ลับลวงสวิง

ลับ-ลวง-สวิง

จังหวัดนนทบุรี

ที่บ้านหลังใหญ่ย่านชานเมือง ตั้งอยู่บนเนินดินเนื้อที่กว่าร้อยไร่ รอบๆ โอบล้อมไว้ด้วยสวนชมพู่และทุเรียน

“ลิลล์… สนใจอยากลองสวิงกิ้งไหม?”

พี่ชัยสามีฉัน เอ่ยขึ้นหลังจากเราเพิ่งพยายามร่วมรักกันสดๆ ร้อนๆ สาเหตุที่ต้องใช้คำว่า ‘พยายาม’ ก็เพราะว่ามันไม่สำเร็จ การร่วมเพศของเราเป็นไปอย่างทุลักทุเล

“ไม่… พี่จะบ้าหรือจ๊ะ”

ฉันส่ายหน้า หันมามองพี่ชัยที่ยังนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง ไอ้จ้อนเหี่ยวหดจนเหลือเท่าไส้กรอกมินิคอกเทลเล็กๆ

“เถอะน่ะ… อย่างน้อยก็น่าจะลองดู”

พี่ชัยคะยั้นคะยอ อันที่จริงเขาเคยถามแล้วหลายครั้ง แต่ติดที่ฉันเอง

“ทุเรศที่สุด… ฉันจะพูดอีกครั้งเดียวเท่านั้นนะ ว่าพี่ชัยห้ามพูดเรื่องนี้กับฉันอีกเป็นอันขาด”

ฉันว่าเสียงดัง

“ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ… มันจะไม่ดีสำหรับชีวิตคู่ของเรานะลิลล์”

พี่ชัยเถียงกลับมา

“เซ็กส์สำคัญกับชีวิตคู่ก็จริง… แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุด… ความรักความใส่ใจและเอื้ออาทรกันต่างหากที่จะประคับประคองชีวิตคู่เอาไว้ได้”

ฉันกล่าวอย่างคนเข้าใจชีวิต และก็เข้าใจหัวอกของสามี

“ที่ถามที่ชวนให้ลิลล์ลองสวิง ก็เพราะว่าพี่รักและใส่ใจกับความรู้สึกของลิลล์… เข้าใจพี่ใช่ไหม”

พี่ชัยกล่าวจริงจัง พยายามจะบอกว่าเขาไม่มีเหตุผลอื่นใดแอบแฝงอยู่เบื้องหลังการชวนฉันให้ลองเข้าร่วมกลุ่มสวิงกิ้ง

ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขา หลังจากพี่ชัยไม่อาจให้ความสุขกับฉันในเรื่องบนเตียงมานานเกือบปี ด้วยเขาป่วย เป็นโรค อี.ดี. (ED) คำนี้ย่อมาจาก erectile dysfunction อธิบายให้เข้าใจได้ง่ายๆ ก็คืออาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศซึ่งเกิดจากความบกพร่องในการแข็งตัวของอวัยวะเพศ

อีกสัปดาห์ต่อมา

หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ที่ฉันไม่ได้เจอหน้าพี่ชัย หลังจากเดินทางมาเยี่ยมแม่ที่อยู่เชียงใหม่ตั้งแต่สัปดาห์สุดท้ายก่อนสิ้นปี ฉันชิงเดินทางไปก่อนปีใหม่ และรอจนถนนโล่งหลังปีใหม่ จึงขับรถกลับมาบ้านที่จังหวัดนนทบุรี

“พี่ชัย… นั่นใครน่ะ”

ฉันทอดสายตามองไปยังผู้ชายตัวใหญ่สองคน กำลังช่วยกันขนกล้วยน้ำว้าขึ้นรถเพื่อจะไปส่งขายที่ตลาดไทย

“อ๋อ… คนงานใหม่น่ะ”

พี่ชัยตอบยิ้มๆ ฉันเหลือบมองคนงานใหม่ ยอมรับว่ารู้สึกสะดุดตากับรูปร่างสูงใหญ่ พวกมันถอดเสื้อทำงาน ทำให้มองเห็นความกำยำล่ำสัน เรือนร่างที่อาบเลื่อมไว้ด้วยเหงื่อไคลเป็นมันวาว ท่วงท่าขณะทำงานดูเข้มแข็งไปด้วยพละกำลังหนุ่มฉกรรจ์ ทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นขึ้นมาแปลกๆ

“อ้าว… ทำไมต้องจ้างคนงานใหม่คะพี่ชัย”

หัวคิ้วของฉันขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย คนงานพม่าสองคนหายไปไหน?

“คนงานเก่าสองคนพี่ไล่มันออกไปแล้ว”

“อ้าว… เกิดอะไรขึ้น”

“พี่จับได้ว่าพวกมันเล่นยา”

พี่ชัยบอกเหตุผลที่ต้องเปลี่ยนคนงานใหม่ ซึ่งฉันก็เข้าใจ เพราะว่าพี่ชัยเข้มงวดเรื่องความประพฤติของคนงานในสวน ก่อนจะจ้างใครเข้ามาทำงานแกจะกำชับอย่างเอาจริงเอาจังว่าห้ามข้องแวะกับยาเสพติดเป็นอันขาด

“แล้วสองคนนี้พี่ชัยไปเจอยังไง?”

ฉันรู้สึกสงสัย เพราะว่าไม่อยู่บ้านแค่สัปดาห์ พี่ชัยก็เปลี่ยนคนงานใหม่เรียบร้อยในระหว่างที่ฉันไม่อยู่

“อ๋อ… ไอ้คนผิวเข้มชื่อ ‘ดิน’ ส่วนไอ้คนที่กำลังยกของใส่รถนั่นชื่อ ‘เมฆ’ ไอ้สองคนนี่เป็นเพื่อนกัน มันกำลังหางานทำ บังเอิญมาเห็นประกาศที่พี่เพิ่งเอาไปติดไว้หน้าประตูก็เลยเดินเข้ามาถาม พี่ลองคุยแล้วเห็นว่าท่าทางขยัน มันดูซื่อๆ แต่หน่วยก้านกำยำแข็งแรงมาก เหมาะกับงานหนักในช่วงนี้… พี่ก็เลยตัดสินใจรับไว้ทำงาน”

พี่ชัยบอกถึงที่มาของคนงานหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสองคนที่เพิ่งรับเข้ามา

“ไอ้เมฆโว้ย… ไอ้ดิน มึงสองคนมานี่”

พี่ชัยเรียก ทำให้สองหนุ่มรีบวางมือจากงาน ก้าวตรงมาหาฉันกับสามี

“ลิลล์จ๊ะ… นี่ไอ้ดิน”

สามีแนะนำไอ้คนผิวเข้ม ฉันแอบมองเส้นขนสีดำเป็นแพแผ่คลุมกล้ามอกแน่นนูนไปด้วยมัดเนื้อ

“สวัสดีครับคุณนาย”

ไอ้ดินยกมือไหว้ ตอนที่มันค้อมกายไหว้นอบน้อม ทำให้ซิกแพ็คที่ฉาบอยู่ตรงท้องขยับลอนน่าลูบไล้

คุณพระ!

ฉันอุทานในใจ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรู้สึกตื่นเต้นกับความกำยำของคนงานในสวน แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปจากเมื่อก่อน ด้วยไอ้สองคนนี้หน้าตาหล่อเข้ม รูปร่างสูงใหญ่มาก ไม่ได้ผอมแห้งแรงน้อยเหมือนแรงงานพม่าที่เพิ่งโดนไล่ออกไปหยกๆ

“นี่ไอ้เมฆ”

สามีแนะนำอีกคน รูปร่างกำยำ สูงใหญ่ไม่แพ้คนแรก แผงอกแน่นนูนไปด้วยมัดเนื้อ อย่างคนที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างหนัก

“สวัสดีครับคุณนาย”

คนถูกแนะนำยกมือไหว้

คุณพระ!

ฉันแอบอุทานในใจ ตอนที่มันกระพุ่มมือไหว้ทำให้เห็นปั้นไหล่ค้อมเข้ามาเบียดกล้ามอก ไอ้นี่กล้ามใหญ่มาก ยิ่งมองฉันยิ่งใจเต้น

“ไม่ต้องเรียกคุณนาย… ฉันชื่อลิลล์ราย เรียกว่าคุณ ‘ลิลล์’ สั้นๆ ก็ได้”

ฉันกล่าว

“ครับ… ”

พวกมันประสานเสียงตอบ