ต้องสู้

เอิงเอย...

สวัสดีค่าฉันชื่อน้องเอิงนะคะเป็นลูกสาวคนเล็กของพ่อภูผาแม่อัยวาฉันมีพี่น้องทั้งหมด4คน มีพี่ภูมิพี่ชายคนโต พี่อันดาพี่สาวฝาแฝดของฉันเองแล้วก็น้องชายคนสุดท้องแล้วก็สุดแสบมากชื่อว่าภูฟ้า ตอนนี้ฉันอายุ18ปีแล้วค่ะเรียนอยู่ชั้นมอหกโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งแล้วก็ยังเป็นโรงเรียนหญิงล้วนอีกต่างหากไม่ต้องถามว่าใครให้มาเรียนที่นี่ถ้าไม่ใช่พ่อของฉัน พ่อหวงฉันกับพี่อันดามากหวงแบบชนิดที่ว่าผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แทบไม่ได้เลยใครมาคุยด้วยพ่อจะถามทันทีว่าเป็นใครรู้จักได้ยังไง เห้อออ มีพ่อที่ขี้หวงขนาดนี้ถามว่าอึดอัดมั้ยตอนเด็กๆ ก็ไม่ค่อยอึดอัดหรอกค่ะแต่มาตอนนี้เริ่มแระ เนื่องจากว่าฉันกำลังมีความรักค่ะ ความรักที่ไม่สามารถบอกใครได้เพราะมันเป็นความรักที่ต่างวัยกันมากๆ

ฉันแอบหลงรักอาบอมเพื่อนสนิทของแม่อัยวาฉันรู้จักอาบอมมาตั้งแต่จำความได้ อาบอมน่ารักเอาใจใส่ฉันดีมากๆ แต่ไม่ได้ดีแค่กับฉันหรอกนะดีกับทุกคนเลย แต่ฉันนี่สิหลงรักความดีความเอาใจใส่ของอาบอมมากถึงขั้นเก็บเอามาฝันว่าฉันได้เป็นเจ้าสาวของอาบอม แต่....มันก็เป็นความรักที่ดูจะไม่มีทางสมหวังได้เลยเพราะอาบอมเค้าเห็นฉันเป็นแค่หลานเท่านั้น อีกอย่างเราอายุต่างกันมากยี่สิบกว่าปีเลย ตอนนี้อาบอมอายุ40ปีส่วนฉันเพิ่งจะ18ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี เห้อคิดแล้วก็เครียด

"ยัยเอิง!!!!" เสียงยัยเอมิตะโกนเรียกฉันมาแต่ไกล เอมิเป็นหลานสาวแท้ๆ ของอาบอมค่ะเป็นลูกสาวของลุงบาสพี่ชายอาบอมกับน้ายูมิ ฉันพี่อันดากับเอมิเราเรียนโรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลเราก็เลยสนิทกันมากเป็นพิเศษเพราะโตมาด้วยกัน

"แกจะตะโกนทำไมเนี่ย" ฉันถามยัยเอมิที่วิ่งหน้าตั้งมาหาฉัน

"ฉันมีเรื่องจะมาเม้าท์"

"เรื่องอะไรของแก"

"เรื่องอาของฉันน่ะสิ"

"อาบอมเหรอทำไม" ฉันกระตือรือร้นถามทันทีทันใด

"แหมมมพอบอกว่าเป็นเรื่องอาบอมนี่หูผึ่งตาโตเชียวนะ"

"ก็...แกทำหน้าตื่นเต้นฉันก็ตื่นเต้นตามไง" ฉันรีบปฏิเสธเพราะฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้

"โอเคโอเคฉันจะยอมเชื่อแกก็ได้"

"ว่าแต่อาบอมทำไมเหรอ"

"เมื่อคืนอาบอมกลับมากับผู้หญิงคนนึงสวยมากด้วยแก ฉันว่านะต้องเป็นแฟนอาของฉันแน่ๆ เลย" ฉันใจหล่นวูบเมื่อได้ยินแบบนั้น

"หน้าแกทำไมดูหงอยๆ ล่ะ"

"เปล่าแกว่าไปเรื่อย"

"โอเค งั้นฉันจะเล่าต่อละนะ"

"อื้มมม"

"อาบอมพาผู้หญิงคนนั้นขึ้นห้องแล้วก็เพิ่งลงมาเมื่อเช้าผูหญิงคนนั้นนะท่าทางเหมือนไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ฉันว่าพวกเค้าต้อง...คริ คริ ไม่อยากจะพูดอายอ่ะ"

ฉันใจแป้วขึ้นมาอีกเมื่อรับรู้เรื่องราวที่เพื่อนสนิทเล่าให้ฟัง

"แล้วแกมาเล่าให้ฉันฟังทำไม"

"อ้าวก็เห็นแกชอบถามฉันว่าอาบอมเป็นยังไงบ้างทำอะไรบ้างฉันก็เลยมาเล่าให้แกฟังไง"

"อืมมม"

"ยัยเอิง"

"อะไร"

"ฉันเป็นเพื่อนแกมาตั้งแต่จำความได้แกรู้สึกยังไงกับอาฉันทำไมฉันจะไม่รู้ถึงแกจะไม่บอกก็เถอะ"

"..........." ฉันเงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไป

"แกชอบอาบอมเหรอ"

"..........." ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ

"ถ้าแกชอบแกก็บอกว่าชอบไม่เห็นต้องปิดบังกันเลยแล้วมันก็ไม่ได้น่าอายตรงไหน"

"ฉันกับอาบอมอายุต่างกันตั้งเยอะ"

"แล้วไงอายุเป็นเพียงตัวเลขป่ะดูแม่ฉันดิอายุห่างกับพ่อเกือบสิบปีพวกเค้ายังรักกันดีอยู่เลยไม่เคยทะเลาะกันเลยด้วย"

"แกคิดว่าฉันควรจะทำยังไงดี"

"สรุปแกรักอาบอมจริงๆ ใช่ป่ะหรือแค่ชอบเฉยๆ บอกฉันมาก่อน"

"ฉันรักอาของแก รักมากรักแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย แกคือคนแรกเลยนะที่ฉันกล้าพูดเรื่องนี้"

"ถ้าแกรักอาของฉันจริงๆ ฉันจะช่วยแกเอง"

"ช่วยยังไง"

"ยังไม่รู้เหมือนกัน"

"อ้าว"

"เอาน่าเดี๋ยวก็คิดออกเองนั่นแล่ะ"

"แกคิดว่าเรื่องของฉันกับอาบอมจะสมหวังกี่เปอร์เซ็นต์"

"ตราบใดที่อาของฉันยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแกก็มีสิทธิ์พันเปอร์เซ็นต์"

"ดูแกมั่นใจมากเลยนะเอมิทั้งที่อาแกไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลยเขาเห็นฉันเป็นแค่หลานเป็นลูกสาวของเพื่อน"

"แกอย่าเพิ่งท้อใจดิ แกตอ้งสู้ต้องตื้อ อาอัยเคยสอนฉันว่าถ้าเราชอบใครเราอย่าท้อแท้เราต้องใช้ลูกตื้อ ตื้อเท้านั้นที่จะครองโลก^^"

"แม่ฉันสอนแกแบบนี้จริงๆ เหรอ"

"เออดิ เมื่อตอนวันงานครบรอบงานแต่งงานพ่อแม่แกแล้วทีนี่แม่แกเรียกฉันไปคุยเพราะท่านรู้ว่าฉันแอบชอบพี่ชายแกอาอัยบอกว่าอยากให้ฉันสู้ห้ามถอย ??ต้องสู้ต้องสู้จึงจะชนะ??"

"แกร้องเพลงไรของแกเนี่ย"

"ไม่รู้ได้ยินอาม่าชอบร้องเลย อิอิ ว่าแต่แกเถอะจะสู้จริงๆ ใช่ป่ะ"

"อืมมม"

"ดีมากเพื่อนรัก เห้อออ ฉันจะได้แกเป็นอาสะใภ้เหรอเนี้ย"

"แกก็พูดอะไรเนี้ยฉันเขินนะ"

"มาขนาดนี้ไม่ต้องเขินแล้วเพื่อนร๊ากกก เอ๊ะหรือฉันจะลองเรียกแกว่าอาสะใภ้ดีน๊าาา" ยัยเอมิทำหน้าตาล้อเลียนฉันจนฉันเขิน

"บ้ายัยเอมิ"

.............................................