ลวงสืบพันธุ์ราชันอีกนิกม่า

เมืองโอเมก้า เขตชายแดนแห่งจักรวรรดิอาเรส

สถานที่ ที่ขึ้นชื่อเรื่องการค้าทาส ความลับ และราคะ

สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดผ่านตรอกซอกซอยแคบ ๆ ข้างตลาดลับที่ถูกปิดบังจากสายตาของคนทั่วไป

ชายหนุ่มผมยาวสีเงินแวววาวในชุดคลุมยาวสีดำก้าวเดินอย่างสงบ เขามีใบหน้าหวานจนแทบไม่สมกับท่าทีเยือกเย็นของดวงตาเทาเข้มราวปรอทนั่น

เขาชื่อ “เซย์” สิ่งมีชีวิตหายากที่เรียกว่า

"อีนิกม่า"

สิ่งมีชีวิตที่แทบจะสูญหายไปจากหน้าประวัติศาตร์เพราะประชากรนั่นเหลือน้อยลงทุกที

เซย์ คือราชาของชาวอีนิกม่าสายเลือดบริสุทธิ์สายตรง

เขามาที่นี่ไม่ใช่ในฐานะผู้ล่า แต่เขาก็ไม่ใช่เหยื่อ เขาคือผู้กอบกู้เผ่าพันธุ์อีนิกม่า

เซย์ต้องการจะมีทายาทสืบสายเลือดของตัวเองและฟื้นคืนจักวรรดิอีนิกม่ากลับมาอีกครั้ง

แต่จนแล้วจนเล่าเขาก็ยังไม่สามารถตามหาผู้ที่มีความเหมาะคู่ควรที่จะให้กำเนิดลูกๆ ของเขาได้เสียที

แต่ค่ำคืนนี้...โชคชะตาดูจะเข้าข้างเขา

เสียงเกือกม้าดังกระหึ่มพร้อมแสงคบไฟนับร้อยเคลื่อนพลมาจากทางเหนือ ผู้คนแตกตื่น พ่อค้าทาสฉุดกระชากโซ่ที่ใช้ล่ามคอทาสโอเมก้าที่ถูกจับเอาขายในตลาด ขบวนทหารในชุดเกราะแดงทองแหวกกลางฝูงชนด้วยท่าทีโอหัง

เข้ามาหาพ่อค้าทาส

วันนี้จะรับกี่ตัวดีขอรับนายท่าน

พ่อค้าทาสเอ่ยถามด้วยท่าทีนอบน้อม

ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าของพวกข้าจะปราถนาเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา

ทหารองครักษ์ตอบอย่างเย่อหยิ่ง

ถ้าเช่นนั้นเชิญเลือกเถิดทาสโอเมก้าพวกนี้ข้าเพิ่งไปจับมาได้ใหม่ ๆ หากเจ้าชายต้องตาผู้ใดโปรดแจ้งให้ข้าน้อยรู้

บนหลังม้าดำตัวใหญ่คือชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม ดวงตาสีเข้มกวาดมองไปที่เหล่าทาสโอเมก้าราวกับสิ่งมีชีวิตพวกนี้ช่างไร้ค่าเกินกว่าจะให้ความสำคํญสายตาที่ไม่เป็นมิตรกับรอยยิ้มแสยะเจือเยาะหยัน

เจ้าชาย “ไคลน์” แห่งอาเรส — ผู้มีชื่อเสียงเรื่องความโหดเหี้ยมและรักสนุกกับการ “ล่าโอเมก้า” มาไว้ข้างเตียง

“ข้าเลือกตัวนั้นจับตัวมันไป” เสียงคำสั่งดังขึ้น

ไคลน์ชี้นิ้วไปที่เซย์ที่ยืนพิงเสาไม้ในเงามืดไม่ได้ขยับหนี เขาเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิดว่าเขาเป็นโอเมก้า...ด้วยรูปลักษณ์แบบนี้ มันก็ไม่แปลก

เขายิ้มบาง ยอมให้ทหารจับแขนทั้งสองข้างไพล่หลัง ล่ามด้วยโซ่เหล็กกล้า

เขาไม่ขัดขืนเลยสักนิด

เพราะเป้าหมายของเขา...คือการมีลูกกับ “คนที่แข็งแกร่งที่สุด”

และตอนนี้เซย์รู้แล้วว่าเป้าหมายของเขาอยู่ตรงหน้า

" เจ้าชายไคลน์ แห่งอาเรส"

ห้องบรรทมเจ้าชายแห่งอาเรส

"เจ้าไม่กลัวข้าเหรอ?"

ไคลน์เอ่ยถามทาสโอเมก้าคนใหม่ที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาด้วยท่าทีที่นิ่งเฉย

เซย์เงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าชายไคลน์ ดวงตาของเขาส่องประกายเย็นยะเยือก ก่อนจะยกมุมปากยิ้มอย่างท้าทาย

“แล้วถ้าข้าบอกว่า… ข้า ‘ไม่กลัว’ ล่ะ?”

ไคลน์ชะงักเล็กน้อย ก่อนที่เสียงหัวเราะต่ำๆ จะหลุดออกมา

“กล้าดี…”

มือหนาของเจ้าชายค่อยๆ เอื้อมมาปลดเสื้อคลุมที่คลุมอยู่บนไหล่ของเซย์ออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนสะท้อนแสงเทียนอันอ่อนโยน เจ้าชายกระชับแขนรอบเอวของเขาแน่น ก่อนจะลากร่างของเซย์เข้าใกล้ ปล่อยให้ความร้อนจากร่างกายทั้งสองสัมผัสกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

เซย์ไม่ขัดขืน เขาไม่ผลัก ไม่หนี แม้จะรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นในคืนนี้

เขาแค่... จ้องตาไคลน์นิ่งๆ ด้วยความสงบ ราวกับเขากำลังจับจังหวะเวลา รอคอยการ "บางสิ่ง"ให้ดำเนินไปตามแผนที่เขาวางไว้ล่วงหน้า โดยที่ไคลน์เองยังไม่รู้ตัวว่า คืนนี้... อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในจักรวรรดิ

เสียงครางของไคลน์ดังก้องในห้องแคบ ภายในความมืด เขาหอบหายใจแรงๆ ขณะริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาบดเบียดแลกกับเซย์ก่อนเคลื่อนไหวไปทำการสำรวจเรือนร่างของทาสโอเมก้าคนใหม่ด้วยความละเมียดละไม เสียงครางที่เปล่งออกมาไม่ต่างจากเสียงของสัตว์ป่าที่รู้สึกถึงความพึงพอใจจากสัมผัสที่เขาทำกับเรือนร่างของเซย์

และในความมืด... เซย์ยิ้มบางๆ

“ข้าจะทำให้เจ้าท้อง... ไคลน์.”

เสียงกระซิบที่แผ่วเบา ราวกับลมพัดผ่านหูของเขา เจ้าชายที่กำลังหลงไหลอยู่ในความร้อนแรงไม่ทันได้สังเกตว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่บอกถึงแผนการร้ายที่จะมาเยือนเขา