บทที่1 : ลักพาตัว

บทที่ 1

"เฮียไบร์ทคะ น้องน่ารักไหม"เพลงมีนาน้องสาวสุดสวยของผม เธอหยิบชุดมาเทียบกับตัวเองหันหน้ามาถามผม ผมรีบพยักหน้าให้กับน้องสาวพร้อมกับยิ้มและเดินไปใกล้ๆเธอ

"น่ารักมาก แต่เฮียว่ามันดูโป๊ไปหรือป่าวเฮียว่าเปลี่ยนไปดูชุดที่ร้านอื่นดีกว่าไหม เฮียไม่อยากให้น้องเพลงแต่งตัวแบบนี้"ในวันนี้ผมต้องยกเวลาหนึ่งวันให้กับเธอ เพราะว่าผมได้สัญญากับเธอไว้หลังจากที่ผมกลับจากต่างจังหวัด ผมจะพาเธอมาช้อปปิ้งแต่ผมไม่ชอบให้น้องสาวของผมแต่งตัวโป๊ ผมชอบให้น้องสาวผมแต่งตัวน่ารักๆผมยังมองว่าเธอยังเป็นเด็กอยู่

"ชุดนี้น้องเพลงว่าเว้าแค่หน่อยเดียวเองนะคะเฮียบอกว่าโป๊ ทีเวลาเด็กในสังกัดของเฮียใส่สั้นจุ๊ดๆ!เฮียบอกว่าสวย"เห็นไหมยังพูดไม่ทันถึงไหนเลย เธอย้อนผมอีก ก็ได้เพียงแต่ยิ้มและยกมือโดยที่ใช้หลังมือของผมนั้นเขกหัวของเธอเบาๆ

"แหนะเฮีย น้องเพลงเจ็บนะคะ"เพลงมีนาทำปากมุ่ย พร้อมกับดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองผม มีทีท่างอนผมนะ แต่กิริยาในการงอนนั้นน่ารัก

"เฮียหยอกเล่นขอโทษนะครับ เอาแบบนี้ดีกว่าน้องเพลงไปเลือกชุดใหม่ชุดไหนก็ได้ที่ไม่โป๊โอเคไหม"ผมกอดคอน้องสาว พาเธอเดินออกมาจากโซนร้านนั้น ไปเข้าร้านอื่นเพื่อดูชุดที่น่ารักๆเหมาะสำหรับเธอ

"แบบนี้น่ารักไหมคะ"เมื่อมาถึงร้านใหม่เพลงมีนาหยิบชุดกระโปรงในแนวน่ารักใสๆโดยที่ไม่โป๊ขึ้นมาโชว์ผม เพลงมีนาฟังคำสั่งตลอดถึงแม้ว่าเธอจะชอบเถียงแต่ก็เป็นถ้อยคำที่น่ารักไม่ดื้อกับผมเลย แถมยังเชื่อฟังผมอีกต่างหากเพลงมีนาเป็นเด็กผู้หญิงที่เก่งมาก ไม่เคยนอกลู่นอกทางเรียนเก่งมารยาทดี ไม่แปลกที่คุณลุงนั้นหวงดังไข่ในหิน แต่ก็ไม่ใช่แค่คุณลุงที่หวงผมด้วยเช่นกันถ้าใครคิดจะเป็นน้องเขยของผม ผมคงต้องคิดและไตร่ตรองดูให้ดีอย่างแน่นอน

ครื๊ด!! เสียงโทรศัพท์มือถือของผมสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านขวา จึงควักลงไปในกระเป๋าจะหยิบมือถือนั้นขึ้นมา

"อย่างนั้นเฮียรับสายนะคะ น้องเพลงไปเลือกชุดทางด้านนั้นรอค่ะ น้องเพลงเสร็จแล้วจะเดินไปตามเฮียนะ"พยักหน้าให้กับน้องสาว เธอคงรู้ว่าผมมีธุระที่จะคุยมือถือ เธอจึงเลือกที่จะเดินออกไปดูเสื้อผ้าทางด้านอื่น ผมเดินออกมาจากร้านเสื้อผ้าเล็กน้อยกดรับสาย

"ว่ายังไง"

"ครับนาย เรื่องที่นายให้ผมไปจัดการผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะครับ และก็รู้แล้วด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน"ผมยิ้มด้วยมุมปาก ในที่สุดผมก็ตามหาลูกสาวของพวกนั้นเจอ ต่อจากนี้เธอจะต้องทุกข์ทรมานเหมือนกับผมอย่างแน่นอน

"ทำงานได้ดีมาก แล้วฉันจะจัดการเรื่องเงินให้"หลังจากที่วางสายจากนักสืบ จึงรีบโทรให้ลูกน้องจัดการเรื่องเงินที่เหลือให้มัน ลูกน้องคนสนิทผมมีอยู่หนึ่งคน ส่วนคนอื่นนั้นเป็นเพียงลูกน้องธรรมดา ที่ผมจ้างให้ดูแล คนที่ผมเชื่อใจมากที่สุดมีเพียงคนเดียวเท่านั้น

"เฮียคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงดูเหม่อจัง"ในขณะที่ผมกำลังคิดอะไรหลายๆอย่าง เพลงมีนาเดินมาจับแขนขวาทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆหันมายิ้มให้กับน้องสาว

"ไม่ได้เป็นอะไรครับ พอดียุ่งกับเรื่องงานแล้วน้องเพลงเลือกชุดได้หรือยังเอ่ย"

"เลือกได้แล้วค่ะ"

"โอเคอย่างนั้นเดี๋ยวเฮียไปจ่ายเงินให้ ซื้อเยอะหรือเปล่าเนี่ย เงินเฮียจะพอจ่ายไหมนะ"แกล้งแซวน้องสาวผมไปแบบขำๆแค่เศษเงินซื้อเสื้อผ้าไม่เท่าไหร่หรอก ผมยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องสาวเบาๆ ยิ้มพยักหน้าให้เธอ ก่อนที่จะเดินเอาบัตรเครดิตนั้นไปจ่ายเงินให้กับพนักงาน เมื่อเสร็จธุระจากเลือกซื้อเสื้อผ้า เพลงมีนาเธอต้องการที่จะไปดูหนังและซื้อหนังสือหลายๆอย่าง ในวันนี้บอกเลยว่าเต็มวันจริงๆกับน้องสาวตัวแสบ

"เฮียคะ รอน้องเพลงก่อนนะวันนี้น้องเพลงจะไปนอนกับคุณอา"มาส่งเพลงมีนาที่บ้านของคุณพ่อเธอที่บ้านของคุณลุง แต่เพลงมีนาเธอกลับวิ่งมากอดแขนของผมพร้อมกับบอกว่าจะไปนอนที่บ้านผมด้วย

"ไม่อยู่บ้านเลยนะลูกสาว ไปนอนแต่กับคุณอา"ผมยกมือสวัสดีคุณลุงและคุณป้าที่เดินออกมา คุณลุงของผมชื่อว่า 'พยัคฆ์'ส่วนคุณป้านั้นชื่อว่า 'ศิริ'

"สวัสดีครับคุณลุงสวัสดีครับคุณป้า"

"สวัสดี แล้วเฮียไบร์ทเป็นยังไงบ้างลูกทำงานเหนื่อยไหม"คุณป้าศิริเดินเข้ามาใกล้ๆผม พร้อมกับใช้มือขวาจับไหล่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อก่อนนี้ผมเคยอยู่กับท่านทั้งสองคน

"ไม่เหนื่อยเลยครับ"

"วันนี้พาน้องไปเที่ยวมาอีกแล้วสิ คงจะได้ของที่ต้องการเยอะแน่ ดูซิเขายิ้มแก้มบานเชียว"คำพูดของคุณลุงที่มองไปยังลูกสาวของเขา ก่อนที่จะหันมาคุยกับผม

"ตามใจน้องจังเลยนะ"

"ก็ผมมีน้องอยู่คนเดียวนี่ครับคุณลุง จะให้ผมไปตามใจใครล่ะ ไม่ว่าน้องสาวของผมอยากได้อะไรผมให้ได้หมด"

"คุณพ่อคะคุณแม่คะ เพลงมีนาขออนุญาตไปนอนบ้านของเฮียนะคะ"คุณลุงคุณป้าท่านทั้งสองไม่ได้ว่าอะไร นอกจากอมยิ้มและพยักหน้าให้กับลูกสาวท่านทั้งสองตามใจเพลงมีนาทุกอย่างเช่นกัน

ณ.บ้านผม

"เฮียจะออกไปไหนหรอคะ"หลังจากเสร็จธุระ และอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วผมถือกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาหนึ่งใบ เดินลงมาด้านล่างเจอเพลงมีนาพอดี เธอจึงเอ่ยถามผม

"น้องเพลง เฮียฝากดูแลคุณป้าด้วยนะเฮียจะต้องไปธุระน่าจะ 2-3 วันเดี๋ยวก็กลับ"

"โถ่ เฮีย อยู่กับน้องแค่ไม่กี่วัน เฮียจะไปอีกแล้วหรอคะ"ใบหน้าน้อยๆเต็มไปด้วยความน่ารัก ทำท่าทีเป็นงอนอีกแล้ว

"จะไปไหนหรอลูก"คุณแม่เดินออกมาพอดี มีคิ้วที่ขมวดเข้าหากันและใบหน้าที่จ้องมองผม

"ผมมีธุระด่วน ในเรื่องธุรกิจเล็กน้อยครับคุณแม่ ผมกำลังจะไปหาคุณแม่พอดี แต่คุณแม่เดินออกมาก่อน คุณแม่ไม่โกรธผมนะครับ แล้วผมจะรีบกลับมา"ผมเดินไปใกล้ๆคุณแม่พร้อมกับหอมแก้มของท่าน

"ธุรกิจอะไร"ท่านไม่อยากให้ผมเป็นมาเฟีย หรือว่าทำธุรกิจเถื่อน ผมปิดบังท่านและลักลอบทำจนสำเร็จ

"เป็นธุรกิจใหม่ที่ผมลงหุ้นกับเพื่อนครับ คืออยู่ไกลจากที่นี่หลายจังหวัดเลย ผมจึงเอาเสื้อผ้าไปด้วยไปดูทำเลสัก 2-3 วัน ผมจะรีบกลับนะครับคุณแม่"

"อย่างนั้นเดินทางปลอดภัยนะลูก ถึงที่หมายแล้วโทรหาแม่ด้วยแม่เป็นห่วงนะรู้ไหมดูแลตัวเองดีๆ"

"ได้เลยครับคุณแม่ เพลงมีนาอย่าลืมดูแลแม่ของเฮียดีๆนะ แล้วเฮียจะให้รางวัลอีก"

"ได้เลยค่ะ"ผมหันไปหาน้องสาวขยับไปใกล้ๆเธอยกมือโยกหัวเธอเบาๆ จริงๆไม่ใช่เรื่องธุรกิจหรือว่าไปดูงานหรอก ไปจัดการผู้หญิงคนนั้นต่างหาก

เวลาผ่านไป

"นายครับ บ้านหลังนี้ที่เธออาศัยอยู่"ลูกน้องคนสนิทของผม ที่ขับรถมาให้กับผมเอ่ยบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปยังบ้านหลังหนึ่งที่ดูซอมซ่อเก่าๆเล็กๆ

"แล้วพวกเธออยู่กันกี่คน"

"พวกเขาอยู่กันสองคนครับนาย เธออยู่กับยายของเธอ สองยายหลานทำอาชีพขายขนมหวานในตลาดสด ผมเห็นรูปร่างหน้าตาของเธอตัวจริงแล้วนะครับนายเธอสวยดั่งนางแบบเลยนาย"ลูกน้องคนสนิท ทำหน้าตาตื่นเต้นในขณะที่เล่าให้กับผมฟัง ต่อให้เธอสวยและน่ารักขนาดไหน จะไม่มีวันหลงรักเธออย่างแน่นอนสิ่งแรกที่ผมจะทำ ทรมานเธอให้ตาย

"นั่นไงครับนาย เห็นไหมนายผู้หญิงคนนั้นครับ"ลูกน้องจะตื่นเต้นอะไรกันนักกันหนา ผมหันไปมองตามนิ้วที่มันชี้ เห็นผู้หญิงคนนั้นเธอยืนอยู่หน้าบ้านกำลังรดน้ำต้นไม้ เธอสวยอย่างที่ลูกน้องผมมันพูด ไม่รู้ว่าผมจ้องมองเธอนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ละสายตาจากเธอไม่ได้ หึ แต่ผมไม่ลืมการแก้แค้นหรอก

"จัดการและพาตัวเธอไปที่บ้านสวนให้ฉัน"

"ได้เลยครับนาย"