มนต์ดำ

​เจ้าเว่ยลดขลุ่ยลงจากปาก ค่อยๆเปิดตาขึ้นทีละข้างเข้าใจว่าเจี๋ยหลุนคงอยู่ไม่ห่างเกินสิบเก้าและพวกเธอต้องกลับโลกปัจจุบันเช่นเคย

ตอนนี้เธอกำลังทำใจว่าต้องโดนสายตาพิฆาตของพี่ชายอย่างแน่นอน

เมื่อเปิดตามองไปรอบๆกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นของยุคโยราณ บรรยากาศเดิมเดิม ห้องที่เธอโผล่เข้ามามืดสนิท

ไร้ความรู้สึกว่าเจี๋ยหลุนอยู่ในบริเวณนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดปกติไปจากเดิม ขลุ่ยไม่พาเธอกลับอนาคต แล้วยังพาเธอมาโผล่ที่นี่ เพราะอะไรต้องมีมีสิ่งใดผิดพลาดแน่นอน

"เจี๋ยหลุน ตัวอยู่ไหน" เจ้าเว่ยกระซิบเสียงเบาภายในห้องมืดสนิทจึงมองไม่เห็นอะไร

"เจี๋ยหลุน เจี๋ยหลุน" เจ้าเว่ยเสียงดังขึ้นอีกนิด แต่เรียกเท่าใดก็ไม่มีเสียงตอบรับจากพี่ชาย

แปลกมากปกติเจี๋ยหลุนต้องมากับเธอแต่คราวนี้เจี๋ยหลุนหายไป เจ้าเว่ยงงกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

"นั่นใครอยู่ในห้องทรงงาน" เสียงทหารยามวิ่งกรูมายังห้องที่เจ้าเว่ยยืนอยู่ด้านใน

เจ้าเว่ยใช้วิชาตัวเบากระโดดไปแอบอยู่บนขื่อด้านบนอย่างว่องไว

ทหารเข้ามาภายในพร้อมจุดเทียนจนสว่างไปทั่วห้อง แล้วค้นหาสิ่งผิดปกติภายในทุกซอกทุกมุม

เจ้าเว่ยกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง พลางแอบร่างบางไว้ด้านหลังขื่อไม้ที่ขัดกันอยู่ด้านบนใกล้หลังคาอย่างเงียบกริบ

ในห้องนี้น่าจะเป็นห้องทรงงานของฮ่องเต้แคว้นนี้ เจ้าเว่ยแยกแยะได้ง่ายดายเพราะคุ้นเคยกับข้าวของของฮ่องเต้เป็นอย่างดี ถึงจะต่างแคว้นแต่โดยภาพรวมห้องทรงงานก็ไม่ต่างกันมากเท่าใด

กองฎีกาสูงท่วมหัวเหมือนกัน พู่กันหางเพียงพอน ที่ฝนหมึกหัวมังกร แถมยังมีฉากบังหลังวาดภาพมังกรตัวใหญ่น่าเกรงขาม ทุกสิ่งบ่งบอกว่าเป็นของฮ่องเต้

ในใจของเจ้าเว่ยเต้นด้วยความหวาดกลัว เพราะยังไม่รู้ว่าตนเองมาโผล่ที่แคว้นใด

เมื่อทหารสำรวจทุกซอกมุมแต่ไม่พบสิ่งใดทั้งหมดจึงดับเทียนแล้วออกไปจากห้องนี้

แต่เหล่าทหารยังก้าวขาไม่พ้นประตูห้อง พวกเขาก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีบุคคลหนึ่งก้าวเข้ามา

"มีสิ่งใด" เสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยอำนาจเอ่ยขึ้น

แต่เดี๋ยวทำไมเสียงนี้คุ้นหูของเจ้าเว่ยนัก

"ทูลฝ่าบาท หม่อมชั้นเหมือนได้ยินเสียงบางอย่างจึงเข้ามาตรวจตราแต่ไม่พบสิ่งใดพะย่ะค่ะ"

"อืม มีแมวขโมยสินะ" สุรเสียงเบากล่าวออกไปพร้อมขยับกายเข้าใกล้องครักษ์

"เรามั่นใจว่าต้องเป็นแมวของเรา หากเจ้าจับมันได้ จงไล่ต้อนมันมาให้เราห้ามทำอันตรายมันเด็ดขาด เราต้องการแมวตัวนี้โดยไร้รอยขีดข่วน ส่งคนไปค้นให้ทั่ว และห้ามแพร่งพรายให้ใครสงสัยเข้าใจหรือไม่"

"พะย่ะค่ะ" ทหารรับคำหนักแน่นเข้าใจความหมายที่ฝ่าบาทตรัสอย่างแจ่มแจ้ง รีบออกไปตามหาแมวที่ฝ่าบาททำหายอย่างเงียบเชียบตามคำสั่ง

ฝูจื่อหรงเดินเข้าไปภายในห้องกวาดสายตาไปมาเพื่อมองหาสิ่งผิดปกติภายใน

นางใช้มนต์ดำอันใดถึงสามารถหายตัวได้เช่นนั้น สายลับนางนี้นอกจากจะงดงามอย่างร้ายกาจฝีมือยังสูงส่งจนเขาไม่สามารถประมาทได้

ฝูจื่อหรงมั่นใจว่านางยังทำภาระกิจลับบางอย่างไม่สำเร็จ นางต้องยังอยู่ในพระราชวังแห่งนี้

บางทีภาระกิจนี้อาจจะเป็นการสังหารหรือแอบมามอมเมาให้เขาตกหลุมพรางของนาง จนมอบผลประโยชน์ที่นางต้องการโดยที่เขาไม่รู้ตัว

ตำแหน่งฮ่องเต้แคว้นชินผู้ทรงอำนาจ มีศรัตรูทั้งนอกและในแคว้น จึงยากที่จะคาดเดาว่าผู้ใดเป็นคนส่งนางมากันแน่