คุ้นๆNC

อาร์ต....

"กูว่ามึงอกหักจากพยาบาลคนสวยชัวร์พันเปอร์เซ็นต์" พอมันพูดจบผมก็มองหน้ามันทันที

"คำว่าอกหักไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมชีวิตกูจำไว้ไอ้แมค" ระดับผมสะกดคำนั้นไม่เป็นอยู่แล้วเพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับชมจันทร์ขนาดนั้น ผมแค่...รู้สึกว่าชีวิตเหมือนขาดอะไรไป ปกติผมต้องได้เจอหน้าชมจันทร์ทุกวันแต่นี่ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วที่ผมไม่ได้เจอหน้าเพราะเธอสั่งห้ามไม่ให้ผมไปหาห้ามเสนอหน้าให้เห็นซึ่งผมก็ทำตามที่เธอต้องการไม่ให้ไปเจอก็ไม่ไป

"พี่อาร์ตขาาาามิเกลมาแล้วค่าาาา" มิเกลหญิงสาวคนล่าสุดที่ผมเพิ่งซื้อคอนโดให้มาพอดีเพราะผมนัดให้มาหา เธอเดินมานั่งบนตักก่อนจะโน้มตัวเข้าหาแล้วจูบซึ่งผมก็สนองความต้องการของเธอ นี่แล่ะคนที่จะทำให้ผมลืมใครบางคน

"นึกว่าจะเลิกสันดานเดิมจนไม่สนใจน้องเขาซะแล้วนะนึง" ไอ้แมคถามผมพร้อมกับยิ้มมุมปาก

"มึงอย่าเสือก" 

"พี่แมคสวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับน้องมิเกลคนสวย ไม่เจอกันนานเลยน๊าาา"

"ก็พี่แมคเทเพื่อนเกลไปแล้วนี่คะ พี่ใจร้ายจังทำเพื่อเกลเสียใจมาก"

"เพื่อนเราเสียใจไม่นานหรอกเห็นว่ามีคนเลี้ยงแล้วไม่ใช่"

"ก็จริงค่ะตอนนี้เพื่อนเกลมีป๊ะป๋าคนใหม่ดูแลแล้ว^^"

เวลาต่อมา....

"พี่อาร์ตขาเกลเมามากเลยเกลไม่ไหวแล้วอยากกลับห้องพี่อาร์ตไปส่งเกลที่ห้องได้มั้ยค๊าาา" มือนุ่มนิ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายบวกกับน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะของมิเกลทำเอาผมเริ่มมีอารมณ์แล้วเหมือนกัน

"อยากแล้วเหรอหื้มมมม" ผมกระซิบถามข้างหูคนที่นั่งอยู่บนตัก

"อยาก...อะไรเหรอคะเกลไม่เข้าใจ" ใบหน้าอินโนเซ้นต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานใส

"หึ" ผมหัวเราะในลำคอ ผมรู้ว่ามิเกลรู้แต่ทำเป็นไม่รู้ อ่อผมลืมบอกไปว่าผมกับมิเกลเรายังไม่ได้มีอะไรกันนะเพราะหลายวันที่ผ่านมาผมไม่อยากเอาใครมันเซ็งๆยังไงบอกไม่ถูก  ถามว่าผมรู้จักมิเกลได้ยังไงผมรู้จักผ่านไอ้แมคนั่นแล่ะแต่ก็นานแล้วนะเป็นเดือนแล้วมั้งคือที่มันติดต่อให้เพราะมิเกลเป็นเพื่อนสนิทกับผู้หญิงที่มันเคยคั่วอยู่แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจมิเกลเท่าไหร่ถามว่าเธอสวยมั้ยสวยสิสวยมากด้วยคือถ้าไม่สวยไอ้แมคมันไม่ติดต่อให้หรอกเพราะมันรู้ว่าผมชอบผู้หญิงสาวๆสวยๆ แต่คือตอนนั้นผมพยายามไม่หาเด็กเพิ่มเพราะที่มีอยู่ก็แวะเวียนไปหาแทบจะไม่ไหวแล้ว ตอนที่มันส่งรูปมาให้ผมดูผมก็แค่พยักหน้ารับรู้ไว้เท่านั้น มันบอกอีกว่าชีวิตมิเกลน่าสงสารเธอเป็นเด็กมหาลัยปีสองฐานะที่บ้านค่อนข้างลำบากต้องทำงานไปด้วยส่งตัวเองเรียนไปด้วยมันอยากให้ผมช่วยอุปการะเพราะมันเห็นว่าผมชอบเลี้ยงเด็กมหาลัย   อันที่จริงผมลืมไปแล้วด้วยนะเรื่องมิเกลจนกระทั่งเมื่อหลายวันก่อนเธอมาที่ผับแล้วเข้ามาทักผมบอกว่าเธอชื่อมิเกลผมก็เลยนึกขึ้นได้หลังจากนั้นเธอก็พูดเรื่องของเธอให้ผมฟังว่าตัวเองชีวิตน่าสงสารแค่ไหนถามว่าผมฟังแล้วสงสารไหมก็สงสารอยู่นะเธอบอกว่ารอผมติดต่อกลับไปแต่ผมก็ไม่ติดต่อเธอไปเลยเธอก็เลยมาหาผมถึงที่นี่ และด้วยจังหวะที่ผมกำลังเช็งๆเบื่อๆกับชีวิตตอนนี้ผมก็เลยตอบตกลงจะเลี้ยงดูเธอ วันต่อมาผมก็เลยพามิเกลไปดูคอนโดจนได้ห้องที่พอใจ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แล่ะเห็นไหมว่าผมเป็นคนดีขนาดไหนเด็กลำบากมาผมก็ช่วย

ผมลุกจากโซฟาแล้วเดินไปเคลียร์งานที่โต๊ะส่วนไอ้แมคมันกลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้วเห็นบอกว่ามีธุระด่วนต้องรีบไปทำ

"พี่อาร์ตขานี่ห้องนอนใครเหรอคะมีเตียงนอนด้วย"

"ห้องพี่เองเอาไว้นอนเวลาเมากลับบ้านไม่ไหว" ผมตอบมิเกลโดยที่สายตายังจดจ่ออยู่ที่เอกสารตรงหน้า

"น่านอนจังเลยนะคะ เกลว่าเรา...นอนกันที่นี่ก็ได้นะคะจะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถคอนโด" มิเกลเดินมายืนด้านหลังแล้วใช้มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผมก่อนจะใช้ลิ้นดูดที่คอเพื่อให้ผมเกิดอารมณ์

"อย่าเลยกลับไปนอนที่คอนโดนั่นแล่ะ" 

"ทำไมล่ะค๊าาาา"

"ไม่มีคำตอบ" ที่ผมไม่มีคำตอบเพราะผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะอะไร อยากจะบอกว่าห้องนี้ตั้งแต่ผมพาชมจันทร์มานอนแล้วเกือบมีอะไรกันผมก็ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมานอนอีกเลย

"แปลว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆเลยหรือพี่อาร์ตหวงให้ผู้หญิงคนอื่นคะเกลไม่ยอมนะ" ผมเริ่มหงุดหงิดกับเสียงของมิเกลที่เริ่มโวยวายไม่พอใจที่ผมไม่ให้นอนที่นี่

"พี่บอกกฏของเราว่าไงจำไม่ได้??" ผมวางปากกาลงบนโต๊ะแล้วหันไปถามคนที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ผมบอกผู้หญฺิงทุกคนว่าถ้าจะมาเป็นเด็กของผมคือห้ามเซ้าซี้ห้ามเจ้ากี้เจ้าการห้ามหึงหวงหรือแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเพราะผมไม่ได้เลี้ยงดูเธอแค่คนเดียวซึ่งเรื่องนี้มิเกลก็รับรู้ตั้งแต่แรกตั้งแต่ก่อนจะมาหาผมอีกมั้งผมว่าไอ้แมคคงบอกไปแล้วว่าผมเป็นยังไง

"เกลขอโทษค่ะต่อไปเกลจะไม่ทำแบบนี้อีก"

"เธอกลับไปได้เดี๋ยวจะให้ไอ้นัตไปส่ง"

"แล้วพี่อาร์ตล่ะคะ"

"กลับบ้าน" 

"แต่พี่อาร์ตสัญญาว่าจะกลับคอนโดกับเกล" ผมไม่สนใจหยิบมือถือโทรหาไอ้นัตให้ไปส่งมิเกลที่คอนโดเพราะตอนนี้ผมหมดอารมณ์แล้ว

"พี่อาร์ตคะ"

"กลับไปได้ละถ้าไม่ได้เรียกก็ไม่ต้องมาเข้าใจหรือเปล่า"

"แต่..."

"ถามว่าเข้าใจหรือเปล่าถ้าไม่เข้าใจก็เก็บของออกไปจากห้อง"