บทที่ 8 วิญญาณไม่ไปผุดไปเกิด

บทที่ 8 วิญญาณไม่ไปผุดไปเกิด

ความอ่อนโยนบนใบหน้าส่องประกายเข้าสู่ดวงตาของเขาเมื่อใบหน้างามละเอียดไร้ที่ติปรากฏสู่สายตาราวกับแสงที่มีอยู่ทั้งหมดได้เลือนหายไป

ใบหน้าอันบริสุทธิ์และงดงาม

ริมฝีปากสีแดง ดวงตาคู่สวยบนใบหน้า

คางเล็ก มุมด้านข้างที่บาดใจคน

นาทีนั้นเองที่ทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ

หลังจากที่เธอถอดหน้ากากออกแล้ว โห้หานก็ยกเหล้าขึ้นมาดื่ม ตอนเธอกลืนเหล้าที่ไหลผ่านลำคอดูเซ็กซี่มีเสน่ห์และน่าหลงใหล

ทุกอิริยาบถสวยซะจนแทบหยุดหายใจ

ความแรงของเหล้าที่บาดคอเธอ แต่ก็เพราะเงินจำนวนนั้น ทำให้เธอไม่ยอมหยุดดื่ม ขวดแล้วขวดเล่าถูกกลืนลงคอไป ใบหน้าเธอเริ่มแดงเพราะฤทธิ์เหล้า และยังเปียกชุ่มไปด้วยเหล้า รอยยิ้มปรากฏบนหน้า

เด็กสาวที่มาด้วยกันกับเธอถึงกับทนดูไม่ได้ เธอดึงเสื้อของเหลี่ยนชิงชูเพื่อจะขอร้องเขา

“คุณชายเหลียน ปล่อยเธอไปเถอะ เธอเป็นเด็ก ถ้าท่านต้องการให้เธอทำอย่างอื่นก็บอก เหล้าพวกนี้จะทำให้เธอตาย”

เหลี่ยนชิงชูมองอย่างประหลาดใจ เกิดมาก็ไม่เคยเห็นใครกินเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้ ประเด็นคือเป็นสาวสวยด้วย

เขาเตะหญิงสาวออก แล้วเดินขึ้นไป

โห้หานดื่มอย่างสะเปะสะปะ ชี้มั่วไปหมด ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เธอหัวเราะร่า “เหลียน คุณชายเหลียน เหล้าฉันกินหมดแล้ว”

หญิงสาวยื่นมือออกมารูดซิปด้วยท่าทีมึนเมา ไร้สติ พยายามที่จะจับซิปแต่ก็จับไม่ได้

ทุกคนต่างก็ไม่กล้าส่งเสียง ทุกคนทั้งหญิงชายในที่นั้นต่างยืนงงกันไปหมด

กระโปรงสั้นที่เธอสวมอยู่บนร่างเพระว่ากิริยาของเธอ ทำให้สัดส่วนที่สวยงามก็ปรากฏออกสายตาคน

“พอแล้ว”

เหลี่ยนชิงชูร้องตะโกนเสียงดัง เอื้อมมือเข้าไปกอดเธอไว้

หยิงสาวที่เมามายพยายามปัดป้อง อย่างที่ไม่ทันคาดคิดก็เข้าไปชนกับอ้อมกอดของอีกคน

เรือนร่างอันแข็งแกร่ง

กลิ่นอันสดชื่นบนร่างกายช่างน่าหอมหวน

“เจ็บจังเลย”

ตอนที่กระแทกนั้น โห้หานก็รู้สึกเจ็บที่จมูกเหมือนกับชนกับกำแพง ปากเล็กร้องโอดอวยอย่างเจ็บปวด

“โม่ถิงเชียน นายทำอะไร”

เหลียนชิงชูเห็นโห้หานล้มลงไปในอ้อมกอดของโม่ถิงเชียน แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็รีบยื่นมือมารับหญิงสาวเอาไว้

อ้อมแขนโม่ถิงเชียนโอบเอวบางของหญิงสาวเอาไว้

ในสมองก็คิดถึงภาพของหญิงสาวเมื่อสักครู่ เขาก็โมโหแทบระเบิดเป็นจุล

เหอะ ช่างบังเอิญจริงๆ

เมื่อคืนที่ผ่านมาเป็นความผิดพลาด และคืนนี้ก็มาเจอกันอีก

แต่เขาก็สนใจฟังว่าหญิงสาวที่สมควรตายจะพูดอะไรต่อไปอีก

ทั้งหมดเธอวางแผนเอาไว้แล้วแถมยังคิดอย่างรอบคอบ

เขาก้มลงมองเธอ เรือนร่างอันอ่อนระทวย สายตาที่มึนเบลอ ลิ้นที่เผลอเลียริมฝีปาก การกระทำที่ไร้เสียงนี้ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลาย

สมควรตายแล้ว เขาคิดไปถึงเรื่องระหว่างกันเมื่อคืน

ตอนที่กำลังรวบรวมสติ หญิงสาวที่เมามายก็ลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นหน้าที่คุ้นเคยของเขา ก็พูดอย่างเซ็งๆว่า “ฮัลโหล ทำไมเป็นคุณ ทำไมวิญญาณยังไม่ไปผุดไปเกิดอีก

เขายังไม่ไปผุดไปเกิด

ดีมาก รู้จักที่จะรายงานก่อนด้วย

“พวกนายรู้จักกัน”เหลียนชีงชูคิดไม่ถึง อยากจะเอาเธอกลับมา แต่ก็ต้องหยุดอยู่ตรงนั้น

อย่างที่ไม่ได้ตั้งใจความอ่อนนุ่มของร่างที่อยู่บนตัวเขา ทำให้ร่างกายของเขาเกร็งไปหมด

เขายื่นเช็คออกมา คิ้วของเขาขมวดแล้วพูดกับเหลียนชิงชูว่า “ฉันต้องการเธอ”

เช็คใบละหนึ่งล้าน

เหลียนชิงชูขมวดคิ้ว ยื่นมือออกรับเช็ดและไม่ทันด็ฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ “ใครต้องการหนึ่งล้านนี้กัน

ไม่ทันได้คำตอบ โม่ถิงเชียนก็อุ้มโห้หานเดินออกไปอย่างไร้ร่องรอย