ยั่วโมโห

บอม...

"เอ่ออาบอมคะอาทิตย์หน้าน้องเอิงเรียนจบมอหกแล้วน้องเอิงอยากไปเที่ยวกับอาบอมอาบอมว่างพาน้องเอิงไปเที่ยวมั้ยคะ"

"อยากไปไหนล่ะถ้าว่างจะพาไป" ผมบอกคนตรงหน้าที่เอาแต่ยืนจ้องหน้าจนผมรู้สึกใจไม่ดี

"ไปทะเลค่ะน้องเอิงอยากใส่บิกินี่ให้อาบอมดู"

"................" ผมถึงกับพูดไรไม่ออกเมื่อได้ยินแบบนั้น

"น้องเอิงเพิ่งเอฟชุดว่ายน้ำมาหลายชุดหลายแบบมีทั้งวันพีชทูพีชยัยเอมิบอกว่าถ้าจะใส่ก็ต้องใส่ให้อาบอมดูก่อนคนแรกว่าจะให้ผ่านหรือเปล่าน้องเอิงเลยอยากชวนอาบอมไปเที่ยวทะเลน้องเอิงจะได้ใส่ให้อาบอมดูได้"

"เป็นเด็กเป็นเล็กหัดใส่บิกินี่"

"หงึ น้องเอิงโตแล้วนะคะอีกไม่กี่วันก็จบมอหกเทอมหน้าก็จะเข้ามหาลัยแล้วน้องเอิงอยากลองใส่ดูบ้างที่ผ่านมาพ่อกับแม่ให้ใส่แต่ชุดอะไรก็ไม่รู้น้องเอิงอึดอัด"

"ก็เลยอยากโชว์ว่างั้น"

"แหมมก็จะโชว์ให้อาบอมดูก่อนคนแรกไงคะถ้าอาให้ผ่านน้องเอิงก็จะได้ใส่ลงเล่นน้ำทะล"

"แล้วถ้าอาไม่ว่างพาไปจะทำไง" ผมพยายามหาวิธีเพื่อจะไม่ให้ยัยตัวแสบสวมชุดบิกินี่ จะว่าผมหัวโบราณก็ได้นะใครมีลูกมีหลานแล้วอยากให้ใส่ชุดโป๊ๆบ้างไม่มีหรอก

"ถ้าอาบอมไม่ว่างพาไปก็ไม่เป็นไรค่ะน้องเอิงชวนยัยเอมิกับชินไปก็ได้แล้วน้องเอิงจะใส่ชุดบิกินี่ให้ไอ้ชินมันดูเพราะมันเป็นผู้ชายมันคงบอกได้ว่าน้องเอิงใส่แล้วสวยหรือไม่สวยแล้วไอ้ชินมันก็จะได้เห็นเป็นคนแรก" ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดไม่ให้โวยวายออกมา ยัยตัวแสบพูดแบบนี้คงอยากให้ผมหวงล่ะสิ ไม่มีทาง

"ไว้อาดูตารางงานก่อนยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้" ไม่มีทางที่ผมจะให้ยัยตัวแสบใส่ชุดบิกินี่ให้คนอื่นดูหรอก ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องเอิงแต่ผมได้รับปากพี่ภูผาเอาไว้แล้วว่าจะดูแลลูกสาวสุดหวงของเขาอย่างดี ที่ผมทำผมทำตามหน้าที่คู่หมั้นหรอกนะ

"เย่ เย่ ขอบคุณนะคะน้องเอิงรักอาบอมที่สุดในโลกเลยค่ะ^^" ว่าแล้วคนตรงหน้าก็พุ่งตัวเข้ามาแล้วหอมแก้มผมโดยที่ผมไม่ทันต้้งตัวก่อนจะวิ่งหนีเข้าบ้านไป

เอิงเอย....

"ยิ้มหน้าบานเข้ามาเลยนะแผนการสำเร็จใช่ป่ะ" ฉันเดินเข้าบ้านมายัยเอมิก็แซวฉันทันที

"อื้มมม แต่ก็ยังมีเก๊กนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมพาฉันไป^^"

"แกต้องทำให้สำเร็จนะเพื่อนทำให้อาบอมหลงแกจนหัวปักหัวปำเลยยิ่งดียัยดารานั่นจะได้เลิกตามตอแยอาบอมซักที รู้ทั้งรู้ว่าอาบอมกำลังจะหมั้นแต่ก็ยังโทรมาหาอาบอมทุกวัน"

"แกว่าอาบอมชอบผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า"

"ถ้าอาบอมชอบยัยนั่นอาบอมคงไม่ยอมหมั้นกับแกหรอกแต่ถึงยังไงเราก็จะชะล่าใจไม่ได้เด็ดขาดแกก็ต้องทำให้อาบอมเลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้เข้าใจมั้ยถ้าแกไม่อยากเสียอาบอมไป"

"แกดูจะไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นมากๆเลยนะ"

"ก็หลายวันก่อนยัยนั่นมาหาอาบอมที่บ้านสงสัยอาบอมไม่ไปหามั้งก็เลยมาตามถึงบ้านอาบอมก็เลยบอกเรื่องหมั้นผู้หญิงคนนั้นก็เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายใหญ่ถามว่าผู้หญิงที่จะหมั้นกับอาบอมเป็นใครพออาบอมบอกว่าเป็นลูกสาวของเพื่อนยัยนั่นถึงกับอึ้งแต่ก็ทำเป็นแสดงความยินดีกับอาบอมก่อนจะขอตัวกลับ แล้วบังเอิญว่าฉันเดินไปเอาของที่ลืมไว้บนรถพอดีก็ไปได้ยินยัยนั่นโทรคุยกับเพื่อนเรื่องอาบอมจะหมั้นกับเด็กอายุสิบแปดยัยนั่นนะด่าแกว่าเป็นเด็กแรดอายุเพิ่งจะสิบแปดนมยังไม่ตั้งเต้าริจะมีผัว พอฉันได้ยินแบบนั้นฉันอยากจะด่ากลับแต่ก็ห้ามใจเอาไว้ก่อน ยัยนั่นน่ะต่อหน้าทุกคนในบ้านจะพูดจาอ่อนหวานเรียบร้อยแสนดีสวมบทบาทเป็นนางเอกตลอดเวลาแต่ใครจะไปรู้ว่ายัยนั่นร้ายขนาดไหนยิ่งเวลาคุยกับเพื่อนตัวเองนะมีแต่คำด่าคำหยาบคำต่ำๆที่ฉันได้ฟังยังอึ้ง เพราะฉะนั้นแกต้องทำให้ยัยนั่นเลิกตามตอแยเลิกยุ่งกับอาบอมให้ได้เข้าใจมั้ยเพราะมันบอกว่ามันจะเอาอาบอมคืนมันจะไม่ยอมปล่อยอาบอมไป" ฉันฟังแล้วอารมณ์หึงหวงก็พุ่งปรี๊ดทันที

"เพราะเรื่องนี้ใช่ไหมแกถึงให้ฉันเอฟชุดว่ายน้ำมาแล้วให้ชวนอาบอมไปเที่ยวทะเล"

"ใช่น่ะสิ หรือแกอยากให้ยัยนั่นงาบอาบอมไปล่ะ"

"ไม่มีทางหรอก ยัยนั่นเพิ่งรู้จักอาบอมมาไม่นานแต่ฉันนี่รู้จักอาบอมมาตั้งแต่เกิดแค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครจะชนะ"

"ดีมากเพื่อนสมแล้วที่เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก"

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....

และแล้วก็ถึงวันไปเที่ยวทะเล ถามว่าทำไมพ่อถึงอนุญาตให้ฉันไปเรื่องนี้ฉันก็ยังงงและสงสัยอยู่เหมือนกันเพราะปกติพ่อจะหวงฉันมาก ไปไหนต้องไปกับครอบครัวเท่านั้นหรืออาจจะเป็นเพราะว่าไปกับอาบอมหรือเปล่าพ่อเลยไว้ใจเพราะตอนนี้เราหมั้นกันแล้ว

"ไปเที่ยวให้สนุกนะลูก บอมฉันฝากดูแลน้องเอิงด้วยนะถ้าดื้อก็จัดการได้เลย"

"อื้ม"

"แม่คะน้องเอิงไม่เคยดื้อซะหน่อย"

"ไม่ดื้อหน่อยแต่ดื้อมากน่ะสิไม่ว่า"

"กูฝากดูแลลูกกูด้วยอย่าลืมที่เคยสัญญากับกูเข้าใจไหมไอ้บอม" พ่อพูดกับอาบอมด้วยน้ำเสียงจริงจังซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าอาบอมไปสัญญาอะไรกับพ่อแต่ก็ช่างเถอะเพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังจะได้ไปเที่ยวทะเลกับคนที่ฉันรักแล้วแล้วก็ได้ไปกันสองคนด้วยซึ่งตอนแรกที่มาขอพ่อกับแม่ฉันก็บอกกับพวกท่านว่ามียัยเอมิไปด้วย แต่พอถึงวันนี้ยัยเอมิแกล้งป่วยไม่สบายเลยไปด้วยไม่ได้ก็เลยมีแค่ฉันกับอาบอมแค่สองคน

"ผมไม่ลืมหรอก" อาบอมตอบพ่อเหมือนตอบแบบขอไปที

"ไปเที่ยวให้สนุกนะครับลูก" พ่อหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากที่พูดกับอาบอมราวฟ้ากับเหว

"ค่ะพ้อน้องเอิงจะเล่นน้ำเผื่อนะคะ^^"

ฉันกอดพ่อกับแม่เสร็จก็เดินไปที่รถของอาบอมโดยที่อาบอมช่วยยกกระเป๋าใส่หลังรถให้

บนรถ...

"อาบอมจองห้องพักแล้วใช่มั้ยคะ"

"อื้มมจองแล้ว"

"แล้วอาบอมจองกี่ห้องเหรอคะ"

"สองห้อง" 

"ว๊าาา"

"ทำไมหรืออยากนอนห้องเดียวกัน??"

"ก็น้องเอิงไม่เคยไปเที่ยวไหนแล้วนอนคนเดียวปกติจะมีพี่อันดาไปด้วยแล้วเราก็นอนห้องเดียวกัน น้องเอิงกลัวผีค่ะขอน้องเอิงนอนห้องเดียวกับอาบอมได้มั้ยคะนะคะให้น้องเอิงนอนล่างตรงพื้นก็ได้ค่ะ"

"หึ" ฉันหันไปมองหน้าอาบอมทันที

บอม...

ทำไมผมจะไม่รู้ว่าคนที่นั่งข้างๆกำลังคิดจะทำอะไร แผนของหลานสาวผมกับคู่หมั้นหมาดๆผมรู้หมดแล้วล่ะ แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ถามว่ารู้ได้ไง ก็บังเอิญว่าเมื่อคืนนี้ผมจะไปเคาะห้องถามเอมิว่าเตรียมของไปเที่ยวทะเลเสร็จหรือยังแต่กลายเป็นว่าเอมิป่วยแกบอกปวดหัวตัวร้อนท้องเสียไม่มีแรงไม่สบายคงไปด้วยไม่ได้ให้ผมไปกับน้องเอิงสองคน ผมรู้ทันทีว่าหลานผมไม่ได้ป่วยหรอกแค่อยากให้ผมไปเที่ยวกับเพื่อนตัวแสบของตัวเองตามลำพังสองต่อสอง ซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้โทรจองบ้านพักริมทะเลไว้เป็นบ้านพักที่มีสองห้องนอนเพื่อจะให้เอมิกับน้องเอิงนอนด้วยกันหนึ่งห้องส่วนผมก็นอนอีกห้อง 

"นะคะอาบอมให้น้องเอิงนอนด้วยนะคะ"

"อาว่าอย่าเลยนอนห้องใครห้องมันนั่นแล่ะ"

"อาบอมรังเกียจน้องเอิงเหรอคะ"

"พูดไปเรื่อยไร้สาระ" ผมบอกคนที่นั่งหน้างออยู่ข้างๆ

"น้องเอิงงอนอาบอมแล่ว" ยัยตัวแสบทำเป็นงอนก่อนจะปรับเบาะให้เอนลงไปนอนหันหน้าออกไปนอกรถ ผมทำเป็นไม่สนใจขับรถต่อเพราะผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ชอบผู้หญิงที่เอาแต่ใจไร้เหตุผล แต่กับคนข้างๆผมคงไม่สามารถเปลี่ยนได้

ผมขับรถมาเกือบสามชั่วโมงก็ถึงหัวหินที่ผมเลือกที่นี่เพราะที่นี่มันสงบและเงียบกว่าที่อื่น 

"น้องเอิง" ผมเรียกคนที่นอนหลับไม่ยอมตื่น

".........."

"น้องเอิงถึงแล้ว"

"........" เงียบ สงสัยจะหลับลึก  จากนั้นผมก็ได้โทรหาเจ้าของบ้านพักเพื่อแจ้งว่าผมมาถึงแล้วไม่นานเจ้าของบ้านพักนำกุญแจบ้านมายื่นให้กับผมพร้อมแจกแจงรายละเอียดต่างๆให้รับรู้จากนั้นผมก็อุ้มยัยตัวแสบที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่นเข้าไปภายในบ้าน ผมอุ้มน้องเอิงเดินไปที่ห้องนอนจากนั้นก็ค่อยๆวางลงอย่างช้าๆและเบามือที่สุดเพราะกลัวแกจะตื่น

แต่พอผมวางลงบนเตียงปุ๊บยัยตัวแสบก็ลืมตาขึ้นมาทันทีแล้วก็ยิ้มหวานใส่ก่อนจะโน้มตัวผมลงไปจนใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ

"อาบอมขาา"

"แกล้งหลับใช่ไหม"

"ถ้าไม่แกล้งอาบอมจะอุ้มน้องเอิงมาหรือเปล่าล่ะคะ"

"ปล่อยอาได้ละอาจะไปยกกระเป๋า"

"ไม่เอาขอน้องเอิงนอนกอดอาบอมก่อน เราไม่ได้กอดกันนานแล้วนะคะตั้งแต่น้องเอิงโตอาบอมก็ไม่กอดน้องเอิงเลย"

"ก็เราโตเป็นสาวแล้วอาจจะกอดเหมือนเราเป็นเด็กได้ยังไง" 

"ได้สิคะเพราะตอนนี้เราเป็นคู่หมั้นกันแล้วนี่นา กอดกันก็คงไม่ผิดใช่มั้ยคะ^^"

"ไม่ผิดแต่มันไม่ควร"

"ไม่ควรตรงไหน เป็นคู่หมั้นกันกอดกันได้ไม่ใช่เหรอคะหรืออาบอมต้องไปกอดกับยัยดารานั่นถึงจะไม่ผิด ใช่สิน้องเอิงไม่เด็ดไม่สวยเหมือนยัยนั่นนี่ อาบอมคงทั้งกอดทั้งจูบทั้งทำอะไรมากกว่านั้น อย่าคิดว่าน้องเอิงไม่รู้นะคะว่าอาบอมกับผู้หญิงคนนั้นเคยมีอะไรกัน"

"แล้วมันทำไมในเมื่อตอนนั้นอาไม่ได้มีใครทำไมอาจจะไปนอนกับคนอื่นไม่ได้"

"อาบอมยอมรับแล้วใช่มั้ยคะว่าเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่น"

"อาอายุขนาดนี้แล้วไม่เคยสิแปลก" 

"แล้วถ้าอายุเท่าน้องเอิงจะมีบ้างมันจะแปลกมั้ยคะ"

"หมายความว่าไง"

"ก็ถ้าอาบอมนอนกับคนอื่นได้นอนเอิงก็นอนกับคนอื่นได้เหมือนกัน."

"เอิงเอย!!!" ผมตะคอกใส่คนใต้ร่างที่พูดอะไรไร้สาระ

"อาบอมจะตะคอกใส่น้องเอิงทำไม"

"เราพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"

"รู้ค่ะทำไมจะไม่รู้ ในเมื่ออาบอมไม่ยอมให้น้องเอิงกอดน้องเอิงจะไปกอดกับคนอื่นก็ได้กอดกับคนที่เค้าเต็มใจให้กอดไม่แน่นะคะน้องเอิงอาจจะยอมให้ทำมากกว่ากอดก็ได้ถ้าเค้าทำให้น้องเอิงมีความสุขน้องเอิงก็อาจจะถอนหมั้นอาบอมก็ได้" ผมรู้ว่าคนใต้ร่างกำลังยั่วโมโหผมอยู่ซึ่งมันก็ได้ผล

"ยั่วโมโหเก่งนักนะ ได้จัดให้..."

"อื้อออออออ"

.......................................