4 ไอ้หื่นล่าเหยื่อ

ทุกคนสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวของดาวเด่นดังขึ้น เรนเดียร์พุ่งเข้าหาพี่สาว ไปยืนใกล้ๆ กับเปลสนามที่เธอกำลังถูกหามขึ้นรถของมูลนิธิแห่งหนึ่ง

“พี่ดาว พี่ดาว เป็นอย่างไรบ้างคะ”

หญิงสาวถามดาวเด่นซึ่งถูกจับตรึงร่างเอาไว้กับเปล ป้องกันดิ้นจนตกลงไปข้างล่าง

“ไม่ กลัวแล้ว”

ดาวเด่นไม่ตอบ นอกจากกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวตลอดเวลา และไม่มองเรนเดียร์ สายตาของหญิงสาวมีแต่แววตื่นตระหนก

“ไม่ต้องกลัวค่ะ พี่ปลอดภัยแล้ว”

“ฉันกลัว อย่าเข้ามา”

เรนเดียร์ลูบฝ่ามือลงบนแขนที่มีร่องรอยเขียวช้ำด้วยความเวทนา แต่ก็ยังได้ยินเสียงกรี๊ดๆ จากพี่สาวดังเป็นระยะ และแสดงความหวาดกลัว ร้องเสียงดังกว่าเดิม เมื่อเห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ ซึ่งเป็นพวกอาสาเข้ามาใกล้ๆ

“ออกไป ออกไป อย่าทำฉันเลย กรี๊ด!”

หญิงสาวกรีดร้องจนร่างสลบแน่นิ่งไป เจ้าหน้าที่ช่วยกันปฐมพยาบาลอย่างโกลาหล เรนเดียร์ถอยออกมา ยืนมองด้วยความแค้นสุดขีด กระทั่งร่างบางปะทะกับอกกว้างของผู้กองหนุ่มสุดหล่อ

“ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ พี่สาวของคุณยังหวาดผวากับเหตุการณ์ร้ายๆ อยู่ ต้องรอสักพักกว่าจะสงบ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือฝันร้ายที่เธอจะต้องจำฝังใจ”

“ฉันเกลียดไอ้สัตว์นรกนั่น”

“ไม่ต้องห่วงครับ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจจะทำงานเต็มที่ ลากคอมันมาเข้าคุกให้ได้ มันคือตัวอันตรายสำหรับผู้หญิง คุณก็เหมือนกันจะต้องระวังตัวไว้ให้มากๆ ผมเป็นห่วง ถ้ามีความคืบหน้าอะไรบอกผมด้วย นี่เบอร์โทรศัพท์”

เขาให้เบอร์โทรศัพท์มือถือแก่เธอ แล้วมองหน้าด้วยสายตาอ่อนโยน แต่เธอหาได้ใส่ใจแต่อย่างใด นอกจากความมุ่งมั่นที่จะเล่นงานกับไอ้คนร้าย และจัดการด้วยกรรมวิธีของเธอ

หญิงสาวคิดว่าถ้าเจอกันตัวต่อตัว เธอสามารถสู้ได้เพราะเรียนจบทางด้านศิลปะการต่อสู้ทุกรูปแบบ

เรนเดียร์สะเทือนกับข่าวร้ายที่แพทย์ได้บอกว่า ดาวเด่นอยู่ในสภาวะหวาดกลัวสุดขีด จนสมองเลอะเลือนจำอะไรไม่ได้ นอกจากเหตุการณ์ร้ายๆ ที่ฝังใจ มักจะส่งเสียงกรีดร้องบ่อยๆ และไม่ยอมให้ผู้ชายเข้าใกล้

“พี่ดาวขา จำเรนเดียร์ได้ไหมคะ”

“ไม่ ไม่ อย่ามายุ่งกับฉันกลัวแล้ว”

หญิงสาวยังคงมีท่าทางหวาดกลัวเช่นเดิม ไม่รับรู้สิ่งใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากพูดคำว่ากลัว แล้วซุกร่างอยู่กับมุมห้อง เรนเดียร์เห็นดังนั้นได้แต่สงสาร และเกลียดชังคนที่ทำ เธอรู้ว่าจะไม่ปล่อยมันเอาไว้อีกแล้ว

“พี่ดาวคะ ใครทำพี่”

“ไม่ กลัวแล้ว กลัว”

“พี่กลัวใครคะ”

หญิงสาวพยายามหาข้อมูล แม้ว่าความหวังที่จะเจอคนร้ายลางเลือนเต็มที่เพราะดาวเด่นจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากความกลัว

“ผู้ชาย ไอ้บ้าไป๊”

“พี่ดาวขา มันเป็นใครคะ”

“กลัว กลัวแล้ว รถบรรทุก ว้าย”

ดาวเด่นในสภาพหวาดกลัวสุดีด ขณะเอ่ยคำว่ารถบรรทุกออกมา และร่างผอมบางสะดุ้งสุดตัว กรีดร้องติดๆ กัน เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาล จับตัวเอาไว้ เรนเดียร์เดินออกมา ดวงตากร้าววาววับ

หญิงสาวขี่รถจักรยานยนต์ไปยังที่เกิดเหตุอีกครั้ง และเห็นรอยล้อรถเปื้อนโคลนขนาดใหญ่ ปรากฏอยู่บนถนน

เธอมั่นใจว่าไอ้คนก่อเหตุจะต้องเป็นพวกขับรถบรรทุกแน่นอน และจากนี้ไปเธอจะเตรียมตัวเพื่อล่ามันบ้าง

ภายในร้านอาหารเล็กๆ ริมถนน นักร้องสาวขับกล่อมเสียงเพลง ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพวกขับจักรยานยนต์รับจ้าง พวกขับรถส่งของ สิงห์รถบรรทุก และผู้ใช้แรงงานทั่วไป

ร้านนี้จับลูกค้าชั้นล่าง ที่มีรายได้น้อย แต่อยากเที่ยวกลางคืน จึงเป็นสถานที่รวมความดิบเถื่อนเอาไว้ เรื่องเมา เขม่นกัน แล้วชกต่อยจึงมีเป็นประจำ

“ใครหนีเมียมาเที่ยวบ้าง ยกมือขึ้น”

สิ้นคำถามจากนักร้องสาวแต่งตัวโป๊สุดเหวี่ยง บรรดานักเที่ยวผู้ชายที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมา พากันยกมือ เสนอหน้าสลอน

“พี่จ้า หนีเมียมา”

“พี่ก็หนีมาเหมือนกัน ขโมยเงินมันมาด้วย ถ้าน้องอยากได้เข้ามาใกล้ๆ สิจ๊ะ”

ชายวัยกลางคนร่างผอมแห้ง สวมเสื้อวินเก่าๆ ลุกขึ้นยืน แล้วโบกเงินในมือไปมา นักร้องร่างอวบตรงปรี่เข้ามาทันที