ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ขณะนั้น ปยุตที่มีรูปร่างอ้วนท้วนเดินมาถึงตรงหน้าวัจสา ใบหน้าเต็มไปด้วยจำใจ ในสายใจของวัจสารู้สึกว่าน่าเกลียดมาก ลูกสาวของเขาคือสิ่งของมีค่า ทำไมเขาถึงต้องเหมือนสินค้าที่โดนพวกเขาโยนไปโยนมา?

“ วัจสา ช่วยอาด้วย เธอจมใจเห็นวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดล้มละลายหรอ ลูกสาวของอาทั้งสามคนนี้ไม่ได้เรื่อง มีแค่เธอ ใจกว้าง เหมาะสมที่จะแต่งไป เธอวางใจ อาจะยุติธรรมต่อเธอแน่”

“คนอยู่ชายคายังไงก็ต้องก้มหัว” ความหมายนี้ วัจสาได้เข้าใจเร็วเกินไปแล้ว

“ ได้ค่ะอา ฉันยอมแต่งงานกับเขา ขอบคุณที่เลี้ยงฉันมายี่สิบ “บุญคุณที่เลี้ยงเธอมา

ยังไงก็ต้องคืน ถึงแม้ใจของวัจสาจะชาไปแล้วก็ตาม แต่ว่าเบ้าตาของเขาก็แดงขึ้น เขาหันหน้าแล้วเตรียมตัวจะออกไป คนของวงศ์ตระกูลศรีทองก็รอนานแล้ว

ปยุตเห็นเบ้าตาของวัจสาเริ่มแดงขึ้น ใจของเขาก็ไม่ดีเหมือนกัน ยังงั้นก็เป็นลูกสาวของน้องสาว ตอนนี้เขาจะต้องส่งเธอไปในขุมนนรกด้วยมือตัวเอง เขายื่นมือออกไปเพื่อที่จะหยุดวัจสาไว้ แต่โดนวราลีตัดหน้าไว้

“ วัจสา ฉันว่าวรพลก็ดีนะ ตอนยังไม่เกิดอุบัติเหตุ เธอยังเคยเห็นรูปเขาเลย รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลา พรสวรรค์ก็ดี ถือว่าเป็นบุพเพสันนิที่ดี” วัจสามองก็ไม่มองวราลี คำพูดของวราลีนี้เหมือนฝังเข็มไว้ในข้างใน ก็หมายความว่าวัจสาเหมาะแค่แต่งงานกับคนพิการ

วัจสาไม่สนใจวราลี แต่เขายิ่งพูดยิ่งคึกคักขึ้นมา รอเธอแต่งไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงวินีในตรงหน้าของธัชชัยด้วย อย่างวินีทั้งสวยงามทั้งมีศีลธรรม ต้องได้แต่งงานกับเขาแน่ๆ วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดกับวงศ์ตระกูลศรีทองก็จะได้สัมพันธ์กันยิ่งขึ้น

ขณะนี้วัจสาอยากยิ้มเยาะ คนบ้านนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ ใช้ยารักษาก็หายไม่ได้ คำพูดที่อยากห้ามวัจสาไว้ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว แค่พูดไปว่า“วัจสาเธอไปแต่งตัวหน่อย พ่อบ้านของวงศ์ตระกูลศรีทองยังรออยู่ข้างล่าง ”คำพูดที่ปยุตอยากจะหยุดเขาไหว้ตอนนี้ก็ไม่มี

ห้องรับแขกของตระกูลเดิมขุนทด

“ ให้พ่อบ้านภูษิตรอนานจริงๆ” เสียงหวานๆ

ขณะนี้ใบหน้าของวราลีเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แตกต่างตอนที่อยู่ในห้องอ่านหนังสือมากเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน พ่อบ้านภูษิตได้ยินเสียงก็เงยหน้าแล้วมองขึ้นไป เห็นแต่ข้างหลังของวราลีมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดแซกสีกากีอย่างงดงาม

หน้าตาก็สวยงามมาก แต่งหน้าอย่างอ่อนทำให้เขายิ่งดูสุกใส ลูกตาโตๆที่เหมือนลูกเหงเหมือนกับพูดได้ เขายืนอยู่อย่างเงียบๆ เปรียบเสมือนรูปภาพรูปหนึ่ง พ่อบ้านภูษิตอดคิดไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้หรอที่ท่านชายใหญ่เลือกให้ท่านชัยเป็นเจ้าสาว แต่ทำไมไม่เหมือนคุณหนูของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด แววตาของพ่อบ้านภูษิตมองไปที่วัจสา ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”

“ วัจสา เรียกสิ ”วราลียิ้มแล้วพูด

วัจสายิ้มกลับ “สวัสดีค่ะพ่อบ้านภูษิต”

พ่อบ้านภูษิต คนนี้แหละวัจสา หลานสาวของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด เขามีกิริยามารยาทเรียบร้อยและอ่อนโยนมาก

เหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของวงศ์ตระกูลศรีทอง ถ้าเทียบกับลูกสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรของฉันนี่ถือว่าดีมากแล้ว วัจสาก็ว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่งของฉัน

พ่อบ้านภูษิตพูดอย่างชวนผู้อื่นขบคิด “เอาที่ฉันเห็น คุณหนูทั้งสามมีบุคลากรมาก คุณหญิงไม่ต้องถ่อมตัวครับ” คุณหนูทั้งสามของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไม่ใช่บุคลากร? เพื่อที่จะไม่แต่งงานกับท่านวรพรที่โฉมหน้าเปลี่ยนไป กระทั่งต้องน้องตัวเองส่งออกไป ท่านวรลคาดเดาได้ถูกจริงๆ เขามาที่นี้ได้รับก็คือผู้หญิงคนนี้

วราลีเหมือนยังฟังไม่ออกอุปมาที่เขาพูด ยังยิ้มอย่างเบิกบาน:“พ่อบ้านภูษิตชมเกินไปแล้ว เวลาก็ไม่ช้าแล้ว ใช่ไม่ใช่ควรออกเดินทางแล้ว?” วัจสายิ้มเยาะในใจ อดรอไม่ไหวที่จะโยนเขาขนาดนี้เลยหรอ? ในเวลานี้พ่อบ้านภูษิตเริ่มห่อเหี่ยวใจแทนวัจสา รอยยิ้มก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมา งั้นคุณวัจสา พวกเราไปกันเถอะ เธอเตรียมตัวเสร็จหรือยัง? วัจสาดูพ่อบ้านภูษิตที่เมตตา แล้วนึกถึงย่าที่เสียไปแล้ว ในใจก็เศร้าขึ้นมา สุดท้ายก็พยักหน้า

ฉันเตรียมตัวเสร็จแล้ว ที่เธอตอบช้านี้ในสายตาของพ่อบ้านภูษิตก็จำใจมาก เพราะฉะนั้นเลยรักเด็กผู้หญิงคนนี้ยิ่งไปใหญ่

“ งั้นเชิญคุณวัจสากลับไปกับผมเถอะ ” วัจสาขึ้นรถ แล้วดูบ้านที่อยู่มาได้ยี่สิบปี ในใจไม่มีความเสียดายอะไรเลย แค่รู้สึกว่าเจ็บใจมาก

ชะตากรรมที่ต้องอยู่บ้านของคนอื่น ทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือก แม้กระทั่งเรื่องสำคัญของชีวิตก็ต้องเอามาเป็นแต้มการตอบบุญคุณ ความรักของเธอก็ไม่มีแล้ว ชีวิตก็ไม่มีแล้ว

น้ำตาย่นสุดท้ายก็ค่อยๆลื่นลงมาจากหน้าที่ขาวสะอาด

รถขับไปอย่างและเร็วมาก ไม่ถึงชั่วโมงหนึ่งก็ถึงแล้ว

พ่อบ้านภูษิตพาวัจสามาถึงห้องรับแขก แล้วก็เดินออกไป คนรับใช้รินชาให้วัจสาแล้วค่อยๆถอยออกไป

วัจสาดื่มไปหนึ่งคำ น่าอศัจรรย์เล็กน้อย นี่มันชาตั่วอั่งเพ้าของเขาอู๊ยี เธอวางถ้วยชาลง แล้วมองไปที่การตกแต่งของห้องนี้ คฤหาสน์ที่อยู่ในครึ่งเขานี้ไม่ได้ตกแต่งงดงาม แต่เข้าไปถึงข้างในถึงจะรู้ว่า ของทุกชิ้นในที่นี้ผ่านการตกแต่งมาอย่างดี

วัจสาเรียนการออกแบบ ตัวเขาเองก็สนใจและมีพรสวรรค์ด้านนี้ ในสีสัน การตกแต่งของห้องนี้ถูกใจเธอมาก

แต่……

เธอยื่นมือไปจับดอกปลอมในผนัง นี่คือจุดด้อยอย่างหนึ่ง

ธัชชัยแต่งตัวด้วยชุดดำทั้งตัว สายตาเพิ่งออกจากกล้องวงจร ผู้หญิงในจอดูแล้วสวยและน่ารักมาก รูปร่างหน้าตาก็ดี เสียดาย ธัชชัยไม่ชอบ

“ท่านธัชชัย คนมาถึงแล้วครับ” พ่อบ้านภูษิตโค้งหลังไปอย่างเคารพ แต่แววตาอันดำของธัชชัยดูไม่ออกว่ามีอารมณ์อย่างไร“รู้แล้ว นายลงไปก่อน” แต่ว่า ท่านชัยไม่ลงไปดูเหรอครับ ท่านชายใหญ่

พูดว่า…… “นับภาษาอะไรเธอมาสั่งสอนฉัน?” เสียงของธัชชัยออกมา อุณหภูมิบริเวณก็ลดลง

พ่อบ้านภูษิตตอบรับแล้ว เลยรีบบถอยหลังออกไป อธิษฐานให้คุณวัจสาอย่างเงียบๆดีกว่า

ธัชชัยยิ้มเยาะในใจ ผู้หญิงอย่างนี้ แต่งงานก็เพราะถูกบังคับหรือไม่ก็คืออยากได้เงิน ขอแค่พี่สบายใจ แสดงละครกับเธอก็ไม่เห็นเป็นไร

“ชัย”เครื่องรับเสียงส่งเสียงไม่ชัดเจนของวรพลมา“ได้ยินว่าคุณวัจสา ทำไมเธอยังไม่ลงไป?ให้ผู้หญิงรอน ธัชชัยสาปแช่งเบาๆ

ต้องเป็นพ่อบ้านภูษิตไปฟ้องแน่ๆเล

“รู้แล้ว ฉันจะลงตอนนี้เลย” “อย่าใส่ร้ายพ่อบ้านภูษิต ฉันดูในกล้องวงจรเอง อีกอย่าง เธอพาเขาขึ้นมาข้างบนให้ฉันดูหน่อย” วรพลรู้นิสัยน้องชายคนนี้ดี กลัวเขาจะกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงคนนี้

วัจสากำลังตั้งใจดูรูปในผนังคือใคร ประตูของห้องก็เปิดมาเสียงแกร๊ก มีคนเปิดเข้ามาแล้ว

เขาหันตาแล้วมองไป เห็นแต่ผู้ชายคนหนึ่งที่รูปร่างสูงโตหน้าตางามพริ้งยืนอยู่ตรงประตู ขนคิ้วอันงามพริ้งนั้นบิดขึ้นมา“วัจสา?”น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชาและความหยิ่งยโส

วัจสายับคิ้ว ท่าทีของผู้ชายคนนี้ ไม่ดีมาก “ใช่ค่ะ มิทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ”

ธัชชัยมองใบหน้างดงามตรงหน้าเขา เยาะเย้ยในใจว่า แสดงตัวได้น่าเอ็ดดูมาก แต่ใครเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมีจุดประสงค์อย่างไรที่มาที่นี่?

“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้นอนที่เตียง เธอว่าฉันเป็นใคร?”

แม้ว่าเสียงของเขาจะต่ำและน่าฟัง แต่ว่าคำที่เขาพูดออกมานี่ ไม่ดีมากเลย

“ถ้าเธอไม่ใช่คุณวรพล งั้นรบกวนพาฉันไปเจอเขาหน่อยค่ะ ถึงยังไงวันนี้ตอนบ่ายที่มาที่นี้ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย”

ธัชชัยก้าวขาไปอย่างยาว เดินแค่นิดน้อยก็มาถึงตรงหน้าวัจสา ก้มหัวแล้วมองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา จุดประสงค์ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย？แค่นี้เองหรอ

ผู้ชายคนนี้กดขี่มาก แต่วัจสาไม่หวาดกลัว แล้วมองไปตรงๆที่ตาของเขา “ก็แค่นี้เอง”

“เฮ้ย”ธัชชัยโค้งตัวลง ไปชิดที่ข้างหูวัจสา“ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันเจอมาเยอะแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะมีจุดประสงค์อย่างไร แต่วันหน้าที่อยู่วงศ์ตระกูลศรีทอง เธอต้องปฏิบัติตามที่ฉันบอกให้หมด

วัจสาอยากถอยหลัง แต่เห็นไม่มีทางแล้ว ลมหายใจผะผ่าวของเขาเป่าโดนหูของเธอ ทำให้ ทำไมฉันถือต้องเชื่อฟังนายด้วย?คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือวรพล ไม่ใช่นาย”

ธัชชัยถอยไปก้าวหนึ่ง “ไม่เสแสร้งต่อแล้วหรอ? ยอมรับแล้วหรอที่แต่งนี่ก็เพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ”

“ คุณผู้ชายท่านนี้ค่ะ ฉันว่าคุณควรไปหาหมอทางแผนกหูแล้วล่ะ? หูข้างไหนได้ยินว่าฉันมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ” วัจสาดูเธอไปอย่างเฉยชา

มือทั้งสองข้างของธัชชัยรอบอกไว้ มองเธออย่างเยือกเย็น ยังกล้ามาลากเสียงยาวกับเขา?

ตาที่เหมือนดอกพีชของเขาค่อยๆหรี่ตา ปล่อยเธอไว้ชั่วคราวก่อน พี่เรียกเขาขึ้นไปข้างบนแล้ว สำหรับวัจสาแล้วเธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้ที่ตามใจชอบเลย ไม่นึกเลยว่าจะพูดอะไรแค่นี้ก็ไม่พูดแล้ว

แล้วก็เดินออกไปเลย

ในห้องวรพร

“พี่ก็เห็นแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงโดนบังคับมาหรือไม่ก็โลภเงินทองบ้านเรา พี่ยังบอกว่าเธอใสสะอาด” ธัชชัยขึ้นไปแล้วก็พูด ที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนนั้นก็ผ่านกล้องวงจรมาถึงตรงหน้าของวรพลแล้ว

“ธัชชัย นายอย่ามีอคติตอนอยู่รวมกับเธอ แล้วติดป้ายห้อยให้เธอ ความคิดแบบนี้มันไม่ดีต่อตัวนาย”วรพลเคยเห็นภาพที่วัจสา อยู่รวมกับธัชชัย

แล้วยิ่งแน่ใจว่าวัจสาเหมาะสมที่จะอยู่กับธัชชัย

ธัชชัยแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วไม่พูดอะไรเลย

วรพรถอดหัวใจอย่างเบาๆ “วันนี้นายก็ต้องไปจบทะเบียนสมรสกับวัจสาแล้ว เรื่องนี้ถ้าเวลานานไปจะไม่ดี” เขารู้ว่าร่างกายของใครทนอยู่ไม่ได้นานแล้ว

วันก่อนหมอภาคินก็พูดกับเขาแล้วว่าสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ทนไม่ได้นานแล้ว ตอนนี้พูดอะไรก็ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ชัดเจน ถ้าเขาไปแล้ว ธัชชัยน่าจะไม่มีอะไรที่ต้องห่วงแล้ว จะอยู่แต่ในความแค้นที่เป็นเหวลึกยิ่งอยู่ยิ่งจมลงไป

”ธัชชัยไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ “วันหลังแล้วกัน ตอนนี้ไปอำเภอก็ไม่เปิด ไปแล้วก็ไร้ประโยชน”วรพลรู้อยู่แล้วว่าเขากำลังลวกๆ แต่เขาจะไม่ให้มันผ่านไปง่ายอย่างนี้ พูดไปว่า“ฉันให้คนในอำเภอมาแล้ว อันนี้นายไม่ต้องเป็นห่วง นายแค่เซ็นชื่อก็ได้แล้ว”

ตาดอกพีชของธัชชัยจองมอง พี่ชายคนนี้ของเขา ให้