วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง

ตอนที่ 1 แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง

“ก๊อก” เสียงเมล็ดหมากรุกดังชัด เมล็ดหมากรุกขาวดำที่วางลงบนโต๊ะ เห็นผลอย่างชัดเจน

“พี่แพ้แล้ว”

คนที่วางเม็ดหมากรุกดำสุดท้ายนี้มีมือที่สะอาดและยาว และมีเสียงที่ต่ำๆเหมือนแม่เหล็ก เขาภาคภูมิใจในตัวเองมาก ผู้ชายที่พูดถึงนี้ก็คือผู้นำของเมืองs ที่มีบริษัทสามบริษัท ธัชชัย ขณะนี้ร่างกายอันใหญ่โตของเขากำลังโค้งตัวอยู่ที่เก้าอี้ดอกไม้ลูกแพร์ ตาที่ดำอย่างกับหมึกหนาก็เดาไม่ออก ทั้งตัวกระจายไปด้วยลมปราณที่เย็นชา ถ้าไม่ใช่อยู่ตรงหน้าพี่ชายวรพล ลมปราณจะยิ่งกว่านี้ นี่เป็นห้องนอนที่เรียบง่ายแต่ เต็มไปกลิ่นยาฆ่าเชื้อ คนที่นั่งอยู่บนเตียงสีขาวคือวรพลพี่ชายของธัชชัย ถ้าไม่มีอุบัติเหตุครั้งนั้น ความหล่อเหลาของวรพลจะพอๆกันกับธัชชัย แต่ถ้าเทียบกับมือของธัชชัยที่แสนสะอาดและยาว มือของวรพลเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น แถมยังมีลักษณ์อันแปลกประหลาด มือซ้ายถือว่าพิการแล้ว ไม่สามารถกำมือแน่ๆได้และยืดออกไปไม่ได้ มีแต่มือขวาที่ยังทำท่าที่ง่ายๆได้

ผ่านมือที่แข็งทื่อไป จะเห็นหน้าที่โดนเผาจนเปลี่ยนโฉมหน้าไป ก่อนหน้านี้ใบหน้าที่หล่อเหลาโดนไฟไหม้จนไม่เหลืออะไรเลย

ประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่าง ก็ค่อยๆบิดเบือน ลายพร้อยสลับกันทำให้ผู้คนไม่กล้าดูรอยแผลเป็นของเขา

แต่ในสายตาธัชชัย จะไม่มีคนไหนที่หล่อเหลาเท่าวรพล และเมตตากรุณาเท่าวรพลแล้ว

วรพลมองธัชชัยแล้วรู้สึกว่าธัชชัยยังเป็นเด็กที่ดิ้นรนเพื่อชัยชนะ ใบหน้าที่บิดเบือนของวรพลก็ค่อยๆยิ้มออกมา “ชัย ฝีมือการเล่นหมากรุกยิ่งอยู่ยิ่งล้ำเลิศเลยนะ” ไฟไหม้ครั้งนั้นทำให้เส้นเสียงของวรพลโดนทำลายอย่างรุนแรง ทำให้การพูดของเขาไม่ชัดเจนเหมือนเมื่อก่อน แต่ธัชชัยรู้อยู่ว่าวรพลจะพูดอะไร”ธัชชัยฮึดเบาๆแล้วบอกว่า อย่างนี้ พี่ถึงต้องกินยาดีๆ แล้วก็สัญญากับฉันว่าจะไปรักษที่อเมริกา คิดได้แล้วหรอ? ธัชชัยดีดนิ้ว แล้วพ่อบ้านภูษิตที่อยู่ข้างนอกก็เอายาเข้ามา “ท่านชัย ยาครับ”

พ่อบ้านภูษิตเอายาให้อย่างเคารพ แล้วค่อยๆถอยออกไป

ทันใดที่วรพลเห็นยา สีสันในแววตาของเขาเริ่มมืดๆสลัวๆลงไป ธัชชัย มันไร้ประโยชน์แล้ว ยังไงกินยาเยอะขนาดไหน ร่างกายที่พิการอย่างฉัน ถ้าฉันได้เห็นนายแต่งงานมีครอบครัวของตนเองฉันก็พอใจแล้ว “เพราะอย่างนี้ไง ฉันถึงให้พี่ไปรักษาตัวที่อเมริกา ทำไมถึงไม่ยอม?” เสียงของธัชชัยรีบดังขึ้นมา ยิ่งเต็มไปด้วยความดุร้ายและจนปัญญา

ธัชชัยไม่รู้จะโน้มน้าวใจพี่ชายคนนี้อย่างไร แม้ว่าในใจของเขารู้อยู่แล้วว่า บาดแผลของพี่จะไม่มีวันหายได้

ฝันร้ายของธัชชัยนี้ อยู่มาได้สามเดือน

เปลวไฟที่แลบแปลบปลาบ ยังมีเสียงกระจกแตก

สามคนที่ยังเหลือ ถูกผลิตภัณฑ์ไม้ พลาสติก สายเคเบิล และกลิ่นไหม้ที่ถูกเผาทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก

ถ้าอยากหนีออกจากที่นี้ ก็ต้องอยู่ไว้คนหนึ่งเพื่อเปิดประตูหนีภัย

พวกนายรีบหนีออกไป ถ้ายังช้ากันอยู่ พวกเราตายกันทั้งหมดแน่ ได้ยินไหม

“ญตว์ผลักธัชชัยออกไป”

ธัชชัยนายจำไว้ ชีวิตของนาย เปรียบเสมือนชีวิตของพี่

เมื่อสามเดือนที่แล้ว เหตุการณ์ที่ร่วมทุกข์สุขด้วยกัน เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ธัชชัยก็ได้เป็นผู้นำของเมืองSแล้วและได้ควบคุมครึ่งเศรษฐกิจของเมืองS ถือแม้ว่าธัชชัยจะมีเงินทองมากมาย แต่ก็แลกสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงและความหล่อเหลาของพี่วรพลกลับคืนมาไม่ได้ เขาค่อยๆหลับตา คิดที่จะยับยั้งความแค้นลง ไม่อยากให้พี่วรพลเป็นห่วง งั้นให้ฉันแบกความฝันอันร้ายๆนี้เองเถอะ

วรพลรับยาไปอย่างเงียบๆ แล้วใช้น้ำอุ่นกลืนเข้าไปที่เดี๋ยว เวลาผ่านไปสักพักแล้วพูดว่า “ตอนนี้บริษัทเราก็พัฒนาไปอย่างดี ก็ถือว่ามีการงาน ถ้าได้เห็นนายแต่งงานอีก ฉันสัญญากับนายว่าจะไปรักษาตัวที่อเมริกา” ธัชชัยหน้าขรึมขึ้นมา ทั้งตัวเหมือนมีปลายมีดที่คมๆแทงอยู่แล้วพูดไปว่า “นี่พี่ กำลังบังคับผมหรอครับ？” ในระหว่างที่วรชัยจะนอนลงไป เขาก็ไอเบาๆอย่างหลายครั้ง ฟังแล้วรู้สึกทรมานมาก กลางคิ้วของธัชชัยก็เคลื่อนไหวขึ้นมา อยากเข้าไปช่วย แต่สุดท้ายก็กดค้างไว้ ฉันจะไม่ยอมแพ้ ปล่อยให้พี่วรพลทำร้ายร่างกายตัวเองอย่างนี้ไป

วรพลหายใจเข้าลึก แล้วตอบธัชชัยไปว่า “แล้วแต่นายจะคิดยังไง เงื่อนไขนี้นายก็เลือกเอง จะยอมไม่ยอม ก็เรื่องของนาย”วรพลแค่ไม่อย่าให้น้องชายตนเอง ต้องตกอยู่แต่ในความแค้น เรื่องนั้นยังทำให้เขาจดจำอยู่ในใจเสมอ ถ้าไม่ใช่คนนั้น บ้านก็จะไม่กลายเป็นแบบนี้ พวกเราคงไม่กลายเป็นแบบนี้

ถ้าธัชชัยมีครอบครัวแล้ว ก่อนที่เขาทำจะอะไรก็คงจะได้คิดอย่างรอบคอบขึ้น แววตาของธัชชัยมองไปที่กรรไกรล่างที่อันซีดของวรพล มือทั้งสองข้างค่อยๆกำเป็นหมัด“ ได้ ฉันสัญญา ฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่พี่ต้องไปรักษา ห้ามผิดสัญญา” วรพลพูดว่า “ฉันจะไม่ผิดสัญญาแน่”

“แต่ว่า ฉันยังมีเงื่อนไขของหนึ่ง” ปากของธัชชัยก็ค่อยๆ “ไม่ใช่ใช้นามของฉันหาคู่ แต่ต้องใช้นามของพี่หาคู่ วรพล ชื่อของพี่”

วรพลรู้สึกว่าตนเองเหมือนถูกแกล้ง คนเขาก็รู้กันอยู่ว่า เขาเป็นคนอย่างไร เงื่อนไขที่นายพูดมันไม่ยุติธรรม อีกอย่าง ฉันสัญญากับกนิษฐาแล้วว่า จะมีแค่เขาคนเดียว “พี่อยากให้ผมแต่งงานเพราะอยากให้ผมมีความสุข แต่ถ้าผู้หญิงที่หวังผลประโยชน์อย่างนี้ ผมอยู่กับเธอแล้วก็ไม่มีความสุข นี่แค่เป็นการทดสอบ ”ธัชชัยลุกขึ้น ส่งรอยยิ้มที่ไม่รู้อะไรให้วรพล วรพลลองคิดดูแล้ว รู้สึกว่าเหตุผลที่ไม่ถูกต้องนี่ ทำให้เขาไม่รู้จะพูดอะไร “ได้ ใช้นามของฉันหาคู่ แต่ถ้ามีผู้หญิงยินยอม นายก็จบทะเบียนสมรสกับเธอเลย”

ธัชชัยรู้ว่าพี่ชายของตัวเองนั้นเฉลียวฉลาด จะไม่ยอมเสียเปรียดเด็ดขาด ช่างเหอะ ขอแค่พี่ยอมไปรักษาตัว จะทำอะไรก็ได้

สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงจะเพิ่มขึ้นหรือน้อยลงก็ไม่มีอะไรมาก เลยพยักหน้า แสดงว่ายินยอม

พี่ชายของประธานกรรมการบริษัทบีเค-เทโรหาคู่ ข่าวนี้ถ้าไม่มีพี่ชายสองตัวนี้ ผู้หญิงของเมืองS คงอยากวิ่งเข้าไปหากันจนใจจะขาด เสียดายคนที่หาคู่คือวรพล คุณหนูทั้งหลายหลบหนีกันทั้งนั่น และให้พ่อของตัวเองให้ทุกวิถีทางปฏิเสธ

แต่ถ้าวงศ์ตระกูลศรีทองจะจบสมรสด้วย ก็คงจะเลือกวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด

เมื่อก่อนคุณท่านเคยมีบุญคุณต่อวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด หัวหน้าครอบครัวปยุตเคยสัญญาไว้ว่า ลูกสาวทั้งสามคนของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดต้องให้คุณชายของวงศ์ศรีทองเลืออด วันนี้ก็คือวันที่ทำตามสัญญาแล้ว วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดมีคุณหนูอยู่สามคน พยิดา ภาวินี รสริน วรพลได้เห็นรูปถ่ายของทั้งสามแล้ว ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย แต่เห็นรูปของหลานสาวของปยุต วัจสา ผู้หญิงคนนี้ดูแล้วใสสะอาด แววใจสดใส เลยให้พ่อบ้านภูษิตไปวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไปรับคน แต่จะรับคนไหน ก็ไม่แน่ล่ะ แล้วแต่พรหมลิขิต วงศ์ตระกูลศรีทองรออยู่ที่หน้าบ้านวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดทะเลาะกันในห้องอ่านหนังสืออย่างไม่รู้หยุด

ผู้หญิงทั้งสามคนท่าที่ใจเด็ดมา และจะไม่ยอมแต่งงานกับคนพิการอย่างนี้ ลูกสาวคนโตพยิดาพูดเป็นคนแรก “พ่อค่ะ หนูบอกก่อนนะค่ะ ตอนนี้หนูมีแฟนแล้วและหนูก็มีลูกกับเขาแล้ว ถ้าให้หนูแต่งงานกับท่านชายใหญ่ หนูไม่รับรองว่าถ้าพวกเขารู้เรื่องนี้จะเกิดอะไรขึ้น”

ลูกสาวคนที่สองภาวินีรีบพูดไปว่า “พ่อคะ ถ้าพ่อบังคับหนูแต่งงาน ไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้ ตอนนี้พ่อก็ข้ามศพหนูออกไปได้เลย” รสรินขี้เกียจพูดเยอะ เขาอายุเล็กที่สุด ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องพวกนี้ “ฉันยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันไม่แต่ง”

“พวกนายจะต่อต้านใช่ไหม? ฉันปยุตเลี้ยงพวกนายมาอย่างลำบาก ทั้งสองคนจะอกตัญญูเหรอ? วงศ์ตระกูลศรีทองมีบุญคุณต่อวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด ถ้าไม่ใช่นายท่านของวงศ์ตระกูลศรีทองช่วยเหลือฉันไว้ พวกเธอจะยืนอยู่ตรงนี้ได้ไหม ตอนนั้นที่ให้คำมั่นสัญญาไว้ ก็ถึงเวลาคืนแล้ว หรือว่าพวกเธอจะฉันผิดคำมั่นสัญญา”ปยุตโมโหมาก สุดท้ายก็โยนชุดชงชาอันแพงทั้งสิ้นทิ้งลงไปในพื้น

คุณหนูทั้งสามได้ยินเสียง เปรี๊ยะ ก็ตกใจ ไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น

มีคนเดินผ่านแก้วไปอย่างระมัดระวัง เอาหนังสือพิมพ์มาตรงหน้าปยุต เสียงผ๊ะ “ปยุตเธออย่าเพิ่งโมโห ดูสภาพของวรพลก่อนแล้วค่อยด่าลูก มันโดนเผาจนสภาพแบบนี้ ถ้าเป็นฉัน คงนอนหลับฝันร้ายแน่

หญิงที่เข้ามาในตอนนี้ก็คือภรรยาของปยุต วราลี เมื่อผู้หญิงทั้งสามคนได้เห็นรูปในหนังสือพิมพ์ ต่างร้องลั่นกัน ทั้งหน้าเต็มไปด้วยระทึมขวัญ แล้วอยู่ห่างๆจากโต๊ะ นี่มันอะไร

ปยุตยับคิ้ว เสียงลั่นของทั้งสามทำให้หูของเขาแสบมาก แต่เขาดูหนังสือพิมพ์แล้วก็อึง วรพลโดนเผาจนสภาพแบบนี้？เฮ้ ยั่วยุคนที่ไม่ควรยั่วยุจริงๆ

ทยิดาเห็นพ่อตัวเองเหมือนจะยินยอมแล้ว รีบทนความรังเกียจขึ้นไปแล้วพูดว่า“พ่อค่ะ วรพลถูกเผาจนใช้ชีวิตเองไม่ได้ สภาพอย่างนี้เหมือนไม่ใช่คนยังมาบังคับพ่อให้ทำตามสัญญา เขาคงเจตนาที่อยากให้พ่ออยู่ไม่ได้และให้พวกหนูก็อยู่ไม่ได้ วราลีฮัมอย่างเบาๆ “ก็ใช่ล่ะสิ ปยุต สภาพของวรพลตอนนี้ แค่อยากหาแม่บ้านคนหนึ่งที่ยอมเหนื่อยย่อมทุกข์ “ ไม่ไม่ไม่ ส่วนมากคนแบบนี้จะน่ากลัวมาก วราลีพูดอย่างเสียงเบาๆ เขาอยู่ไม่ได้ ก็ไม่อย่าให้คอื่นนอยู่ได้ ใจของเขาบิดเบือนไปแล้ว”วราลีอย่างเบาๆ ในห้องทำงานนี้เต็มไปด้วยความเงียบ ความเงียบนี้สุดท้ายก็โดนเสียงผลักประตูทำลาย“คุณอาค่ะ วงศ์ตระกูลศรีทองรออยู่ที่ข้างล่างนานแล้ว คุณอาจะลงไปไหมค่ะ？” วัจสาเดินเข้ามาอย่างไม่รู้เรื่องอะไร และไม่รู้พวกเขาปรึกษาอะไรกัน

เมื่อวราลีเห็นวัจสาในแววตาของเขาเต็มไปด้วยแสงสว่าง เขาบิดเอวเดินมา แล้วจูงมือวัจสา ยิ้มแล้วพูดว่า“ปยุต วัจสาก็ถือว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่งของวงศ์ตระกูลศรีทอง ถ้าแต่งไปก็จะได้สบาย ไม่เหมือนที่อยู่ตรงนี้ต้องลำบาก เธอว่าใช่ไหม? วัจสาท้อใจ แล้วค่อยๆเอามือออกจากวราลี และโต้ไปว่า“ฉันยอมเอาโอกาสดีๆนี้ให้พวกพี่ๆ

ยังไงพยิดาก็ไม่ถูกชะตากับวัจสา เธอ รู้สึกว่าเขาทั้งกินทั้งนอนบ้านของเธอ ตอนนี้ให้เขาตอบแทนบุญคุณก็ไม่ยอมหรอก หมายความว่ายังไง?

“วัจสาเธออย่าเกินไปนะ หลายปีที่ผ่านมานี้ เธออยู่บ้านพวกฉัน พวกฉันไม่เคยไม่ยุติธรรมต่อเธอเลย?” วราลีก็โกรธมาก

แต่วัจสามองก็ไม่มองวราลี เขาแค่อยากรู้ว่า ท่าทีของอาเป็นยังไร ตอนนี้แม่มีชีวิตอยู่อากับแม่ก็ดีกันมาก เขาคงผลักฉันไปที่ขุมนนรกไม่ลง

ฉันไม่เชื่อจริงๆ ว่าในโลกนี้ ผลประโยชน์จะสำคัญได้ขนาดนี้