บท
ตั้งค่า

6 | ท้าทายมาเฟีย

ระหว่างทางมุ่งหน้าไปยังคอนโดมิเนียมของมีนา ภายในรถตกอยู่ในความเงียบจนพลอยทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัด มีนาบีบกระเป๋าที่วางบนหน้าตักไว้แน่น สายตามองออกไปนอกกระจกรถหรูของวิคเตอร์

ความเงียบทำให้เธอรู้สึกอึดอึดจนอยากพูดอะไรบางอย่างเพื่อทำลายความเงียบนี้…

ครั้นจะชวนคุยก็ไม่กล้า ทำได้เพียงนั่งเงียบๆ รอเวลาที่รถคันนี้เคลื่อนตัวไปถึงคอนโดมิเนียมของตัวเอง

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ของมีนาส่งเสียงดังทำลายความเงียบ สายตาคมเข้มปรายมองคนข้างกายเพียงนิดเพราะรู้สึกรำคาญ

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูว่าใครโทรมา พอเห็นเป็นสายของคนที่ไม่อยากรับจึงตัดสายทิ้ง

ครืด ครืด

ดังขึ้นอีกแล้ว…

กำลังจะกดตัดสาย แต่วิคเตอร์ที่นั่งมองตั้งแต่ต้นจึงขยับริมฝีปากถามเสียงเรียบ

“ทำไมไม่รับสาย”

“แค่ไม่อยากรับ”

ครืด ครืด

“รับสาย” มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งกับมีนา

“ฉันไม่อยากรับ” คนไม่อยากรับก็บังคับให้รับสายอยู่ได้! เธอตั้งใจจะใช้โหมดเครื่องบินเพื่อให้อีกฝ่ายติดต่อไม่ได้ ทว่ากลับถูกวิคเตอร์แย่งโทรศัพท์ไปกดรับสายแทนอย่างไร้มารยาท

พรึ่บ!

“นี่…!”

(ฮัลโลมีน)

วิคเตอร์เปิดลำโพงเพื่อให้ได้ยินด้วย เสียงผู้ชายในสายเอ่ยทักทายมีนาด้วยน้ำเสียงดีใจ ทว่าเจ้าของชื่อกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วยแม้แต่สักนิดเดียว

(ได้ยินมาร์ทไหมครับ)

สายตาคมเข้มปรายมองมีนา

“อะ…อืม ได้ยิน” เธอฝืนใจตอบ มาร์ท อดีตคนคุยเก่าที่เลิกคุยกันไปแล้วสักพัก เธอเป็นคนขอยุติความสัมพันธ์ทุกอย่างลงเอง เพราะนิสัยอะไรหลายๆ ของมาร์ท

(มาร์ทดีใจนะที่มีนยอมรับสายสักที ขอคุยด้วยได้ไหม)

“ไม่ว่าง”

(มาร์ทขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา มีนให้โอกาสมาร์ทแก้ตัวอีกครั้งได้ไหมครับ สัญญาว่าจะไม่ทำพลาดอีก…)

ติ๊ด!

เธอกดตัดสายมาร์ททิ้งแล้วแย่งโทรศัพท์กลับคืนมาจากวิคเตอร์คนไร้มารยาท! มองเขาตาเขี้ยวปั้ดอย่างพร้อมบวก

มาเฟียก็มาเฟียเถอะวะ!

“คุณมันไร้มารยาท”

นัยน์ตาคู่นั้นดำมืดลงเมื่อโดนว่าที่เจ้าสาวพ่นคำด่าใส่ ลูกน้องที่นั่งข้างหน้าสองคนต่างเลิ่กลั่กนั่งไม่ติดเบาะ

มีนาเป็นคนแรกที่กล้าหือกับวิคเตอร์…

“ฉันจะรับสายหรือไม่รับสายมันก็คือสิทธิ์ของฉัน ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับคุณเลย!” มีนากระแทกเสียง ปั้นสีหน้าบูดบึ้งใส่วิคเตอร์ด้วยความโกรธ ทว่าท่าทางที่แสดงออกของหญิงสาวกลับดูน่ารักเกินกว่าจะเป็นการโกรธ

“ดูเหมือนเธอจะไม่ชอบผู้ชายคนนั้นเลยนะ ฉันจัดการให้ดีไหม”

ประโยคนั้นของวิคเตอร์ทำให้สีหน้ามีนาเปลี่ยน

“ฉันฆ่ามันให้เอาไหม?”

ต่อให้ไม่ชอบใครสักคนมากแค่ไหนก็ไม่เคยคิดอยากให้อีกคนหายไปจากโลกนี้

สำหรับวิคเตอร์การทำให้คนๆ หนึ่งหายไปจากโลกนี้คือเรื่องง่าย แต่ทว่าสำหรับเธอ…มันไม่ใช่แบบนั้น

ทางที่วิคเตอร์และเธอเดินอยู่มันไม่เหมือนกัน ถ้าต้องแต่งงานและใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจริงๆ ในอนาคตไม่รู้เลยว่าเธอจะอะไรบ้างในเส้นทางที่เขาเดินอยู่

“นะ…นี่มันเรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้”

“หึ” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบอะไร เพียงแค่ยกยิ้มมุมปากแล้วส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ สลับขาไขว่ห้าง สายตาทอดมองวิวนอกกระจกรถ

รถหรูขับเคลื่อนมาจอดหน้าคอนโดมิเนียมมีนา ในเวลาต่อมา หญิงสาวหันไปขอบคุณวิคเตอร์อย่างไม่เต็มใจ ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าไปในคอนโดของตัวเองทันที

กึกก

ฝีเท้าเธอชะลอความเร็วเมื่อสายตาปะทะเข้ากับคนที่ตัวเองเพิ่งตัดสายไปก่อนหน้านี้

“มาร์ท…” เธอเรียกชื่อเขาเบาๆ ตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่ามาร์มจะมาดักเจอถึงคอนโด ตามจริงเธอไม่เคยบอกเขาเลยว่าอยู่ไหน คงแอบสะกดรอยตามมาจนเจอที่อยู่ของเธอสินะ

“มาร์ทขอคุยกับมีนสักแป๊บนึงได้ไหม”

“มีนไม่ว่าง”

มาร์ทเหลือบมองรถหรูที่ยังจอดอยู่ ก่อนจะดึงสายตาหลับมามองมีนาอีกครั้ง

“ใครมาส่งมีน”

“ใครจะมาส่งมีนมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับมาร์ท เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน ขอตัวนะ”

หมับ!

มาร์ทคว้าแขนมีนาเอาไว้แล้วดึงเข้ามาหา

“ปล่อยมีนนะ!”

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน มีนมีคนอื่นใช่ไหมถึงไม่ยอมให้โอกาสมาร์ท”

“อย่ามางี่เง่าแถวนี้นะมาร์ท เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันเลย อย่าลืมสิว่าเราแค่คุยแต่ไม่ได้คบกัน”

“เรียกมันลงมาคุยกับมาร์ท” มาร์ทมองพูดแล้วมองหน้ามีนา ในขณะที่มือกำลังชี้ไปยังรถหรูคันนั้นซึ่งยังจอดอยู่ไม่ไปไหน

มาร์ทคงไม่อยากเจอมัจจุราชในรถหรอก…

หากวิคเตอร์ก้าวลงมาจากรถเพราะโดนท้าทาย คืนนี้มาร์ทไม่รอดแน่

“เลิกบ้าได้แล้ว! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน อย่าทำเหมือนเป็นเจ้าของฉันได้ไหม!”

สรรพนามที่เปลี่ยนไปของมีนาทำให้อีกฝ่ายหยุดชะงัก กระตุ้นอารมณ์โทสะชายหนุ่มหน้าตาดีให้ปะทุขึ้น แรงบีบรัดที่เพิ่มมากขึ้นทำให้มีนารู้สึกปวดร้าวไปทั่วแขน

“เจ็บ! ปล่อยนะ!”

“มาร์ทอุตส่าห์มาเพื่อคุยกับมีนดีๆ ถ้าการที่มาร์ทใจดีแล้วมันทำให้มีนไม่เห็นค่า งั้นอย่าหาว่ามาร์ทเลวก็แล้วกัน!”

หัวใจเธอกระตุกวูบเมื่อมาร์ทง้างมือขึ้นกลางอากาศ รู้ดีว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไร นิสัยชอบทำร้ายผู้หญิงมันไม่สามารถแก้ได้จริงๆ นี่คือสาเหตุที่ทำให้ตัดสินใจยุติความสัมพันธ์คนคุย

ตอนแรกที่คุยกันเหมือนจะดี หลังๆ ธาตุแท้เริ่มออก มาร์ทไม่ได้ใช้ความรุนแรงกับเธอ แต่วันนั้น พะแพง เพื่อนสนิทของเธอไปดื่มแล้วบังเอิญเจอมาร์ท

พะแพงที่เห็นเหตุการณ์เล่าว่า มีพนักงานผู้หญิงเดินชนมาร์ทอย่างไม่ตั้งใจแล้วทำเครื่องดื่มหกใส่ เขาต่อว่าผู้หญิงคนนั้นชุดใหญ่ท่ามกลางคนมากมาย มิหนำซ้ำยังพลั้งมือใช้ความรุนแรงด้วย เพราะเป็นลูกชายคนใหญ่คนโตเลยทำให้โซเชียลไม่สามารถทำอะไรมาร์ทได้ แถมยังไม่มีใครกล้าเอาไปทำข่าวอีกด้วย

หมับ!

ไม่ทันที่ฝ่ามือมาร์ทจะกระทบใส่ใบหน้ามีนา ก็ถูกใครบางคนคว้าเอาไว้เสียก่อน ชายหนุ่มหน้าตาดีหันไปมองเจ้าของการกระทำดังกล่าวด้วยสายตาไม่พอใจ

“มึงเป็นใคร!”

วิคเตอร์ปรายสายตามองมีนาเพียงนิด ก่อนจะดึงสายตาไปมองมาร์ทแล้วขยับริมฝีปากพูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“คนที่มึงท้าทายไปไง”

สายตามาร์ทเหลือบมองรถหรูที่ตนเพิ่งชี้นิ้วท้าทายคนข้างในไปก่อนหน้านี้ จากนั้นกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมาแล้วสะบัดแขนออกจากวิคเตอร์

“ที่แท้ก็เป็นมึงนี่เอง”

“…”

“ดี! ลงมาก็ดี กูจะเคลียร์ให้มันจบๆ”

วิคเตอร์ยืนมองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่มีความเกรงกลัว แววตาเย็นชาดูไร้อารมณ์พลอยทำให้มาร์ทแอบเสียวสันหลังวาบอยู่ไม่ใช่น้อย

เพราะความนิ่งเกินไปของวิคเตอร์ เลยทำให้มาร์ทรู้สึกหวาดระแวงเล็กน้อย

“ที่มีนเป็นแบบนี้เพราะมีคนใหม่ใช่ไหม?”

“อย่าใช้คำว่ามีคนใหม่ทั้งที่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร?”

“ต้องแยกให้ออกระหว่างแค่คุยกับเป็นแฟนกันด้วยนะ เราสองคนแค่คุยกันนะมาร์ท”

“คิดเหรอว่ามาร์ทจะยอมให้มีนกับมันหนีไปมีความสุขด้วยกัน เหอะ! ไม่มีวันหรอก ถ้ามาร์ทไม่ได้ มันก็ไม่ได้้เหมือนกัน!”

ผัวะ!

มาร์ทง้างมือเตรียมปล่อยหมัดใส่วิคเตอร์ ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับยกเท้าถีบจนร่างกระเด็นกระแทกลงพื้นอย่างแรง

แกร๊ก!

“!!!!” มาร์ทหน้าถอดสีเมื่อเห็นวัตถุอันตรายที่วิคเตอร์ชักออกมาจ่อหน้า แววตาคมเข้มคู่นั้นของมัจจุราชยากคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ผิดกับอีกคนที่แสดงออกชัดเจนว่ากำลัง…หวาดกลัว

“คนที่สมควรตาย… คือมึง”

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel