บทที่2เหยื่อที่น่าขย้ำ

คืนนั้นในห้องส่วนพระองค์ของเจ้าชาย ไคลน์เหวี่ยงร่างเซย์ลงบนเตียงขนาดใหญ่

เสียงผ้าเสื้อผ้าถูกกระชากจนขาดสะบั้นดังลั่นไปทั่วห้อง

เรือนร่างของทาสโอเมก้าคนใหม่ที่ขาวเนียนละเอียดจนสะท้อนกับแสงของดวงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาและยิ่งน่าสะดุดตาเมื่อเขานอนแผ่หลาอยู่บนผ้าปูสีแดงเข้ม

เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ ขณะที่ชุดเกราะหนักถูกถอดออกทีละชิ้น เผยให้เห็นเรือนร่างแข็งแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้าม หน้าท้องเนื้อแน่นจนเป็นคลื่นมีรอยแผลเป็นที่สร้างจากสงครามและเลือดของไคล์

"เจ้าชายผู้แข็งแกร่ง"

ดวงตาสีเข้มมองต่ำลงมาที่ร่างใต้แสงเทียน

เจ้าชายแสยะยิ้ม ร่างสูงก้าวขึ้นคร่อมพร้อมโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนปะทะปลายจมูกเซย์

เซย์จ้องมองเขาแทบจะไม่กระพริบตา

“โอเมก้าเงียบแบบนี้มันน่ารำคาญนะ ร้องหน่อยสิ อย่าทำเหมือนเจ้าพร้อมจะขึ้นเตียงกับข้าอยู่แล้ว”

เซย์ยกยิ้ม เย้ยหยันน้อย ๆ ทั้งที่ยังนอนนิ่ง

“แล้วถ้าข้าบอกว่าข้า ‘พร้อม’ จริง ๆ ล่ะ?”

ไคลน์ชะงักเพียงครู่ ก่อนแสยะยิ้มกว้างกว่าเดิม

“กล้าดี...แต่ข้าชอบนะ เรือนร่างแบบนี้ เสียงแบบนี้ ใบหน้าแบบนี้...โอเมก้าส่วนใหญ่ร้องขอชีวิต แต่เจ้า...น่าขยี้ดี”

มือหนาลูบไล้จากริมฝีปากสีเชอรี่เคลื่อนต่ำลงมาผ่านแผงอกของเซย์และหยอกล้อจุกสีสวยด้วยการใช้ปลายนิ้วกับนิ้วลูบคลึงเบา ๆ

"อื้ม..เจ้าชาย..ข้า"

เซย์บิดเร่าครางกระเส่ามองตาเขาอย่างยั่วยวน

ไคลน์ยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะลูบไล้มือหนาเคลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ ผ่านหน้าท้อง บั้นเอว และกระชากท่อนขาของเซย์แยกออกจากกันอย่างไร้ความปรานี ......

"คืนนี้ข้าจะบดขยี้เจ้า"

...แสงเทียนไหวระริก

เปลวสีทองอ่อนทาบลงบนผิวเนียนของเซย์อย่างน่าหลงใหล

ผิวขาวละเอียดราวกับอัญมณีเลอค่าสะท้อนแสงเทียนเป็นประกายวิบวับบนผ้าปูเตียงไหมสีแดงเข้มที่ยับยู่จากแรงบดเบียด

กลิ่นกายของเขา...หอมอ่อนจาง ไม่ใช่กลิ่นโอเมก้าทั่วไปที่ไคลน์คุ้นเคย

แต่กลับเร้าอารมณ์อัลฟ่าอย่างไคลน์ได้มากยิ่งกว่าเสียอีก

เหมือนมันถูกออกแบบมาให้ปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวเขาโดยเฉพาะ น่าลุ่มหลงแต่ก็แฝงไปด้วยอันตราย

ลำคอเรียวระหง มีกล้ามหน้าอกน้อย หน้าท้องแบนราบ และยอดอกสีชมพูที่ขึ้นเป็นตุ่มแข็งเล็กน้อยที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจากอากาศเย็นยะเยือกหรือถูกไคลน์สัมผัสกันแน่

แต่ใครเล่าจะสน เจ้าชายจ้องร่างบางตรงหน้าไม่วางตา

“น่ากินชิบหาย...” เขาพึมพำเสียงพร่า

ก่อนจะกระชากคอระหงเข้ามาแนบชิด รับจูบอย่างดุดัน จนเซย์เผลอครางต่ำในลำคออย่างห้ามไม่ได้

ลิ้นของไคลน์กวาดชิมความหวานภายในโพรงปากของเขา ราวกับว่าเซย์คือของหวานชิ้นโปรดที่เขาเพิ่งค้นพบและไม่อาจหยุดลิ้มรสมัน

เสียงจูบเปียกชื้นและการเบียดบดของริมฝีปากทำให้ทุกอย่างเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ จนอากาศหนาวรอบตัวแลดูอบอุ่นขึ้นถนัดตา

แต่สิ่งที่ไคลน์แปลกใจ นั่นก็คือในขณะที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว คือจังหวะที่เซย์ผลักเขาลงนอนราบลงไป

มือเรียวของเซย์ปลดเปลี้ยงกางเกงของอัลฟ่าหนุ่ม หลุดออกอย่างง่ายดาย

แก่นกายใหญ่โต ของเขากระเด้งขึ้นมาตั้งชัน โด่งเด่ง พร้อมรบ

เซย์ไม่พูดอะไร

เพียงแค่กวาดตามองสำรวจมันอย่างช้า ๆ

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าคมหวานอย่างเจ้าเล่ห์

เซย์เอื้อมมือไปโอบรอบแก่นกายลำเขื่องนั้นอย่างไม่รังเกียจ

ปลายนิ้วลูบวนที่หัวบานเปียกชื้น ก่อนจะใช้ปลายลิ้นแตะเบา ๆ

ลิ้นสีชมพูชื้นแฉะไล้เลียวนวนไปช้า ๆ สลับกับการลงน้ำหนักที่รอยแยกตรงกลางเบา ๆ

“อึก...” ไคลน์สะดุ้ง ร่างเกร็ง

เซย์ยังคงมองหน้าเขา

ขณะที่ปลายลิ้นร้อนลากจากโคนขึ้นปลาย

แล้วจู่ ๆ ก็ อมลงไปเต็มปาก ในคราวเดียวจนเจ้าชายต้องแอ่นสะโพกขึ้นสวนโดยไม่รู้ตัว

“อาา...เซย์...” เขาหอบพร่า ดวงตาแดงก่ำ

เสียง “จ๊วบบ จ๊าบบ” ดังสลับกับเสียงครางต่ำ ๆ ของอัลฟ่าหนุ่ม

มือของไคลน์ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น

ขณะที่อีกข้างเผลอวางบนศีรษะของเซย์ แล้วกดตามจังหวะการขยับ

ปากของเซย์ร้อนชื้น ตอดรัดแน่น

เขาดูดแรงในบางจังหวะ เลียวนรอบหัวบานในบางช่วง แล้วตวัดลิ้นรัวจนน้ำใสไหลเยิ้มออกมาไม่หยุด

เขาไม่ได้แค่ใช้ปากปรนเปรอเจ้าชาย

แต่เขากำลัง “ล่อลวง” ไคลน์ด้วยปาก

“เจ้า...จะฆ่าข้าด้วยปากของเจ้าเลยหรือไง...” ไคลน์กัดฟัน เสียงพร่าปนหอบ

เซย์เงยหน้าขึ้น ดวงตาเปียกวาวและริมฝีปากเลอะคราบน้ำรักบางส่วนที่ปริ่มออกมา

เขาเลียมุมปากอย่างช้า ๆ ก่อนจะพูดเสียงนุ่มลึก

“ยังหรอกเจ้าชาย...ข้ายังไม่ได้เริ่มเลยด้วยซ้ำ”

แล้วเขาก็ อมมันกลับลงไปอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาทำแรงกว่าเดิม

เร็วกว่าเดิม

เสียงเนื้อกระแทกริมฝีปากดังสนั่น

แก่นกายร้อนผ่าวถูกปลุกกระตุ้นจนขบาบขนาดใหญ่ขึ้น

ความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วกาย จนไคลน์ต้องแอ่นตัวหลุดเสียงครางพร่าดังลั่นห้อง

กล้ามเนื้อของเขากระตุกถี่

หัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิด

และในที่สุด...เขาก็ปลดปล่อยออกมาในปากของเซย์

เจ้าชายจิกหัวเตียงแน่น ขณะที่เซย์ยังคงไม่ยอมผละออก

เขากลืนลงไปช้า ๆ ทุกหยด...

ก่อนจะเลียปลายลำอีกครั้งเหมือนจะยั่วซ้ำ

“ฟู่ว...” ไคลน์หอบหนัก

น้ำตาซึมที่หางตาจากความเสียวซ่านที่กัดกินทั้งร่าง

เซย์ไล้นิ้วบนต้นขาเขาเบา ๆ

แล้วกระซิบข้างหูเสียงแผ่ว...แต่เร่าร้อนจนเหมือนเปลวเพลิง

“คืนนี้ยังอีกยาวไกล...เจ้าชายของข้า”