วิวาห์อ้อนรัก || CHAPTER 1

ตึกสูงใจกลางเมือง!! ในวันธรรมดาเหมือนทุก ๆ วันแต่วันนี้ผู้คน

กลับพลุกพล่านเดินเข้าออก ไม่มีใครไม่รู้จักสิ่งก่อสร้างสูงตระหง่านอวดความยิ่งใหญ่และแสดงถึงความสำเร็จอย่างที่แห่งนี้

โรงพยาบาลเอกชัยภักดี

ภายในห้องตรวจสี่เหลี่ยมสะอาดตา คุณหมอหนุ่มรูปหล่อใบหน้าขาวตี๋กำลังตรวจวินิจฉัยอาการผู้ป่วยที่นัดไว้ คุณป้าวัยเลขห้า ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้พูดคุยกับสุภาพบุรุษชุดกาวน์ตรงหน้า

“ความดันคุณป้าอยู่ในเกณฑ์ปกตินะครับ เดือนนี้ทุกอย่างโอเคหมดเลย ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ”

“เพราะว่าหมอช่วยดูแลป้ายังไงล่ะจ๊ะ” หญิงวัยกลางคนตอบน้ำเสียงเรียบ ๆ

ป้าบอกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ไม่ต่างอะไรจากลูกสาวของหล่อนที่ยิ้มหวานมองชายหนุ่มด้วยแววตาเคลิบเคลิ้ม

“แบบนี้เดือนหน้ามาเจอกันอีกที ถ้าทุกอย่างโอเค ป้าก็แข็งแรงปกติครบทุกอย่างเลยนะครับ ต้องฝากให้ลูกสาวคุณป้าช่วยดูแลเรื่องอาหารอีกนิดหน่อย” เขาหันไปกำชับสาววัยยี่สิบต้น ๆ ที่ทราบว่าเป็นลูกสาวผู้ป่วย หล่อนทำหน้าละห้อยทันทีที่ได้ยิน

“โธ่ งั้นถ้าแม่สบายดีแล้ว แบบนี้ก็ไม่ได้มาเจอหมออีกแล้วสิคะ”

คนฟังถึงกับเลิกคิ้ว ทั้งคุณหมอและคุณป้า ด้านชายหนุ่มออกจะนึกขำ

เสียมากกว่ากับคำพูดของเจ้าหล่อน แต่คนเป็นแม่นี่สิ อยากจะเขกหัวลูกสาว ไม่รู้ว่านั่นคือแช่งกันหรือเปล่า!?

ไม่นานภาคีนัยก็เขียนใบสั่งยาจนเสร็จ เขาเดินออกไปส่งสองแม่ลูกอย่างเช่นทุกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่ถูกแต่งแต้มรังสรรค์นั้นส่งยิ้มให้กับทั้งคู่ด้วยไมตรีจิต แต่เขาจะรู้ไหมว่ารอยยิ้มพิมพ์ใจและท่าทีสุขุมนุ่มลึกของตนนั้นกินใจใครต่อใครหลาย ๆ คน

“ผมส่งถึงตรงนี้ละกันนะครับ ยังไงดูแลสุขภาพด้วยนะครับคุณป้า”

“ขอบคุณมากนะคะ คุณหมอ ที่ดูแลคุณแม่อย่างดีมาตลอด”

ไม่ทันที่ภาคีนัยจะได้ขอตัวออกไป สาวเจ้าคนนั้นก็คว้ามือคุณหมอหนุ่มขึ้นมาแสดงความขอบคุณและซึ้งใจ หากแต่ใบหน้าและแววตากลับเป็นประกายราวกับจะหลงละลายไปกับบุรุษตรงหน้า

“เอ่อ...”

คนถูกจับมือทำตัวไม่ถูกถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีหญิงสาวทั้งคนไข้หรือญาติคนไข้ทำแบบนี้กับเขาก็ตาม

ทันใดนั้นเอง...

“ป๊าขา... ปะป๊า”

เสียงเล็ก ๆ ของเด็กหญิงที่เปรียบเสมือนเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น คุณหมอหนุ่มหันไปมองร่างเล็กของเด็กวัยห้าขวบที่คุ้นเคยก่อนจะเผยยิ้มสดใสทันที เขาเดินเลี่ยงจากสองสาวเข้าไปอุ้มแม่หนูน้อยที่น่ารักขึ้นมากอด

“ว่าไงคะน้องวิว”

“หม่าม้ากับน้องวิวมาหาปะป๊าค่ะ หม่าม้ารออยู่ที่ห้อง”

ทันทีที่ได้ยินสรรพนามที่เด็กหญิงตัวน้อยเรียกร่างสูง ทั้งสาวใหญ่วัยป้าและลูกสาวช่างอ่อยถึงกับยืนเอ๋อนิ่งอึ้งไปเพราะไม่นึกว่าคุณหมอ

วัยหนุ่มไฟแรงจะมีครอบครัวแล้วแบบนี้

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”

เขาอยากจะขอบคุณหลานสาวตัวน้อย “น้องวิว” จริง ๆ ที่เข้ามาได้จังหวะพอดิบพอดี เขาจะได้ไม่ต้องเสียมารยาทหนีทั้งสองคนที่ยืนอยู่ออกมาเสียดื้อ ๆ คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยเดินไปทางห้องรับแขก VIP