1

สีหน้าของลายเพชรแตกตื่นเป็นอันมากเมื่อรู้ว่าราเชนพาผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอในวันนี้

แรกเริ่มเดิมทีอาจเพราะราเชนมาจีบลายแก้วพี่สาวของเธอ แต่เธอไม่ชอบเขา เนื่องจากเขาดูเจ้าชู้ประตูดิน เคยทำให้เพื่อนสาวของเธอเสียใจมาก่อน

ลายเพชรรู้จักกับราเชนผ่านทางเพื่อนของเธอ เธอรับรู้ว่าคนทั้งสองคบหาดูใจกันอยู่ แต่จู่ ๆ อีกฝ่ายก็ตีจาก ทำเอาเพื่อนของเธอถึงกับคิดสั้นฆ่าตัวตาย ดีที่เธอและเพื่อนช่วยเอาไว้ได้ทัน พอเขามาจีบพี่สาวของเธอ เธอจึงพยายามขัดขวางทุกวิถีทาง

นอกจากที่เธอจะขัดขวางไม่ให้ราเชนจีบพี่สาวของเธอสำเร็จแล้ว เธอยังสนับสนุนให้พี่สาวของเธอได้แต่งงานกับภูวนัยพี่ชายของเพื่อนรักอีกด้วย

ภูวนัยเป็นคนดี เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ดิบเถื่อนบ้าดีเดือดและห่ามเหมือนราเชน เธอกับพี่สาวฝาแฝดจึงนิยมชมชอบภูวนัยเป็นอันมาก

เรื่องนี้สร้างความเจ็บแค้นใจให้ราเชนไม่น้อย เขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเธอมาตลอด จนวันหนึ่งเขาลวนลามปล้นจูบเธอ ไม่คิดว่าผู้ใหญ่จะมาเห็นเข้า ทำให้เขาต้องพาผู้ใหญ่มาสู่ขอเธอ เพื่อรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำให้เธอเสียหายทั้งหมด

คราแรกเธอปฏิเสธหัวชนฝาว่าตัวเองไม่ได้มีอะไรกับเขา แต่ราเชนสบช่องโอกาสที่จะแก้แค้นเธอ เขาจึงเออออห่อหมกว่าล่วงเกินให้เธอเสียหายไปแล้ว นั่นทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธการแต่งงานในครั้งนี้ได้ ปฏิเสธไปมารดาก็เป็นลมแล้วเป็นลมอีก พูดแต่ว่าเธอจะท้องไม่มีพ่อ เอากับท่านสิ!

เพราะที่บ้านของเธอค่อนข้างหัวโบราณ ทั้งบิดามารดา ทั้งคุณย่าคุณยายที่เข้าขากันดีเรื่องอยากให้ลูก ๆ ออกเรือนไปก่อนที่จะขึ้นคาน

นี่คือความจริงว่าพวกท่านไม่นิยมชมชอบคนสมัยปัจจุบันที่ไม่ยอมออกเรือนมีครอบครัวเพื่อผลิตทายาทไว้สืบวงศ์ตระกูล เงินทองมากมายจะเอาไปกองไว้ที่ไหนหากต้องจากโลกนี้ไป นอกจากจะให้ลูกหลานในไส้ของตัวเอง

“ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ” ลายเพชรแทบจะอาละวาดใส่เขา เมื่อได้อยู่กันสองคน ในขณะที่ผู้ใหญ่กำลังคุยธุระกันเรื่องสินสอดทองหมั้น

“แล้วไง” ราเชนกอดอกสีหน้ายียวนกวนประสาทอย่างเหลือล้น

“ก็หมายความว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณไง” เธอตะโกนใส่หน้าเขา

“ได้ยินเต็มสองหูเลยแม่คุณ เสียงของเธอดังจนขี้หูของฉันแทบจะออกมาเต้นระบำได้อยู่แล้ว” เขาทำท่ายียวนกวนประสาทไม่ต่างจากคำพูดเลย

“ได้ยินแล้วก็ไปบอกผู้ใหญ่สิว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณและคุณเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับฉัน” เธอถอนใจพรืด เบื่อกับคนพูดจาไม่รู้ความนัก

“แล้วทำไมเธอไม่ยอมไปบอกเองล่ะ” ราเชนยื่นหน้าเข้าไปหาอย่างยียวนกวนประสาท จ้องตาเธออย่างเป็นต่อ

“ถ้าฉันไปบอกแบบนั้นแล้วมีคนเชื่อ ฉันจะมาพูดกับคุณหรือไง คุณควรที่จะไปบอกผู้ใหญ่เอง ถ้าคุณยืนยันว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน ผู้ใหญ่ต้องเชื่อคุณ เพราะคุณอายุมากกว่าฉัน” ก็เขาดันไปพูดให้พวกท่านคิดว่ามีอะไรกับเธอนี่สิ เรื่องราวมันถึงได้อีรุงตุงนังจนเธอโดนจับแต่งงานกับเขาแบบนี้

“เธอจะให้ฉันกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะอย่างนั้นเเหรอ วันก่อนพูดอย่าง วันนี้พูดอย่าง ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ” เธอส่ายหน้าไปมา สีหน้าระอาเธอเสียเต็มประดา ทำเอาเธอแทบควันออกหู เขาทำตัวเหมือนกับว่าเธอนั้นเป็นเด็กเหลือขอ

“คุณไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เป็นตาแก่ต่างหาก” เธอแยกเขี้ยวใส่เขา สีหน้าของสาวน้อยทำให้ราเชนขบขันยิ่งนัก

อายุของเธอกับเขาห่างกันหลายปีจริง ๆ ด้วย ว่าปีนี้ เขาอายุย่างสามสิบเจ็ด ในขณะที่เธอเพิ่งเรียนจบปริญญาตรีด้วยวัยเพียงยี่สิบสามปีเท่านั้น

เธอเรียนจบแล้วมาช่วยกิจการทางบ้านอยู่เกือบครึ่งปี ซึ่งเขาคิดว่ายายตัวดีเหมาะที่จะเป็นเมียของเขามากกว่าที่จะออกไปตะลอนๆ ทำงานนอกบ้าน

“อือหึ! แก่ก็แก่” เขาพยักหน้าให้สาวน้อยอย่างไม่ยีหระ ทำเอาลายเพชรแทบจะถลาเข้าไปข่วนหน้าของเขาให้เลือดซิบ

“อย่าคิดจะทำร้ายฉันแม้แต่ปลายก้อย ไม่เช่นนั้นฉันจะจับเธอหวดก้นเหมือนวันนั้น” ประโยคเอาจริงของเขาทำให้ลายเพชรชะงักกึก ใช่แล้วเขาเอาจริงเสมอ ในขณะที่เธอแกล้งขู่เขาไปแบบนั้นเอง ใครจะกล้าไปต่อกรกับเขากันเล่า

เขาป่าเถื่อนเหมือนหน้าตานั่นแหละ

“ฉันจะหนีไปให้ไกลเลย จะไม่แต่งงานกับคนอย่างคุณเด็ดขาด”

“ก็คอยดูกันไปว่าเธอจะหนีไปไหนรอด” คำประกาศของเขาเป็นจริงเมื่อมารดาให้สาวใช้คนสนิทคอยตามดูแลเธอไม่ให้คลาดสายตา หรือจะพูดให้ถูกก็คือเฝ้าเธอเอาไว้ไม่ให้หนีงานแต่งได้ ท่านพูดเสมอว่าผู้หญิงเสียหายไปแล้วเรียกคืนอะไรไม่ได้อีก

จริง ๆ แล้วครอบครัวของเธอรู้จักมักจี่กับราเชนเป็นอย่างดี มารดาบอกว่าเขาเป็นคนดี พี่สาวของเธอไม่เลือกเขาแต่เลือกภูวนัยก็ไม่เป็นไร เพราะ ภูวนัยก็เป็นคนดีเช่นกัน

และยังไงครอบครัวของเธอก็ได้ราเชนเป็นเขยอยู่ดี เพราะถึงไม่ได้แต่งกับคนพี่ก็ยังได้แต่งกับคนน้อง

ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบคือสุภาษิตที่มีคนพูดปลอบใจยามที่เรามีอุปสรรค แต่ชีวิตของเธอหนักกว่า นอกจากจะไม่มีกลีบกุหลาบโรยไปตลอดเส้นทางแล้ว ยังเต็มไปด้วยหนามไมยราบที่คอยทิ่มตำให้เธอต้องเจ็บปวดขณะย่ำเดินอีกด้วย

ชีวิตของเธอพลาดเป็นที่สุดทันทีที่เธอเข้าพิธีแต่งงานกับคนเถื่อนอย่างราเชน

“อือ...” ลายเพชรประท้วงเสียงหลง ยกมือขึ้นทุบอกกว้างของราเชนระรัวเมื่อเขาดึงเธอไปจูบแรงๆ แบบไม่แคร์สายตาใคร หลังจากสวมแหวนแต่งงานให้เธอเรียบร้อยแล้ว

เธออายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ไม่มีใครกล้าว่าอะไร นอกจากจะเก็บภาพเอาไว้เป็นที่ระลึก เสียงแฟลชถ่ายภาพดังไปทั่วงาน ทำเอาเธอตาลายไปหมด

บิดามารดานั้นเป็นผู้กว้างขวางในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา จึงเชิญแขกเหรื่อมากันเยอะ ด้วยว่าช่วงนี้คลายล็อกดาวน์จากโรคโควิด 19 ยิ่งแล้วใหญ่เพราะพอมีงานเลี้ยงเฉลิมฉลองอะไร คนก็แห่กันมาร่วมแสดงความยินดีกันอย่างเนืองแน่น ทุกคนสนุกสนานกับงานเลี้ยงและอาหารการกิน ได้คลายจากความอึดอัดที่ต้องเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านมานานนับปี

พี่สาวกับพี่เขยของเธอก็มาร่วมงานด้วย ตอนนี้ลายแก้วท้องลูกคนแรก สร้างความยินดีให้ทั้งสองครอบครัวเป็นอันมาก พี่สาวของเธอหน้าตาอิ่มเอิบ มีความสุขหลังจากการได้แต่งงานกับคนดีอย่างภูวนัย

ภูวนัยสุภาพเรียบร้อย หน้าตาสะอาดสะอ้านเขาพูดจาคะขากับพี่สาวของเธออย่างน่ารักน่าเอ็นดู

ในขณะที่ราเชนพูดจาห่ามๆ ขวานผ่าซากยิ่งกว่ามะนาวไม่มีน้ำ แต่เขาก็ทำเพียงกับเธอเท่านั้น กับญาติผู้ใหญ่ของเธอ เขาทำตัวเหมือนผ้ายับที่พับเอาไว้ รู้จักเข้าหาผู้หลักผู้ใหญ่ เลยถูกอกถูกใจบิดาของเธอนัก ยิ่งพูดเรื่องต้นไม้ยิ่งแล้วใหญ่ คุยกันได้แทบจะทั้งวัน เรียกว่าคุยกันถูกคน จนเธอนึกหมั่นไส้ความกะล่อนของเขาเสียเหลือเกิน

เธอนึกเปรียบเทียบอยู่ในใจว่าทำไมสามีของตัวเองไม่แสนดีอย่างภูวนัยบ้างนะ

ภูวนัยเป็นพี่ชายของเพื่อนรัก เธอเห็นว่าเขาชอบพี่สาวของเธอ เธอก็เลยเป็นแม่สื่อแม่ชักให้เสียเลย

ภูวนัยเป็นหนุ่มหล่อจบนอก การศึกษา หน้าตาฐานะชาติตระกูลดีทุกอย่าง เธอรักพี่สาวของเธอมาก ก็อยากให้แต่งงานกับคนดีๆ แทนคนบ้าป่าเถื่อนแบบราเชน ไม่คิดว่าตัวเองจะซวยได้เขามาเป็นผัวแทนพี่สาว เธอยังจำวันที่เพื่อนร่วมสถาบันแทบฆ่าตัวตายได้สำเร็จเพราะอกหักจากราเชน แต่เขากลับไม่สนใจไยดี หรือไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับความเลวของตัวเองเลย

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยแม่คุณ ทำยังกับขี้ไม่ออกมาสามสี่วัน” นี่แหละคือประโยคของเจ้าบ่าวจอมหาเรื่องของเธอ ลายเพชรถึงกับกลอกตาไปมา

“ฉันจะทำหน้ายังไงมันก็เรื่องของฉัน”

“แต่เธอก็ไม่ควรทำหน้าแบบนี้ในงานแต่งของเรา”