ตอนที่ 16 อยากขอโทษเธอ

ตอนที่ 16 อยากขอโทษเธอ

วัจสาเธอช่วยเชื่อฟังฉันหน่อยได้ไหม หากเธอทำให้ช้ามันก็จะยิ่งมืด ในฐานะพี่สาวเธอไม่เข้าใจหรอ ใบหน้าที่เยือกเย็น ธัชชัยเฉยเมยยิ่งกว่าเดิม

น้ำเสียงที่พูดนั้นมันไม่เหมือนน้องชายคุยกับพี่สะใภ้เหมือนที่ควรจะเป็น มันเหมือนเสียงที่ตะโกนใส่แฟนกันมากกว่า แต่เวลานั้นทั้งสามไม่ได้ใส่ใจลายละเอียด

ในใจภาวินีเสียใจมากและไม่อยากอยู่ตรงนี้แต่ต้องยิ้มสู้ " ชายน้อยพูดถูกแล้วฉันต้องกลับแล้ว ไม่งั้นแม่จะเป็นห่วงไปก่อนนะมีโอกาสจะมาเยี่ยม "

เธอไม่ได้สังเกตภายใต้สูทของธัชชัยนั่นจับมือวัจสาอยู่ หมกมุ่นกับความอับอายและกำลังจะกลับบ้าน

วัจสากัดริมฝีปากตัวเอง เธอพูดกับตัวเองเสมอว่าตัวเองมันน่ารังเกียจจริงๆ

เธอดูเฟอร์รารี่สีแดงค่อยๆขับออกไปเธอต้องเก็บความอดทนทั้งหมดเอาไว้เปรียบเสมือนเม่นที่มีหนามแหลมเพื่อปกป้องตัวเอง

ปล่อยฉัน ฉันจะไปดูคุณวรพล ฉันทนคุณไม่ไหวแล้วและจะไม่มีครั้งต่อไปอีก！ถ้าพี่ชายคุณรู้เรื่องนี้จะเศร้าแค่ไหน?

ถึงเขาจะไม่ได้ชอบฉันจริงๆแต่ฉันเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมาย คุณมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างไหม คุณมีค่าที่เขาต้องเสียสละชีวิตช่วยคุณรึเปล่า?

ประโยคสุดท้ายของเธอนั้น เปรียบเสมือนการขว้างงูไม่พ้นคอ ธัชชัยปล่อยมือของเธอแล้วก้าวเท้าจากไปอย่างรวดเร็ว

วัจสาปิดตาที่ร้อนผ่าวของเธอไม่สามารถแสดงความอ่อนแอได้ อย่างน้อยก็คนในบ้านหลังนี้จะไม่เห็นความอ่อนแอของเธอ จากนั้นเธอค่อยเดินเข้าบ้านไป

ป้าอ้อยที่กำลังเดินมาเห็นวัจสาเข้ามาทักทายด้วยเสียงสดใส " นายหญิงในที่สุดก็กลับมาแล้ว "

ดีจริงๆในที่สุดนายหญิงก็ให้อภัยชายน้อยแล้วคราวนี้พวกเขาคงได้อยู่ด้วยกัน

" ป้าอ้อย คุณวรพลไม่เป็นไรใช่ไหม " วัจสาเบาใจขึ้นมาหน่อย ถ้าเป็นเพราะเธอที่ทำให้เขาป่วย เธอจะไม่มีทางให้อภัยตัวเอง

" ฉันสามารถไปเยี่ยมเขาได้ไหม " วัจสาถาม

ฉันอยากไปขอโทษเขาเพราะว่าฉันเป็นคนทำร้ายเขา

" ได้ค่ะ คุณชายใหญ่เพิ่งทำการรักษาเสร็จ ร่างกายยังอ่อนแออยู่ ป้ากำลังจะไปส่งอาหารพอดี " ป้าอ้อยไปห้องครัวแล้วนำยาออกมา

" ทุกคืนฉันอยากอยู่ในห้องพักฟื้น เป็นเพื่อนเขาได้ไหม " ในใจของวัจสาเสียใจมากเลยใช้วิธีนี้เพื่อชดเชยความผิดในระหว่างทางที่้เธอกลับมา เธอได้ตัดสินใจเรียยร้อยแล้ว

ป้าอ้อยไม่รู้จะตอบยังไง แต่ธัชชัยนั้นกำลังเดินมาพอดี

" ชายน้อย"

เมื่อธัชชัยเห็นเธอไม่มองหน้าเขา ราวกับว่าการมองเห็นเขาจะทำให้สายตาเธอเสีย

" หลังจากกินอาหารเย็น เธอไปทำเค้กเหมือนครั้งที่แล้วด้วย "

วัจสาโกรธมาก ทำไมฉันต้องทำในสิ่งที่เขาสั่งด้วย

ธัชชัยพูดเสริม " ครั้งที่แล้ว พี่ฉันชอบมาก "

ได้ยินว่าวรพลชอบ เธอก็อุ่นใจขึ้นมา และคิดว่าเธอจะได้ทำบ่อยๆให้เขาอารมณ์ดี วัจสาพูดเสียงเบาๆ " รู้แล้ว "

เดิมทีเธอทำท่าทางขนลุกแต่พอรู้ว่าพี่ใหญ่ชอบเธอก็ใจดีขึ้นมา ไม่รู้ทำไม แต่ในใจเธอไม่มีความสุขเลย

บนชั้นสอง หมอภาคินกำลังตรวจร่างกายวรพล

หลังจากตรวจเสร็จหมอภาคินทักทายธัชชัยและเดินออกไป พี่น้องอยู่ด้วยกัน มีคนนอกด้วยคงไม่ดีเท่าไหร่

ธัชชัยวางยาไว้บนโต๊ะ และมานั่งที่โซฟาสีดำ " พี่ดีขึ้นบ้างไหม "

ถ้าได้เห็นวัจสา อารมณ์ก็จะดีขึ้นมากว่านี้

" พี่วางใจเถอะ ผมพาผู้หญิงคนนั้นกลับมาแล้ว "

เสียงที่แหบแห้งของวรพลดังขึ้น " ผู้หญิงคนไหนกัน นั้นคือภรรยาของเธอ ผู้หญิงที่ไปจดทะเบียนสมรสตามกฏหมาย "

ธัชชัยรู้ว่าพี่เขาดื้อรั้นมากและจริงจังมากและจะไม่โต้เถียงกับเขา เขานำยาที่โต๊ะมาป้อนให้พี่เขา

“ ได้ยินมาว่าวันนี้คุณลุงนำคนไปบริษัทเพื่อทำอะไรบางอย่าง ขอโทษที ฉันไม่รู้เลยเรียกนายกลับมา ” เสียงของวรพลเต็มไปด้วยความลำบากใจ

ธัชชัยพูดกลับไปว่า “ไม่เป็นไร ผมทำอะไรเสร็จแล้วถึงกลับมา ” ในสายตาของธัชชัย ไม่มีใครสำคัญไปกว่าวรพล

บริษัทโฮสติ้งที่จริงเป็นของธัชชัยซึ่งเป็นคนเริ่มก่อตั้ง เขาต้องออกจากบริษัทบีเค-เทโรที่มีอยู่

เนื่องจากธัชชัยถูกพ่อเขาเรียกตัวกลับมาที่ตระกูลศรีทอง แต่เขาไม่เป็นที่ยอมรับ เนื่องจากคุณยายได้ตรวจสอบแล้วเขาเป็นลูกนอกสมรส มรดกทั้งหมดของบริษัทบีเค-เทโรที่ได้รับทั้งหมดคือ วรพลพี่ชายคนโตของเขา

ธัชชัยไม่ได้สนบริษัทบีเค-เทโร แต่ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะไม่ได้อิจฉา คนที่อิจฉาที่สุดน่าจะเป็นคุณลุงมนายุของเขา

ก่อนที่คุณยายจะตายเขาเขียนพินัยกรรมและถือว่า มนายุเป็นทายาทคนที่สอง ดังนั้นหากวรพลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตคนที่ได้ประโยชน์โดยตรงคือคุณลุง

ธัชชัยสงสัยว่าคุณลุงว่าเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุนี้ไหม

เขามีแรงจูงใจและน่าสงสัยมากรอเขาค้นเจอหลักฐานเขาอาจจะได้ฆ่าลุงเขาแน่ๆ

พฤติกกรมของธัชชัยวรพลไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ปกติเขาจะมีนิสัยอ่อนโยนมากโดยเฉพาะกับแม่ เขาไม่ต้องการให้คนในครอบครัวนั้นมีเรื่องถึงขนาดต้องเลือดตกยางออก วรพลจึงไม่เห็นด้วย แต่ธัชชัยเลือกที่จะหาหลักฐานต่อไปแม้ว่าลุงจะมีนิสัยเย็นชาและดูน่าสงสัยมากที่สุด

ธัชชัยเขาคิดว่าถึงเวลาต้องไปเล่นกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว

" พี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อน พักผ่อนเยอะๆ " หลังจากที่เขารู้ว่าพี่เขานั่นอาการทรุดลงมาก เขากังวลเกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุ

วรพลให้เขาไปแล้วปิดประตูลง

ธัชชัยไปที่ห้องหอแล้วเรียกพ่อบ้านเข้าไปช่วยใส่เครื่องแต่งกายหนังเทียมอย่างประณีต และนั่งอยู่บนรถเข็น

พ่อบ้านถอนหายใจคิดว่าชายน้อยน่าจะทำให้นายหญิงตกใจอีกแล้ว

ในไม่ช้าประตูก็เปิดออก วัจสาเดินเอาเค้กเข้ามาครั้งนี้เธอทำสวยกว่าครั้งที่แล้ว วัจสาเห็นวรพลที่นั่งอยู่บนรถเข็นแบบไม่รู้สึกตัว ดวงตาก็ร้อนผ่าว คิดว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจ เขาเป็นห่วงเธอมาก ทำให้สภาพของเขาย่ำแย่

" เธอกลับมาแล้ว " ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงแหบห้าว

เขาไม่คิดว่าเสียงมันจะไม่น่าฟัง มองไปที่ร่างกายของเขาเห็นแต่แผลจุดด่างดำบนร่างกาย เธอไม่รู้สึกกลัวหรือขยะแขยง

วัจสาเดินไปหาเขาแล้ววางเค้กบนโต๊ะ ย่อตัวลงมาข้างๆเขา " ได้ยินมาว่าอาการคุณแย่ลง มันเป็นเพราะฉัน ฉันมันไม่ดีไม่ควรเอาแต่ใจ ในวันแต่งงานฉันไม่ได้ตั้งใจ ที่จริงฉันกลัวมาก ไม่คิดว่าจะแต่งงานกันในวันนั้น และยังนอนเตียงเดียวกับคุณอีก

เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้ชายคนนี้ แม้จะไม่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานแต่เธอรู้ว่าเขามีจิตใจดี

" ฉันเข้าใจดีและไม่โทษคุณ " เขาไม่ได้คาดว่าว่าเธอจะฉลาดและนุ่มนวลเหมือนแมวที่ร้องออดอ้อนออกมา

เมื่อได้ยินเขาให้อภัย เธอน้ำตาไหลออกมาข้างๆ เธอเอาหน้าของตัวเองมาวางไว้ที่หลังมือของเขา " มันต้องเจ็บปวดมากในเวลานั้น ตอนนี้ยังเจ็บอยู่ไหม "

คำทักทายที่อ่อนโยนของเธอ ทำให้ภายในใจของเขาเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่กำลังละลายกลายเป็นสายน้ำอุ่นๆ นานมากแล้วที่้เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้ ความอาบอุ่นของผู้หญิง

พวกเขาไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้กำลังเข้ามาบรรจบกันอย่างช้าๆวันข้างหน้าจะมีเพียงโลกที่มีแต่พวกเขา

“ ในอนาคตฉันจะดูแลคุณเป็นอย่างดี ” วัจสาพูดออกมา

เขามองไปที่ผมของเธอแล้วเอื้อมมือออกไปลูบอย่างช้าๆ

ผู้หญิงคนนี้ตอนอยู่กับพี่และฉันนั้นต่างกันแต่เวลานี้เขาแค่เพียงต้องการความอบอุ่นจากเธอ

“ ที่เธอวิ่งออกไปตอนนั้น มีคนรังแกเธอใช่ไหม พูดออกมา ฉันจะไม่ปล่อยมันเป็นไปแน่ แม้แต่น้องฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น ”

เขาดูท่าทีของเธอ

วัจสาถอนหายใจ“ ไม่มีใครรังแกฉันทั้งนั้น ธัชชัยเคารพฉันในฐานะพี่สะใภ้ ”

วัจสาเธอไม่ต้องการทำลายความรู้สึกระหว่างพี่น้องของพวกเขาและมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูด มันจะยิ่งทำร้ายร่างกายเขา

พอได้ฟังธัชชัยนั้นแปลกใจ เขาคิดว่าเธอจะฟ้องพี่ของเขาไม่คิดว่าจะยังรักษาภาพลักษณ์ตัวเองอยู่

เขามองไปที่น้ำตาบนหน้าของเธอและค่อยๆเช็ดความเศร้าโศกออกไป แม้เขาจะสวมชุดหนังแต่ก็สัมผัสมันได้ความลื่นและเนียนจากผิวของเธอ

จากมุมของเขาที่มองลงไปนั้นเห็นหน้าอกกลมๆของเธอไม่คิดว่าร่างกายจะละเอียดนุ่มขนาดนี้

ธัชชัยหายจกระเซ่าวิ่งไปถึงท้องส่วนล่างของเขา เขาปรารถนาผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ต่อหน้า

ลมหายใจเขาค่อนข้างหนักเขามีอาการความต้องการขึ้นมา “วัจสาเธออยากดูแลฉันไม่ใช่หรอ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรามาชดเชยความเสียใจในคืนแต่งงานกันเถอะ ”

วัจสาตัวแข็งทื่อ และ เธอก็ยังไม่พร้อม