสมัยนี้ก็คิดอย่างนี้ทั้งนั้น แล้วยายพลอยใสไม่ทำมาหากินอะไรเลยหรือไง หรือว่าจะกินแต่สมบัติของพ่อแม่”

เขาถามด้วยความอยากรู้ ว่าหญิงสาวยังมีความคิดที่จะประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเอง หรือกินมรดกของผู้ให้กำเนิดเพียงอย่างเดียว

“เปิดร้านเสื้อผ้ากับเพื่อนครับ”

“หุ้นกับคนอื่น แล้วมันจะได้อะไร คนเราทุกวันนี้ไว้ใจไม่ได้หรอกนะ”

ชายหนุ่มเริ่มเป็นห่วง ต่อความเดียงสาของพลอยใส แม้ว่าเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ไพรบอกว่าเธอเป็นคนซื่อ มองโลกในแง่ดี ชอบช่วยเหลือคนอื่นที่เดือดร้อน

“เพื่อนคนนี้ก็ร้ายไม่เบา พยายามแนะนำผู้ชายหน้าตาดีๆ ให้รู้จัก”

“ยายนั่นชื่ออะไร”

“ดาเรศครับ มาจากครอบครัวยากจน ได้เรียนหนังสือเพราะกู้ยืมเรียน พยายามถีบตัวเองให้สูง เป็นเด็กไซด์ไลน์ แต่พลอยใสไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นอย่างนี้”

“เจริญล่ะ คบเพื่อนแบบนี้ พาวายวอด แต่เราไปยุ่งกับยายนี่ทำไมก็ไม่รู้”

ชายหนุ่มบ่นอุบ มีความรู้สึกว่า ไม่ควรยุ่งกับพลอยใส แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ กลัวว่าจะถูกหลอกจนไม่มีเงินเหลือ

“ถ้าพ่อไม่ให้ช่วยติดตามข่าวแม่นี่ ฉันก็คงไม่สนใจ หน้าตาก็สวย รูปร่างดี”

“แล้วคุณจตุสนใจไหมครับ”

ลูกน้องคนสนิทยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ เพราะรู้นิสัยเจ้านายดีว่า ชอบผู้หญิงสวย เซ็กซี่ แต่พลอยใสตรงกันข้าม ดูเธอสะอาด ไร้เดียงสาเกินไป

“ฉันแค่สงสาร กลัวว่าจะตกเป็นเหยื่อผู้ชายที่ไม่หวังดีเท่านั้นเอง”

“แค่นั้นเองหรือครับ”

“ใช่ แล้วแกจะถามทำไมนักหนาวะ”

จตุพักตร์เสียงดังใส่ลูกน้อง เมื่อรู้ว่าถามซอกแซกจนเกินไป ทำให้เขาเกือบเผยความจริงให้รู้ว่า แอบชอบสาวสวยที่ชื่อพลอยใสเข้าแล้วจริงๆ

เขายอมรับว่าเป็นคนเจ้าชู้ มีผู้หญิงเยอะ สนุกไปเรื่อยๆ ไม่จริงใจกับใคร ในเมื่อเสนอมา เขาก็สนองไปก็เท่านั้น

จึงไม่มีผู้หญิงคนไหนจับเขาได้อยู่หมัดแม้แต่คนเดียว แต่ก็ต่างจากพลอยใสเพราะรูปที่ไพรถ่ายมาให้ดูนั้น สวย ชวนหลงใหล อยากเป็นเจ้าของ เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อได้เธอมาเป็นครอบครอง

“พลอยใส เธอเห็นอะไรไหม”

เสียงแจ้วๆ จากดาเรศ เพื่อนสาวคนเดียวที่พลอยใสให้ความสนิทสนม และเชื่อว่าดาเรศคือเพื่อนดีที่สุดของเธอ

“จ้ะ มีอะไรจะมานำเสนออีกล่ะ นอกจากเสื้อผ้า”

“อู้ย ก็แค่อยากจะให้รู้จักชายหนุ่ม หล่อ รวย เอาใจเก่ง”

ดาเรศได้แนะนำหนุ่มให้พลอยใสเพิ่มอีก หลังจากที่เธอไม่ให้ความสนใจใครทั้งสิ้น เพราะมีความรู้สึกว่าผู้ชายแต่ละคนเข้ามาเพื่อจุดประสงค์เดียวกันคือ อยากที่จะงาบเธอ

“อย่าเลย เราไม่อยากคุยกับใคร”

“แสดงว่าคุณยิ่งยศ ลูกชายรัฐมนตรีกับพี่เพิกลูกชายเจ้าสัว เธอไม่ชอบ ลบทิ้งออกไปจากความรู้สึกใช่ไหม”

“ไม่ใช่ เราคบได้แค่เป็นพี่ แต่จะมาให้เป็นแฟน หรือมีความรู้สึกที่พิเศษต่อกัน เราคงไม่สนใจหรอกนะ”