บทที่ 5

เช้าวันต่อมา..

"ทำไมบ้านคนรวยต้องเปิดแอร์หนาวขนาดนี้ด้วย เกือบไม่รอดนะแล้วเมื่อคืนนี้"

ปลายฝนเลือกนอนโซฟาพราะถ้าเธอนอนพื้นคงจะไม่รอด หมอน ผ้าห่มก็ไม่มี เธอได้ใช้เสื้อผ้าสองสามตัวมาลองหนุนหัวและผ้าเช็ดตัวเอามาห่มแทนผ้าห่ม

"สายแล้วหนิ วันนี้วันแรกด้วย.." ตื่นขึ้นมามองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นทิวาอยู่ในห้องแล้ว

โชคดีที่เธอเตรียมชุดนักศึกษาไว้แล้วเพราะวันนี้เป็นวันรับน้องวันแรก

............

"วันนี้เข้าเรียนวันแรกใช่ไหมจ๊ะหนูปลาย" พอเธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ปลายฝนก็รีบลงมาข้างล่างเจอกับธิมาภรณ์แม่ของเขาพอดี

"ใช่แล้วค่ะคุณป้า ไม่สิ.. ใช่แล้วค่ะคุณแม่"

"นี่เงินที่หนูต้องใช้ตอนเข้าเรียนและค่าใช้จ่ายของหนู แม่ก็ใส่ไว้ในบัตรเครดิตนี้แล้วนะ" ธิมาภรณ์ยื่นบัตรเครดิตไปให้หญิงสาว

"แต่ว่าหนูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ" ปลายฝนไม่กล้ารับเพราะว่าเธอเพิ่งจะเข้ามาที่คฤหาสน์นี้คืนเดียวเอง

"มันเป็นเงินงวดแรกที่หนูต้องได้รับ หนูก็ต้องใช้จ่ายในมหาวิทาลัยอยู่แล้วรับไว้เถอะ"

"ขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้ก่อนที่จะรับบัตรนั้น

"แล้วเรื่องผ่าตัดของหนูไม่ต้องเป็นห่วงนะ พอถึงวันผ่าตัด แม่ได้คุยกับทางมหาวิทลัยไว้แล้วจะให้หนูพักฟื้นจนหายค่อยกลับไปเรียนใหม่"

"ค่ะ" แล้วหญิงสาวก็เดินออกมาเพื่อที่จะไปรอรถที่หน้าปากซอย

"ทำไมเขามีแม่ที่ดีแบบนี้ หนูคิดถึงแม่นะคะ" ระหว่างทางที่เดินออกมาเธอก็พูดคนเดียว พอคิดถึงแม่น้ำตาของหญิงสาวเริ่มจะคลอเบ้าแต่ก็ต้องได้อดกลั้นมันไว้

[ มหาวิทยาลัย ]

"หวังว่าทุกคนคงจะมาครบกันแล้วใช่ไหม ถ้าใครไม่มาทำกิจกรรมรับน้อง ก็เชิญออกจากมอนี้ไปได้เลย เพราะถือว่าไม่ให้ความเคารพรุ่นพี่ เข้าใจไหมคร้าบบ" (เสียงดังมาก)

พอเขาพูดจบทุกคนที่อยู่ในหอกิจกรรมนั้นก็เงียบ

"พี่ถามว่าเข้าใจไหมครับใครมีปากก็ตอบด้วย"

.....เข้าใจครับ...เข้าใจค่ะ.....

"...!?!... " พอปลายฝนเดินเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อน เธอมองขึ้นไปบนเวทีเธอถึงกับตกใจ คนที่ยืนเป็นเฮดว้ากอยู่ก็คือทิวาสามีหมาด ๆ ของเธอนั่นเอง แต่ทำไมเธอถึงไม่ดีใจเลยล่ะที่เห็นเขาอยู่ตรงนั้น

"สวัสดี เราชื่ออารยาเธอชื่ออะไรเหรอ"

"เราชื่อปลายฝนจ้า" ปลายฝนหันไปพูดกับเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านข้าง แต่สายตาของเธอก็ยังแอบมองไปบนเวที แบบว่ากลัวคนข้างบนจะมองลงมาเห็นเธอ

"เราชื่อวิวัฒน์นะ ส่วนไอ้นี่พล..พล"

"เราชื่อพลพลไม่ใช่พล..พล เหมือนมันบอกนะ"

"งั้นเราเรียกพลแล้วกันนะ"

"พี่เฮดว๊ากคนนี้หล่อจังเลย แกว่ามีแฟนหรือยัง" ไอวาคุยกับนินาที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มของปลายฝนนัก

"เราว่าคงไม่เหลือแล้วล่ะ โปรไฟล์ก็ดีด้วยนะพี่คนนี้"

"ก็แค่แฟน ขนาดเขาเป็นผัวเมียกันยังเลิกกันได้เลย" ตอนนี้ไอวามั่นหน้ามาก

"แรงส์~" นิหน่าเป็นเพื่อนรักกับไอวาตั้งแต่ก่อนที่จะเข้ามาสอบเอ็นทรานซ์ที่มหาวิทยาลัยนี้

"กลุ่มนั้นคุยอะไรกันออกมาคุยด้านหน้าดีไหมครัาบบ" ทิวาตะโกนมาทางกลุ่มของไอวา และปลายฝนเพราะทั้งสองนั่งอยู่ไม่ไกลกัน

"ถ้าน้อง ๆ คนไหน ไม่ตั้งใจฟังก็เชิญออกไปด้านนอกห้องกิจกรรมได้เลยครัาบ" นิกรองเฮดว้าก

"ทำไมโลกมันกลมแบบนี้วะ แถมเป็นรุ่นพี่คณะเราด้วย.. ไม่นะ!! ปลายฝน" หญิงสาวได้แต่พูดคนเดียวเบา ๆ แล้วเธอก็พยายามหลบหน้า