เนื้อคู่

ภูมิ...

"ว๊ายยย ว๊ายยย กรี๊ดดด กรี๊ดดด ภูมิคะชุดหม่อนเลอะหมดเลย" ใบหม่อนร้องโวยวายเมื่อเสื้อผ้าของเธอเลอะดินกับทรายที่หลานตัวแสบของผมทั้งสองคนเป็นคนทำก่อนจะวิ่งหัวเราะคิกคักไปหาเอมิที่นั่งหัวเราะอยู่ ผมส่งสายตาไม่พอใจให้ยัยนั่นทันทีเพราะรู้ว่าเด็กๆ ทำตามที่ยัยแสบนี่สอนไม่อย่างนั้นหลานผมไม่กล้าทำหรอกถึงพวกแกจะดื้อบ้างซนบ้างแต่ก็ไม่เคยแกล้งใครถ้าไม่มีคนคอยบงการ คอยดูเถอะถ้าอาบอมกลับมาจากไปฮันนีมูนผมจะฟ้องให้ฉ่ำเลยเพราะถ้าฟ้องเอิงเอยน้องสาวตัวเองรายนั้นก็ต้องเข้าข้างเพื่อนรักตัวเองอย่างแน่นอน แต่อายบอมไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลอะไรผิดก็ว่าไปตามผิดถึงยัยเอมิจะเป็นหลานแท้ๆ ก็เถอะ

"ภูมิคะพาหม่อนกลับโรงแรมได้มั้ยคะใบหม่อนอยากเปลี่ยนชุดมันเลอะแบบนี้หม่อนรับไม่ได้" ผมมองใบหม่อนแล้วถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายรำคาญอันที่จริงผมไม่ได้อยากชวนใบหม่อนมาถึงที่หรอกนะแต่เพราะผมรู้ไงว่าถ้ามาต้องเจอยัยเอมิจอมแสบที่นี่ผมก็เลยต้องหาไม้กันหมามาเป็นเกราะกำบังไม่ให้ยัยนั่นเข้าถึงตัวผมได้เพราะยัยเอมิชอบเต๊าะผมทุกครั้งที่มีโอกาส อันที่จริงผมก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะเดี๋ยวจะหาว่านินทาผู้หญิงแต่ยัยเอมิขอไว้คนนึงละกันเพราะยัยนี่แสบมากแสบพอๆ กับเอิงเอยน้องสาวคนเล็กของผมเลยที่นิสัยแตกต่างจากอันดาพี่สาวฝาแฝดของตัวเองราวฟ้ากับเหว อันนี้ผมพูดไม่เกินจริงที่เอิงเอยได้หมั้นกับอาบอมก็เพราะการร่วมแรงร่วมใจกันของสองเพื่อนสนิทยัยเอมิรู้ว่าเอิงเอยชอบอาบอมก็เลยช่วยกันหาวิธีทำให้สุดท้ายได้หมั้นกับอาบอมแต่ไม่รู้อาบอมไปหลงเสน่ห์ยัยตัวแสบน้องสาวผมได้ยังไงตอนนี้แต่งงานมีลูกกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"เดี๋ยวหม่อนเอารถผมไปก็ได้ผมจะอยู่ที่นี่รอ"

"อ้าวทำไมล่ะภูมิไปด้วยกันสิ"

"ผมมาที่นี่เพื่อดูแลหลานหม่อนก็รู้ไม่ใช่??"

"รู้แต่ภูมิจะให้หม่อนขับรถกลับโรงแรมคนเดียวเหรอมันไกลมากเลยนะ"

"ถ้าขับรถกลับเองไม่ได้เดี๋ยวผมเรียกแกร๊ปให้ละกัน"

"ภูมิทำไมทำแบบนี้ล่ะที่ชุดหม่อนเลอะก็เป็นเพราะหลานฝาแฝดของภูมิภูมิจะไม่รับผิดชอบหน่อยเหรอแค่ไปส่งหม่อนเองอ่ะ"

"อย่าเรื่องมากเพราะผมไม่ชอบหรือหม่อนจะกลับกรุงเทพเลยก็ได้นะเดี๋ยวผมจะจองตั๋วเครื่องบินให้เลือกไฟล์ทที่เร็วที่สุดเอาไหม"

"ภูมิอ่ะ ก็ได้หม่อนขับรถกลับโรงแรมเองก็ได้"

"ก็แค่นั้น" ผมยื่นกุญแจรถให้ใบหม่อนก่อนจะถือถุงของเล่นไปหาหลานฝาแฝดทั้งสองคนที่ตอนนี้ยืนหลบอยู่หลังยัยเอมิตัวแสบ คงรู้ตัวว่าทำผิดล่ะสิ แต่ผมไม่ทำโทษหลานหรอกผมจะทำโทษยัยเอมิแทนเพราะเป็นหัวโจก มีอย่างที่ไหนอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ

"ใครอยากได้ของเล่นบ้างเอ่ย" ผมหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเด็กๆ ที่ยื่นแค่หน้าออกมาโดยที่ตัวอยู่หลังเอมิ

"อยากได้ก็เดินมาหาพี่ภูมิครับ" ที่ผมแทนตัวเองว่าพี่ก็เพราะเด็กแสบติดเรียกยัยเอมิพี่พวกแกก็เลยติดมาเรียกผมว่าพี่อีกคนผมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยทั้งที่จริงแล้วพวกแกต้องเรียกผมว่าลุงเพราะผมเป็นพี่ชายแม่พวกแกแต่ในขณะเดียวกันผมก็เรียกพ่อพวกแกว่าอา มันเป็นความสัมพันที่สับสนจนไม่รู้จะนับญาติกันยังไง ในเมื่อพวกแกเรียกผมพี่ก็พี่วะดีเหมือนกันจะได้ดูไม่แก่เวลาพาไปเที่ยวไหน

"พี่ภูมิสุดหล่อซื้ออะไรมาให้โบอิ้งค้า^^" น้องโบอิ้งที่หน้าตาถอดแบบอาบอมแต่ได้นิสัยขี้อ้อนช่วงพูดมาจากเอิงเอย

"นี่ครับลาบูบู้ที่น้องโบอิ้งอยากได้พี่ภูมิซื้อมายกบ็อกเลยเป็นไงชอบมั้ย"

"ชอบค่าาา ชอบมากๆๆ เลยค่าขอบคุณค่าพี่ภูมิ จุ๊บ จุ๊บ" โบอิ้งดีใจหอมแก้มผมไม่หยุด

"อ่ะอันนี้ของบีแอลนะครับเลโก้ตัวต่อ"

"ขอบคุณค๊าบบบ" น้องบีแอลยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแกจะหน้าตาคล้ายเอิงเอยแต่นิสัยบางอย่างก็ได้มาจากอาบอม

"ป่ะเราเข้าบ้านกันดีกว่าเนอะเย็นแล้วเดี๋ยวยุงกัด" ผมอุ้มสองแฝดขึ้นมาก่อนจะหันไปบอกยัยเอมิที่ยืนนิ่งๆ อยู่ข้างๆ

"หิ้วของเล่นหลานเข้ามาด้วย" ผมออกคำสั่งก่อนจะพาหลานเข้าบ้าน

ที่ผมมาถึงเชียงใหม่เป็นเพราะเอิงเอยขอร้องแกเป็นห่วงกลัวยัยเอมิจะดูแลสองแฝดไม่ไหวเพราะทั้งสองซนมากถึงมากที่สุดขนาดมีพี่เลี้ยงช่วยดูแลถึงสองคนแม่บ้านมีสองยังเอาไม่อยู่ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะมาหรอกเพราะไม่อยากมาเจอยัยเอมิแต่พ่อผมน่ะสิบังคับให้ผมมาเพราะเป็นห่วงหลานรักทั้งสองคนแต่ตัวเองไม่ยอมมาเองทั้งที่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรแต่อยากอยู่กับเมียตามลำพังซึ่งก็คือแม่สุดที่รักของผมเอง ส่วนน้องสาวน้องชายของผมอีกสองคนตอนนี้คนนึงไปเที่ยวรอบโลกส่วนอีกคนคือภูฟ้าก็ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น มันก็เลยเหลือแค่ผมคนเดียวผมเลยต้องมา

เอมิ...

ฉันเดินถือถึงของเล่นของหลานๆ เดินตามพี่ภูมิมาจนถึงในบ้าน พอเข้ามาถึงพี่ภูมิก็ใช้ฉันทันที

"สั่งแม่บ้านให้เตรียมห้องให้ด้วยเพราะฉันจะนอนที่นี่จนกว่าอาบอมกับเอิงจะกลับ" พอได้ยินแบบนั้นฉันก็แอบยิ้มทันทีมันเป็นโอกาสเหมาะมากที่ฉันจะได้อยู่ใกล้ชิดพี่ภูมิ คราวนี้แล่ะพี่ภูมิเสร็จฉันแน่ คริ คริ

"ยืนเซ่ออยู่ทำไมไปสิยัยบื้อ!!!" ฉันตกใจเมื่อได้ยินเสียงตะคอก

"ค่าาคุณชายกำลังจะไปค่าาา" ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงประชดก่อนจะเดินไปบอกพี่แม่บ้านให้จัดห้องนอนให้พี่ภูมิ

"ให้จัดห้องนอนห้องไหนดีคะคุณเอมิ" พี่แม่บ้านเดินมาถามฉันเพราะบ้านหลังนี้มีห้องนอนรับแขกหลายห้องเนื่องจากญาติพี่น้องเยอะก็เลยต้องสร้างไว้หลายๆ ห้อง

"อืมมม เอาห้องที่มีประตูเชื่อมต่อกันก็ได้ค่ะ^^" ฉันบอกพี่แม่บ้านอย่างมีแผน ห้องนึงเป็นห้องพี่ภูมิส่วนอีกห้องเป็นห้องของฉันเอง

"โอเคค่ะไม่ต้องล็อกประตูเชื่อมนะคะ^^" เหมือนพี่แม่บ้านจะเข้าใจว่าเพราะอะไรฉันถึงเลือกห้องที่ติดกัน

หลายนาทีต่อมา...

หลังจากจัดการเรื่องห้องนอนเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินมาหาพี่ภูมิที่นั่งต่อเลโก้ให้หลานชายส่วนหลานสาวก็นั่งเล่นเจ้าบู้อยู่บนตักของเขา เห้อออถ้าภาพนี้เป็นภาพพี่ภูมิกำลังนั่งเล่นกับลูกของตัวเองแล้วมีฉันเป็นแม่ของลูกคงเป็นอะไรที่มีความสุขมาก โอ๊ยฉันมโนไปถึงไหนเนี่ย

"พี่เอมิมาเล่นกับน้องโบอิ้งมั้ย" น้องโบอิ้งกวักมือเรียกฉันให้ไปเล่นด้วยส่วนพี่ภูมิก็หันมามองหน้าฉันแวบนึงก่อนจะหันไปต่อเลโก้กับน้องบีแอลต่อ ฉันก็เลยแอบเนียนมานั่งอยู่ข้างๆ พี่ภูมิแล้วเล่นตุ๊กตากับน้องโบอิ้ง อยากจะบอกว่ากลิ่นตัวพี่ภูมิหอมมากๆๆๆๆ อยากนั่งดมทั้งวันทั้งคืนเลย

"ขยับไปห่างๆ ดิ๊อึดอัดว่ะ" พี่ภูมิกระซิบบอกฉันเสียงเบาเพราะกลัวหลานจะได้ยินพี่ภูมิคงเพิ่งรู้ตัวว่าฉันนั่งเบียดเขาอยู่ก็เลยไล่ฉันแต่ฉันทำเป็นไม่สนใจ

"ตัวนี้เราจะตั้งชื่อว่าอะไรดีคะน้องโบอิ้ง" ฉันคุยกับน้องโบอิ้งทำให้เขาไม่กล้าพูดหรือไล่อะไรฉันต่อ

"อืมมม ชื่ออะไรดีน๊าาาา" น้องโบอิ้งทำท่าครุ่นคิด

"ชื่ออะไรดีคะพี่ภูมิน้องโบอิ้งคิดไม่ออก" น้องโบอิ้งถามพี่ภูมิ

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับน้องโบอิ้งอยากตั้งชื่อว่าอะไรก็ตั้งเลยเอาที่น้องโบอิ้งชอบ" แหมมที่คุยกับหลานนี่เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวที่คุยกับฉันเหมือนคุยกับสัมภเวสีมาขอส่วนบุญไล่ได้ไล่ดี

"อื้มมมน้องโบอิ้งคิดออกแล้วค่าให้ชื่อน้องพิ้งดีมั้ยค้าเพราะน้องบู้มีสีชมพู^^"

"ดีค่า^^"

"ดีครับ^^" ฉันกับพี่ภูมิตอบพร้อมกันเหมือนนัดกันมา

"พูดพร้อมกันเลยนะคะพี่ภูมิสงสัยเราจะเป็นเนื้อคู่กันแน่ๆ ^^" ได้ทีฉันก็หยอดก็เต๊าะพี่ภูมิจนเขาหันมาทำตาเขียวใส่แต่ก็ไม่กล้าด่าฉันเพราะอยู่ต่อหน้าหลานๆ

หลังจากพาเด็กๆ เข้านอนฉันกับพี่ภูมิก็ต่างพากันเดินเข้าห้องใครห้องมันซึ่งมันก็เลยทำให้เขารู้ว่าห้องนอนเราติดกันแถมยังมีประตูเชื่อมกันอีก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ใครเป็นคนจัดห้อง" พี่ภูมิเคาะห้องนอนฉันแล้วตะโกนเข้ามา

"แม่บ้านจัดค่า" ฉันเปิดประตูห้องนอนออกมาแล้วบอกเขาที่ยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"แล้วทำไมต้องเอาห้องที่มีประตูเชื่อมกันห้องอื่นมีตั้งเยอะแยะ"

"อ้าวก็พี่ภูมิไม่ได้บอกหนิว่าจะไม่เอาห้องนี้ นอนๆ ไปเถอะค่ะอย่าเรื่องมาก"

"เธอว่าใครเรื่องมากห๊ะ"

"ก็จะว่าใครก็ว่าพี่นั่นแล่ะถามอะไรโง่ๆ ก็ยืนกันอยู่สองคน"

"ยัยเอมิ!!!"

"ขาาพี่ภูมิ^^"

...........................................