บทที่2

"เฮ้ย!...นั่นน้องตุ๊กตานี่หว่า"วิทย์พูดอย่างตื่นเต้น

"ไหนวะ!?..เออใช่..เดินมากับเพื่อนอีกสองคน..น้องตุ๊กตาแม่งโคตรเด่นแต่ตัวนิดเดียวเองว่ะ"ชาพูด

ภีมหันหน้าไปมองทางที่เพื่อนมองก็เห็นผู้หญิงที่วิ่งชนเขากำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน สองวันมานี้เขาพยายามมองหาเธอมาตลอดแต่ไม่เคยเจอ จนเขาคิดว่าเธอเรียนคณะอื่นเสียอีกจึงยกยิ้มอย่างพอใจ

"งั้น..น้องตุ๊กตาก็เรียนวิศวะจริงๆน่ะสิวะ"ชาว่า

"เออ..ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว..แต่น้องคิดยังไงถึงเรียนวิศวะวะ..ตัวเล็กแค่นั้น"วิทย์พูด

"ทำไมวะ!?"ชาถาม

"ก็มึงลองดูสาวๆที่มาเรียนคณะเราสิ..แต่ละคนตัวบิ๊กๆทั้งนั้น..น้อยที่จะตัวเล็กๆ..แต่น้องตุ๊กตานี่..ยิ่งกว่าเล็กอีกมึง"วิทย์ว่า

"เออใช่..ขนาดเพื่อนน้องยังตัวใหญ่กว่าน้องเลย..ว่าแต่พื่อนน้องก็น่ารักเหมือนกันนะโว้ย!555"ชายิ้ม

"เอ้า!...ไอ้ภีม..มองน้องตุ๊กตาตาไม่กระพริบเลยนะโว้ย!555"วิทย์แซวขำๆ

"เสือก!"

ภีมว่าเพื่อนแล้วลุกขึ้นเดินไปทางร้านขายน้ำเพราะเขาเห็นคนตัวเล็กถือจานข้าวแล้วกำลังเดินตรงไปที่ร้านน้ำ

"มึงจะไปไหนวะ!?..ไอ้ภีม"ชาถาม

ภีมไม่ตอบแต่เดินตรงไปที่ร้านขายน้ำ

"อะไรของมันวะ!?"วิทย์งงๆแล้วหันมามองหน้าของชา

"ป้าคะ..น้ำชามะนาวแก้วหนึ่งค่ะ"กอหญ้าบอกป้าที่ขายน้ำ

"ได้แล้วจ้า"ป้าขายน้ำส่งน้ำให้

กอหญ้าจ่ายเงินแล้วหันหลังกลับมาโดยมือหนึ่งถือจานข้าว ส่วนอีกมือถือแก้วน้ำ

"อุ้ย!..ขอโทษค่ะ..หนูไม่ได้ตั้งใจ..เลอะหรือป่าวคะ!?"

กอหญ้ารีบพูดโดยยังไม่ได้มองหน้าคนที่ถูกเธอชนเพราะมัวแต่มองแก้วน้ำกับจานข้าวอยู่

"ซุ่มซ่ามจริงๆนะ..เธอเนี่ย..วันก่อนก็วิ่งชน..ตอนนี้ยังจะเดินมาชนอีก"

ภีมพูดนิ่งๆ จริงๆแล้วเขาตั้งใจมายืนข้างหลังเธอเพื่อให้เธอเดินชนเขาเองนั่นแหละ

"พี่!...เอ่อ..หนูขอโทษ..หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ"

กอหญ้าก้มหน้าพูดเพราะกลัวตาดุๆของเขา

"ไม่เป็นไร"

ภีมบอก เขาเห็นเธอทำท่าเหมือนกลัวเลยอดขำในใจไม่ได้

"เอ่อ..แล้วน้ำหกเปื้อนพี่หรือป่าวคะ!?"

กอหญ้าเงยหน้ามองภีมอย่างสำรวจ

"ไม่เปื้อนหรอก"ภีมพูดนิ่งๆ

"งั้น..งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ"

กอหญ้าบอกแล้วก็เดินหลบข้างๆภีมออกไป

"ตัวเล็ก!..หยุดก่อน"ภีมเรียก

กอหญ้าได้ยินเสียงภีมเรียกแต่ไม่รู้ว่าเรียกใครจึงหันมองไปรอบๆ เมื่อไม่เห็นมีใครจึงหันกลับไปที่ภีมอีกครั้ง

"พี่เรียกหนูเหรอคะ!?"กอหญ้าถามงงๆ

"ใช่!..ไม่งั้นจะเรียกใครล่ะ?"ภีมบอกกวนๆ

"หนูไม่ได้ชื่อตัวเล็กเสียหน่อย"กอหญ้าทำปากยื่นๆบอก

"แล้วชื่ออะไรล่ะ?"

ภีมถามแล้วยิ้มมุมปาก เขาเห็นเธอทำปากยื่นๆแล้วอยากเข้าไปกดจูบสักทีจริงๆ..มันโคตรน่ารัก

"หนูชื่อกอหญ้าค่ะ..ว่าแต่พี่เรียกหนูทำไมคะ?"กอหญ้าถาม

ภีมไม่ตอบแต่เดินมาหยิบจานข้าวของกอหญ้ามาถือไว้

"เอ่อพี่!...นั่นจานข้าวของหนู"กอหญ้างงๆ

"เดี๋ยวถือไปให้..นั่งตรงไหนล่ะ"ภีมถาม

"เอ่อ..ไม่ต้องหรอกค่ะ..หนูถือเองได้..ขอบคุณค่ะ"กอหญ้ายื่นมือจะไปหยิบจานข้าว

"ไม่ต้อง...เดี๋ยวเธอก็เดินไปชนคนอื่นอีก"ภีมยกจานหลบมือของกอหญ้า

"แต่ว่า.."

"อย่าดื้อ!!"ภีมบอกเสียงดุๆ

"ก็..ก็ได้ค่ะ"

กอหญ้าบอกอย่างกลัวๆ แล้วเดินนำภีมไปที่โต๊ะที่รุ้งกับเมย์นั่งรออยู่แล้ว

ตลอดทางที่เดินไปมีนักศึกษาทั้งชายและหญิงมองมาที่กอหญ้ากับภีมอย่างไม่ละสายตาเลยทีเดียว

"เอ่อ!...สวัสดีค่ะพี่ภีม"

รุ้งกับเมย์ยกมือไห้วภีมเพราะเป็นรุ่นพี่

ภีมพยักหน้ารับรู้แต่ไม่พูดอะไร

"เอ่อ...ขอบคุณนะคะที่ช่วยถือมาส่ง"กอหญ้ายกมือไหว้ภีม

"ไม่เป็นไร..คราวหลังก็ระวังๆตัวเองบ้าง"ภีมบอกเรียบๆ

"ค่ะ"กอหญ้าก้มหน้าพูด

"ไปแล้ว..เอาไว้เจอกันใหม่นะ..ตัวเล็ก!"

ภีมพูดจบแล้วหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะที่วิทย์กับชานั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของสาวๆที่มองมาที่เขาอย่างไม่ละสายตา

"เฮ้อ!!"

กอหญ้าถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นภีมเดินจากไปแล้ว

"โอ๊ย!...กอหญ้า..แกโชคดีจริงๆ..พี่ภีมพูดกับแกแถมเดินถือจานข้าวมาให้อีก"รุ้งตื่นเต้น

"โชคดีกะผีน่ะสิ!...เกือบตายน่ะสิไม่ว่า"กอหญ้าบ่น

"นี่แกไม่เข้าใจเลยใช่มั้ย..ไอ้กอหญ้า"เมย์ว่า

"เข้าใจอะไรอ่ะ!"กอหญ้าถามงงๆ

"โอ๊ย!ชั้นอยากจะบ้า..แกรู้มั้ยว่ามีสาวๆอยากจะคุยกับพี่ภีมกันทั้งมหาลัย..แต่พี่ภีมไม่เคยจะคุยกับใครแถมยังทำหน้าตาเย็นชาใส่อีกต่างหาก..แล้วนี่กับแก..พี่ภีมคุยด้วยแถมสีหน้าก็ไม่เย็นชา..และยังช่วยถือจานข้าวมาส่งยังบอกอีกว่าไว้เจอกันใหม่..อย่างนี้ไม่เรียกว่าโชคดีแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะห๊ะ!"รุ้งว่ายิ้มๆ

"เหรอ!..แต่ชั้นว่าไม่เจอกันอีกจะดีที่สุด..คนอะไรวะ!..น่ากลัวชิบ!!"กอหญ้าว่า

"แต่ชั้นว่า...แกต้องได้เจอพี่เขาอีกแน่ๆเพราะเขาเป็นรุ่นพี่คณะเรานะ"เมย์บอก

"ใช่ๆ..ชั้นล่ะอยากเป็นน้องสายรหัสของพี่ๆจังเลยว่ะ!...บ่ายนี้ต้องลุ้นหน่อยล่ะ"รุ้งยิ้ม

"โอ๊ย!..ชั้นขออย่าให้อีตาพี่หน้าดุนั่นเป็นพี่สายรหัสชั้นเลย..เพี้ยง!!"

กอหญ้ายกมือพนมขึ้นเหนือหัว ก่อนจะหันไปเห็นว่าภีมกำลังนั่งมองเธออยู่จึงรีบก้มหน้าลงกินข้าวต่อพลางคิดว่าเขาจะมองเธอทำไมนักหรือยังโกรธเรื่องที่เธอเดินชนเขาอยู่

"นี่ไอ้กอหญ้า...มีแต่เขาอยากจะได้พี่เขาเป็นพี่สายรหัส..แกนี่นะ.."เมย์ว่า

"ช่างชั้นเถอะน่า..ใครอยากได้ก็ให้เขาได้ไปสิ..แต่ชั้นไม่อยาก..ไปๆกินข้าว..เดี๋ยวไปรวมตัวสายโดนลงโทษแน่ๆ"กอหญ้าบอก

สามสาวจึงลงมือกินข้าวต่อเพื่อเตรียมเข้าประชุมที่โรงยิมของคณะตามที่พี่ปี2เรียก