ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ

เอิงเอย...

และแล้วงานหมั้นของฉันกับอาบอมก็มาถึง ฉันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับมาหลายคืนอยากจะบอกว่าฉันไม่ได้เจอหน้าอาบอมมานานหลายอาทิตย์ ยัยเอมิบอกว่าอาบอมไปดูงานที่ญี่ปุ่นแทนลุงบาส แต่ทุกคนเชื่อไหมว่าตั้งแต่วันนั้นที่เราจูบกัน...ไม่สิไม่ใช่จูบกันแต่เป็นฉันจูบที่อาบอมก่อนซึ่งจากวันนั้นจนถึงวันนี้เขาแทบจะนับคำพูดกับฉันได้เลยคือถามคำตอบคำจนบางครั้งฉันก็อยากถามอาบอมไปตรงๆว่าเขาเต็มใจที่จะหมั้นกับฉันหรือเปล่าถ้าเขาไม่อยากหมั้นฉันก็จะบอกให้พ่อยกเลิกงงานหมั้นเองแต่สุดท้ายฉันก็ไม่กล้าถามคำถามนั้นออกไปเพราะฉันกลัวคำตอบที่จะตอบกลับมา

"วันนี้ลูกสาวของแม่สวยที่สุดเลยค่ะ^^" แม่ชมฉันหลังจากที่พี่ๆช่างแต่งหน้าแต่งหน้าให้ฉันเสร็จเรียบร้อยพร้อมออกไปเจอหน้าว่าที่คู่หมั้น

"แปลว่าทุกวันนี้น้องเอิงไม่สวยใช่มั้ยคะ" ฉันแกล้งงอนแม่

"ก็ลูกสาวของแม่น่ะน่ารักทุกวันแต่วันนี้หนูสวยไงคะลูก^^"

"หนูก็สวยได้แม่ไงคะ^^"

"แหมมมชมกันไปมานะคะสองคนแม่ลูก" พี่อันดาเดินเข้ามาในชุดไทยสีชมพูโดยมียัยเอมิกับชินเดินตามเข้ามา ชินมองมาที่ฉันด้วยสายตาหงอยๆจนฉันรู้สึกได้ คือฉันสังเกตเห็นมันทำหน้าตาแบบนี้มาตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่ฉันก็ไม่มีเวลาได้ถามมันว่าเป็นอะไรเพราะมันเอาแต่หลบหน้าฉัน

"โอ้โหหห...วันนี้ว่าที่อาสะใภ้ของฉันสวยจริงๆนะเนี่ย^^" ยัยเอมิแซวฉันจนฉันเขิน

"แกอย่าพูดแบบนี้สิฉันเขินนะ"

"จะมาเขินอะไรตอนนี้จ๊ะคุณเพื่อนเลิกเขินก่อน ตอนนี้อาบอมกับคนที่บ้านฉันมากันหมดแล้ว"

"แม่ว่าเราลงไปกันดีกว่านะใกล้จะได้เวลาแล้ว" แม่บอกกับฉันและทุกคน และในขณะที่ฉันกำลังเดินตามทุกคนออกไปจู่ๆขาฉันมันก็ก้าวไม่ออก

"แม่ขา"

"อะไรคะลูก"

"น้องเอิงขาสั่นค่ะก้าวขาไม่ออกทำไงดีคะแม่"

"ตื่นเต้นล่ะสิ"

"ค่ะ ตื่นเต้นมากมือน้องเอิงเปียกหมดแล้วค่ะแม่ดูสิ"

"ทำใจเย็นๆสูดหายใจเข้าลึกๆ" ฉันทำตามที่แม่บอกแต่มันก็เห็นดีขึ้นเลย

"เป็นไงคะดีขึ้นมั้ย"

"ยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ตอนนี้น้องเอิงลืมไปหมดแล้วว่าต้องทำอะไรบ้างถ้าเข้าพิธีน้องเอิงกลัวไปทำขายหน้าแขก"

"ไม่ต้องกลัวแม่จะนั่งอยู่ข้างๆน้องเอิงเองนะลูก ป่ะ" แม่ยื่นมือมาให้ฉันจับ ฉันจับมือแม่แน่นแม่ก็ลูบมือฉันเบาๆ

"แม่คะน้องเอิงจะผ่านไปได้ด้วยดีใช่มั้ย" ฉันขอกำลังใจจากแม่อีกครั้งเพราะตอนนี้ฉันยังตื่นเต้นไม่หายตื่นเต้นจนหายใจไม่ออกอยากจะเป็นลม

"วันนี้คือวันสำคัญของหนูนะคะ หนูต้องทำให้ได้ห้ามตื่นเต้นหนูต้องทำให้ดีทำให้อาบอมประทับใจภูมิใจในตัวหนูเข้าใจมั้ยคะ" ฉันจ้องหน้าแม่ที่ส่งสายตาให้กำลังใจ

"น้องเอิงจะทำให้ได้ค่ะน้องเอิงจะไม่ตื่นเต้นค่ะ" ฉันให้กำลังใจตัวเองกับแม่

"โอเคค่ะงั้นเราลงไปกันเถอะใกล้จะได้เวลาแล้ว"

บอม....

ตอนนี้ผมนั่งรอน้องเอิงลงมาเพื่อทำพิธีหมั้น คืออยากจะบอกว่าตอนแรกป๊าม๊าและครอบครัวของผมอยากจัดงานให้มันใหญ่โตสมฐานะทั้งสองฝ่ายแต่ครอบครัวพี่ภูบอกว่าอยากให้หมั้นกันเงียบๆเชิญแค่เฉพาะแขกคนสำคัญแค่คนในครอบครัวและคนที่สนิทเท่านั้นเนื่องจากว่าน้องเอิงยังเด็กเรียนก็ยังไม่จบมอหกสุดท้ายทุกคนก็เลยลงความเห็นกันว่าไม่ต้องจัดงานใหญ่โตอะไร เอาไว้รอให้ถึงงานแต่งงานก่อนถ้าถึงตอนนั้นจะจัดให้ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็จะไม่ห้าม ตอนแรกที่ผมได้ยินคำว่าแต่งงานผมก็ฉุกคิดขึ้นมาในหัวว่าผมจะต้องแต่งงานกับน้องเอิงจริงๆเหรอเพราะตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรกับแกมากถึงขนาดจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่แน่นะถ้าถึงตอนนั้นแกอาจจะไม่อยากแต่งงานกับผมแล้วก็ได้ใครจะไปรู้ เพราะตอนนี้แกยังเด็กอายุเพิ่งสิบแปดตอนนี้แกก็อาจจะคิดว่าแกรักผมแต่ถ้าแกโตขึ้นเจอสังคมที่กว้างขึ้นเจอคนใหม่ๆเข้ามาแกอาจจะเปลี่ยนใจขอถอนหมั้นกับผมก็ได้เพราะผมเองก็แก่ลงทุกวันส่วนน้องเอิงก็กำลังโตเป็นสาวเต็มวัยใครจะอยากอยู่กับคนอายุมากกว่าตั้งยี่สิบปี เอาเป็นว่าให้มันเป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกันส่วนตอนนี้ผมต้องเข้าพิธีหมั้นก่อน

"ยัยเอิงลงมาแล้วค่ะอาบอม" เอมิกระซิบผมพร้อมกับสะกิดไหล่ผมให้ดูว่าที่คู่หมั้นที่กำลังเดินลงบันไดมาในชุดไทยที่สวยงาม อ่อผมลืมบอกไปว่างานหมั้นจัดขึ้นที่บ้านของคุณปู่คุณย่าน้องเอิง

"วันนี้น้องเอิงสวยมากเลยนะแกว่ามั้ยไอ้บอม" พี่ชายผมก็สะกิดผมแล้วชมคนที่กำลังเดินลงมาในชุดไทยสีขาวสะอาดตาซึ่งผมก็ยอมรับว่าวันนี้น้องเอิงสวยจริงๆเนื่องจากว่าแกไม่เคยแต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้ปกติน้องเอิงจะไม่แต่งหน้า

"ตะลึงเลยเหรอไอ้น้อง5555" พี่ชายผมนี่ก็แซวไม่หยุดจนผมเริ่มจะรำคาญละ

"พี่บาสหยุดพูดได้แล้ว พูดมากไปแล้วนะเห็นไหมคนอื่นเข้าเงียบกันหมดอ่ะ" ผมแอบขำในใจที่พี่ชายผมโดนเมียดุ

"ขอโทษครับน้องยูมิพี่แค่แซวไอ้บอมมันเฉยๆ"

"ไม่ต้องไปแซวอะไรบอมทั้งนั้นเงียบ"

"คร๊าบบบ"

เราใช้เวลาในการทำพิธีหมั้นเกือบสองชั่วโมง และมีคนที่ร้องไห้กับงานในวันนี้ก็คือป๊ากับม๊าผมเอง

"ม๊าร้องไห้ทำไมคะ" อัยวาถามม๊าผมหลังจบพิธีหมั้น

"ม๊าดีใจที่ลูกชายคนเล็กของม๊ามีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว ตอนแรกม๊าคิดว่าชาตินี้อาบอมคงไม่มีคู่คงอยู่เป็นโสดไปจนแก่เพราะอายุเลยเลขสี่ไปแล้วแต่ก็ยังไม่ตกลงปลงใจกับใคร แล้วม๊าก็ดีใจที่คนๆนั้นคือน้องเอิงแกน่ารักม๊ารักแกเหมือนลูกเหมือนหลานของม๊า"

"อัยขอบคุณม๊ามากๆเลยนะคะที่รักแล้วก็เอ็นดูน้องเอิงลูกสาวของอัย ตอนนี้แกเพิ่งอายุแค่สิบแปดแกอาจจะยังเด็กอาจจะทำอะไรไม่ถูกใจหรือถูกต้องแกอาจจะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้างม๊าก็ช่วยสอนช่วยเตือนแกด้วยนะคะถ้าแกดื้อก็ดุแกได้เลยค่ะ" อัยวารู้นิสัยลูกสาวคนเล็กของตัวเองดี

"โอ๊ยยดื้อเด้ออะไรกันน้องเอิงแกเป็นเด็กดีเด็กน่ารักช่างเอาอกเอาใจ ม๊าไม่ต้องสอนไม่ต้องเตือนไม่ต้องดุอะไรหรอกม๊าคิดว่าให้แกเป็นแบบที่แกเป็นนั่นแล่ะดีที่สุดแล้วน่ารักดีแล้วม๊าชอบ^^"  ผมทำได้แค่เงียบแล้วฟัง ม๊าผมน่ะรักแล้วก็เอ็นดูน้องเอิงมาตั้งแต่เด็กแล้วเพราะแกมาเที่ยวเล่นบ้านผมบ่อยไม่ใช่แค่น้องเอิงหรอกน้องอันดาก็มาคือมากันทั้งบ้านอ่ะทั้งน้องภูมิน้องอันดาน้องเอิงน้องภูฟ้าแต่ดูเหมือนม๊าผมจะชอบน้องเอิงเป็นพิเศษเนื่องจากว่าแกขี้อ้อนแกชอบมาอ้อนม๊าผมจนม๊าผมหลงหัวปักหัวปำทำอะไรไม่เคยผิดเลยสักครั้งใครจะดุจะว่านี่ไม่ได้เลย  ผมไม่อยากคิดเลยว่าม๊าผมจะรักแล้วก็ตามใจน้องเอิงมากขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่าเพราะตอนนี้แกได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของผมแล้ว

หลังจากงานหมั้นเสร็จสิ้นและลุล่วงไปได้ด้วยดี ทั้งสองครอบครัวก็นั่งทานข้าวกันพร้อมหน้าทุกคนไม่ว่าจะเป็นย่าของอัยวาพ่อแม่พี่ภูผา ป๊าม๊าผม พี่บาส ยูมิ รวมถึงเด็กๆทุกคนซึ่งก็รวมถึงชินที่ผมเพิ่งทราบจากหลานสาวตัวแสบว่าจริงๆแล้วชินไม่ได้คบกับน้องเอิง มันเป็นแผนที่อยากเห็นผมหึงเท่านั้น ตอนที่ผมรู้ผมถึงกับกุมขมับกับความคิดของเด็กสองคนนี้

"อาบอมคะ" ขณะที่ผมเดินออกมายืนสูบบุหรี่ด้านนอกเพื่อให้ตัวเอผ่อนคลายเพราะตลอดทั้งวันผมเครียดแล้วก็เป็นกังวลมาก น้องเอิงซึ่งตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาแล้วเดินมาหาผมๆก็รีบดีดบุหรี่ทิ้งทันทีเพราะกลัวแกจะเหม็นควันบุหรี่

"มีอะไร" ผมถามกลับคู่หมั้นหมาดๆ

"เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยขนาดในพิธีก็ไม่ได้คุย อาบอมไม่อยากหมั้นกับน้องเอิงหรือเปล่าคะ"

"ถ้าไม่อยากหมั้นอาคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้หรอกมั้ง"

"แปลว่าอาบอมก็อยากหมั้นกับน้องเอิงใช่มั้ย^^"  ผมพยักหน้าแทนคำตอบ

"เย้ๆ น้องเอิงดีใจจังอาบอมรู้มั้ยคะว่าน้องเอิงนอนไม่หลับมาตั้งหลายคืนแหน่ะเพราะคิดถึงอาบอมแล้วก็คิดมากด้วยกลัวว่าอาบอมจะไม่อยากหมั้น แต่ตอนนี้น้องเอิงสบายใจแล้วค่ะ^^"

"อืมม"

"เอ่ออาบอมคะอาทิตย์หน้าน้องเอิงเรียนจบมอหกแล้วน้องเอิงอยากไปเที่ยวกับอาบอมอาบอมว่างพาน้องเอิงไปเที่ยวมั้ยคะ"

"อยากไปไหนล่ะถ้าว่างจะพาไป"

"ไปทะเลค่ะน้องเอิงอยากใส่บิกินี่ให้อาบอมดู"

"................"

> <

..................................................