เนื้อนุ่ม Chapter 2 เด็กหญิงคนนั้น 2

“พอแล้วน่า”

เธอผลักเขาออก ก่อนเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ที่ตกอยู่บนพื้นกำลังแสดงแอพพลิเคชั่นติดตาม นฤดีรู้ทันทีเลยว่าเป็นปีเตอร์ ลูกน้องคนสนิทของพ่อเลี้ยงของเธอ

“พีทกำลังตามมา” หญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นเก็บใส่กระเป๋าถืออย่างร้อนรน “นายต้องออกรถแล้วเจโรม ไม่อย่างนั้นนายตายแน่”

“หา?” เจโรมเลิกคิ้วข้างหนึ่ง “ไอ้ลูกกระจ๊อกของพ่อเธอน่ะเหรอ โธ่ เธออายุสิบแปดแล้วนะนาเดีย ทำไมยังกลัวพ่ออยู่อีก”

“ฉันไม่ได้กลัวเขา!” หญิงสาวตวาด “ฉันเกลียดเขาต่างหาก... เขาฆ่าแม่ของฉัน หมอนั่นเป็นฆาตกร”

เสียงที่เค้นออกมาด้วยความเคียดแค้นและดวงตาที่แดงก่ำทำให้เจโรมรู้สึกหมดอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกัน ถึงจะไม่เข้าใจที่เธอพูดเท่าไหร่เลยก็เถอะ เขาเคยเห็นชายที่ชื่อปีเตอร์มาก่อน หมอนั่นสูง ล่ำ ผิวคล้ำ หน้าตาเอาเรื่อง จะว่าไปก็กลัวโดนตบด้วยด้ามปืนอยู่ โทษฐานแอบพา ‘คุณหนู’ ของไอ้หมอนั่นออกมาแอบฟันที่ข้างทางเปลี่ยว

ถึงจะยังไม่ได้ ‘ฟัน’ จริงๆ ก็เถอะ โธ่เว้ย!

“ก็ได้” เจโรมดึงกางเกงมาสวมด้วยใบหน้าบึ้งตึง “รีบลงไปสิ เดี๋ยวไอ้เบ๊ของพ่อเธอก็มาถึงแล้วไม่ใช่หรือไง ยังไงมันก็ไปส่งเธอที่บ้านอยู่แล้วนี่ ฉันจะกลับละ”

นฤดีเงยหน้ามองชายที่เรียกเธอว่าที่รัก ที่บอกรักและซุกหน้าอยู่กลางตัวเธอเมื่อครู่ด้วยความผิดหวัง ก็คิดมาตั้งแต่เด็กแล้วละ ว่าพวกผู้ชายมันเลวเหมือนกันหมด!

หญิงสาวเปิดประตูก้าวลงจากรถ ก่อนสบถ

“ไปตายซะ”

ทันทีที่ประตูรถปิดลง รถคันหรูก็พุ่งทะยานไปในความมืดพอดี ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น รถของปีเตอร์ก็จอดเทียบที่ข้างทาง ชายหนุ่มลงจากรถมาเปิดประตูให้นฤดีโดยไม่พูดจาอะไร แต่จากสภาพที่เห็นเธอสวมเสื้อผู้ชาย ใบหน้าเลอะเทอะยังเปรอะน้ำกามเพราะเช็ดไม่หมด ก็ทำให้เขาเข้าใจอะไรได้ว่าทำไมเจ้านายถึงจะพาเธอกลับโดยเร็ว

นฤดีก้าวเข้าไปนั่งในรถ หล่อนเชิดหน้าขึ้น แม้น้ำตาจะคลอเต็มหน่วยตาก็ตาม

“คุณภาคสั่งให้พาคุณหนูกลับเมืองไทยพรุ่งนี้” ปีเตอร์บอกทันทีที่ก้าวเข้ามานั่งที่นั่งคนขับ “ถึงบ้านแล้วเก็บข้าวของรอด้วยนะครับ รถพร้อมไปสนามบินพรุ่งนี้ตอนสิบโมง”

แม้หัวใจจะหล่นวูบกับคำบอกเล่า แต่หญิงสาวก็ยังคงนั่งนิ่ง

“ได้ยินไหมครับ คุณหนู”

“ได้ยิน” เธอบอกเสียงเครียด ราบเรียบเกินอายุ “ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว นายยังต้องการอะไรอีกพีท”

ท้ายประโยคเสียงนั้นสั่นเครือ

“ถ้าเขาสั่งให้ฉันไปตาย ฉันก็คงต้องตายตามแม่ไป”

หญิงสาวหันมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ปีเตอร์ไม่พูดอะไรอีก เขาขับรถออกไปและมองกระจกมองหลัง เห็นน้ำตาบางๆ ไหลออกมาเปื้อนแก้มนวลเงียบๆ ก็อดสงสารไม่ได้

แต่ก็จริงตามที่เธอบอก นฤดีคือ ‘สมบัติ’ ของกฤตภาค

หากเขาสั่งให้หล่อนทำอะไร หล่อนก็คงต้องทำทุกอย่างโดยไม่มีโอกาสต่อรอง