ตอนที่ 3 คนไหนแฟนมึงวะ

ลูกพลับมีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนนามว่า ‘ฮ่องเต้’ เขาเป็นคนตัวเล็ก ๆ นิสัยดี น่ารัก โอบอ้อมอารี ด้วยคุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างนี้ทำให้มีคนอยากเข้ามาเป็นเจ้าของหัวใจมากมาย ทว่าคนที่มาเหนือกว่านั่นคือ ‘กาย’ นักศึกษาแพทย์หนุ่มหล่อชั้นปีที่สี่

วันที่กายขอฮ่องเต้เป็นแฟนกลายเป็นไวรัลไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย เหตุเกิดหน้าตึกคณะเภสัชศาสตร์ นักศึกษาต่างก็มุงดูร้องกรี๊ดบิดตัวไปมาด้วยความฟินและหนึ่งในนั้นก็คือลูกพลับ เห็นเพื่อนมีความสุขเขาก็ดีใจด้วย ส่วนเจ้าตัวยังโสดไร้คนรู้ใจ แม้จะมีคนมาจีบบ้างทว่าเขารู้ตัวว่าต้นทุนไม่เหมือนคนอื่น จึงตั้งใจเรียนอย่างเดียวเพื่ออนาคตเสียก่อน

“วันนี้พี่กายมารับแกไหม”

“อื้ม มาดิ วันนี้จะไปกินข้าวเย็นกัน”

“อ้อ งั้นแยกกันตรงนี้เลยป่ะ”

“แกมีธุระที่ไหนหรือเปล่าล่ะ”

“ก็ไม่มีนะ”

“งั้นไปกินข้าวกัน”

“ไม่เอา! ใครจะอยากไปเป็นกอขอคอล่ะ ไปเถอะ”

“กอขอคอที่ไหนกัน วันนี้พี่กายจะพาลูกพี่ลูกน้องมากินข้าวด้วย เห็นว่าเพิ่งกลับมาจากอเมริกาด้วยล่ะ”

“มันจะดีเหรอแก”

“ดีสิ มีฉันไปด้วยจะกลัวอะไร”

“ฉันไม่ได้กลัว แค่เกรงใจอ่ะ”

“เกรงใจอะไรคนกันเอง ทำอย่างกับแกไม่เคยรู้จักพี่กายอย่างนั้นล่ะ”

“โอเคไปก็ไปวะ”

ในที่สุดเขาก็ต้องยอมลูกตื๊อของเพื่อนรัก ทั้งคู่เดินไปรอกายที่หน้าคณะได้ไม่นานรถคันหรูก็ขับมาจอดเทียบริมฟุตบาท พานักศึกษาเภสัชศาสตร์ทั้งสองหนุ่มมุ่งหน้าไปยังภัตตาคารสุดหรู

ร้านอาหารที่กายพามาหรูหราสมกับฐานะทางบ้าน กายเป็นผู้ชายที่ใครได้อยู่ใกล้แล้วอบอุ่น มีความเป็นสุภาพบุรุษ เอาอกเอาใจฮ่องเต้เก่งจนคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามถึงกับตาร้อน

“ช่วงนี้แฟนพี่มีใครมาจีบบ้างไหมพลับ”

“ก็มีบ้างครับพี่กาย หล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย”

ได้ยินอย่างนั้นฮ่องเต้ก็หันขวับมามองเพื่อน

“ให้โอกาสพูดใหม่เดี๋ยวนี้เลย”

“ทำไมต้องไปถลึงตามองเพื่อนอย่างนั้นด้วยครับฮ่องเต้ ไม่ดีไม่เอานะครับ”

“ก็ลูกพลับแกล้งผมนี่ครับพี่กาย”

“แกล้งที่ไหนฉันพูดจริง”

“สรุปว่ามีคนมาจีบเราจริงไหมล่ะ” กายหันไปถามแฟนตัวเองด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ไม่จริง ไม่มีสักหน่อย เปิดตัวแรงซะขนาดนั้นใครจะกล้ามาจีบล่ะ” เจ้าตัวทำหน้างอน ลูกพลับรู้ว่าถึงยังไงกายก็ต้องง้อจึงไม่รู้สึกผิดแต่อย่างใด

“โอ๋ ๆ อย่างงอนนะครับคนดีของพี่ พี่ไม่เชื่อพลับเลยสักนิด เพราะพี่รู้อยู่แล้วว่าคงไม่มีใครกล้ามายุ่งกับคนของพี่แน่นอน” ว่าพร้อมเอื้อมไปจับมือคนรักมาจุมพิตอย่างละมุนละไม

“จะหวานกันไปถึงไหนครับสองคนนี้ เกรงใจคนไร้คู่อย่างผมบ้าง”

“อ้อ พี่กายครับแล้วไหนลูกพี่ลูกน้องของพี่ละ”

“อีกหน่อยคงจะถึงแล้วล่ะ อ้อ! มาโน่นแล้ว” กายโบกมือให้กับผู้มาใหม่ เห็นอย่างนั้นลูกพลับจึงหันกลับไปมอง เห็นชายร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อตี๋ตามฉบับลูกคนจีน โอ้วแม่เจ้า คนอะไรจะหล่ออย่างนี้ ชุดที่สวมใส่เป็นชุดลำลองแบรนด์เนมทั้งตัว ดูท่าทางคงจะรวยมากแน่ ๆ

“ว่าไงไอ้น้อง โทษทีที่มาสาย”

“หวัดดีครับเฮีย เชิญนั่ง ๆ”

ลูกพลับกับฮ่องเต้ยกมือไหว้ตามมารยาท ‘เจตน์’ ยกมือรับไหว้แล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างคนไร้คู่อย่างลูกพลับ นั่นเพราะมีที่ว่างเพียงที่เดียวนั่นเอง นั่นทำให้เขารู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูก แทบไม่กล้ามองหน้าผู้มาใหม่เลยสักนิด

“คนไหนแฟนมึงวะไอ้กาย”

คนพูดหันมามองหน้าลูกพลับกับฮ่องเต้สลับกันไปมา