ตอนที่ 9 ด้านข้างใบหน้าเธอ

ตอนที่ 9 ด้านข้างใบหน้าเธอ

ถูกวรพลเตือนอย่างนี้ ธัชชัยก็รู้แล้วว่าจะโต้ตอบไปยังไง “เรื่องที่จะไปรักษาตัวที่อเมริกา พี่เตรียมตัวเสร็จยัง? วันหลังฉันต้องมาปรึกษากับหมอภาคินดีๆแล้ว เขาพูดซ้ำๆมาหลายรอบ แต่ทุกครั้งก็บอกว่ารอก่อน”

นี่ไง มาอีกแล้ว

รออีกหน่อย พวกเธอเพิ่งจะแต่งงานกันเอง ฉันก็ถือโอกาสนี้พักผ่อนที่บ้าน เตรียมตัวไม่พร้อมจะทำยังไง?วรพลรู้ว่าน้องชายของตัวเองเป็นห่วงสภาพร่างกายของเขา ขอแค่หมอภาคินพูดอะไรหน่อย เวลายังไม่ถึง เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองไปเสี่ยง

รอธัชชัยกับวัจสาความสัมพันธ์ดีขึ้น เขาก็ไว้ใจที่จะไปแล้ว รูปถ่ายที่เก็บไว้บนเตียงที่ประคองเธอรักษาตัวมาทีละครั้งก็คือผู้หญิงในรูป

กนิษฐา รอฉันที่โลกใบนั่นนะ

เป็นอย่างที่คิดจริงๆธัชชัยไม่รู้จะพูดอะไร กินอาหารเย็นเสร็จ ก็คุยกันแป๊บนึง

แล้วกลับไปที่เรือนหอ เห็นร่างกายที่เล็กๆนอนหมอบอยู่บนเตียง แขนขาวๆที่บอบบางข้างๆมีหนังสือที่เกี่ยวกับการรักษาบาดเจ็บจากไฟลวก

เธอเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมที่เปียกครึ่งๆนอนไว้ที่หมอนที่ขาวดุจหิมะ

ทำให้หน้าผากขาวยิ่งกว่าหิมะ หายใจไปอย่างใสสะอาด ขนตาที่ยาวเสมือนผีเสื้อที่ไม่เป็นสุข ค่อยๆสั่นไหว

ธัชชัยทนไว้ไม่ได้ไปจับ

กลิ่นหอมในตัวของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนใจของธัชชัย เขานั่งอยู่ข้างๆเตียง ถลกผมที่กระจายอยู่หน้าเธอ หน้าที่สวยงามของผู้หญิงก็แจ่มชัด พูดได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ให้คนใจเต้นขึ้นมา อีกอย่างบุคลิกที่บริสุทธิ์สวยงามเหมือนภาพวาดภาพหนึ่ง

ถ้าเธอไม่มีจุดประสงค์อะไรที่แต่งมา ไม่แน่เขาอาจใช้ชีวิตกับเธอได้

คิดถึงตรงนี้แววตาของธัชชัยก็ย่นขึ้นมา

วันนี้เขาก็เดินทางมา เหนื่อยมาก นอนลงไป อาการง่วงนอนก็มาถึง กลิ่นหอมของผู้หญิงคนนี้ก่อกวนจมูกของเธอ ทำให้รู้สึกสบายมาก ธัชชัยก็นอนหลับลงไป

ห้องที่กว้างใหญ่นี้ มีใจสองดวงที่เต้นอยู่ อยู่ใกล้ก็เหมือนกับอยู่ไกลๆ

วันที่สองเช้า แดดออกมาแล้ว ตอนวัจสาตื่น เห็นว่าปวดหัวมาก คิดแล้วคิด เหมือนเมื่อคืนตนเองอาบน้ำเสร็จ ดูหนังสื่อไปด้วยแล้วรอวรพลทำกายภาพบำบัดเสร็จกลับมา ก็นอนหลับไปแล้ว ตอนนั้นผมยังไม่แห้ง ก็ว่าทำไมปวดหัว

เธอตั้งสติ เหมือนห้องอาบน้ำส่งเสียง จ๊อกๆ หรือว่าวรพลอาบน้ำ

วัจสาเอียงตัวขึ้นมา เหมือนได้กลิ่นสะระแหน่ที่สดชื่นเหมือนกลิ่นโฮโมนผู้ชาย

วรพลร่างกายไม่สะดวก ถ้าตอนอาบน้ำก็น่าจะไม่สะดวก วัจสาคิดถึงตรงนี้ ก็รีบวิ่งไปที่ห้องอาบน้ำ

“ วรพลเธออยู่ข้างในไหม”

วัจสารออยู่สักพัก แต่ไม่มีคนตอบ เขาน่าจะไม่ได้ยิน แล้วเธอก็เรียกอีกหนึ่งรอบ “ ต้องกันช่วยไหม”

เสียงน้ำในข้างในยังไม่หยุด สายตาของธัชชัยที่เอาฝักบัวไว้ยิ่งมืดขึ้น เสียงของผู้หญิงคนนี้น่ารักกว่าจุดประสงค์ของเธอ แต่ว่าได้ยินเธอเรียกชื่อพี่ ธัชชัยรู้สึกไม่สบายใจมาก

ถ้าเธอใช้เสียงหวานนี้เรียกเขา จะเป็นยังไง

แต่ว่านึกได้ว่าถ้าผู้หญิงคนนี้กล้าเข้ามา ทันใดที่เห็นเขาแล้วจะมีปฎิกิริยาอย่างไหร่?

จินตนาการดูว่าปฎิกิริยาของวัจสา ริมฝีปากของธัชชัยก็ก็ยิ้มขึ้นมา หน้าที่หล่อเหลาเหมือนเล่ห์

“งั้นฉันเข้ามาแล้วนะ” วัจสาคิดว่าเขาอายเลยไม่ตอบ เลยมุ่งตรงไปแล้วเปิดประตู

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะดูแลเขา ก็ต้องทำจากสิ่งเล็กไป ภรรยาถูกหลังให้สามีที่ไม่สะดวก ต้องทำจะเรื่องธรรมดาอย่างก่อน ไม่ต้องหวาดกลัว วัจสาให้กำลังใจตัวเอง แล้วค่อยๆเปิดประตูห้องอาบน้ำ

ธัชชัยที่อยู่ข้างในทำตัวอย่างสงบเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน รอวัจสาเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าที่สวยงามนั้น จะเป็นตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหรือว่าจะเป็นตู้มๆกันแน่?

ผู้ชายสีหน้าเย็นชาแต่ถูกตามาก หน้าตาหล่อ

วัจสาคิดไม่ถึงเลยว่า ตนเองจะเจอสิ่งที่ทำให้ผู้หญิงทั้งหมดต้องหน้าแดงกันทั้งนั้นนั่นก็คือภาพที่ชายงามที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ

ผู้ชายเพิ่งจะสระผมเสร็จ ตาที่เปียก ผมที่เปียก หยดน้ำไหลลงมาจากลายเส้นที่งดงามของคอ ไหลผ่านซิกแพ็คที่แข็งแกร่ง ซิกแพ็คแปดอันนี้มีสีน้ำตาล ค่อยๆหายไปจาก… และในหมอก

แม้ว่าข้างล่างจะไม่มีแล้ว แต่ผ้าเช็คตัวก็บังไว้อยากไม่สนิท ให้คนคิดไปเรื่อยได้

คนที่ผลักประตูอย่างวัตสาเองก็อึง นี่คือเรือนหอของเธอ อีกอย่างวงศ์ตระกูลศรีทองก็มีห้องนอนและห้องอาบน้ำเยอะขนาดนี้ ทำไมธัชชัยจึงปรากฏมาที่นี่!

ให้เธอไม่ระวังมองถูกร่างกายของธัชชัยไปหมด หน้าของเขาก็แดงขึ้นมา

ธัชชัยเห็นวัจสาโง่ไปแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นมาก หน้าที่ขาวของวัจสาตอนนี้เต็มไปด้วยแดงสดใส เขามองจนลำคอรู้สึกแน่ขึ้นมา

แต่ว่าน้ำเสียงที่เปิดปากพูดก็เฉยชามาก เหมือนกับว่าเขาปรากฏตัวที่นี่มันเป็นเรื่องธรรมดา “ดูเสร็จหรือยัง ?ดูเสร็จก็ออกไปสิ”

วัจสาเหมือนเพิ่งเก็บลิ้นกลับมา”ธ ธัชชัย เธอ เธออยู่เรือนหอของฉันกับพี่ชายเธอทำไม”

ถึงแม้ว่าเธอจะทำตัวสงบ แต่สีหน้าที่แดงของเขาก็ขายความวุ่นวายของเขา

แววตาที่ลึกเหมือนดวงดาวค่อยๆกวาดผ่านเธอ เดินออกจากห้องอาบน้ำอย่างสงบเยือกเย็นสะทกสะท้าน แล้วมองข้ามคำถามเธอ “สวยไหม?”

สมองของวัจสาโครม ถูกการที่ไม่เอาหน้าของเขาทอดจนสมองว่างเปล่า สวยไหมสวยไหมสวยไหม สามคำนี้วนเวียนอยู่ในสมอง………

อันที่จริงก็หล่อตนเอง เธอมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนศิลาปะ มีวันหนึ่งที่เธอไปหาเขา บังเอิญเห็นเธอกำลังวาดร่างเปลือย มีนายแบบตัวจริงไม่ใส่อะไรยืนไว้ตรงนั้น ตอนนั้นวัจสาตกใจมาค เห็นร่างกายของผู้ชายครั้งแรก

แต่ รูปร่างของธั ชชัยดีกว่านายแบบพวกนั้นเยอะมาก

ซิกแพ็คที่สวยงาม ลายเส้นที่แข็งแกร่ง ไม่มีตรงไหนที่จะไม่เสน่ห์

ใจของวัจสาเหมือนจะหยุดเต้น แต่หลังก็รีบเต้นขึ้นมาป๊อปๆไม่หยุด

พูดขอโทษอย่างหน้าแดงๆก็ลนๆลานๆ แล้วออกไปอย่างรีบๆร้อนๆ

ก็เพราะธัชชัย อยู่ข้างในก็ไม่ออกเสียงหน่อย มันต้องเจตนาที่จะให้เธอเสียหน้าแน่ ถึงแม้ธัชชัยจะไม่ชอบเธอก็ตาม แต่กลั่นแกล้งนี่ มันเกินไปแล้ว ยังไงตนเองก็เป็นพี่สะใภ้ของเขา นี่มันก็ถือว่าไม่เคารพวรพลเหมือนกัน

“โง่เง่าเต่าตุ่น”

วัจสาพิงไว้ที่มุมประตูแล้วด่าไปอย่างโกรธ เรื่องนี้พูดกับวรพลไม่ได้ จะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้ อีกอย่างร่างกายเขาก็ไม่ดี ถ้าเรื่องเล็กๆนี่กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้เขาโกรธก็ยิ่งไม่ดีแล้ว

เธอต้องแก้ไขเอง เธอจะไม่ทน ให้คนอื่นรังแก อย่างน้อยก็ต้องได้รับความเคารพจากธัชชัย ไม่งั้นวันหลังเหตุการณ์แบบนี้ก็จะยิ่งเยอะ

การแก้ปัญหาที่ดีก็คือให้คนอื่นไปเตือนเขา ธัชชัยที่ความจำไม่ดีนี่

วัจสาคิดตัวเลือกเสร็จ ก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างห้องครัว

ธัชชัยที่อยู่ข้างนอกได้ยินที่เธอสาปแช่งว่าโง่เง่าเต่าตุ่น อารมณ์ก็ดีขึ้นเลย ยัยนี่ บางครั้งก็น่ารักเหมือนกัน

“ป้าอ้อย ทำงานเสร็จรึยัง”วัจสารู้สึกว่าในบ้านนี้ ป้าอ้อยก็รับใช้พวกเขาพี่น้องมาหลายปีแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไรดีๆไว้แต่ก็เหน็ดเหนื่อยเหมือนกัน ธัชชัยก็ยังถือว่าเคารพป้าอ้อยอยู่ ถ้าเธอเป็นคนพูด เขาต้องไม่ใส่ใจแน่ๆ

ที่จริงป้าอ้อยยังเหลือผักอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้ผัด เห็นวัจสาก็ดีใจมาก “คุณผู้หญิง คุณตื่นแล้วหรอเดี๋ยวก็กินข้าวได้แล้ว”

วัจสารอเขาทำงานในมือเสร็จ เขาจึงพูดว่า “ฉันมีเรื่องหนึ่งที่จะขอร้องป้า”

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณผู้หญิงมีอะไรก็ถามตรงๆเลยค่ะ”

ฉันรู้ว่าธัชชัยยังถือว่าเชื่อฟังคุณ “ยังไงก็อยู่รวมกันมาหลายปีแล้ว ฉันแค่อยากบอกกับเขาว่า:คราวหน้าไม่ต้องเข้าเรือนหอของฉันกับวรพล ยังไงมันก็ไม่ค่อยสะดวก เขาก็มีห้องนอนของเขาเอง”

วัจสานึกถึงเรื่องเมื่อกี้และท่าทีของธัชชัย ในใจก็แค้นมาก

ป้าอ้อยอึ้งมาก เรือนหอนี้ก็คือเรือนหอของรองท่านชายกับคุณผู้หญิงนี่

ก็ดัดแปลงมาจากห้องนอนเก่ามาเป็นห้องนอนใหม่ ไม่ให้เขาอาบน้ำที่นั่น แล้วจะให้ไปไหน……

เฮ้ เธอถอนหายใจ รองท่านชายก็น่าสงสาร ที่จริงก็ไม่มีใจแต่งงาน ถูกบังคับให้แต่งงานกับคุณผู้หญิงไม่มีทางเลี่ยงๆ ถ้าพวกเขาจะอยู่รวมกันอย่างนี้อีก รองท่านชายเมื่อไรถึงจะรักคุณผู้หญิงได้? อีกอย่างถ้าเข้ากันไม่ได้ เรื่องนี้ก็จะะทำให้ทั้งชีวิตของสองคนพัง

“เดี๋ยวฉันจะพูดกับรองท่านชายค่ะ” ป้าอ้อยก็ไม่สะดวกจะพูดอะไรมาก ได้แต่พูดเป็นนัย

วัจสาเห็นป้าอ้อยรับปากแล้ว ในใจจึงโล่งอกไปที “รบกวนป้าอ้อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ”

เมื่อเห็นมือขวาของป้าอ้อยถืออาหารเช้าไว้ ใช่แล้ว ถือโอกาสนี้เอาข้าวเช้าไปให้วรพรดีกว่า ยังไงก็มีว่าง

ป้าอ้อยหันหน้ามา ถืออาหารเจที่ทำอย่างพิเศษให้วัจสา

วัจสารับไปได้อย่างธรรมชาติ ตอนที่เตรียมตัวจะขึ้นไป บังเอิญเจอธัชชัยที่กำลังลงมาจากข้างบน

เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้ว ทั้งตัวดูเหมว่าจะสะอาดเรียบร้อย และหล่อเหลามาค

อย่างนี้ก็เตือนให้วัจสานึกถึงสถานการณ์เมื่อกี้ที่เก้อเขิน ไม่ น่าจะเป็นเขาคนเดียวที่เก้อเขิน ธัชชัยอยู่อย่างสงบเยือกเย็นอยู่

ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ยืนอยู่ตรงนี้นานยัง น่าจะได้ยินที่เธอพูดกับป้าอ้อยแล้ว

ได้ยินก็ไม่เป็นไร ยังไงก็อยากจะให้เขาได้ยินอยู่แล้ว จะได้ให้เขามีจิตสำนึกหน่อย รู้ว่าอะไรคือความเคารพอย่างพื้นฐาน

เธอ ยังไม่รู้อีกว่า เรือนหอที่ตัวเองพูดนั่น เป็นห้องที่รวมกับคนบาง คน

ตอนที่คิดอย่างนี้ ทันใดนั้นใจที่วุ่นวายเมื่อกี้ก็สงบลงมา ถืออาหารเช้าเดินตรงขึ้นไป ไม่ได้มองสีหน้าของธัชชัย

“เอาของในมือเธอให้ฉัน” ข้างหลังส่งเสียงต่ำๆของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังยุนโกรธ

มือที่วัจสาจับถาดก็แน่ไปอีกนิดนึง จับแรงเกินไปจนซีด“ฉันเป็นภรรยาของวรพล ดูแลเขาเป็นหน้าที่ของฉัน อีกอย่างเธอก็ต้องมีครอบครัวเหมือนกัน หรือว่าเธอจะดูแลพี่ชายเธอทั้งชีวิต?”

ธัชชัยเดินขึ้นไปข้างหน้า แล้วไปแย่งอาหารเจมาอย่างแรง

แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงเย็นถึงกระดูก “เธอคิดว่าฉันดูแลพี่ชายฉันไม่ได้ทั้งชีวิตหรอ?เธอมันเป็นอะไร”

พูดจบแล้วเดินออกไป

เหลือแต่วัจสาที่ทำหน้าแปลก เธอเป็นของอะไร?ตลกจริงๆ ดูแลสามีตัวเองยังต้องถูกว่า ผู้ชายคนนี้ทั้งเผด็จการและเย่อหยิ่ง ,

แต่ว่าวัจสาไม่อยาเป็นเพราะผู้ชายคนนี้ พะวงอยู่ในใจ ทนแล้วทนน้ำตาที่จะไหลลงมา แล้วหันหลังออกจากบ้าน

พ่อบ้านภูษิตยืนอยู่ที่ใต้บรรได เห็นพวกเขาแยกกันแล้วก็ค่อยเดินออกมา ดูไปที่ธัชชัยรูปร่างสูงและตรง แล้วดูไปที่วัจสารูปร่างตัวเล็กๆ ถอนหายใจอย่างยาว