ด้วยความหวังดี

อาร์ต....

ผมลงลิ้นจนคนเมาเสร็จไปหลายน้ำและหมดแรงจนสลบไปจากนั้นผมก็รีบเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำทันทีเพราะจะไม่ไหวแล้วเหมือนกันใจนึงก็อยากสอดใส่ให้มันรู้แล้วรู้รอดแต่อีกใจก็ยังรู้จักผิดชอบชั่วดี แต่กว่าจะเสร็จน้ำจะแตกก็เล่นเอาแม่นางทั้งห้าของผมแทบไม่มีแรงรูดซิปกางเกง พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำผมก็รีบจัดการใส่เสื้อผ้าของชมจันทร์ให้เข้าที่และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ซึ่งหลังจากที่ผมเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ชมจันทร์ฟังเธอก็มีอาการโกรธจนหน้าดำหน้าแดง หึ ถ้าไม่โกรธก็แปลกแล้วล่ะผมลงลิ้นซะขนาดนั้น

"นาย!!! นายเลวมาก!!!" ชมจันทร์ชี้หน้าด่าผมแต่ผมก็ไม่ได้สะทกสะท้านทำหน้ายียวนกวนตีนใส่อีกเหมือนคนไม่สำนึก

"ยอมรับว่าเลวจริงไม่ปฏิเสธแต่เธอยั่วฉันก่อนนี่หว่าจนฉันทนไม่ไหวให้ทำไงฉันก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนแต่ถึงฉันจะไม่ได้สอดใส่แต่ฉันก็ทำให้เธอเสร็จไปหลายน้ำเลยนะ น้ำเธอแม่งโคตรหวานเลยว่ะ^^"

เพี๊ยะ!!! หน้าผมหันไปตามแรงตบเป็นรอบที่สองซึ่งรอบนี้มันแรงกว่ารอบแรกมากเพราะเล่นเอาผมมึนไปหมด

"ฉันเกลียดนาย!!! ต่อไปนี้เราอย่าเจอะเจอกันอีกสิ่งที่ฉันเสียไปก็ถือว่าทำทานให้คนเลวอย่างนายก็แล้วกัน!!!" พูดจบชมจันทร์ก็เดินหน้าตึงออกไปจากผับ ถามว่าผมตามออกไปไหมไม่อ่ะผมไม่ได้ตามเพราะไม่รู้จะตามไปทำไมให้โดนตบรอบสามรอบสี่

ผมตัดสินใจเดินกลับขึ้นมาที่ห้องทำงานแต่เสียงที่ดังลอดออกมาจากห้องมันทำให้ผมตัดสินใจยืนฟังอยู่ตรงหน้าประตู

"ไอ้แมคมึงทำไมเหี้ยแบบนี้วะมึงไปวางยาเขาทำไม" วางยา?? อะไรคือวางยาแล้ววางยาใคร คำถามผุดขึ้นมาในหัวของผมในตอนนี้

"ก็กูอยากให้ไอ้อาร์ตมันมีเมียเป็นตัวเป็นตนนี่หว่าแล้วอีกอย่างแม่มันก็อยากได้ชมจันทร์มาเป็นลูกสะใภ้ด้วย กูก็เห็นว่ามันตามจีบเขามานานตั้งหลายปีแต่เขาไม่สนใจมันกูก็เลย..."

"มึงก็เลยเอายาปลุกเซ็กส์ใส่ในเหล้าที่ไอ้อาร์ตมันสั่งขึ้นไปให้ชมจันทร์??"

"เออ ก็กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วนี่หว่ากูคิดได้แค่นี้"

"ถ้าไอ้อาร์ตมันรู้ว่ามึงใส่ยาในเหล้ามึงโดนตีนมันแน่"

"ก็กูหวังดีมึงเข้าใจไหมวะ"

ผลัก!!! ผมผลักประตูห้องเข้าไปแล้วจ้องหน้าไอ้แมคอย่างเอาเรื่อง

"กูไม่เข้าใจ"

"ไอ้อาร์ต!!!" ไอ้คิมทำหน้าเหวอ

"ไอ้อาร์ต เอ่อมึงได้ยินหมดแล้วเหรอวะ" ไอ้แมคพอมันเห็นหน้าผมมันก็ยิ้มเจื่อนๆ แล้วถาม

"มึงทำอะไรลงไปมึงรู้ตัวหรือเปล่าไอ้เชี่ยแมค" ผมยอมรับว่าโกรธมันมากเมื่อรู้ว่ามันวางยาชมจันทร์

"ก็กูบอกแล้วว่ากูแค่หวังดี"

"หวังดีเหี้ยไรของมึง"

"คือว่าหลายวันก่อนกูไปส่งม๊ากูที่สมาคมแล้วเจอแม่มึงพอดีแม่มึงก็เรียกกูไปคุยเรื่องมึงบอกว่าอยากเห็นมึงแต่งงานมีครอบครัวแม่มึงอยากให้มึงแต่งงานกับคนดีๆ อย่างพยาบาลชมจันทร์เพราะแม่มึงกลัวมึงจะคว้าเอาเด็กที่มึงเลี้ยงคนใดคนนึงมาเป็นเมียออกนอกหน้าแม่มึงก็เลยขอให้กูช่วยทำให้มึงสมหวัง"

"แต่แม่กูคงไม่ได้สั่งให้มึงวางยาชมจันทร์ใช่ไหม"

"จะบ้าเหรอแม่มึงจะสั่งแบบนั้นได้ไง เรื่องนี้กูคิดเองทำเองก็คืนนั้นกูเข้าผับมาพอดีเจอไอ้นัตกำลังเอาเหล้าขึ้นไปให้ชมจันทร์กูก็เลย...เอ่อนั่นแล่ะแต่กูใส่แค่นิดเดียวนะเว้ยไม่ได้ใส่เยอะ ว่าแต่...มึงได้เขาแล้วใช่ป่ะ^^" พอมันสาธยายเสร็จมันก็ถามอย่างคนอยากรู้อยากเห็นดูมันไม่ได้สำนึกผิดในสิ่งที่มันทำเลยสักนิดผมควรจะประเคนเท้าให้มันสักหน่อยดีไหม

"เสร็จเหี้ยไรกูไม่ได้ทำอะไรชม" แม้จะทำไปนิดหน่อยก็ตามผมพูดในใจ

"จริงอ่ะ อย่างมึงเนี่ยะจะปล่อยให้หลุดมือ มึงยอมรับมาเหอะน่าว่ามึงกับเขา..."

"กูบอกไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ"

"โอเคไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำ ว่าแต่หน้ามึงไปโดนอะไรมาวะแดงเป็นปื้นเลยเหมือนรอยโดนตบเลยว่ะ นี่อย่าบอกนะว่า"

"......." ผมไม่ตอบแต่เอามือแตะที่มุมปากตัวเองที่ตอนนี้เริ่มแสบแล้ว

"มึงโดนชมจันทร์ตบมาเหรอวะไอ้อาร์ต" ไอ้คิมถามผมหลังจากนั่งเงียบอยู่นาน

"เออ" ผมตอบไอ้คิมพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้แมคที่เอาแต่ยิ้มขำ มันน่าขำตรงไหนที่ผมโดนตบ แม่งเกิดมาจนอายุจะเข้าสามสิบผมยังไม่เคยโดนผู้หญิงตบเลย ชมจันทร์คนแรก

"แต่โบราณว่าไว้ว่าผู้หญิงตบแปลว่าผู้หญิงรักนะเว้ยเพื่อน^^"

"มึงจะสำนึกผิดกี่โมงไอ้เชี่ยแมค" ไม่ใช่ผมนะที่ด่าไอ้แมคเป็นไอ้คิมที่ด่าไอ้แมคแทนผม

"เออกูรู้ว่ากูผิดที่ทำแบบนั้นแต่กูสาบานได้ว่ากูทำด้วยความหวังดีจริงๆ" คำก็หวังดีสองคำก็หวังดีความหวังดีของมันที่ทำให้ผมซวยผมคิดในใจ

"ต่อไปมึงไม่ต้องหวังดีกับกูแบบนี้อีกเข้าใจไหม"

"เออๆ ว่าแต่ชมจันทร์เขาว่าไงบ้างมึงตามลงไปเคลียร์เรียบร้อยแล้วใช่ไหม"

"เคลียร์ห่าไรตอนนี้ชมโกรธกูบอกต่อไปอย่าให้กูเสนอหน้าไปให้เขาเห็นอีก" ผมพูดพร้อมกับเอนหลังถอนหายใจอย่างเบือ่หน่าย

"มึงก็เดินหน้าง้อดิวะ บอกเขาไปว่ามึงจริงจังกับเขา"

"กูยังไม่รู้ใจตัวเองเลยว่ากูจริงจังกับชมหรือเปล่า" ผมพูดออกไปตามที่ใจคิด

"ถ้าอย่างงั้นมึงก็เลิกตามจีบชมจันทร์ได้ละเผื่อเขาจะไปเจอผู้ชายดีๆ ที่รักจริงหวังแต่ง" ไอ้คิมบอกผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ว๊าาา แล้วที่กูลงทุนลงแรงไปก็เสียเปล่าดิวะยาก็โคตรแพง เห้ออ" ไอ้แมคพูดอย่างสุดแสนเสียดายแต่เท้าผมนี่กระตุกแล้วกระตุกอีกอยากถีบมันให้กระเด็นแต่ติดว่าผมไม่ชอบทำร้ายเพื่อนมันก็เลยรอดตัวไป

ชมจันทร์...

ฉันขับรถออกจากผับด้วยความโกรธและอาย ฉันไม่รู้ว่าที่เขาพูดมาทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริงไหมแต่ที่แน่ๆ คือเขารู้ว่าฉันมีปานแดงรูปหัวใจอยู่ที่หน้าอก คือถ้าไม่ถอดชุดชั้นในออกก็จะไม่มีทางเห็นเด็ดขาด ฉันพยายามไม่เก็บเรื่องนั้นมาใส่ใจพยายามทำใจให้ปล่อยวางเพราะต่อไปนี้ฉันจะไม่เจอหน้าเขาอีก

วันต่อมา....

"ชมเมื่อวานเป็นยังไงบ้าง คุณอาร์ตคงดีใจมากเลยดิที่แกยอมตกลงคบกับเขาอ่ะ"พอมาถึงแผนกยัยพินก็รีบถามฉันทันทีเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนที่ฉันจะไปตอบตกลงเป็นแฟนอาร์ต

"ฉันจะไม่เป็นแฟนกับนายนั่นและจะไม่มีวันเป็นด้วยแล้วแกก็ไม่ต้องถามต่อว่าเพราะอะไรเพราะฉันไม่อยากจะพูด ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนของแกๆ ก็เลิกพูดถึงนายนั่นให้ฉันได้ยินอีกเข้าใจไหม แล้วก็เลิกติดต่อกับนายนั่นซะ"

"ทำมะ..."

"หยุดพูดเรื่องนี้ฉันขอร้องฉันจริงจังฉันซีเรียสเข้าใจไหม" ฉันตอบยัยพินพอมันเห็นฉันทำหน้าจริงจังซีเรียสมันก็เงียบไปเพราะมันรู้นิสัยฉันดีว่าฉันพูดคำไหนคำนั้น

"โอเคก็ได้ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ฉันก็จะอยู่ข้างแกเสมอ"

"ขอบใจนะพิน แกเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันไว้ใจ"

"อื้ออออ^^"

และหลังจากวันนั้นอาร์ตก็หายไปจากสารระบบชีวิตเขาไม่มาให้ฉันเจอหน้าอีกเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เขาทำตามที่ฉันพูดเพราะที่ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าฉันอายที่ไปยั่วเขาจนเขาทนไม่ไหว ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนั้นไปได้แค่กินเหล้ามันจะทำให้ฉันขาดสติได้ขนาดนั้นเชียวหรือ หรือว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น แต่ก็ช่างมันเถอะเรื่องมันผ่านมาแล้วรื้อฟื้นขึ้นมาก็ไม่มีประโยชน์อะไรรังแต่จะทำให้เครียดเปล่าๆ แล้วอีกอย่างฉันก็ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ไม่ได้เสียตัวให้เขาแม้ว่าจะเสียดินแดนไปบ้างแล้วบางส่วนก็ตาม

วันนี้เป็นวันที่หมอพีจะกลับมาปฏิบัติหน้าที่หลังจากไปดูงานต่างประเทศกลับมาแล้ว ฉันมองดูเวลาที่ข้อมืออีกประเดี๋ยวเขาคงขึ้นมาตรวจคนไข้ตามปกติแล้วก็เป็นเวรของฉันที่ต้องปฏิบัติหน้าที่พร้อมกับหมอพี และฉันรู้ว่าคำถามแรกที่หมอพีเขาจะถามฉันก็คือฉันจะตอบตกลงเป็นแฟนเขาไหม ซึ่งเรื่องนี้ฉันได้ตัดสินใจมาได้สองวันแล้ว