ตอนที่ 2 ที่มาของพลัง

จบมื้ออาหารทุกคนมาร่วมกันในห้องนั่งเล่น พลอยภัทรายังคงไม่อยากกลับบ้านตนเอง จนกระทั่งเวลาล่วงเลยเกือบสี่ทุ่ม เสียงเครื่องยนต์ดังหน้าบ้านเวธัสกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจวิ่งดิ่งไปก่อนเพื่อน

“พ่อครับ!”เด็กหนุ่มเรียกบิดา แล้วช่วยถือกระเป๋า

“น้ำเย็นหน่อยไหมคะ”จารุนีเอ่ยถาม

“ดีสิ ขอบคุณนะจา”วิรุตม์บอกภรรยาแล้วหันมามองเด็กสาวที่ยืนเก้ๆ กังๆ “อ้าวพลอย ยังอยู่นี่หรือ”

“ค่ะ”เด็กสาวตอบแล้วก้มหน้างุด

“กินข้าวหรือยังเราน่ะ”

“กินแล้วค่ะ”

“ไม่ต้องกลัวลุงหรอกลูก ลุงไม่ดุ”

พลอยภัทราเงยหน้าเห็นชายรูปร่างสูงโปร่งสวมเครื่องแบบตำรวจยืนอยู่ตรงหน้า ลุงวิรุตม์เป็นพ่อของพี่เวย์และริน ท่านใจดีแต่เธอมักรู้สึกประหม่าทุกครั้งเวลาอยู่ต่อหน้าเขา

“คุณจะทานข้าวเลยไหมคะ”

“ทานเลยจ้ะ”

วิรุตม์แยกทานอาหารคนเดียว ส่วนเด็กๆ พากันดูหนังในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง พลอยภัทราเริ่มรู้สึกง่วงงุนเพราะเวลาล่วงเลยเกือบห้าทุ่มแล้ว

“พลอยกลับไปนอนที่บ้านไหมลูก”จารุนีถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

“พลอยไม่อยากกลับเลยค่ะคุณป้า”

“ถ้าไม่กลับงั้นนอนกับรินแล้วกันนะ”

“นอนกับเราก็ได้พลอย”มิรินยิ้มร่าด้วยความยินดี

เด็กสาวสองคนถูกส่งเข้านอน พร้อมด้วยบุตรชายอีกคน ก่อนที่สามีภรรยาจะนั่งปรึกษาทุกข์สุขของกันและกัน

“น่าสงสารพลอยนะคะ”ภรรยาออกปากก่อน แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ทำยังไงได้ล่ะคุณ ในเมื่อคุณพิมลเธอเลือกจะทำงานแบบนั้น”

“แบบนี้หนูพลอยคงไม่มีเพื่อน เพราะชาวบ้านแถวนี้เอาแต่รังเกียจแม่ของพลอย”

“แค่เราไม่รังเกียจก็พอแล้วคุณ พลอยเป็นเด็กน่าสงสาร ผมไม่อยากให้เขาต้องมารับรู้เรื่องของแม่หรอก”

“นั่นสินะคะ”

สองสามีภรรยาเงียบไม่มีคำพูดใดเอ่ยออกมาอีก พลอยเป็นเด็กดีเรียนหนังสือก็เก่ง แต่ทางโรงเรียนกลับไม่สนับสนุนเลย เพราะมีแม่ที่ทำงานในไนต์คลับ ผู้คนแถวนี้ต่างมองเด็กคนนี้อย่างกับไม่ใช่คน นินทาว่าร้ายมารดาต่อหน้าอีกต่างหาก ยิ่งคิดยิ่งอดเวทนาไม่ได้ บางครั้งเธอยังอยากรับเด็กคนนี้มาเลี้ยงเองเสียยังจะดีกว่า