3

Chapter 3

รัชภาคย์เสียใจมาก เขาพยายามตามตื้อเธอ แต่จู่ๆ เขาก็หายไป เธอไม่ได้ข่าวเขาอีก ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกผิด แต่คิดว่าเขาอาจจะหลบไปทำใจที่ไหนสักแห่ง ซึ่งราชาวดีไม่เคยรู้เลยว่ารัชภาคย์ถูกขัดขวางจากผู้เป็นย่าของเธอ คุณหญิงนรากรเองก็ไม่ปริปากเอ่ยถึงเรื่องนี้เช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลานสาวคนเดียวดูจะเข้ากันได้ดีกับว่าที่หลานเขยอย่างภาคิน

“คอนโดของพี่เอง”

ภาคินพาหญิงสาวมาที่คอนโดส่วนตัวของเขา ตลอดระยะเวลาหลายวันที่คบหาดูใจกัน เขาไม่ล่วงเกินเธอมากไปกว่าจับมือ หอมแก้ม และเธอก็เริ่มจะชิน เขาเป็นคนเปิดเผยและค่อยๆ ให้เธอเรียนรู้ตัวตนของเขา พร้อมๆ กับรับเขาเข้ามาในชีวิตอย่างไม่รีบร้อน แต่เป็นไปในทางที่ดี

“พี่อยากกินอาหารฝีมือวดี”

“ได้ค่ะ แล้วพี่คินอยากทานอะไรคะ วดีจะได้ทำให้”

“อะไรก็ได้ที่วดีทำ พี่ทานได้หมด”

“ค่ะ” เธอรับคำอายๆ ในขณะที่หันไปจัดการกับข้าวของที่ซื้อมาแยกเป็นสัดส่วน

“พี่ขอตัวแป๊บนึงนะ เดี๋ยวมาช่วยทำกับข้าว”

เขาไปก่อนที่เธอจะปฏิเสธ แต่ก็แอบสงสัยว่าผู้ชายแบบเขาทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ เธอปัดความสงสัยทิ้งไป หันไปจัดการกับวัตถุดิบตรงหน้า ก่อนที่กลิ่นหอมบางอย่างจะทำให้เธอปั่นป่วน ไม่เพียงเท่านั้น ร่างแข็งแรงของเขายังแนบชิดมาทางเบื้องหลัง

“อุ๊ย! พี่คิน”

ราชาวดีสะดุ้งตัวแข็งไม่กล้าขยับ แผ่นอกของเขาที่สัมผัสอยู่เบื้องหลังทั้งแข็งแรงและอบอุ่น กลิ่นกายของเขาบ่งบอกได้ว่าเขาเพิ่งผ่านพ้นการอาบน้ำมา ทำให้เธอปั่นป่วนหนักกว่าเก่า

“จะหยิบอะไรครับ ให้พี่หยิบให้”

ภาคินเอื้อมมือไปวางทับบนหลังมือของเธอในขณะที่เธอเปิดเคาน์เตอร์ด้านบนเพื่อหยิบอุปกรณ์ทำครัว ลมหายใจของเขาร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ข้างแก้ม กลิ่นหอมบางอย่างทำให้เธอหันไปมองแล้วตกตะลึงเมื่อต้องสบตามีเสน่ห์ของเขา ลมหายใจของเธอสะดุด ในระยะกระชั้นชิดเธอเห็นใบหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อเหลา เขาคงจัดการกับหนวดเคราที่เริ่มขึ้น และเสน่ห์ของเขาทำให้เธอปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อย

“เอ่อ...” เธออึกอักก่อนจะบอกเขาไป เขาเพียงยิ้มบางๆ ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ที่เธอต้องการส่งให้ เธอรู้สึกได้ว่ายังถูกกักอยู่ในอ้อมแขนของเขา ลมหายใจของเธอไม่เป็นปกติ มันหอบจนน่าอาย เขาเองคงสัมผัสได้

“ขะ... ขอบคุณค่ะ” เธอพูดเสียงตะกุกตะกัก เขาคงรับรู้จึงถอยออกไป มองเธอด้วยสายตาสื่อความหมาย

“ให้พี่ช่วย”

“พี่คินทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอคะ”

“เป็นครับ พี่ชอบทำกับข้าว”

เขาตอบสั้น ก่อนจะเข้ามาช่วยเธอหลังจากเอ่ยถามเมนูอาหาร ราชาวดีลอบสังเกตคนตัวสูงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีด ทำให้เห็นช่วงขาเพรียวแข็งแรงได้อย่างชัดเจน เธอไล่สายตาขึ้นมาตามหน้าท้องแกร่ง อกกว้าง และริมฝีปากแดงจัดอย่างคนสุขภาพดี ก่อนจะสบตากับเขาแล้วหน้าแดง หลุบตาลงแทบไม่ทัน

“แอบมองพี่อยู่เหรอครับ”

“ปะ... เปล่านะคะ” เธอรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

“แอบมองพี่ก็ไม่ว่าครับ แต่แอบมองแล้วกลืนน้ำลายไปด้วยนี่พี่ชักกลัว”

“ทะ... ทำไมล่ะคะ” เธอถามออกไปก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองอีกสักรอบ ต้องหลบตาวูบเมื่อสายตาของเขาสื่อความหมายแปลกๆ

“ก็วดีทำท่าเหมือนจะกลืนกินพี่น่ะสิ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ เธอเบี่ยงหน้าหนี ใจเต้นโครมคราม ทำไมเขาชอบหว่านเสน่ห์ใส่เธอนักนะ

“ไม่ใช่สักหน่อย” เธอก้มหน้างุด หน้าแดงจนเห่อร้อน

“ไม่ล้อก็ได้ วดีหน้าแดงไปถึงหูแล้ว แต่น่ามองมากเหลือเกิน หน้าแดงแบบนี้น่ารักน่า...”

เขาชะงักขณะลากมือกับหูของเธอ ราชาวดีเงยหน้าขึ้นสบตาของเขา เธอถูกตรึงเอาไว้แบบนั้นเหมือนต้องมนตร์สะกด ภาคินโน้มใบหน้าลงมาหา เขาแตะริมฝีปากหนาลงไปทาบทับกับริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารัก ก่อนจะเกลี่ยลิ้นลามเลียไปทั่วริมฝีปากน้อยแสนหวาน กวาดต้อนแนบชิดให้เธอเผยอริมฝีปากต้อนรับเขา

ร่างบอบบางของเธอชนกับผนังห้องครัวตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังของเธอก็แนบชิดไปกับความแข็งแรงนั้นเสียแล้ว ลิ้นของเขารุกรานและมือของเขาก็ลูบไล้ เธอหอบหายใจแรงขึ้น ความมึนเมาในรสจูบกำซาบซ่านทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง ยิ่งเขารุกเร้าดูดรัดลิ้นเธอมากเท่าไหร่ เธอยิ่งมัวเมาจนสมองเบลอไปหมด มือบางโอบกอดรอบคอของเขาตอนไหน เธอไม่รู้ตัว รู้อีกครั้งก็ตอนที่เขาถอนจูบออกและบดคลึงลงมาใหม่ ไม่เปิดโอกาสให้เธอปฏิเสธ ไม่ว่าจะครั้งที่สองหรือครั้งที่สาม

ภาคินยกร่างเล็กของเธอไปวางบนโต๊ะ ก่อนจะแทรกกายเข้ามากลางร่างของเธอ มือของเขาดึงกระโปรงยาวกรอมเท้าของเธอขึ้นไปแล้วลูบไล้สะโพกงอนงาม เธอร้องครางโหย รู้สึกปั่นป่วนจนสมองเบลอ เขาเอาแต่จูบและมือของเขาก็เคลื่อนไหว ริมฝีปากของเขาลากลงไปตามซอกคอหอม ก่อนจะดึงเสื้อของเธอขึ้นเหนืออก บดจูบลงมาที่ร่องอก

“อ๊าส์... พี่คิน”

เธอร้องครางไม่เป็นภาษาเมื่อเขาปลดตะขอบราทางด้านหลังอย่างรวดเร็วแล้วก้มลงดูดกลืนยอดปทุมถันสีอ่อนหวาน เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตาย ยิ่งเขากระดกลิ้นลามเลียขึ้นลงเป็นจังหวะระรัว เธอหายใจหอบสะท้าน ทรวงอกสาวเคร่งครัดและร้อนรุ่ม มันขยายขนาดขึ้นอย่างน่าตกใจ ยิ่งเขานวดเฟ้นรวบกลืนความเสียวซ่านยิ่งจู่โจมหนักขึ้นไปอีก

ภาคินขม้ำดูดเน้นๆ เขางึมงำพร่ำเพ้อถึงความหอมหวาน เธอสอดมือเข้าในกลุ่มผมนุ่มหอมของเขาแล้วกดศีรษะของเขาอย่างเผลอไผล มือใหญ่เลื้อยเข้าไปใต้กางเกงในเนื้อนิ่ม เขาสัมผัสกับตรงนั้น ส่วนของความเป็นสาวที่เธอไม่เคยให้ชายใดได้ล่วงล้ำมาก่อน เขาปล้นจูบเธอและล่วงล้ำเข้ามายังถ้ำสวรรค์ แค่คิดท้องไส้ก็ปั่นป่วนหนักกว่าเก่า

เธอส่ายหน้าร้องคราง เขากลับบดขยี้เม็ดเกสรสวาทของเธอหนักขึ้น ราชาวดีหายใจหอบ เธอไม่เป็นตัวของตัวเองและร้อนเร่าไปหมด เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบมัน แต่มันอาจจะไม่เหมาะที่จะเรียกร้องมากไปกว่านี้ หญิงสาวคิดอย่างรางเลือนเต็มทีเมื่อเขาดึงกางเกงในของเธอออกไปทางปลายขา

ราชาวดีตาโตเมื่อเขาถลกกระโปรงของเธอขึ้นไปเหนือเอว รวบมือเธอไปจับเอาไว้ น่าอายที่เธอยอมเขาอย่างง่ายดายและทำตามอย่างขันแข็ง

ภาคินก้มลงแนบริมฝีปากกับเนินเนื้อหอมกรุ่น เธอสัมผัสถึงลิ้นร้อนของเขาที่ระรัวอยู่กับยอดเกสรดอกไม้ เขาใช้นิ้วแบะแยกกลีบสวาทออกจากกันแล้วแตะลิ้นสากร้อนเข้าไปให้แนบชิดกว่าเก่า เธอสูดหายใจอย่างหนักเหมือนมันจะไม่เต็มปอด และใบหน้าของเธอก็ร้อนจนแทบปริแตก เผลอก้มมองการกระทำของเขาด้วยสมองมึนเบลอ

“พี่คิน มัน... อื้อ...”

เธอจะห้ามแต่กลายเป็นกระดกสะโพกให้เขา ราชาวดีนึกอาย แต่ความปรารถนาเร้นลึกที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำให้เธอกดศีรษะของเขาเข้ามาหาแทนที่จะดันออกห่าง

หญิงสาวถามตัวเองว่าทำอะไรลงไป เธอไม่ได้รับคำตอบ กลับได้รับแต่ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ เธอจำไม่ได้ว่าเสียงร้องครางนั้นเป็นของตัวเอง เธอรู้สึกทรมานแต่แสนสุข อยากผลักไสแต่เสียวซ่านและสบายไปทั่วเนินเนียน อยากให้เขาลามเลียและน่าอายเมื่อเธออยากให้เขาสอดลึกเข้าไปอีก

ภาคินครางหนักๆ ในลำคอ เขาสอดลิ้นเข้าในซอกกายคับแคบ น้ำหวานหอมกรุ่นและกลิ่นสาบสาวจรุงจิตทำให้เขายิ่งหายใจหอบแรงไม่แพ้เธอ ความพยายามครั้งสุดท้ายสิ้นหวังเมื่อเขาต้องการเธอจนปวดร้าวไปหมด

ชายหนุ่มแตะนิ้วกับกลีบสาวแดงฉ่ำ ก่อนจะสอดแทรกเข้าหา ราชาวดีร้องประท้วง เธอได้สติอีกครั้งเมื่อความคับติ้วของนิ้วแทรกสอดเข้ามารุกราน