ไทม์คนเดิม

เพลงรัก....

"เอ่อแล้วนี่พี่ไทม์กำลังจะไหนเหรอคะ" ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะรู้ว่าเขากำลังเสียใจกับเรื่องพี่แพรว

"ไปหาเพื่อนน่ะนัดพวกมันไว้ที่ผับ"

"ขับรถดีๆนะคะเมาอย่าขับนะคะ" ฉันเตือนพี่ไทม์ด้วยความเป็นห่วง

"ขอบใจ ไว้เจอกันนะ"

"........." ฉันไม่ตอบทำได้แค่ยิ้มกลับไปเท่านั้นเพราะคิดว่าฉันคงไม่ได้เจอพี่ไทม์อีกแล้วล่ะ

ฉันมองเขาที่เดินกลับไปที่รถพอเห็นว่าเขาขับรถออกไปแล้วฉันก็เดินไปลากกระเป๋าออกมาแล้วเดินออกไปหน้าปากซอย ระหว่างที่เดินไปฉันก็คิดไปด้วยว่าฉันจะไปอยู่ที่ไหนดีที่มันจะสะดวกที่สุด

ฉันนั่งรถประจำทางมาลงแถวหน้ามหาลัยKฉันคิดว่าฉันควรจะหาที่พักที่มันใกล้มหาลัยเพื่อที่ว่าเวลามาเรียนจะได้ประหยัดค่าเดินทาง

ฉันเดินลากกระเป๋าเข้ามาในซอยซึ่งมีร้านค้าต่างๆและหอพักเรียงรายอยู่เต็มไปหมดอาจจะเป็นเพราะใกล้สถานศึกษาด้วยก็เลยมีทั้งร้านค้าทั้งหอพักแต่ก็ดีแล้วล่ะฉันจะได้มีตัวเลือกว่าจะพักที่ไหนซึ่งฉันคงหาห้องที่ราคาไม่แพงมากเพราะฉันต้องเช่าอยู่ถึงสี่ปีเต็มๆจนกว่าจะเรียนจบ

ฉันเดินหาห้องพักจนกระทั่งมาเจอหอพักที่ถูกใจซึ่งหอนี้อาจจะอยู่ในซอยลึกหน่อยแต่ราคาก็ถูกกว่าหอพักอื่นๆที่ฉันสอบถามมา หลังจากตกลงราคากันเสร็จเรียบร้อยฉันก็ลากกระเป๋าเข้าห้องโชคดีที่ในห้องมีทั้งที่นอนพัดลมตู้เย็นโต๊ะเขียนหนังสือตู้เสื้อผ้าทำให้ฉันไม่ต้องหาซื้ออะไรเพิ่มเติมนอกจากของใช้จำเป็นเท่านั้นเช่นพวกกระติกน้ำร้อนหม้อหุงข้าวกระทะไฟฟ้าเพื่อที่ฉันจะได้ทำอาหารกินเองเพราะมันประหยัดกว่าไปซื้อจากข้างนอก

หลังจากจัดห้องเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินออกมาหาซื้อของใช้และของกินเข้าห้องซึ่งก็คงไม่พ้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไข่น้ำมันปลากระป๋องข้าวสารน้ำดื่มเพราะมันราคาถูกและอิ่มท้อง ฉันคิดว่าพรุ่งนี้ฉันคงต้องเริ่มหางานทำเพราะจะให้ฉันอยู่เฉยๆคงไม่ได้เงินที่มีติดตัวมาถ้าใช้โดยไม่หางานทำเพิ่มไม่นานก็คงหมด

เวลาต่อมา....

ไทม์....

"ไอ้เชี่ยไทม์มึงสุดยอดไปเลยว่ะเพิ่งบอกเลิกยัยแพรวไปไม่กี่ชั่วโมงตอนนี้มึงก็ลากสาวไปกินเลยนะเพื่อนสงสัยจะหิวจัด5555"  ไอ้นิวเพื่อนผมมันเอ่ยแซวเพราะมันเห็นผมกำลังเดินโอบเอวสาวสวยสุดเซ็กซี่คนหนึ่งออกจากผับ อยากจะบอกว่าตอนแรกผมกะควบสองเพราะเพื่อนเธออีกคนอยากจะไปด้วยแต่เธอไม่ยอมผมก็เลยส่งซิกไปว่าไว้คราวหน้าค่อยเจอกัน

"เธอไปรอข้างนอกก่อนเดี๋ยวฉันตามไป" ผมหันมาบอกผู้หญิงที่ผมเพิ่งดิวมาสดๆร้อนๆเธอชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้แล้วเพราะมัวแต่มองอย่างอื่นที่มันล้นทะลักออกมาจากชุดเดรสสีแดงที่เธอสวมใส่

"ได้ค่ะรีบมานะคะเฟย์คิดถึง^^"

"ได้ครับคนสวย" ผมส่งยิ้มไปให้เฟย์พอเธอเดินออกไปผมก็หันมาตอบไอ้นิว

"คนอย่างกูมึงคิดว่าจะเสียใจนานเหรอวะ" ผมย้อนถามไอ้นิว บอกตามตรงเลยนะผมไม่ได้เสียใจจนจะเป็นจะตายที่เลิกกับแพรวแต่ผมเจ็บใจมากกว่าและผมก็ต้องเอาคืน

"เออดีแล้วที่มึงไม่เสียใจนานเพราะยังมีสาวๆรอมึงพาขึ้นเตียงอีกเพียบ5555"

"อืมมงั้นกูไปนะโคตรเงี่ยนเลยว่ะ" ผมบอกไอ้นิวไปตามตรงคือผมเป็นคนตรงๆแบบนี้อยู่แล้วโดยเฉพาะตอนอยู่กับเพื่อนสนิท

ผมพาเฟย์มาที่คอนโดซึ่งคอนโดนี้ผมซื้อไว้นานแล้วตั้งแต่ก่อนที่ผมจะย้ายไปเรียนต่อเมืองนอกจะเรียกว่าห้องเชือดก็ได้นะเพราะเมื่อก่อนเวลาจะมีอะไรกับแพรวหรือกับผู้หญิงคนอื่นๆผมก็จะพามาที่นี่ผมไม่เคยพาใครไปเอาที่บ้านแม้แต่แพรวเองก็ด้วย พูดง่ายๆก็คือห้องนอนที่บ้านผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปเอา

สองวันต่อมา...

สองวันมานี้ผมแทบไม่ได้ลงจากเตียงขลุกอยู่แต่ในห้องกับเฟย์ผมยอมรับว่าเธอเด็ดมากเด็ดจนผมหมดแรงแล้วหมดแรงอีก

"ไทม์ขาาา" เฟย์เลื้อยตัวขึ้นมาอยู่บนตัวผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะซึ่งผมดูออกว่าเธอต้องการอะไรสักอย่างหรืออาจจะหลายอย่างถ้าให้เดาก็คงเป็นเสื้อผ้าหรือไม่ก็กระเป๋าหรืออาจจะเป็นรองเท้าเพราะเงินค่าตัวผมโอนให้เธอไปแล้วตั้งแต่วันแรก

"ทำเสียงอ้อนขนาดนี้อยากได้อะไรก็พูดมา" ผมถามไปตรงๆเพราะไม่รู้จะอ้อมค้อมไปทำไม

"เบื่อจังคนรู้ทัน"

"ตกลงจะเอาอะไรว่ามา" ผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะผมไม่ชอบคนพูดจาอ้อมโลก

"วันนี้เราไปช็อปปิ้งกันดีมั้ยคะเฟย์อยากได้กระเป๋าสวยๆสักใบ" เห็นไหมล่ะผมเดาอะไรเคยพลาดที่ไหน ผู้หญิงก็มีเท่านี้แต่ผมก็เข้าใจนะว่าผู้หญิงทุกคนก็ต้องรักสวยรักงามเป็นธรรมดาซึ่งผมก็ซื้อให้ได้อยู่แล้วเพราะพ่อผมรวยผมก็เลยรวยตาม คือผมไม่ต้องทำห่าอะไรก็มีกินมีใช้ไปตลอดชีวิต คิดดูเอาเองละกันว่าพ่อผมรวยขนาดไหนแล้วไม่ต้องมาดราม่านะว่าผมผลาญเงินพ่อเพราะพ่อเต็มใจให้ผมผลาญอยู่แล้ว พ่อขอผมแค่อย่างเดียวเท่านั้นว่าขอแค่เรียนจบก็พอพ่อผมขอเท่านี้จริงๆ

"นะคะไทม์ขานะค๊าาา เฟย์อยากได้กระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่ล่าสุด"

"ได้ดิไม่มีปัญหา"

"ไทม์ใจดีที่สุดเลยค่ะแบบนี้เฟย์ต้องให้รางวัล" จากนั้นก็ไม่ต้องเดาว่าคนขอกระเป๋าให้รางวัลอะไรกับผม และกว่าผมกับเฟย์จะออกมาจากห้องก็เกือบเย็น พอได้กลับมาเป็นตัวเองมันเป็นอะไรที่โคตรมีความสุข อยากทำอะไรก็ทำอยากเอากับใครก็เอาไม่ต้องแคร์ความรู้สึกใคร ผมไม่น่าเสียเวลาให้กับผู้หญิงอย่างแพรวเลยให้ตายเหอะแต่ก็ดีแล้วล่ะที่ผมรู้ความจริงตอนนี้ไม่โง่นานกว่านี้ และต่อจากนี้ผมจะกลับมาเป็นไอ้ไทม์คนเดิม

ผมเดินโอบเอวเฟย์ออกมาจากลิฟต์แล้วผมก็เจอคนที่ผมแม่งไม่อยากเจอนั่นก็คือแพรว แพรวยืนอยู่หน้าลิฟต์พอดีไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามาหาผมเพราะแพรวก็เคยมาที่นี่

"ไทม์แพรวโทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับ" ผมมองหน้าผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเก่าที่ตอนนี้มาโวยวายที่ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์

"ฉันบล็อกเบอร์เธอไปแล้วจะรับได้ไง" ผมบอกไปตามตรงเพราะผมบล็อกเบอร์บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ

"ผู้หญิงคนนี้ใครกันคะไทม์" เฟย์ถามผมแล้วมองไปที่แพรวตั้งแต่หัวถึงเท้า

"แฟนเก่าฉันเอง"

"แฟนเก่างั้นเหรอคะ"

"ใช่แฟนเก่า" ผมเน้นย้ำคำว่าแฟนเก่าเพื่อให้แพรวรู้สถานะของตัวเอง

"นี่เธอในเมื่อเธอเลิกกับไทม์ไปแล้วจะมาหาเขาอีกทำไมเลิกคือเลิกนะยะอย่ามาวอแวมาทางไหนก็ไปทางนั้นเลยนะชิ้วๆ"

"แกเป็นใครมาเกี่ยวอะไรด้วยห๊ะ"

"ดูไม่ออกจริงเหรอยะ ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่าฉันน่ะเป็นผู้หญิงคนใหม่ของไทม์"

"ไม่จริงไทม์ไม่มีทางเอากะหรี่อย่างเธอมาแทนที่ฉันถึงเอาก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นแล่ะ"

"ชั่วคราวไม่ชั่วคราวไม่รู้แต่ที่รู้ๆไทม์กำลังพาฉันไปช๊อปปิ้งย่ะ"

"ไทม์ไทม์เอานังกะหรี่นี่มานอนที่นี่อย่างงั้นเหรอแล้วก็จะพามันไปซื้อของด้วยอ่ะแพรวไม่ยอมนะ"

"เธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่าไม่ยอมวะ แล้วฉันจะพาใครมานอนที่นี่มันก็เป็นสิทธิ์ของฉันเพราะนี่มันคือคอนโดฉัน แล้วที่สำคัญฉันกับเธอเราก็เลิกกันแล้ว"

"แต่แพรวไม่ยอมเลิก"

"หน้าด้านจังเลยนะเธอ"

"แกว่าใครหน้าด้านห๊ะนังกะหรี่"

"ก็ว่าแกนั่นแล่ะนังหน้าด้าน"

"กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด แกว่าฉันหน้าด้านอย่างงั้นเหรอฉันจะตบสั่งสอนแก" 

"คิดว่าฉันไม่มีมือมีตืนหรือยังไง มาสิเข้ามาเลยฉันไม่กลัวแกหรอกนะแค่ของเก่าที่เขาไม่เอาแต่ก็ยังมาหวงก้าง"

"ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ตบแกอย่ามาเรียกฉันว่าแพรว" แพรวพุ่งตัวเข้ามาจะตบเฟย์ผมก็เลยกระชากมือแพรวออกแล้วตะคอกใส่เสียงดัง

"หยุด!!!!เธอกลับไปได้แล้วและไม่ต้องมาที่นี่อีกส่วนเธอเฟย์เดี๋ยวฉันจะโอนเงินค่ากระเป๋าให้แล้วไปซื้อเอง"

"ไหนไทม์บอกจะไปส่งเฟย์ไงคะ"

"ไทม์ไปส่งแพรวห้ามไปกับนังนี่"

"แต่ไทม์นัดฉันก่อนนะ!!!"

"พอ!!! เลิกเถียงกันได้ละฉันไม่มีอารมณ์ไปส่งใครทั้งนั้นแม่งผู้หญิงนี่โคตรน่าเบื่อน่ารำคาญเลยว่ะ" ผมเลิกสนใจผู้หญิงสองคนตรงหน้าแล้วเดินออกไปอย่างหัวเสีย

...............................