ถูกลวนลาม

ปิงปิง..........

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่กับนินิวบนรถของผมเอง เพราะมันเป็นส่วนตัวที่สุดแล้วที่จะคุยกันส่วนแพรวาก็คงไปเข้าแถวแล้วล่ะ

"พี่ขอโทษนะที่เมื่อเช้าพี่โทรบอกเลิกนิวทั้งที่เรื่องนี้เราต้องมาพูดกันต่อหน้าถึงจะถูก"

"พี่ปิงใจร้ายกับนิวมากเลยนะคะ" นินิวพูดไปก็ร้องไห้ไปผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันใจนึงก็สงสารอีกใจนึงก็อยากให้มันจบเพราะตอนนี้ผมมั่นใจแล้วไงว่าจริงๆ แล้วผมชอบใครกันแน่ใครคือคนที่ผมต้องการจริงๆ ผมรู้ว่าผมผิดนะเรื่องนี้ที่ไปจีบนินิวเพียงเพื่อต้องการให้ตัวเองเลิกสนใจแพรวา อยากจะบอกว่าตอนที่ไปจีบนินิวผมไม่ได้ไปหลอกจีบเธอนะ ผมจีบเธอจริงๆ ผมคิดว่าผมอาจจะชอบเธอได้ในสักวัน แต่พอเราได้คุยได้คบกันสักพักผมก็มั่นใจว่าผมคงให้ความรู้สึกที่มากกว่านี้กับนินิวไม่ได้แต่ที่ยังไม่ได้บอกเลิกในตอนนั้นก็เพราะผมสงสารนินิวเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่น้อย

"พี่ขอโทษนะครับ"

"พี่ปิงพูดง่ายจังเลยนะคะมาบอกเลิกแล้วก็มาขอโทษ แล้วความรู้สึกที่เสียไปของนิวล่ะพี่จะรับผิดชอบยังไง"

"แล้วนิวต้องการให้พี่ทำยังไง"

"ที่ผ่านมาพี่ปิงไม่เคยรู้สึกอะไรกับนิวเลยเหรอคะ"

"พี่.........."

"หึ พี่ปิงไม่ต้องตอบหรอกค่ะเพราะนิวรู้อยู่แก่ใจดีอยู่แล้ว ที่ถามก็แค่อยากรู้จากปากพี่เท่านั้น"

"นิว"

"นิวเคยดีใจนะคะที่พี่มาจีบมาสนใจ แต่พอเราได้คุยกันได้ไปไหนมาไหนด้วยกันมันก็ทำให้นิวรู้สึกได้ว่าพี่ไม่ค่อยใส่ใจนิวเท่าไหร่เลย แต่นิวก็พยายามที่จะไม่คิดมากเพราะไม่ว่ายังไงพี่ก็ยังไมไ่ด้บอกเลิกนิวพี่รู้ไหมว่านิวทำใจมาตลอดนะ แต่พอเมื่อเช้าที่นิวได้ยินคำขอโทษคำบอกเลิกนิวก็ทำใจไม่ได้ มันตั้งตัวไม่ทันเพราะเมื่อวานพี่ยังดูแลยังไปส่งนิวที่คอนโดอยู่เลย แต่พอเช้าวันนี้ พี่โทรมาบอกเลิกนิวแล้วพี่ก็มาพร้อมกับพี่แพรวา มันทำให้นิวอดสงสัยไม่ได้ว่าพี่กับพี่แพรวาเป็นอะไรกัน เป็นเพียงแค่เพื่อนกันจริงเหรอ"

"พี่บอกตรงๆ เลยก็ได้นะ พี่ชอบแพรวา ชอบมานานแล้วแต่พี่ไม่รู้ใจตัวเอง และพอมาถึงวันนี้พี่มั่นใจว่าพี่ชอบแพรวาจริงๆ พี่ก็เลย.."

"ก็เลยมาบอกเลิกนิวแล้วไปคบกับพี่แพรวา ใช่ไหมคะ พี่แพรวาก็รู้ทั้งรู้ว่าพี่กับนิวเราคบกันแต่ก็ยังคิดที่จะแย่งพี่ไปอีก"

"แพรมันไม่เคยคิดที่จะแย่งพี่ไปจากนิวหรอกนะ เพระาถ้าแพรวาจะแย่งเขาคงแย่งไปนานแล้วล่ะเพราะพี่ก็ไม่ไ่ด้คบแค่กับนิวคนเดียว พี่คบมาหลายคน ถ้าจะหาคนผิดพี่ผิดเอง พี่มันเห็นแก่ตัว ถ้านิวจะโกรธก็โกรธพี่ แพรวาไม่เกี่ยว" ผมรู้ว่านิวโกรธและกำลังพุ่งเป้าไปที่แพรวา แต่เรื่องนี้คนผิดคือผมนะ

"ปกป้องกันดีจังเลยนะคะ พี่คงหลงพี่แพรมากเลยสิ"

"มันไม่เกี่ยวว่าหลงหรือไม่หลงหรอกนะ ก็อย่างที่พี่บอกพี่ชอบแพรวามานานแล้วแต่พี่ไม่เคยบอกเขา"

"ช่างเถอะค่ะพี่จะรักใครชอบใครก็คงไม่เกี่ยวกับนิวอีกเพราะพี่บอกเลิกนิวไปแล้วเพื่อจะไปคบกับพี่แพรวา แต่พี่จำไว้นะคะ พี่ทำให้นิวเสียใจทำให้นิวผิดหวัง สักวันพี่จะต้องเสียใจและผิดหวังอย่างที่พี่เคยทำกับนิว" นิวเดินลงจากรถหลังจากที่พูดจบ เห้ออออ นี่คือจบจริงๆ แล้วใช่ไหม แต่เหมือนจะจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่

หลังจากที่คุยกับนินิวจบผมก็กลับขึ้นตึกเพื่อเข้าห้องเรียน แต่....ทำไมทุกคนมองผมแปลกๆ

"มีไรทำไมพวกมึงมองกูแปลกๆ "

ผมหันไปถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะมันคงจะรู้ว่าทำไมทุกคนในห้องมองผมแปลกๆ

"แล้วมึงไปทำอะไรมา"

"ทำ..ทำอะไร"

"แล้วมึงไปไหนมา"

"ก็ไปคุยธุระมา"

"มึงแน่ใจเหรอว่าแค่คุย"

"หมายความว่าไงวะ" ผมยังงงอยู่นะตอนนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สักพักอาจารย์ฝ่ายปกครองก็เข้ามาเรียกชื่อผมให้ไปคุยที่ห้องพักครู และพอผมไปถึงห้องพักครูผมก็เจอกับนินิวที่กำลังนั่งอยู่ในห้องนั้นก่อนแล้ว

"ไหนลองเล่าให้ครูฟังซิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอนินิวนายปฐพีทำอะไรเธอเล่ามาซิ" อาจารย์กำลังถามคำถามที่ผมได้ยินก็ยังไม่เข้าใจเพราะชื่อที่อาจารย์เอ่ยคือชื่อของผมเองผมก็ยืนฟังอยู่ตรงประตูห้องพักครูซึ่งนินิวไม่เห็นผมเพราะเธอนั่งหันหลังอยู่

"ฮือออ ฮือออ คือว่าพี่เขาบอกมีเรื่องจะคุยกับหนูค่ะแล้วให้หนูไปคุยบนรถพี่เขา แต่พอหนูขึ้นไปบนรถ พี่เขาก็พยายามที่จะลวนลามหนูค่ะ ฮือออ"

"ลวนลาม??? ทำไมนิวใส่ความพี่แบบนี้วะพี่ไปลวนลามนิวตอนไหน " นินิวพอได้ยินเสียงของผมเธอก็สะดุ้งทันทีแล้วก็หันมามองหน้าผมอย่างตกใจ

"พี่ปิง ฮือออ พี่ทำอะไรพี่ก็ต้องยอมรับสิคะ เรื่องนี้นิวเสียหายนะ"

"ผมไม่ได้ทำอะไรนินิวเลยนะครับอาจารย์ ผมสาบานได้ผมคงไม่ทำอะไรทุเรศๆ แบบนั้นหรอกนะครับ แล้วยิ่งในโรงเรียนด้วยใครจะไปกล้าทำ"

"พี่ปิงหาว่านิวโกหกโดยการพูดให้ตัวเองเสียหายเหรอคะ ฮืออออ ฮืออออ"

"แล้วมันจริงหรือเปล่าล่ะ พี่ทำจะทำไปทำไม พี่โคตรผิดหวังเลยว่ะพี่ไม่คิดเลยนะว่านิวจะทำนิสัยแบบนี้"

"พี่เป็นผู้ชายพี่ทำอะไรพี่ก็ควรจะยอมรับสิคะไม่ใช่มาโวยวายหาว่านิวโกหกใส่ร้ายพี่" สีหน้าและแววตาของเธอที่มองผมมันบ่งบอกถึงความสะใจที่ได้ทำแบบนี้

ผมไม่เคยคิดที่จะทำร้ายผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยนะแต่กับนินิว แม่งเอ้ยยยย!!! ผมจะต้องใจเย็นขนาดไหนที่จะไม่เข้าไปบีบคอเค้นเอาความจริงจากปากของเธอให้พูดความจริงออกมา

"เอาล่ะอย่าเพิ่งทะเลาะกัน ว่าแต่เธอเรียกนินิวขึ้นไปคุยบนรถจริงหรือเปล่านายปฐพี" อาจารย์หันมาถามผมซึ่งผมก็ต้องพูดความจริง

"จริงครับผมกับเธอคุยกันบนรถจริงแต่ผมไม่ได้เรียกเธอเพื่อไปทำอะไรแบบนั้น ผมกับนินิวเรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน"

"เคลียร์ แล้วทำไมต้องไปเคลียร์กันบนรถกันสองต่อสอง"

"เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัว ผมเลยคิดว่าคุยกันเงียบๆ น่าจะดีที่สุด"

"บอกได้ไหมว่าเรื่องอะไร"

"ผมเพิ่งบอกเลิกกับเธอครับ แล้วอาจารย์คิดว่าการที่ผมขอเลิกกับเธอผมจะลวนลามเธอทำไม"

"ไม่จริงค่ะ พี่ปิงเค้าไม่ได้ขอเลิกกับหนูนะคะ หนูเองค่ะที่บอกเลิกพี่เขาเพราะหนูจับได้ว่าพี่เขามีคนอื่น แต่พี่เขาไม่ยอมเลิกค่ะ พยายามปล้ำหนูในรถ อาจารย์ก็เห็นสภาพหนูนี่คะ ดูสิคะเสื้อนักเรียนของหนูขาดหมดเลยเพราะพี่ปิงเขาดึงจนขาด ฮืออออ ฮือออ"

นินิวชี้ไปที่เสื้อของเธอที่ขาดรุ่งริ่ง คือผมไม่รู้นะว่าเธอไปทำอีท่าไหนแต่ดูจากสภาพของเธอตอนนี้มันเหมือนคนโดนปล้ำจริงๆ ดีที่หนูเอาตัวรอดได้รีบวิ่งลงมาจากรถได้ทันเพราะไม่อย่างงั้น...ฮือออออ" ผมยืนฟังนินิวเล่าเรื่องโกหกที่พูดเป็นฉากๆ เหมือนมันเกิดขึ้นจริง ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จได้แบบเนียนๆ ผมแม่งเชื่อเลยจริงๆ แล้วที่เมื่อวานที่บอกเจ็บขาก็คงโกหกเหมือนกันเพราะวันนี้ผมไม่เห็นเธอมีอาการปวดขาแบบเมื่อวานเลยสักนิด ผมคงโง่มากที่เชื่อนินิว

"ถ้าเธอยืนยันว่าเธอไม่ได้ทำเธอมีหลักฐานหรือเปล่าล่ะว่าเธอไม่ได้ลวนลามนินิวจริงๆ เพราะเรื่องนี้นินิวเสียหาย ถ้าเธอไม่มีหลักฐานอาจารย์ก็คงจะต้องเชื่อนินิว"