10 ปากคุณหวาน

เขาพูดจบก็ลุกขึ้นไปล้างคราบความเหนอะออกไปจากเรือนร่าง ดาเรศแบะปากอย่างไม่ชอบใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไรนอกจากเตรียมตัวอาบน้ำแล้วออกจากม่านรูดไปพร้อมกับเขา

จตุพักตร์ยังคงรอเทียนรดาซึ่งเป็นสาวไฮโซ แต่ถังแตก ต้องการที่จะจับผู้ชายรวยๆ เป็นสามี ซึ่งเขาไม่รู้ว่าเธอล่วงรู้ถึงสมบัติของเขาได้อย่างไร ในเมื่อเขาเป็นแค่เจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับอาหารสำเร็จรูปขายส่งตามร้านสะดวกซื้อที่ต้องลงทุนมหาศาล กว่าจะประสบความสำเร็จ และต้องมีเงินทุนสำรองเป็นจำนวนมาก

เงินสำรอง เขาได้จากการเล่นหุ้นอย่างชาญฉลาด จึงมีเงินหมุนเวียนในธุรกิจ คนภายนอกคิดว่าเขารวย แท้จริงแล้ว แค่มีเงินใช้จ่ายสบายๆ ไปทั้งชาติเท่านั้น

“มาแล้วค่ะที่รัก”

พอมาถึง โปรยคำหวานมาก่อน เขายังไม่ได้บอกเธอด้วยซ้ำว่าเป็นคู่รักกัน แต่เขาก็ต้องเออออไปด้วย รั้งร่างงามให้นั่งลงบนตัก

ชุดที่เธอใส่ ยั่วอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“ที่รักของใครครับ”

“นี่อย่าพูดอย่างนี้นะ รดาไม่ชอบ”

หญิงสาวหน้าง้ำทันที เมื่อเขาย้อนถามเรื่องสรรพนามที่เธอเรียกเขาว่าที่รัก

“ไม่ชอบผมก็ไม่พูด มาดื่มกันก่อนดีกว่า ชนแก้วครับ”

เขาชูแก้วเหล้าผสมบางๆ ขึ้นชนกับแก้วของเธอที่เด็กเสิร์ฟได้บริการชงเอาไว้ให้ทันทีเมื่อเธอมาถึง

“ค่ะ เพื่อความสุขของเราสองคน”

“ครับ ค่ำคืนแสนสุข วันนี้รดาแต่งตัวสวยจังเลย”

เขาจ้องตาวาว ราวกับให้ทะลุเข้าไปภายในคอเสื้อคว้านลึกจนเห็นหน้าอกอวบโผล่พ้นออกมาถึงเกือบครึ่ง หญิงสาวเห็นดังนั้น รู้ว่าตรงนี้คือจุดขายของตัวเอง ส่ายหน้าอกไปมาเป็นการยั่วยวน

“ข้างในดีกว่าเสื้อผ้าอีกค่ะ”

“จริงหรือ อย่างนี้ก็ต้องพิสูจน์”

เขาไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น แต่กระทำจริงๆ สอดฝ่ามือเข้าไปภายใต้เสื้อตัวจิ๋ว คลำคลึงอยู่ตรงส่วนฐานของบราเซีย ซึ่งเธอแอ่นหน้าอกให้ ทำปากจู๋ ไม่อายผู้คนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ

ต่างจากจตุพักตร์ที่รู้สึกคร้ามต่อสายตาผู้คน จึงดันร่างเธอลงจากตัก แต่เธอยังคงเบียดกระแซะเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น

“ดื่มดีกว่านะครับ”

“แล้วเราจะไปไหนดีล่ะคะ”

“อยู่ที่นี่ก่อน เพลงกำลังเพราะ”

“เพลงเพราะ หรือว่าสาวสวยค่ะ”

เทียนรดาไม่วายที่จะแขวะเรื่องความเจ้าชู้ของเขา ไม่ว่าไปที่ไหน มักจะมีผู้หญิงเข้ามาข้องเกี่ยว เธอพยายามที่จะหาวิธีจับให้อยู่หมัด โดยการทอดตัวให้เชยชม

“ผมไม่สนใจหรอก ในเมื่อมีคนสวยๆ อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ครับ”

“ปากหวาน”

“คุณรู้แล้วหรือว่าปากผมหวาน ถ้าอย่างนั้นพิสูจน์ก็ได้นะ”

จตุพักตร์แกล้งพูดไปอย่างนั้นเอง คิดว่าเทียนรดาไม่กล้า ที่ไหนได้ เธอจับใบหน้าเขาให้หันตรงๆ บรรจงจูบลงที่ริมฝีปากดังจ๊วบ จตุพักตร์ใจหายวาบ ดันร่างอวบขาวออกห่างอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาไวไฟ ชอบในเรื่องแบบนี้ แต่ไม่กล้าที่จะโชว์ต่อหน้าผู้คน

“รดา อย่าทำอย่างนี้”

“พิสูจน์ดูค่ะ ว่าปากคุณหวานจริงไหม”

“มันน่าเกลียด”

เขาตำหนิกลายๆ ซึ่งก็เห็นใบหน้าสวยในความสลัวสะบัดพรืด ตามประสาคนที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก

“ไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหนเลยค่ะ ในเมื่อครู่นี้ คุณยังล้วงเข้าไปในอกเสื้อรดาเลย”

“แค่ล้อเล่นขำๆ”

“แต่หน้าคุณหื่นมากเลยนะคะ”

หญิงสาวไม่วายต่อความยาว ตามประสาไม่ยอมลงให้ใครง่ายๆ ผู้หญิงอย่างนี้เขาไม่ชอบ ดูกล้าจนเกินงามและชอบที่จะเป็นผู้นำ ทั้งที่ต้องการพึ่งเงินของผู้ชาย

เขาคิดว่าต่างคนต่างอยู่เป็นดีที่สุด

เบื่อเมื่อไหร่ ต่างแยกย้ายทางใครทางมัน จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายให้มากเรื่อง

“ผมดื่ม หน้าก็ต้องเป็นอย่างนี้ ผมเหนื่อยกับงานมาเยอะ มีลูกค้าบางรายเรื่องมาก และสินค้าบางอย่างของผมก็ถูกคู่แข่งใส่ความ หาว่าไม่ได้มาตรฐาน ลูกค้าที่ซื้อไปก็จะฟ้องร้อง เรื่องวุ่นวายไม่รู้จักจบสิ้น”

เขาระบายออกมาว่ายุ่ง จนทำอะไรไม่ถูก เธอจึงออดอ้อน เอาใจให้คลายเครียด

“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราสองคน ควรที่จะไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่าเพราะรดาก็จะทำธุรกิจเหมือนกันค่ะ”

“ทำอะไรครับ”

“อยากเปิดสปาค่ะ คุณสนใจที่จะร่วมหุ้นหรือเปล่าล่ะคะ”

หญิงสาวพยายามที่จะดึงเงินออกจากกระเป๋าเขาอีกแล้ว ซึ่งเขาหาได้ใส่ใจแต่อย่างใด รับรู้แต่เพียงว่า เธอทำตัวน่าเกลียดขึ้นทุกวัน ไม่กลัวต่อบาปกรรมที่จ้องหลอกเงินผู้ชาย

“งานที่ผมทำอยู่นี่ก็ปวดหัวมากพอแล้วครับ”