บทที่ : 11 จำต้องจาก

6

จำต้องจาก

หัวใจของดาลินเต้นกระตุกเมื่อได้เห็นแล้วว่าใครยืนอยู่ด้านหลังประตูห้องของตนเอง มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันจนชื้นเหงื่อ จะหนีหรือจะเผชิญหน้าคงต้องเลือกเอาสักอย่าง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เมื่อท่านมาถึงหน้าห้องแบบนี้คงไม่มีอะไรเป็นความลับอีกต่อไป มือน้อยสั่นนิดๆ ยามต้องเอื้อมออกไปเปิดประตูให้มารดาของพิธาน

"สวัสดีค่ะท่าน" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม คนรับไหว้ถึงกับผงะอย่างแปลกใจ

"นี่เธอ คิดไม่ถึงเลยนะว่าจะเป็นเธอ" นางอรษามีอาการตกใจเล็กน้อย ที่ได้เห็นว่าผู้หญิงของลูกชายตัวเองนั้น หาใช่ใครอื่นไกล แต่เป็นพนักงานตำแหน่งประชาสัมพันธ์ของบริษัทนั่นเอง

"เชิญคุณท่านเข้ามานั่งข้างในก่อนค่ะ" ดาลินผายมือเชิญให้หญิงสูงวัยไปนั่งตรงเก้าอี้รับแขก พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่มมาวางต้อนรับ

ระหว่างนี้นางอรษาก็กวาดสายตา มองบริเวณรอบห้องอย่างสนใจ ทุกอย่างถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อยน่ามอง พลันสายตาสะดุดเข้า กับกระเป๋าเดินทางสองใบตรงมุมห้อง

"น้ำค่ะคุณท่าน" เสียงของดาลินทำให้นางอรษาละสายตาจากกระเป๋าสองใบนั้น และมาให้ความสนใจต่อหญิงสาวเจ้าของห้อง นางอรษายกแก้วน้ำขึ้นดื่มตามมารยาท

"ฉันคงไม่ต้องแนะนำตัวเองหรอกใช่ไหม คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่" วางแก้วลงก็เหน็บเจ้าของห้องทันที

"ค่ะคุณท่าน"

"ว่าแต่เธอนี่เก่งนะ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันซ้ำยังไม่มีพิรุธให้เห็นอีก ถ้าฉันไม่มาวันนี้คงไม่มีทางรู้เลยว่าผู้หญิงของพีทคือแม่ประชาสัมพันธ์สาวสวยของเรานั่นเอง" ระหว่างที่พูดนางอรษาก็สังเกตสีหน้าของดาลินไปด้วย แววตาหม่นเศร้าที่แสดงออกมาคืออะไร แล้วรอยคล้ำๆ ตรงขอบตานั่นอีก

"คุณท่านมีอะไรก็พูดมาตรงๆ ได้เลยค่ะ หนูรับได้ทุกอย่าง" มาถึงจุดนี้แล้วดาลินเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามารดาของพิธานมีธุระอะไรกับเธอ

"ว่าแต่เธอชื่ออะไร"

"ดาลินค่ะคุณท่าน"

"ฉันต้องการให้เธอออกจากชีวิตของลูกชายฉัน ทำได้ไหมดาลิน" คำพูดตรงๆ ของนางอรษา ไม่ได้สร้างความประหลาดใจให้ดาลินแต่อย่างใด หญิงสาวยิ้มเศร้าๆ ให้มารดาของพิธาน แววตาเศร้ามากจนคนเห็นนึกเอะใจ

"ต้องการเท่าไหร่" ทว่าหญิงสูงวัยกลับตีค่าความเศร้าเป็นเงินตรา ดาลินหลับตาลงแน่นปล่อยให้หยาดน้ำตา ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

"ดาลินนี่เธอจะมาร้องไห้ทำไม ฉันเสนอเงินให้เธอออกจากชีวิตลูกชายฉัน ดีเสียอีกเธอไม่ต้องรอให้พีทเบื่อเสียก่อน ฉันจ่ายมากพอที่เธอจะตั้งตัวได้เลยล่ะ" นางอรษาเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา แค่ได้เห็นน้ำตาของลูกผู้หญิงด้วยกัน หัวใจก็เริ่มโอนอ่อนลง แต่ก็พยายามที่จะบังคับสีหน้า ไม่ให้แสดงความสงสารออกมาให้ดาลินได้เห็น ไม่เช่นนั้นเรื่องที่จะต้องพูดคุยตกลงกันก็คงไม่เป็นผลสำเร็จ

"หนูไม่ต้องการเงินหรอกค่ะคุณท่าน แต่หนูมีของบางอย่างจะส่งคืนให้คุณพีท ยังไงขอฝากคืนกับคุณท่านเลยก็แล้วกันนะคะ" เอ่ยจบเจ้าของเสียงสั่นเครือก็เดินเข้าไปในห้องนอน เปิดลิ้นชักพร้อมกับหยิบกล่องขนาดย่อมออกมาด้วย

"กล่องอะไร" นางอรษามองกล่องที่ดาลินวางไว้ตรงหน้าอย่างสงสัย เห็นหญิงสาวปาดน้ำตาออกจากหน้าแล้วใช้ลูกกุญแจไขเปิดฝาออก เพียงแค่กล่องถูกหันด้านหน้ามาหา หญิงสูงวัยก็นิ่วหน้าขึ้นในทันที เพราะว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นคือเงินสดก้อนหนึ่งกับเครื่องประดับมีราคาอยู่หลายชิ้น

"หนูอยากส่งคืนให้คุณพีทค่ะคุณท่าน ไม่อยากเก็บไว้ในห้องนี้ตอนที่หนูไม่อยู่ กลัวว่ามันจะหายไปค่ะ" เจ้าของเสียงเศร้าเอ่ยบอก นางอรษาเหลือบตามองกล่องตรงหน้าอีกครั้ง

"ของพวกนี้พีทซื้อให้เธอใช่ไหม"

"ใช่ค่ะคุณท่าน"

"งั้นก็ถือว่าเป็นของของเธอ แล้วเธอจะมาส่งคืนลูกชายฉันอีกทำไม เอาไปขายก็ได้หลายบาทอยู่" พูดมาถึงประโยคนี้นางอรษาก็หันไปมองกระเป๋าสองใบตรงมุมห้องอีกครั้ง ก่อนจะหันมามองเจ้าของใบหน้าแสนเศร้าตรงหน้า ความผิดปกติในห้องนี้ทำให้ต้องเอ่ยถามออกมา

"เธอจะไปไหนดาลิน" คนถูกถามเงียบงันไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจตอบ

"หนูจะกลับบ้านค่ะคุณท่าน"

"กลับบ้าน หมายถึงไปเที่ยวหรือว่าไปแล้วไปเลย"

"กลับไปเลยค่ะ หนูจะไม่กลับมาอีกแล้ว" คำตอบแบบนี้ทำให้คนที่คิดจะมาไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจากชีวิตลูกชาย บังเกิดความรู้สึกอึดอัดใจเข้ามาแทนที่ นางอรษาพยายามใช้หลักเหตุผลแห่งความยุติธรรมโดยไร้อคติใดๆ เพื่อจัดการในเรื่องนี้

"อะไรก็ช่างฉันไม่รู้ แต่ของพวกนี้มันเป็นของเธอ เป็นของที่ลูกชายฉันมอบให้เธอ เอามันกลับบ้านไปด้วยดาลิน จะมาส่งคืนทำไม มันไม่มีราคาหรือความหมายสำหรับพีทเลย แต่มันจะมีคุณค่าและราคาสำหรับเธอในวันข้างหน้านะ" หญิงสูงวัยเลื่อนกล่องของมีค่าคืนให้ดาลิน แต่หญิงสาวก็เลื่อนกล่องกลับมาที่เดิม

"ดาลิน ทำไมเธอถึงดื้อแบบนี้ มันไม่มีเหตุผลเลยนะ"

"มีสิคะ มันมีเหตุผลมาก"

"งั้นลองบอกมาสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเธอถึงไม่อยากรับของพวกนี้ไป ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบลูกชายฉันทั้งขึ้นและล่อง" ดาลินได้ยินแล้วหัวใจแทบอยากจะร้องไห้ หญิงสาวหลุบตามองมือที่ประสานกันอยู่บนตัก แล้วน้ำตาก็ร่วงเผาะลงบนหลังมือคู่นั้น