ดื่มเพื่อลืมเธอ

ชมจันทร์....

"ถ้าง่วงก็นอนนี่ก่อน ห้องนอนมีด้านหลังห้องทำงานไปนอนรอก่อน" อาร์ตบอกกับฉันพร้อมกับชี้ไปที่ตรงด้านหลังของโต๊ะทำงานฉันชะเง้อมองเข้าไปก็เห็นว่ามันคือห้องนอน

"ไม่อ่ะเกิดฉันหลับไปแล้วนายลักหลับฉันฉันจะทำไง" ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับดันตัวเองออกมาจากเกาะกุมของเขาแล้วเดินไปนั่งที่โซฟามุมห้องแทน

"ถึงฉันจะชอบเรื่องบนเตียงแต่ฉันก็ไม่ชอบฝืนใจใครถ้าไม่เต็มใจฉันไม่ทำเพราะฉะนั้นเธอวางใจได้ว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอทั้งนั้นถ้าเธอไม่ยินยอม แต่ถ้าเธอยอมฉันพร้อมจัดหนัก^^"

"ฝันไปเหอะ" ฉันรู้ว่าเขาหมายถึงอะไรไอ้จัดหนักที่ว่า จากนั้นฉันก็หยิบมือถือออกมาดูปรากฏว่ามีเบอร์ที่ฉันไม่ได้รับสายมันคือเบอร์ของหมอพีซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาโทรหาฉันทำไมอีก ฉันถอนหายใจก่อนจะวางมันไว้ข้างๆ แล้วเอรตัวลงนอนที่โซฟาเพราะตอนนี้ฉันง่วงและเพลียมาก

ครืดดด ครืดดดด เสียงมือถือฉันสั่นอีกครั้งฉันก็เลยหยิบมันมาดูเป็นหมอพีที่โทรมาฉันก็เลยตัดสินใจรับสายเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าเขาโทรหาฉันทำไม

"มีอะไรคะ"

"ชมคุณถึงห้องหรือยัง"

"ถามทำไมคะ"

"ผมเป็นห่วงคุณไงกลับคนเดียว"

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเวลาออกเวรดึกก็กลับเองแบบนี้บ่อย"

"ชม..คือผมขอโทษนะเรื่องแม่รวมถึงเรื่องที่ผม..."

"เรื่องแม่ของคุณหมอชมเข้าใจค่ะว่าท่านหวงคุณหมอแต่ชมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณหมอพอรู้ว่าชมเคยทำศัลยกรรมาก่อนก็ท่าเหมือนรังเกียจชม"

"ผมไม่ได้รังเกียจผมแค่ตกใจเพราะผมไม่เคยรู้มาก่อนเรื่องที่คุณไปศัลยกรรมมา"

"ตกใจเหรอคะทำไมคะผู้หญฺิงทำศัลยกรรมมันน่าตกใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ"

"ชม"

"แค่นี้ก่อนนะคะชมง่วงแล้วอยากนอน"

ฉันกดวางสายหมอพีไปด้วยใจที่หน่วงๆ เขาพูดว่าเขาตกใจเมื่อรู้ว่าฉันเคยศัลยกรรมมา มันน่าขำสิ้นดีเขาเป็นหมอนะเรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรสักนิด

"มีอะไรหรือเปล่าทะเลาะกันแฟนเหรอหน้าเครียดเชียว" อาร์ตถามฉันเขาคงเห็นว่าฉันเพิ่งวางสายไป

"แฟนเฟินอะไรฉันไม่มีแฟน"

"ก็ไอ้หมอพีนั่นไง"

"คนอย่างฉันไม่มีวาสนาได้คนอย่างหมอพีมาเป็นแฟนหรอก" ฉันพูดด้วยความน้อยใจ

"พูดเหมือนน้อยใจในโชควาสนา"

"ใช่ ทำไมเหรอฉันเกิดมาไม่สวยฉันก็เลยไปทำศัลยกรรมมามันผิดมากนักหรือไงทำไมแม่ของหมอพีต้องตั้งรังเกียจฉันด้วย"

"อ่อที่ทำหน้าเครียดแบบนี้เพราะว่าที่แม่ผัวไม่ปลื้มว่างั้น"

"นายมีเหล้าไหมฉันอยากกิน" อยากจะบอกว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยคิดที่จะกินเหล้าหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์เพราะฉันไม่ชอบอะไรที่มันขมๆ แต่ครั้งนี้ฉันอยากลองกินดูเผื่อมันจะทำให้ฉันลืมเรื่องหมอพีได้

"เธอถามว่ามีเหล้าไหมทั้งที่นั่งอยู่ในผับเนี่ยนะ"

"อืม ถ้ามีก็เอามาฉันอยากกินเผื่อฉันจะลืมความทุกข์"

"กินเหล้ามันลืมความทุกข์ได้ก็จริงแต่มันก็แค่ประเดี๋ยวประด๋าวพอสร่างเมาก็กลับมาทุกข์อีกเหมือนเดิม"

"แต่ถึงยังไงมันก็ทำให้เราลืมความทุกข์ได้ไม่ใช่เหรอแม้จะเป็นแค่ระยะเวลาสั้นๆ แต่มันก็ยังดี"

"แน่ใจนะว่าจะกิน"

"อืมแน่ใจดิแม้ว่าจะไม่เคยกินก็ตาม"

"เธอไม่เคยกินเหล้า??"

"อืมฉันเป็นพยาบาลนะจะให้ไปนั่งดื่มได้ไงเสียภาพพจน์หมด"

"แต่ตอนนี้ไม่กลัวว่างั้น"

"จะกลัวทำไมฉันนั่งกินบนนี้ในห้องทำงานนายไม่มีใครเห็นสักหน่อย ว่าแต่จะสั่งมาให้ฉันได้ยังฉันอยากเมาแล้ว"

"เร่งจังวะ เออเดี๋ยวสั่งให้"

"เร็วๆ ล่ะฉันอยากจะเมา!!!"

อาร์ต....

ผมส่ายหน้ากับท่าทางเหมือนคนกำลังจะลงแดงของชมจันทร์ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานแล้วหยิบมือถือขึ้นมาโทรลงไปด้านล่างเพื่อให้ไอ้ต้นเอาเหล้ากับน้ำแข็งขึ้นมา ผมไม่รู้หรอกนะว่าชมจันทร์ทุกข์ใจอะไรหนักหนาทำไมถึงอยากกินเหล้าเพราะตั้งแต่กลับมาเจอกันผมไม่เคยเห็นเธอกินเหล้าเลยสักครั้ง

เวลาต่อมา...

"ทามมายยยย ฉันศัลยกรรมมามันผิดตรงหนายยยย ฉันก็อยากสวยไหม" ชมจันทร์ยกเหล้าเพียวๆ ขึ้นดื่มแบบรวดเดียวหมดแก้วก่อนจะหันมาถามผมด้วยน้ำเสียงยานคางพร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ผม

"เธอไม่ผิดหรอกผู้หญิงคนไหนก็อยากสวยกันทั้งนั้น" ผมปลอบใจคนเมาที่ตอนนี้น่าจะเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่เพราะเธอเริ่มเลื้อยแล้ว

"แต่ทามมายแม่ของหมอพีต้องดูถูกฉันด้วย!!! แม่ของหมอพีบอกว่าฉันจะไปเกาะลูกชายท่าน ฮึก ฮึก ฉันชอบหมอพีฉันผิดตรงไหน ฮือออ ฮือออออ แล้วไม่พอนะหมอพีบอกแม่เขาว่าเขาไม่เคยชอบฉันทั้งๆ ที่เขาทำเหมือนชอบ ฮือออ ฮืออออ" ตอนนี้น้ำตาเริ่มมาแล้วครับสงสัยอกหักจากไอ้หมอนั่นมาแน่ๆ

"เธอชอบหมอนั่นมากเลยเหรอวะ" ผมถามชมจันทร์ที่เอนหัวลงมาซบที่ไหล่ผม

"เอออ ชอบมาก ทามมายฉันไม่เคยสมหวัง ฮือออ ฉันผิดหวังกับคิมมาหนนึงแล้ว ทามมายยยยยฉันต้องมาผิดหวังกับหมอพีอีก นายดูฉันสิฉันไม่ดีตรงไหนไม่สวยตรงไหนฮือออ" แคว่ก!!!!

"เห้ยอย่า!!!!" ผมตกใจพร้อมกับห้ามเสียงหลงเมื่อชมจันทร์กระชากชุดของตัวเองออกจนกระดุมหลุดเผยให้เห็นชั้นในสีดำสุดเซ็กซี่ที่โอบอุ้มอกอวบอิ่มเอาไว้

"นายดูนี่ นี่ของแท้เลยแม่ให้มาเลยไม่เชื่อก็ลองจับดู" ชมจันทร์แอ่นหน้าอกให้ผมดูซึ่งตอนนี้ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะหน้าอกของเธอมันเกือบจะมาชนกับหน้าของผม

"นายจับดูสิทำไมไม่จับฉันไม่ได้เสริมมานะจะบอกให้" พอผมไม่จับชมจันทร์ก็ดึงมือไปวางทาบกับหน้าอกของเธอ เพียงแค่มือผมสัมผัสเบาๆ ผมก็รับรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นของแท้อย่างแน่นอน

"ของจริงใช่ไหม"

"เออของจริง ว่าแต่ที่เธอบอกว่าไปศัลยกรรมมาเธอทำอะไรมาบ้าง" ผมถามคนเมาเพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าชมจันทร์ไปทำอะไรมาบ้างถึงได้สวยได้ขนาดนี้

"ทำตากับจมูก"

"แค่นั้น??"

"อืมทำทำไมเยอะแยะแพงจะตายเจ็บก็เจ็บ อีกอย่างนะคุณหมอที่เกาหลีก็บอกให้ทำแค่นี้พอสวยแล้ว"

"แต่เท่าที่ฉันจำได้เธออ้วนแล้วก็ดำด้วยนะ" อันที่จริงผมจำไม่ค่อยได้หรอกแต่ผมไปหาอัลบั้มรูปสมัยเรียนมาดูน่ะเลยจำได้

"ของแบบนี้มันดูแลกันทีหลังได้ย่ะ นายเป็นผู้ชายจะไปรู้อารายยยย ฉันแค่ออกกำลังกายลดความอ้วนแล้วก็ทานวิตามินบำรุงผิวฉีดผิวใสใครๆ ก็ทำกันทั้งนั้น" นี่ขนาดเมานะยังอธิบายได้เป็นอย่างๆ แต่จะว่าไปถ้าทำมาแค่นั้นจริงก็ไม่ได้มากมายอะไรนี่นาตอนแรกผมนึกว่าทำมาทั้งตัวซะอีก

"อึก อึก เหล้าหมดแล้วอ่ะขออีกได้ป่ะ"

"พอแล้วมั้งเธอกินไปเยอะแล้วนะเมาแล้วด้วยฉันไม่รู้เลยว่าจะกลับยังไงมือก็เจ็บ" ผมบ่นกับตัวเองและคนเมาที่ผมอุตส่าห์จ้างให้ไปส่งแต่ตอนนี้น่าจะไปส่งผมไม่ไหว

"กลับไม่ไหวก็นอนนี่แล่ะ ห๊าววว ฉันเริ่มไม่ไหวแล้วอยากนอน" พูดไปพูดมาชมจันทร์ก็เหมือนจะหลับกลางอากาศโดยที่เอาหน้ามาซบที่ไหล่ของผม ผมหันไปมองดูนาฬิกาตรงผนังตอนนี้มันจะตีสี่แล้วทั้งผับคงเหลือแค่ผมกับชมจันทร์เพราะผับปิดแล้ว

"อื้ออออ อาร์ต"

"อะไร"

"ฉันชอบหมอพีมากๆ เลยฮือออ ฮือออ"

"แล้วไง"

"ทำยังไงให้ฉันลืมเขานายช่วยบอกหน่อย นายคบผู้หญฺิงตั้งเยอะนายน่าจะมีประสบการณ์บอกฉันหน่อยสิน๊าาาาา" เสียงยานคางของคนที่หลับตาพูดทำให้ผมคิดหนักเพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะผมไม่เคยลืมใครเพราะผมไม่เคยรักใครแบบจริงจังมาก่อน

"ถ้าเธออยากลืมไอ้หมอนั่นเธอก็ต้องหาแฟนสักคน" ผมคิดออกได้เท่านี้ถ้าอยากลืมคนเก่าก็ต้องหาคนใหม่

"หาแฟนเหรอ ใครล่ะ ตั้งแต่ฉันตัดใจจากคิมหันต์ฉันก็ไม่เคยชอบใครอีกเลยจนกระทั่งมาเจอหมอพี หมอพีเขาเป็นคนดีมากๆ ไม่เจ้าชู้ด้วยฉันไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนดีเท่าเขามาก่อนเลย" ได้ยินแบบนี้แล้วทำไมมันเจ็บแป๊บๆ ที่ใจวะ

"ฮึก ฮึกแต่ทำไมเขาต้องรังเกียจฉันด้วย ฮือออ ฮือออออ" ชมจันทร์เริ่มร้องไห้หนักขึ้น

"โลกนี้มีผู้ชายดีๆ อีกเยอะอาจจะไม่ดีมากแต่เขาก็อาจจะเป็นคนที่รักเธอด้วยใจจริงก็ได้นะไม่แน่ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวเธอตอนนี้ก็ได้" ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมพูดแบบนั้นออกไปแต่ผมก็พูดมันออกไปแล้ว

"หึ ผู้ชายดีๆ มีอีกเยอะเหรอ ไม่หรอกไม่มีหรอก"

"มีดิ"

"ก็บอกไม่มีไง!!!!"

"ฉันไงวะ" จู่ๆ ผมก็เสนอตัวเอง ตลกตัวเองว่ะ

"นายอ่ะนะ"

"อืมถึงฉันจะไม่ได้ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เหอะ"

"นายมันเจ้าชู้จะดีได้ไงผู้หญิงของนายมีตั้งเยอะคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง"

"ก็ฉันไม่มีแฟนฉันจะคบใครก็ได้ไหมวะ"

"แปลว่าถ้านายมีแฟนนายจะรักแฟนนายคนเดียวเหรอ"

"ก็...คงงั้นมั้งฉันก็ไม่รู้เพราะฉันก็ไม่เคยมีแฟนไม่เคยขอใครเป็นแฟน"

"แต่ฉันจำได้นายเคยขอฉันเป็นแฟนนะ"

"แต่เธอก็ไม่ได้ชอบฉันไม่ใช่หรือไง"

"ใครจะชอบลงฉันเกลียดที่สุดก็คือผู้ชายเจ้าชู้แม่ฉันตายเพราะตรอมใจตายที่พ่อมีเมียน้อย ฉันไม่อยากเป็นเหมือนแม่ ฮืออ ฮืออออ"

"ถ้าเธอยอมเป็นแฟนฉันฉันสัญญาว่าไม่มีใคร" ผมอยากตบปากตัวเอาจริงๆ พูดไรออกไปวะ

"นายชอบฉันจริงๆ เหรอ"

"ก็...ไม่รู้สิแต่ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเหมือนรู้สึกกับเธอ" ผมสารภาพความจริงผมไม่เคยรู้สึกกับใครเท่านี้มาก่อนจริงๆ หรืออาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกผิดที่เคยพูดจาทำร้ายความรู้สึกของชมจันทร์ในตอนนั้นจนเธอต้องไปทำศัลยกรรมถึงเกาหลี

"เพราะฉันสวยใช่ไหมล่ะ"

"ผู้หญิงสวยๆ มีเยอะแยะบนโลกใบนี้ไม่ใช่มีแค่เธอคนเดียวอย่าลืม"

"พูดไม่เกรงใจความสวยของฉันเลยน๊าาา"

"ว่าแต่เธอง่วงแล้วใช่ไหมฉันจะพาไปนอนที่เตียง" ผมขี้เกียจเถียงทะเลาะคนเมาเลยจะพาเธอไปนอนดีๆ

"ฉันเดินไม่ไหวแล้วววว"

"เดี๋ยวฉันจะอุ้มไป"

"แต่นายเจ็บมือน๊าาาา" ขนาดเมายังห่วงกลัวผมเจ็บน่ารักจริงๆ ยัยนี่

"ฉันมีวิธีอุ้มก็แล้วกันน่า"

ผมตวัดแขนแล้วอุ้มชมจันทร์เข้ามาไว้ในอ้อมกอดแม้จะเจ็บมือแต่ก็พอทนได้ ผมอุ้มชมจันทร์มาที่เตียงนอนแล้ววางเธอลงช้าๆ ก่อนจะขยับตัวออกมาแล้วห่มผ้าให้ ถึงแม้หน้าอกหน้าใจของเธอจะล่อตาล่อใจผมมากแค่ไหนผมก็ต้องยับยั้งชั่งใจเพราะผมไม่ชอบลักหลับใคร ผมตัดใจแล้วเดินออกมาแต่มือของผมถูกชมจันทร์รั้งไว้

"อาร์ตตตตต นายจะไปไหนนนนน"

"ฉันจะออกไปนอนโซฟาข้างนอก"

"นอนด้วยกันสินะน๊าาาา" ไม่พูดเปล่าชมจันทร์กระชากตัวผมให้เข้าไปใกล้ทำให้ผมล้มลงไปกลางเตียงโชคดีที่ไม่ทับตัวของเธอที่นอนอยู่

"เธอไม่กลัวฉันลักหลับหรือไงถึงชวนนอนด้วยแบบนี้" ผมถามคนเมาที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ผมอดไม่ได้ที่จะมองริมฝีปากบางที่ตอนนี้แดงจัดเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไป

"ไม่กลัวกลัวไม่ทำมากกว่า" แม้จะพูดไม่ดังมากแต่ผมได้ยินชัดเต็ม2รูหู

"อะไรนะ" ผมคิดว่าผมหูฝาดที่ได้ยินแบบนั้นเลยถามย้ำแต่...

"............" เงียบครับไร้เสียงตอบรับ ชมจันทร์หมดสภาพไปแล้ว