ลวงใจมาเฟียคาสิโน บทที่2...

ผู้โดยสารบนเรือส่วนใหญ่ร่ำรวยทั้งนั้นแหละ เธอไม่รู้จักใครเป็นพิเศษหรอก ทุกนาทีอยู่แต่ในเคบินที่ใช้สำหรับปรุงอาหาร หมกตัวอยู่ในครัวเกือบทั้งวัน เวลานอนนั่นแหละที่ไม่ได้อยู่ในนั้น ปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานก็แทบไม่มี นิยาดาเป็นคนไทยคนเดียวที่อยู่บนเรือสำราญด้วยละมั้ง การสื่อสารคนส่วนใหญ่ใช้ภาษาถิ่นหรือไม่ก็หนักไปทางฝรั่งเศส เธอกำลังศึกษาพอฟังออกแต่ยังพูดไม่ได้ โชคดีที่เชฟพูดภาษาอังกฤษได้ และความอดทนของเธอถูกใจเชฟ เลยได้งานนี้

เธอพยายามทบทวนความจำแต่ภาพที่ผุดขึ้นมาในสมองก็ไม่ปะติดปะต่อ มึนๆ เบลอๆ จนยอมถอดใจ เธอเดินคอตกไปนั่งกอดเข่าอยู่หน้าประตู สอดส่ายสายตาหาพันธมิตรสักคน แต่กลับว่างเปล่า มีแต่ความเงียบเป็นเพื่อน

เบนเดอร์กอดอกมองจุดเล็กๆ นั่นอยู่นานแล้ว เขาถอนหายใจแรงๆ พยายามคิดหาแรงจูงใจหากหญิงผู้นั้นตั้งใจเป็นฆาตกร ความบาดหมางนั่นสาเหตุมาจากไหน แต่กลับไม่เจออะไรเลย เขาพยายามเชื่อว่าหญิงผู้นั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของเลียม

“ว่าไงเดอเรกได้อะไรเพิ่มไหม?”

การ์ดส่วนตัวเดินถือแฟ้มสีดำเข้ามาหยุดยืนด้านหลัง

“ประวัติของผู้หญิงคนนั้นครับ” เบนเดอร์ยื่นมือไปรับแฟ้มนั่นมาเปิดดูคร่าวๆ

“คนเอเชีย” เขาพึมพำ พอจะเดาออกจากรูปร่างขนาดเล็กกับผมสีดำสนิทนั่นแล้ว ที่แปลกใจคือในแวดวงรอบตัวของเลียมไม่มีคนประเภทนี้ไง ตามตารางงานแล้ว...เลียมควรอยู่ที่มิลานเพื่อเซ็นสัญญาเรื่องธุรกิจแทนริโอ เพราะอะไรล่ะเลียมถึงไปโผล่ที่เรือลำนั้นแล้วกลายเป็นศพ “เช็กรายชื่อผู้โดยสารบนเรือลำนั้นด้วยนะ” เบนเดอร์สั่งต่อ แล้วก็ฉวยแก้วบรั่นดีขึ้นมาจิบ “พ่อล่ะ ตื่นหรือยัง?” อาการป่วยของริโอทรงๆ ทรุดๆ สามวันเดินได้ สามวันแทบจะนอนอยู่แค่บนเตียงและแพทย์ประจำตัวยังหาสาเหตุของโรคไม่พบ

ริโออยู่กับเลียม หน้าที่นั้นน้องชายเลยเป็นคนดูแล

เบนเดอร์พยายามไม่ก้าวก่าย เขาขี้เกียจฟังบิดาบ่น เขาไม่เคยอิจฉาเลียมเลยสักครั้ง คงเพราะเขาชินชากับความอ้างว้างแล้วล่ะมั้ง มารดาปลูกฝังให้แกร่งตั้งแต่เด็ก เลยละเลยความละเอียดอ่อนของการแสดงออก

ริโอเลยทุ่มเทความรักของเขาให้กับเลียมแทน

“ผู้หญิงคนนั้นเข้าเมืองแบบผิดกฎหมายด้วยใช่ไหม?”

“ครับคุณเบน เธอไม่มี ‘ตั๋ว’ ทำงานเธอมาคนเดียว”

“แปลกนะ หน้าตาก็งั้นๆ จะว่าเลียมพิศวาสหล่อนจนลากขึ้นเตียงๆ ก็ไม่น่าใช่” เรื่องรสนิยมทางเพศน่าจะตัดออกได้เป็นอย่างแรก เลียมไม่ได้พิศวาสผู้หญิง คนใกล้ชิดเลียมเท่าที่เห็นส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย

“โจเซฟล่ะ ไอ้หมอนั่นหายหัวไปไหน?” เบนเดอร์ถามต่อ ผู้ชายที่ตัวติดกับเลียมช่วงหนึ่งเดือนมานี่หายหน้าไปไหน

“ผมกำลังตามอยู่ครับ”

เดอเรกตอบ เขาเองก็สะกิดใจเหมือนเจ้านาย โจเซฟควรอยู่ข้างๆ เลียมสิ ถ้ามีอันตรายเกิดขึ้น โจเซฟน่าจะรู้และเห็นบ้าง การที่คนสนิทของน้องชายเจ้านายหายตัวไป คงเกิดอะไรขึ้นนั่นแหละ คนขี้ขลาดตาขาวอย่างโจเซฟคงรีบไปซ่อนตัว

“ให้แม่นั่น นอนที่นั่นจริงๆ เหรอ?” เบนเดอร์ปรายหางตามองไปยังริมหน้าผา จุดเล็กๆ เคลื่อนที่ไปมาไม่ยอมหยุด รวมๆ ก็เกือบชั่วโมงแล้วนะ

“บรรยากาศกับความกลัวน่าจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมคายบางอย่างให้พวกเรารู้ก็ได้ครับ” เบนเดอร์เห็นด้วย ความกลัวทำให้เกิดภาพหลอน กระท่อมโทรมๆ สกปรกนั่นอาจทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมเปิดปากพูด

“ซามูเอลเคลื่อนไหวบ้างหรือเปล่า” คู่แข่งตัวฉกาจที่จ้องหาโอกาสเล่นงานเดอร์ลาคัวล์ทุกเวลา อาจมีส่วนเกี่ยวกับการตายของเลียมด้วยก็ได้

“ไม่เลยครับ ได้ข่าวหิ้วนางแบบที่ชื่อเซยาห์ไปกก ยังไม่โผล่หัวออกมาจากโรงแรมเลย”

“หากไอ้หมอนั่นมีเอี่ยวด้วยนะ ฉันจะใช้เรื่องเลียมถล่มฮัดสันให้ราบ รำคาญสุดทนแล้วว่ะ”

ในวงการสีเทามีทั้งคนที่ไว้ใจได้และไม่ควรเข้าใกล้ ฮัดสันกับเดอร์ลาคัวล์เป็นอริกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ ตัวจี๊ดอย่างซามูเอลอยากผงาดในวงการเลยพยายามหาเรื่องเบนเดอร์มาตลอด ในฐานะที่โตกว่าเบนเดอร์เลยไม่ค่อยตอบโต้ เรื่องไหนที่ทนไหวเขาปล่อยผ่าน แต่หากล้ำเส้นมากเกินไป ซามูเอลก็กระอักไม่น้อย

เด็กเมื่อวานซืนคิดจะเทียบรุ่น ชั้นเชิงยังไม่มีอาศัยพวกเยอะ