ตอนที่ 5

“จะนอนในสภาพนี้หรือคะ”

“สภาพนี้มันเป็นยังไง”

“เหม็นเหล้าคลุ้งไปหมด… พี่พีร์แน่ใจนะคะว่าจะนอนในสภาพนี้”

เธอทอดสายตามองดูคนเมาด้วยความรู้สึกอ่อนใจ ครั้นจะประคองให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำรึก็กลัวจะโดนดุ ดูจากท่าทางเขาคงไม่อยากให้เธอแตะเนื้อต้องตัวของเขาสักเท่าไร

“เออ… จะนอนแบบนี้แหละ ถ้าเหม็นจนทนไม่ได้ก็เชิญออกไปนอนข้างนอก โซฟายังว่าง”

คนเมายังปากดี ตอบแล้วเขาก็เงียบไป ครู่สั้นๆ ก็มีเสียงกรนสนั่นตามมา ดาราวดีตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินเข้าไปในห้องน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวผืนน้อยมาชุบน้ำ บิดพอหมาดๆ แล้วเดินกลับมาที่เตียงนอน เสยผมที่ปรกอยู่กับเนินหน้าผากกว้าง ค่อยๆ เช็ดหน้าให้กับเขา

มือเรียวแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทีละเม็ด ช้าๆ ด้วยรู้ว่าเสื้ออาจทำให้เขาอึดอัด กระทั่งแกะกระดุมลงมาถึงเม็ดที่สี่ ตอนนั้นเองที่นิ้วของเธอสะดุดเข้ากับเส้นขนดกดำ กระจายเป็นวงกว้างอยู่ทั่วแผงอกกว้างของเขา

ด้วยความรู้สึกซึ่งบอกไม่ถูก เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ ว่าเส้นขนหน้าอกของผู้ชายนั้นเป็นยังไง มือเรียวลูบไล้ด้วยความลืมตัว รู้สึกสากระคายมากกว่านุ่มนิ่มอย่างที่นิยายโรมานซ์ชอบบรรยายถึงความเซ็กซี่ของพระเอก แต่พีรวิทย์ก็เซ็กซี่จริงๆ รูปร่างของเขาสูงใหญ่ ไม่ว่าจะมองตรงไหนล้วนมีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว

เธอค่อยๆ คลายเข็มขัดให้เขา ด้วยกลัวว่าจะอึดอัด เอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเขาอีกครู่สั้นๆ จากนั้นก็หยุดซุกซนกับร่างกายของเขา หลังจากแกะกระดุมลงมาถึงเม็ดที่สี่แล้วสำนึกขึ้นได้ว่าบางที

พีรวิทย์อาจจะไม่ชอบใจที่เธอมาวุ่นวายกับร่างกายของเขา

ดาราวดีนิ่งพินิจใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอีกนานเป็นครู่ แม้ในสภาพนอนหลับด้วยความเมา เขาก็ยังดูหล่อ จมูกโด่งเป็นสันสวย ดวงตาซึ่งพริ้มหลับนั้นรีเรียวได้รูป เหนือริมฝีปากหยักบางรกครึ้มไปด้วยหนวดเป็นปื้นเขียวๆ เช่นเดียวกับบริเวณคางของเขาที่รกครึ้มไปด้วยตอเคราระคาย

มือเรียวค่อยๆ เอื้อมเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดเช็ดซอกคอชื้นเหงื่อของเขาเบาๆ อีกครู่สั้นๆ บรรจงเช็ดอย่างแผ่วเบาด้วยกลัวว่า เขาจะตื่นขึ้นมาโวยวายเสียก่อน ไม่น่าเชื่อว่ากลิ่นสุราจางๆ ที่ปะปนอยู่กับกลิ่นกายของเขา จะทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างประหลาดล้ำ

ครู่ต่อมาหญิงสาวตัดสินใจปิดไฟแล้วล้มกายลงนอน โดยมีหมอนข้างกั้นเอาไว้ตรงกลาง จำต้องปล่อยให้พีรวิทย์หลับอยู่ในสภาพเนื้อตัวคลุ้งไปด้วยกลิ่นสุรา

ดาราวดีพยายามข่มตาให้หลับ ไม่ได้รังเกียจที่เขานอนกรน อย่างน้อยในเสียงกรนสนั่นที่ได้ยิน ก็ช่วยยืนยันว่ายังมีเขาอยู่ตรงนั้นให้อุ่นใจ ปกติดาราวดีเป็นคนกลัวผีที่สุด ยิ่งแปลกที่แปลกทางก็มักจะทำให้หลับยากเป็นธรรมดา แต่ด้วยความอ่อนล้าก็ทำให้เธอผล็อยหลับลงในที่สุด

แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาทางช่องหน้าต่างของห้องนอนกว้าง นกน้อยสองตัวส่งเสียงจุ๊บจิ๊บ จีบกันอยู่บนกิ่งไม้ที่ยื่นขึ้นมาถึงชายคาของห้องนอน แสงทองระเรื่อที่สาดเข้ามาแยงตา ทำให้ร่างสูงใหญ่ที่นอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าฉงน

“ดาว… ”

เขาเรียกชื่อของหญิงสาว ได้ยินเสียงก่อกแก่กแว่วออกมาจากห้องน้ำ เดาว่าเธอคงอยู่ในนั้น

“คะพี่พีร์… ”

คนถูกเรียกขานรับเสียงใส

“เมื่อคืนเธอทำอะไรพี่หรือเปล่า”

ถามแล้วก็หลุบตาลงมองสภาพของตัวเอง พีรวิทย์ทำหน้าราวกับว่าเพิ่งสูญเสียความบริสุทธิ์เป็นครั้งแรก กระดุมเสื้อหลุดรุ่ยจนแลเห็นเส้นขนรกกระจายไปทั่วบริเวณหน้าอก อีกทั้งเข็มขัดก็ยังถูกคลายออก ทุกอย่างดูมีพิรุธจนน่าสงสัย

“ทำอะไร… พี่พี่ร์หมายความว่ายังไงคะ”

หญิงสาวย้อนถามด้วยความสงสัย

“ก็สภาพอย่างนี้… เธอลักหลับพี่หรือเปล่า”

เขาชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

“อุ๊ย… ”

คนถูกกล่าวหาทำหน้าตกใจ

“ก็พี่โดนถอดเสื้อ ถอดกางเกงแบบนี้ จะให้คิดว่ายังไงล่ะ”

“อ๋อ… พี่พีร์เมามาก ดาวเช็ดตัวให้น่ะค่ะ แล้วที่คลายเข็มขัดนั่นก็เพราะกลัวว่าพี่พีร์จะอึดอัด นอนไม่สบาย”

“แล้วทำไมไม่ปลุกให้พี่ไปอาบน้ำ”