มึงคิดช้าไป

แพรวา.......

"ป่ะงั้นก็รีบล้างสบู่ออกเดี๋ยวไปถามมันพร้อมกันเลย"

พูดจบไอ้ปิงมันก็อุ้มฉันออกมาจากอ่างแล้วก็พาไปยืนที่ใต้ฝักบัวก่อนจะเปิดน้ำล้างสบู่ออกจากร่างกายของเราทั้งสองคน แต่ประเด็นก็คือ...ตอนนี้เราสองคนไม่ได้สวมใส่อะไรเลยนี่สิ เราสองคนต่างคนต่างอาบ ยังดีที่มันไม่ได้ทำอะไรฉันมากไปกว่ามอง...ไม่รู้จะมองอะไรนักหนาอายเป็นเหมือนกันนะ

สิบนาทีต่อมาหลังจากที่เราแต่งตัวกันเสร็จแล้ว

"ป่ะ" มันบอกฉันก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องเพื่อเปิดออกไป แต่ฉันรีบคว้ามือมันไว้ได้ทัน

"แกจะบ้าหรือไงออกไปพร้อมกันแบบนี้คนในบ้านก็รู้สิว่าแกมานอนในห้องฉัน"

"แล้วไงวะ เราก็นอนด้วยกันออกบ่อยตั้งแต่เด็กยันโต"

"นั่นมันเมื่อก่อนตอนเรายังเด็กมันไม่มีใครว่าหรอกแต่นี่ฉันกับแกโตแล้วนะใครเขาจะมองไม่ดี"

"คิดมากไปป่ะยัยเตี้ย ถ้าพี่ๆ มึงคิดแบบนั้นเขาจะยอมให้มึงไปนอนบ้านกูเป็นอาทิตย์อาทิตย์ไหมล่ะ"

เออนั่นสินะ ที่มันพูดก็ถูกนะ สุดท้ายเราสองคนก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกัน

"เห้ยไอ้ปิงมึงออกมาจากห้องน้องสาวกูได้ไงวะ" พี่เมฆดันเดินออกมาจากห้องพอดี

"ผมก็เดินเข้าไปไงครับเดินเข้าไปได้ก็เดินออกมาได้ดิพี่ก็ถามแปลกๆ เนอะ"ดู ดูมันตอบพี่ชายฉัน

"มึงนี่นับวันยิ่งกวนตีนนะ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นลูกอาพิงค์อาปืนมันโดนตีนกูแน่" พี่เมฆชี้หน้าด่าไอ้ปิงแต่มีเหรอที่มันจะกลัว

"ขอบคุณครับที่ยังเกรงใจพ่อกับแม่ผม^^"

"อะไรกันเสียงดีงไปถึงข้างล่าง" เจ้รุ้งเดินขึ้นบันไดมาคงเพระาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของสองคนนี้

"ก็ไอ้ปิงอ่ะมันออกมาจากห้องยัยแพร"

"อ้าว แล้วปิงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่รู้"

"ปิงมากับพายุเมื่อคืนครับพี่รุ้ง^^" น้ำเสียงเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนเวลาพูดกับพี่รุ้ง พี่เมฆได้ยินน้ำเสียงของไอ้ปิงเวลาพูดกับพี่รุ้งยังเบะปากเลย

"เสียงแม่งโคตรตอแหล" รู้เลยว่าพี่เมฆประชดใคร แต่เจ้าตัวมันทำเป็นไม่ใส่ใจเดินไปที่ห้องไอ้พายุทันที

"แล้วนี่หมอกยังไม่ตื่นเหรอเมฆ"

"มันไม่ได้นอนบ้านนะเมื่อคืน"

"อ้าวเมื่อคืนพี่ยังเห็นหมอกอยู่เลยก่อนเข้านอนอ่ะ"

"สาวที่ไหนไม่รู้โทรมาหามันมันเลยรีบออกไป"

"อ่อ..งั้นเหรอ" พี่รุ้งพยักหน้าเมื่อรับรู้ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปเหลือแค่ฉันกับพี่เมฆที่ยืนอยู่

"ยัยแพร เมื่อคืนไอ้ปิงมันนอนในห้องเราหรือเปล่า"

"อื้มใช่นอนห้องแพรเอง" ฉันตอบไปตามตรงเพราะไม่รู้จะโกหกยังไงเพราะพี่เมฆเห็นแล้วว่าฉันกับไอ้ปิงเดินออกมาจากห้องพร้อมกัน

"แล้ว...มันทำอะไรเราหรือเปล่า"

"เอ่อ..ก็เปล่านะไม่ได้ทำอะไร"อันนี้คงต้องโกหกเพราะคงบอกความจริงไม่ได้ว่าฉันกับมันทำอะไรกันบ้างเมื่อคืนไหนจะตอนเช้าอีก แม้จะไม่ได้มีอะไรเกินเลยก็ตามฉันก็ต้องบอกไปแบบนั้น

"แน่ใจนะ"

"ทำไมอ่ะ พี่ไม่เชื่อแพรเหรอ"

"เปล่าแค่ลองถามดู ถ้ามันไม่ทำอะไรเราก็แล้วไป พี่เป็นห่วง เราเป็นผู้หญิงไอ้ปิงมันเป็นผู้ชาย ถึงจะสนิทกันมากขนาดไหนก็ตามแต่มันก็อาจจะดูไม่ดีเข้าใจที่พี่พูดไหม" ฉันรู้ว่าพี่เมฆเป็นห่วงฉัน ไม่เฉพาะพี่เมฆหรอกก็ทุกคนนั่นแล่ะ

"แพรเข้าใจค่ะ^^"

"ดีมาก ถ้าจะหาแฟนก็ดูให้มันดีๆ ล่ะ แต่ทางที่ดีอย่าเพิ่งมีเลยรออายุสักสามสิบค่อยหา" ดูความคิดพี่ชายฉันสิ เห้ออออ

"โหพี่เมฆ ถ้าถึงเวลานั้นใครจะมาสนใจแพร"

"ก็ไม่ต้องมีไง"

"ถ้าพี่ไม่ให้แพรมีแฟนพี่ก็ห้ามมีเหมือนกัน เอาป่ะล่ะ"

"งั้นอยากมีก็มีเลยเหอะ" แหมมมตัวเองก็อยากมีแฟนเหมือนกันทำเป็นมาห้ามฉัน

ปิงปิง............

ผมนั่งโง่ๆ อยู่บนโซฟาในห้องนอนของไอ้พายุที่มันยังไม่ตื่น ซึ่งมันก็เป็นปกตินะเวลานี้ถ้ามันยังหลับอยู่ ผมเองถ้าอยู่ที่บ้านตอนนี้ก็ยังไม่ตื่นหรอก ตื่นมาทำไมตื่นมาแล้วมานั่งโง่ๆ หายใจทิ้งอยู่ตรงนี้ แต่จะให้นอนต่อก็นอนไม่หลับ ใจมันคิดถึงเรื่องที่คุยกับแพรวาเมื่อคืนและเรื่องเช้านี้ที่ไม่รู้อะไรมาดลใจให้ผมขอคบแพรวา เอาตรงๆ นะมันยังไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แต่เพราะแพรวาพูดว่าจะมีแฟนมันทำให้ผมทนไม่ไหว เพราะผมไม่อยากให้มันมีใครหรือสนใจใครมากกว่าผม ผมอาจจะดูเห็นแก่ตัวเพราะตอนนี้ผมยังมีนินิวอีกคนที่ผมไปตามจีบเธอแม้จะยังไม่ได้ให้สถานะแฟนกับเธอแต่ใครๆ ก็รู้ก็เห็นว่าเขากับนินิวคบกัน แล้วเขาควรจะทำยังไงดี...........

"ไอ้ปิง มึงเป็นไรวะกูเห็นมึงถอนหายใจทิ้งมาจะสิบนาทีละ"

"มึงตื่นแล้วเหรอวะ"

"ไม่ตื่นจะเห็นเหรอว่ามึงนั่งถอนหายใจเหมือนคนมีปัญหาชีวิต"

"อืมใช่กูมีปัญหาจริงๆ ว่ะ"

"ถ้าให้กูเดาเรื่องพี่สาวกู"

"อืมใช่"

"เมื่อคืนไม่ได้เคลียร์กันเหรอ กูอุตส่าห์ช่วยมึงละนะ"

"เคลียร์ดิแต่เคลียร์ไม่จบ พี่มึงแม่ง.."

"อะไรพี่กูทำไม"

"จะอะไรล่ะ บอกให้กูเลิกตามเลิกหวงแถมยังบอกว่าจะหาแฟนอีก"

"แล้วมึงบอกหรือเปล่าว่ามึงคิดยังไง"

"บอกแต่พี่มึงไม่เชื่อกู"

"อืมเป็นกูก็คงจะเชื่อยาก เพราะที่ผ่านมามึงทำตัวไม่แคร์พี่สาวกูทั้งที่มึงกับพี่กูโซเดมาคอมกันแล้วมึงยังคบคนนั้นเลิกคนนี้แล้วก็ไปควงคนนั้นคนนี้จนกูเอานิ้วเท้ามานับยังไม่พอ ไม่แปลกใจที่พี่กูจะไม่เชื่อ"

"แทนที่มึงจะช่วยกูมึงกลับมาซ้ำเติมกูอีกไอ้เพื่อนเวร"

"กุช่วยมึงได้แค่นี้แล่ะ ถ้าพี่กูไม่เอามึงกูก็ช่วยไม่ได้"

"มึงคิดว่ากูจะบอกพ่อบอกแม่กูดีไหมวะ"

"บอก...เรื่องไร เรื่องที่มึงชอบพี่กูอ่ะเหรอ"

"อืมแล้วก็เรื่องที่กูกับพี่มึงเคยมีอะไรกันแล้ว"

"มึงคิดว่าผลมันจะออกมายังไง มึงคิดว่าพ่อแม่กูจะยอมยกพี่กูให้มึงเหรอ มึงทำเหมือนไม่แคร์พี่สาวกูเลยมาตลอดสามปีแถมคบผู้หญิงมากหน้าหลายตา"

"แต่กูไม่ได้มีอะไรกับใครนี่หว่า ก็แค่คบ"

"ใครจะเชื่อ ตอนที่มึงบอกกูกูยังไม่อยากจะเชื่อเลย ถ้ากูไม่ไปถามกิ๊กเก่ามึงแต่ละคนดูกูก็ไม่รู้หรอกว่าผู้ชายที่ภายนอกดูร้ายๆ แบบมึงจะไม่ฟันผู้หญิงที่มึงคบเพราะแต่ละคนแม่งแจ่มๆ ทั้งนั้น กูไม่รู้มึงใจแข็งอยู่ได้ไงวะเป็นกูนี่ไม่เหลือตั้งแต่วันแรกที่คุยกันแล้ว" ครับไอ้พายุมันเคยไปถามผู้หญิงเก่าๆ ที่ผมเคยคบว่าเคยมีอะไรกับผมหรือเปล่า ทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เคย ก็อย่างที่ผมเคยบอกว่าผมทำไม่ได้ ไม่ว่าจะคบกับใครก็ตาม ซึ่งแต่ละคนสวยเซ็กส์เอ็กซ์แตกกันทั้งนั้นไม่อยากจะโม้นะครับมันคือเรื่องจริง

"แล้วกูจะทำไงดีวะ"

"ไอ้ปิง มึงคิดว่ามึงชอบพี่กูจริงๆ หรือแค่ชอบเล่นๆ มึงบอกกูมาตามตรงกูไม่โกรธมึงหรอกถึงแม้ยัยนั่นจะเป็นพี่สาวกูก็ตาม"

"เอาตรงๆ เลยนะตอนแรกกูก็ไม่แน่ใจนะว่าชอบพี่มึงจริงๆ หรือเปล่าจนเมื่อคืนนี้ที่พี่สาวมึงบอกให้กูเลิกตอแยเลิกยุ่งวุ่นวายกูรู้สึกไม่โอเคว่ะ กูไม่ชอบให้ใครมาเข้าใกล้พี่มึงไม่ชอบให้พี่มึงสนิทกับใครนอกจากกู ที่สำคัญกูไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากพี่มึงคนเดียว"

"อืมมม มึงชอบพี่สาวกูจริงๆแล่ะแต่มึงคิดช้าไปหน่อยนะ"