บทที่3

ไงมึง?.."วิทย์ถามภีมเมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะ

"อะไร..ยังไงวะ!?"ภีมถามหน้าเฉยๆ

"มึงไม่ต้องมาทำเนียนเลย..พวกกูรู้นะ..มึงตั้งใจเดินไปหาน้องตุ๊กตาแล้วแกล้งยืนให้น้องมันเดินมาชน..แถมยังอาสาถือของไปให้อีก"ชาว่า

"ใช่..ตั้งแต่พวกกูเป็นเพื่อนมึงมา..ไม่เคยเห็นมึงจะเข้าหาสาวคนไหนเลย..แล้วนี่มันยังไงวะ!?"วิทย์ถาม

"ก็..ไม่ยังไง"ภีมตอบกวนๆ

"ไม่ยังไง!?...มึงสนใจน้องเค้าล่ะสิ.."ชาว่า

"ใช่..ถึงได้ออกตัวให้ผู้ชายในคณะที่จ้องน้องมันรู้..ว่าน้องเป็นคนของมึง..ใช่มั้ยวะ!?"วิทย์ถาม

"รู้แล้วจะถามทำเหี้..!อะไรวะ"

ภีมว่าเสียงดุๆ ที่เขาทำก็เพราะเห็นสายตาผู้ชายมองกอหญ้าจนเขาทนไม่ได้

"555เจ้าชายน้ำแข็ง...แม่งเจอคนที่ใช่เหรอวะ"ชาขำ

"แต่กูว่าน้องเค้าดูกลัวๆมึงนะ..และเหมือนจะไม่อยากเข้าใกล้มึงด้วย"วิทย์บอก

"เพราะอย่างนั้น..กูถึงต้องเข้าใกล้ไงล่ะวะ"ภีมบอก

"แต่มึงคงต้องรีบนะโว๊ย!..เพราะกูเห็นมีหนุ่มๆจ้องน้องตาเป็นมันเลยนะ"ชาบอก

"ถ้ากล้าก็เข้ามา..กูไม่ปล่อยตัวเล็กไปแน่ๆ"ภีมพูดจริงจัง

"เอาแน่เหรอมึง.?."ชาถาม

"ขนาดนี้ไม่ต้องถามแล้วมั้ง"

วิทย์ยิ้มเขารู้จักภีมดีพอๆกับชาจึงรู้ว่าถ้าลองภีมออกตัวแบบนี้มันจริงจังแน่ๆ

"เออๆ..แต่กูก็เห็นด้วยนะ..น้องมันน่ารักแถมไม่เหมือนสาวๆคนอื่นที่พยายามเข้าใกล้มึงอีกด้วย"ชาบอก

"มึงไม่ต้องชมบ่อย..ไอ้ชา"ภีมบอกเสียงเข้มๆ

"เออ..ไอ้ขี้หวง..กูเพื่อนมึงนะโว๊ย!"ชาว่า

"แต่กูว่า..มึงเลิกมองน้องมันสักทีมั้ย..จ้องขนาดนั้น..น้องมันไม่หายหรอก..ไอ้ขี้หวง"

วิทย์ว่าเพราะเขาเห็นภีมมองไปที่โต๊ะน้องตุ๊กตาตลอดตั้งแต่เดินกลับมานั่งที่แล้ว

"เอ่อ..พี่ๆคะ..หนูชื่อริสาเรียนวิศวะปีหนึ่งนะคะ.."

มีสาวสวยหน้าตาดีพอๆกับน้องตุ๊กตาเดินเข้ามายืนข้างๆโต๊ะที่สามหนุ่มนั่งอยู่ สายตาของเธอจ้องมองหน้าภีมอย่างอ่อยเต็มที่แต่ภีมไม่แม้แต่จะมองเขายังคงมองไปที่โต๊ะของกอหญ้าตลอด

"สวัสดีคับพี่ชื่อตรีวิทย์คับ..เรียกพี่วิทย์ก็ได้"

วิทย์ยิ้มให้ก็แหม!.มีสาวสวยมาทักทายก็ต้องต้อนรับหน่อยสิ

"ส่วนพี่ชื่อเดชานะคับ...เรียกพี่ชาก็ได้..ส่วนเพื่อนพี่คนนี้ชื่อ...เอ่อ"

ชาจะแนะนำให้ริสารู้จักกับภีมแต่ถูกเจ้าตัวหันมามองด้วยสายตาข่มขู่เลยต้องเงียบ

"แล้วพี่คนนี้จะไม่บอกชื่อริสาหน่อยเหรอคะ"ริสาถามภีม

"....."เงียบ

"เอ่อ..นี่เบอร์โทรของริสานะคะ..แล้วของพี่ๆล่ะคะ..เผื่อริสาอยากได้คำแนะนำตอนที่เรียนน่ะค่ะ"

ริสายังไม่ยอมแพ้ เธอมั่นใจในความสวยของตัวเองว่าจะต้องทำให้ภีมสนใจเธอได้

"นี่เบอร์ของพี่ๆคับ"

วิทย์กับชารีบส่งเบอร์โทรให้ริสาทันที มีสาวมาเล่นด้วยพวกเขาไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

"เอ่อ..แล้วของพี่ล่ะคะ"ริสาหันมาถามภีม

ภีมลุกขึ้นทันทีที่ริสาพูดจบก่อนจะเดินออกไปจากโรงอาหารทันที

"เฮ้ย!..มึงจะไปไหน..รอพวกกูด้วย..น้องริสาพี่ไปก่อนนะคับ..เอาไว้เจอกัน"

วิทย์กับชารีบเดินตามภีมออกไปโดยทิ้งให้ริสายืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว

ภีมเดินออกมาเพราะเห็นว่ากอหญ้ากับเพื่อนเดินออกไปแล้ว เขาไม่ได้สนใจริสาแม้แต่น้อย

"มึงจะรีบไปไหนวะ..น้องริสาอยากจะคุยกับมึงนะ..ไม่สนใจหน่อยเหรอวะ..สวยแถมอึ๊ม!อีกต่างหากนะโว้ย!"ชายิ้ม

"มึงพูดเหมือนไม่รู้จักไอ้ภีมนะ...มันไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ที่สุด..มึงก็รู้..แถมตอนนี้มันก็มีคนที่หมายตาอยู่แล้วด้วย"วิทย์ว่า

"เออ..กูรู้..กูแค่แกล้งแซวมัน..แล้วนี่พวกมึงจะไปประชุมหรือป่าววะ..ที่ไอ้ชาตรีมันเรียกประชุมพวกน้องปี1น่ะ"ชาถาม

"กูไปอยู่แล้ว...กูอยากไปดูว่าน้องปี1จะมีใครสวยๆถูกใจกูบ้าง..นอกจากน้องตุ๊กตากับน้องริสาเมื่อกี้นี้น่ะ..อ้อ!..แล้วมึงอย่าเสือกไปเรียกไอ้ชาตรีแบบนี้ต่อหน้ามันล่ะ..มันเปลี่ยนชื่อเป็นซาร่าแล้วนะโว้ย!555"วิทย์ขำ

ชาตรีหรือซาร่าเป็นเพื่อนสนิทของพวกเขาสามคนนี่แหละ แต่มันชอบผู้ชายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"เออ..กูรู้..ว่าแต่ไอ้ภีม..มึงจะไปด้วยหรือป่าววะ"

ชาถามเพราะเขารู้ว่าภีมไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้

"ไป"ภีมตอบสั้นๆ

"มึงก็ถามแปลกๆ..มันก็ต้องไปสิวะเพราะน้องตุ๊กตาต้องไปด้วยอยู่แล้ว..ขืนไม่ไปคงมีหนุ่มๆคาบไปแดกแน่ๆ"วิทย์ว่ายิ้มๆ

"เออ..กูก็อยากเป็นพี่สายรหัสน้องมันนะ...กูอยากรู้จริงๆว่าใครจะได้เป็น"ชาว่า

ภีมเริ่มขมวดคิ้ว เขาลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลยและถ้าตัวเล็กของเขาไปเป็นน้องสายรหัสคนอื่นเขาจะทำยังไงวะ ไม่รู้ล่ะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆเขาคงต้องไปกำหราบไอ้คนที่เป็นพี่สายรหัสว่าห้ามยุ่งกับตัวเล็กของเขาไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเขาไม่เตือน

ณ.โรงยิมของคณะวิศวะ

"ว่าไงไอ้สุดหล่อทั้งสาม..มาเหมือนกันเหรอย่ะ..พวกมึง..แล้วนี่ทำยังไงไอ้คุณชายน้ำแข็งถึงมาด้วยได้ล่ะย่ะ"

ซาร่าหรือชาตรีถามยิ้มๆเมื่อเห็นสามหนุ่มเดินเข้ามาในโรงยิมที่ตอนนี้มีปี2มานั่งรออยู่บนอัฒจันทร์บ้างแล้วและก็มีน้องปี1ที่ลงชื่อรับป้ายชื่อแล้วนั่งอยู่ที่พื้นหน้าอัฒจรรย์

"แหม..ถ้าพวกกูไม่มามึงก็จ้องจะด่าพวกกูนะสิไอ้ซาร่า"ชาว่า

"ใช่..อีกอย่างกูก็ต้องมาส่องสาวๆคณะเราสิวะ"วิทย์บอก

"ให้มันได้อย่างนั้นสิยะ...จ้องแต่จะมาส่องชะนี..เออ!..แต่กูเห็นน้องปี1อยู่คนโคตรน่ารักว่ะ..กูโคตรชอบเลย..ท่าทางนิสัยดี..ยิ้มเก่ง..เวลายิ้มที..แม่งโคตรสดใสเลยว่ะ..น่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลยมึง"ซาร่ายิ้ม

"จริงเหรอวะ..พวกกูก็เห็นนะ..คนที่เหมือนตุ๊กตาน่ะ..จะใช่คนเดียวกันหรือป่าววะ!?"วิทย์บอก

"เดี๋ยวก็รู้...มึงพาคุณชายน้ำแข็งขึ้นไปนั่งก่อนไป..กูจะไปดูเช็คชื่อน้องๆก่อน"ซาร่าบอก

สามหนุ่มจึงพากันเดินขึ้นไปนั่งข้างบนอัฒจันทร์

กอหญ้า รุ้งและเมย์เดินเข้ามาในโรงยิมพร้อมกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง

"ว้าย!...น้องสามคนนั้น..มาทางนี้เลยค่ะ..ชื่ออะไรกันบ้างคะ..มาค่ะเจ๊จะเขียนป้ายให้"

ซาร่ากวักมือเรียกเมื่อเห็นกอหญ้ากับเพื่อนอีกสองคนเดินเข้ามา

"หนูชื่อรุ้งดาวค่ะ..พี่เรียกว่ารุ้งก็ได้ค่ะ"รุ้งบอก

"จ้า..น้องรุ้งนะจ๊ะ"ซาร่าพูดพร้อมกับเขียนป้าย

"หนูชื่อเมยาค่ะ..เรียกว่าเมย์ก็ได้ค่ะ"เมย์บอก

"จ้า..น้องเมย์นะ"ซาร่าพูด

"หนูชื่อกอหญ้าค่ะ..แต่หนูไม่มีชื่อเล่นนะคะ"กอหญ้ายิ้ม

"อุ้ย!ชื่อน่ารักนะคะลูก..หน้าตาก็เหมือนตุ๊กตา..เจ๊ชื่อซาร่านะจ๊ะ.."ซาร่ายิ้มแล้วเขียนป้ายชื่อให้

"ขอบคุณที่ชมนะคะ..เจ๊ซาร่า"

กอหญ้ายิ้มกว้าง เธอรู้สึกถูกชะตากับซาร่ามาก

"เรียกเจ๊แบบนี้..น่ารักมากเลยค่ะลูก..แก้มนิ้ม..นิ่ม..น่าหยิกมากเลยค่ะ"

ซาร่าหยิกแก้มของกอหญ้าเพราะหมั่นเขี้ยว