11 หายไปไหน
“คุณไม่ต้องบริหารหรอกค่ะ ถึงเวลาเดี๋ยวก็ได้เงินคืนมาเองนั่นแหละ”
“ผมชอบงานที่เข้าไปคลุกคลีด้วยตัวเอง หวังว่าคุณคงจะเข้าใจนะครับ”
พูดตรงๆ อย่างนี้ เท่ากับว่าเป็นการปฏิเสธ เทียนรดาหน้าตึง รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่อาจที่จะหลอกง่ายๆ แต่คิดว่ามีอีกทางหนึ่งที่จะจัดการเขา นั่นก็คือ มอมเหล้าให้เมา ปรนเปรอด้วยรสสวาท เรื่องยากก็จะกลายเป็นง่ายในทันที
“ค่ะ รดาเข้าใจ คุณน่ารักเสมอเลยค่ะ”
หญิงสาวยังคงใช้คำหวานอยู่เช่นเดิม ซึ่งก็ทำให้เขาเริ่มรู้สึกดี แต่ยังไม่ไว้วางใจ กลัวลูกไม้ของเธอที่จะหลอกล่อให้ติดกับอีก ในเมื่อไม่สมใจก็ต้องใช้ความพยายามให้มากที่สุด
อันดับต่อไป รู้เลยว่า เรื่องบนเตียง คือไม้ตายขั้นสุดท้ายของเธอ
เรื่องเป็นจริงอย่างที่คิดเอาไว้ เทียนรดาแกล้งทำเป็นเมา หลังจากที่พยายามที่จะมอมเหล้าจตุพักตร์ แต่ไม่สมใจ เขาคอแข็ง ไม่ยอมล้มง่ายๆ เธอก็ต้องเปลี่ยนเป็นทำให้ตัวเองเมา กลับไม่ไหว ต้องการดึงเขาเอาไว้
“ได้ครับ ผมจะพาคุณไปนอน”
“ที่ไหนคะ บ้านคุณหรือเปล่า”
“พ่อแม่ผม ไม่ให้ผู้หญิงคนไหนเข้าบ้าน จนกว่าท่านจะแน่ใจ ว่าเธอคนนั้นเป็นสะใภ้”
“แสดงว่าท่านหมายตาผู้หญิงเอาไว้แล้วใช่ไหมคะ”
เทียนรดาถามด้วยเสียงอ้อแอ้ โอบลำคอเขาให้โน้มต่ำลงมา ซึ่งเขาอึกกอัก ยังคงหวาดหวั่น ไม่กล้าที่จะผลีผลาม ถ้าหากว่าเธอเอายานอนหลับทาส่วนสำคัญ เขาจะทำอย่างไร คืนนี้พกเงินมาเยอะกว่าทุกครั้ง
เขายังไม่รู้จักบ้านของเทียนรดาด้วยซ้ำ เพียงแค่รู้ว่าเป็นพวกลูกหลานไฮโซเท่านั้น
“ยังครับ ผมไม่ชอบการคลุมถุงชนก็เลยเป็นโสดไปเรื่อยๆ”
“สงสัยพ่อแม่ของคุณจะเฟ้นหาลูกสะใภ้เองใช่ไหมคะ”
“คงอย่างนั้นครับ แต่อีกนาน ผมยังมีเวลาเหลืออีกห้าปีถึงจะแต่งงาน ถ้าเลย 35 ผมก็จะตามใจท่าน”
“รดาคงรอจนเหนียงยานเลย”
เธอตีขลุมที่จะจองเขาเป็นสามี โดยไม่รู้ว่าฝ่ายชายมองด้วยสายตาหยันๆ
“เราไปหาที่นอนกันดีกว่าครับ”
“ค่ะ โรงแรมหรือว่าคอนโดของคุณคะ”
“โรงแรมดีกว่าสะดวกดี”
“แล้วรางวัลคืนนี้ล่ะคะ”
หญิงสาวเริ่มแสดงความงก ขายสินค้าตัวเอง หวังว่าคนรวยอย่างเขาคงจะให้จุใจ จตุพักตร์ถอนใจยาว สงสารตัวเองไม่ว่าไปที่ไหน อยู่กับผู้หญิงดี หรือว่าขายบริการ มีแต่ขอเงินทั้งนั้น อยากจะตะโกนถามออกไปเหลือเกินว่า
ผู้หญิงที่ไม่ต้องการเงินจากเขา มีบ้างไหม
“เงียบ แสดงว่าไม่ให้”
“ผมแค่อยากจะถามคุณว่าต้องการเท่าไหร่”
“ร่วมเป็นหุ้นเปิดสปาสิคะ รดาจะให้คุณทั้งชีวิตเลย”
เขาไม่อาจตอบเธอได้ ในเมื่อต้องการที่จะเอาเธอไปไว้ในโรงแรม และรีบออกมาให้เร็วที่สุด ในเมื่อกล้าขอเงินขนาดนี้ ความรักคงไม่มีมอบให้
เมื่อถึงโรงแรมม่านรูด เทียนรดาแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้าอย่างชัดเจน เขาเริ่มกลัวๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว ผู้หญิงคนนี้อันตรายที่สุด เขาก็ปล่อยให้เธออยู่เพียงลำพัง ส่วนเขาปลีกออกมาข้างนอก
เทียนรดาเข้าห้องน้ำ ชำระร่างกายจนสะอาด เพื่อที่จะจัดการกับจตุพักตร์ แต่ก็ใจหายวาบ เมื่อเห็นว่า เขาไม่อยู่
“อ้าว หายไปไหน หรืว่าออกไปไปสูบบุหรี่ข้างนอก”
หญิงสาวแง้มประตูห้องออกมาดู คราวนี้แทบกรี๊ด เมื่อไม่เห็นรถคันหรูของเขาจอดอยู่
“อ๊าย...คนเลว ทำอย่างนี้กับฉันได้ไง หนีไปแล้ว”
หญิงสาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อรู้ว่าจตุพักตร์ไม่อยู่ เขาทิ้งเธอเอาไว้ในโรงแรมม่านรูดเพียงลำพัง
ไม่คิดว่าผู้ชายอย่างเขาจะทำอย่างนี้ได้ โกรธจนทำอะไรไม่ถูก นอกจากคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วโทรหา
“”คุณจตุ อยู่ที่ไหนคะ”
“ขอโทษด้วย ผมมีเรื่องด่วนรีบจัดงาน หนักมาก ผมไม่ได้บอกคุณเพราะเห็นอยู่ในห้องน้ำ”
“ถึงหนักยังไง คุณก็ไม่น่าทำอย่างนี้กับรดา”
หญิงสาวตะเบ็งเสียงใส่อย่างโกรธๆ เมื่อรู้ว่าเขาไม่กลับมาจริงๆ
“ผมกำลังสูญเงินเกือบยี่สิบล้าน อยู่เฉยไม่ได้หรอกคุณ”
ยกเอาเรื่องเงินขึ้นมาอ้าง ซึ่งหญิงสาวเริ่มคลายอารมณ์โกรธลง
“เรื่องเงินเหรอ คุณรีบไปดำเนินการซะ อย่าให้เกิดปัญหาตามมา ไม่อย่างนั้นแย่แน่ๆ เลย”
“ครับ ผมรู้ ว่ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความอยู่รอดของธุรกิจ ผมจ่ายค่าห้องเรียบร้อยแล้ว คุณจะนอนพัก หรือกลับออกมาก็ได้ ให้เด็กที่นั่นเรียกแท็กซี่ให้นะครับ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ รดาดูแลตัวเองได้”
หญิงสาวกล่าวอย่างใจเย็น แม้ว่าในใจจะลุกเป็นไฟ เมื่อมั่นใจว่าจตุพักตร์ไม่มาที่นี่แน่ๆ เธอจึงโทรศัพท์ไปหาเพิก หนุ่มซึ่งเป็นคู่ควงคนล่าสุด เก็บซ่อนเอาไว้เพราะเขาไม่อยากเปิดเผยตัว เนื่องจากเป็นลูกชายเจ้าสัวผู้มั่งคั่ง