10

“เลิกทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตสักที” อลันกล่าวออกมาและเริ่มที่จะไม่พอใจพร้อมกับหันไปมองหนูมุกที่นั่งอยู่ในรถข้างๆเขา ตั้งแต่สนามบินฮีธโรว์ที่หนูมุกเอาแต่นั่งเงียบ เขาถามอะไรพูดอะไรเธอก็เงียบ จะว่าไปเธอแทบจะไม่พูดกับเขาเลยตั้งแต่ที่เมืองไทยแล้ว แต่อาการของเธอหนักขึ้นตั้งแต่ที่เขาประกาศว่าเธอเป็นเจ้าสาวของเขากับปกฉัตร

“…….” หนูมุกหันกลับมามองอลัน และจ้องเขากลับอย่างกับว่าเขาเป็นศัตรูคู่อาฆาตมาตั้งแต่ชาติปางไหน

“อย่ามาใช้สายตาแบบนี้กับพี่นะ!” อลันตอบกลับเสียงต่ำที่พยายามจะกักกั้นอารมณ์ไว้ โดยปกติเขาเป็นคนที่ใจเย็นมากอยู่แล้ว แต่กับหนูมุกเพียงคนเดียวที่เขาทนไม่ได้ถ้าเธอจะมองเขาเป็นคนอื่นหรือเป็นศัตรู สายตาแบบนี้จะจากใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงตรงหน้าเขาคนนี้

“แล้วจะทำไม?...” หนูมุกถามกลับอย่างท้าทายคนตรงหน้า

“หนูมุก!” อลันคำรามเสียงในคอ ให้ตายเถอะ! อลันรู้แล้วว่าหนูมุกกำลังจะแผลงฤทธิ์ออกเดชกับเขาแล้ว

“อย่ามาใช้สายตาแบบนี้กับมุกนะ!” หนูมุกที่นั่งอยู่เบาะหลังรถที่กำลังเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน โดยมีอลันนั่งอยู่ข้างๆ ใช่! เธอโกรธผู้ชายตรงหน้า เขาเห็นเธอเป็นอะไร มีอย่างที่ไหนเที่ยวไปประกาศว่าเธอเป็นเจ้าสาวของเขา โดยที่ไม่ถามเธอสักคำ คอยดูนะถ้าคนอย่างเธอไม่เอาคืนอย่ามาเรียกว่า ปิ่นมุก พี่อลันก็พี่ อลันเถอะ ปิ่นมุกไม่ใช่ของตายของใคร

“ย้อนเก่งซะด้วย!” อลันหายใจเข้ายาวๆพยายามระงับอารมณ์ ถ้าเขาโกรธก็จะเข้าทางหนูมุก เพราะเธอกำลังจะทำให้เขาส่งเธอกลับประเทศไทย อย่าคิดนะว่าเขาจะรู้ไม่ทัน

แอลที่นั่งอยู่ข้างการ์ดอีกคนที่ทำหน้าที่ขับรถ ได้แต่ถอนหายใจกับสงครามที่เบาะหลังและท่าทางของอลันที่นั่งกอดอกไว้นั้น แอลรู้ดีว่านั้นเป็นนิสัยนาย ของคนที่อารมณ์ขุ่นมัวกำลังพุ่งสูงแต่พยายามระงับและเก็บความไม่พอใจไว้ และทั้งสองต่างก็จ้องหน้าสบตากันอย่างกับจะกินกันให้ตายไปข้างหนึ่ง คราวนี้บ้านคงได้ลุกเป็นไฟแน่ เพราะหนูมุกคนนี้ไม่ใช่หนูมุกของพี่อลันอย่างเมื่อก่อนแล้ว

“ขอบคุณ” หนูมุกตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้านสายตาแข็งกร้าวของ อลัน และหันหน้าไปอีกทางและทันทีที่สายตาของหนูมุกที่กำลังมองสิ่งแวดล้อมข้างทางก็แปลเปลี่ยนไปโดยทันที เงาที่สะท้อนตรงหน้านั้นชัดเจนว่าเป็นดวงตาที่บ่งบอกถึงความว้าเหว่อย่างชัดเจน แต่หนูมุกก็ปรับเปลี่ยนและเก็บความรู้สึกนั้นไว้ส่วนลึกของจิตใจ

อลันที่สายตายังไม่ได้ละจากหนูมุก อลันขมวดคิ้วเพราะชั่วขณะหนึ่งในเงาสะท้อนของกระจกรถ เขาคิดว่าเขาเห็นสายตาของหนูมุก แต่แค่เว็บเดียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป จนอลันเองก็ไม่แน่ใจในสิ่งที่เห็นนัก

“เฮเลน!!!...” หนูมุกที่ลงจากรถเมื่อรถเข้ามาจอดที่หน้าประตูบ้าน หนูมุกกอดหัวหน้าแม่บ้านของอลันอย่างดีใจ เพราะสำหรับหนูมุกแล้วเฮเลนเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่เธอทั้งรักและเคารพคนหนึ่งเลย

“คุณมุก...ป้าหายใจไม่ออกคะ” เฮเลนที่เอ็นดูและรักหนูมุกมากเช่นกัน

“แหม!...ก็คนเค้าคิดถึงนิ!ค่ะ...” หนูมุกพูดทั้งรอยยิ้มและแขนเล็กก็ยังโอบกอดเฮเลนไม่ยอมปล่อย

“ค่ะ...ป้าก็คิดถึงคุณมุก” อลันเองก็แอบยิ้มกับภาพความน่ารักสดใสของหนูมุกไม่ได้ และอีกความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเขาคือแอบน้อยใจเหมือนกัน ทีเขาหนูมุกไม่เห็นจะดีใจแบบนี้เลย ตรงกันข้ามพี่แกกับวิ่งหนีเขาซะงั้น อลันที่กำลังจะเดินเข้าบ้านไปก็ต้องชะงักเท้าเพราะเสียงเรียกของหนูมุก

“มีอะไร?” อลันหยุดและหันหลังกลับมาถาม ทั้งๆที่เขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องอะไร เพราะก่อนการเดินทางกลับ เฮเลนได้ให้คนของเขาโทรมาแจ้งว่าหนูมุกต้องการห้องสำหรับตัวเธอที่ไม่ใช่ห้องเดิมที่เขาอยู่ตอนนี้

“มุกต้องการห้องส่วนตัว...ส่วนตัวสำหรับตัวมุกคนเดียว” หนูมุกที่รีบก้าวมายืนประจันหน้ากับประมุขของบ้าน

“ไม่ได้” หนูมุกตาโตกับคำตอบของอลันที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“งั้นมุกจะไปอยู่ห้องแขก”

“ไม่ได้” อลันตอบกลับพร้อมกับคว้าแขนหนูมุกทันที

“อุ้ย!...ปล่อยนะ...” หนูมุกที่ตั้งรับไม่ทันกับการจู่โจมของอลัน และพยายามขัดขืนดึงแขนออกจากมือใหญ่นั้นพร้อมกับร้องโวยวาย และเมื่อสายตามองหาตัวช่วยเธอไม่เห็นแม้แต่เงาของใครเลย อลันที่เริ่มรำคาญกับความพยศของหนูมุกเขาช้อนตัวหนูมุกกลายเป็นว่าหนูมุกอยู่ในอ้อมแขนของอลันอย่างรวดเร็ว

“หยุดดิ้นได้แล้ว...เดี๋ยวก็ได้ตกบันได...แข้งขาหักกันทั้งคู่หรอก” อลันที่อุ้มตัวหนูมุกเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง

“ก็ปล่อยมุกสิ...”

“เรานี้นะ...มันน่าจับกดให้จมเตียงสักสองวันสองคืน...อยากรู้นักว่ายังจะมีแรงแผลงฤทธิ์ได้อีกมั้ย”

“บ้า!...คนลามก...อย่าคิดทำอะไรมุกนะ...มุกจะฟ้องคุณแม่หนูนาด้วย” หนูมุกรู้ดีคนที่สามารถจัดการผู้ชายตรงหน้าได้บนโลกนี้มีเพียงคนเดียวก็คือแม่แท้ๆของเขานั้นเอง

“ก็เอาสิ!...ถ้าถึงตอนนั้นหนูมุกมีแรงเหลือที่จะไปฟ้องแม่พี่ได้” หนูมุกตกใจและเริ่มดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนของอลันอีกครั้ง

“อ๊ะ!....ปล่อยนะ” หนูมุกที่ถูกปล่อยให้ยืนอีกครั้งในห้องนอนของเขากับเธอและกำลังจะวิ่งหนี แต่มีหรือที่เธอจะเร็วไปกว่าอลันที่โอบเอวเธอไว้ทันที

“อ๊ะ!...คิดจะเป็นศิษฐ์ล้างครูเหรอครับ” อลันที่หันหน้าหลบหมัดขวาของหนูมุกอย่างเฉียดฉิ้วและยกมือซ้ายจับแขนเล็กทันที ก็ทุกอย่างของหนูมุกเขาเป็น ผู้สอนเธอทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นศิลปะการป้องกันตัวรวมถึงการใช้อาวุธ คนนอกไม่มีใครรู้ว่าหนูมุกมีความสามารถรอบตัว ก็ในเมื่อเธอถูกจัดวางไว้แล้วว่าเธอจะต้องเป็นนางปิ่นมุก ซาวันเดอร์ เธอจึงต้องถูกเตรียมพร้อมกับตำแหน่งนี้ เพราะผู้หญิงที่อยู่ในตำแหน่งนี้ต้องพร้อมทั้งบุ๊นและบู้ และหนูมุกก็มีทุกอย่างพร้อมจนคนนอกคิดไม่ถึงเลยทีเดียว

“ปล่อยนะ...ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” หนูมุกเค้นเสียงขู่อลัน อลันเลิกคิ้วพร้อมรอยยิ้ม ก็เอาสิเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสามปีที่ผ่านมา ที่เขากับเธอต้องห่างกันนั้น หนูมุกพัฒนาไปถึงระดับไหน

“น่าสนใจ...ลองดูกันสักตั้ง” อลันก้มหน้าพูดอย่างอารมณ์ดี

“ได้!...แต่ถ้ามุกชนะ...มุกต้องมีห้องส่วนตัวเฉพาะตัวเอง” หนูมุกต่อรอง

“ตกลง!...แต่ถ้าแพ้...ห้องนี้ก็จะเป็นห้องส่วนตัวของเราสองคน”หนูมุกจ้องตาอย่างไม่สบอารมณ์และพอใจ เพราะผู้ชายตรงหน้าดูมั่นใจว่าเขาจะต้องเป็นผู้ชนะ

“คราวนี้มุกไม่มีทางหลงกล...คนเจ้าเล่ห์แน่นอน”