ลงทัณฑ์ : EP 9 เพลงไม่น่ารัก

บทที่ 9

ธารามขับรถออกมาเพราะว่าจะไปธุระหลังจากมาคุยกับเพื่อนเสร็จ ธารามมีธุระด่วนจริงๆที่จะต้องไปสะสางและเห็นรถแท็กซี่คันที่ขับพาน้ำตาลออกมาพอดีเขาบีบแตรให้แท็กซี่คันนั้นจอดและเดินลงจากรถมาตามน้ำตาล

"น้ำตาลลงมานี่เดี๋ยวฉันไปส่ง" น้ำตาลส่ายหน้าให้กับเขาเธอไม่อยากทำให้เพลงมีนาคุณหนูของเธอนั้นรู้สึกไม่ดีและเข้าใจผิดเพราะว่าเธอไม่อยากถูกไล่ออกจากที่ทำงาน

"ไม่เป็นไรค่ะคุณไปเลยน้ำตาลไปเอง" ธารามเดินมาที่ประตูด้านข้างของแท็กซี่จับกระชากเปิดประตูออก

"บอกให้ลงมา" เขาควักกระเป๋าและหยิบแบงค์พันโยนเข้าไปในแท็กซี่ดึงแขนของน้ำตาลออกมาจากรถและแท็กซี่คันนั้นขับออกไป

"คุณธารามคุณทำแบบนี้ทำไมคะแล้วถ้าคุณหนูเห็น"

"ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอฉันแค่สงสารเธอและจะไปส่งเธอ มันไม่มีอะไรหรอก ไปขึ้นรถอย่าดื้อเพราะว่าฉันไม่ได้เป็นคนใจดี" น้ำตาลรีบพยักหน้าและเดินมาขึ้นรถด้วยความกลัวเมื่อเขาตะคอกใส่

เขาขับรถตรงไปถึงจุดหมายน้ำตาลรีบไปทำธุระสำคัญคือเรื่องเรียนเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมให้กับทางมหาลัย

"ขอบคุณนะคะที่มาส่งน้ำตาล" เธอหันหน้าไปหาธารามหลังจากที่ถึงจุดหมาย ยกมือทั้งสองข้างพนมไหว้ขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"ไม่ต้องกลัวกูหรอกน้ำตาล" จากที่เคยแทนตัวเองว่าฉันเริ่มขึ้นมึงกูเพราะว่าธารามนั้นไม่ชอบอะไรที่พร่ำเพื่อหรือว่าพูดซ้ำๆ และที่สำคัญเขาแค่สงสารเธอเท่านั้นไม่ได้รู้สึกรึว่าพิศวาสในตัวน้ำตาลเลยสักนิด ทั้ง 4 คนในแก๊งไม่มีใครเจ้าชู้เลยสักคนแต่ถ้าถามถึงเรื่องผู้หญิงและความต้องการก็มีทุกคน พวกเขาเลือกซื้อกินมากกว่า

"ฮึก" แค่เขาตะเบ็งเสียงพูดออกมายังไม่ทันได้ตะคอกน้ำตาลเธอก็นั่งน้ำตาไหลและร้องไห้เนื้อตัวของเธอสั่นกลัวจนต้องนั่งกุมมือไว้

"โอ๊ย! จะกลัวอะไรกันนักกันหนาไม่ทำอะไรหรอกน่า อะนี่กูให้เงินไว้ติดตัวเผื่อมีธุระที่จะต้องใช้ตั้งใจเรียนตั้งใจไขว่คว้าในสิ่งที่มุ่งมั่นแล้วกัน" เขาหยิบแบงค์พันประมาณ 5 ใบยัดใส่มือให้กับน้ำตาลแต่เธอนั้นรีบยื่นมือเอาคืนเขา

"ไม่ค่ะน้ำตาลไม่รับน้ำตาลมีเงินติดตัวมาแล้ว"

"อย่าดื้อให้มันมากเอาไว้ใช้ แล้วก็พยายามหลบเพลงมีนาก็แล้วกันเธอไม่ใช่คนปกตินึกจะบ้าก็บ้า"

"น้ำตาลไม่เอาค่ะ" เธอรีบวางเงินในมือไว้ที่รถเตรียมที่จะออกจากรถใช่ว่าจะเปิดประตูออกไปง่ายๆถ้าเขาไม่ปลดล็อก

"เปิดได้ไหมล่ะ" เธอหันกลับมามองหน้าเขาและส่ายหน้า

"เปิดประตูให้กับน้ำตาลหน่อยค่ะ"

"เก็บเงินที่วางไว้ใส่กระเป๋าไปใช้ กูไม่ได้เป็นคนที่อารมณ์ดีตลอดเวลานะน้ำตาล แล้วไม่ต้องคิดว่ากูจะรู้สึกอะไรกูแค่สงสารเท่านั้น กูมีเมียแล้ว" น้ำตาลต้องยอมเอาเงินที่เขาให้นั้นมา หลังจากนั้นเขาขับรถออกไปด้วยความเร็ว

ทางด้านของเพลงมีนา

"ทำไมวันนี้ถึงไม่ไปเรียนและเกิดอะไรขึ้นเพลงหึงหวงไอ้ธารามมันอย่างนั้นหรอ" คุณเพลิงนั่งลงที่โซฟาเงยมองหน้าน้องสาวถามเธอถึงเรื่องไปเรียนและเรื่องเพื่อนสนิทของตัวเอง

"ค่ะเพลงหวงเฮียธาราม"

"เพลง อย่าบอกนะ" เขาคิ้วขมวดเข้าหากันจ้องมองหน้าน้องตัวเองที่พยักหน้าให้แทนคำตอบ

"ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"เฮียคะทีเวลาเฮียคบกับพราวมุกเฮียยังไม่บอกเพลงเลยว่าคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่"

"เพลงมีนา" เขาลุกขึ้นพุ่งเข้าใส่น้องสาวของตัวเองที่ยืนประชันหน้าตอบโต้อย่างไม่เกรงกลัวพี่ชาย

"ขอโทษนะคะที่เพลงเถียงเฮีย เพลงกับเฮียธารามคบกันค่ะ"

"คิดดีแล้วหรอเพลงมีนา ถามพี่ชายสักคำไหมว่ามันเป็นคนยังไงธารามันเป็นเพื่อนเฮีย เฮียรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับมัน มันไม่ได้รักใครง่ายๆมันเลือดเย็นกว่าที่เพลงมีนาคิด" เธอมองหน้าพี่ชายตัวเองกลืนน้ำลายลงคอและยังคงเอ่ยเถียงต่อ

"ใช่ค่ะเขาไม่เคยรักใครง่ายๆแต่เขาต้องรักเพลงและแค่กับเพลงคนเดียว และเฮียเป็นพี่ชายของเพลงเฮียต้องอยู่ข้างเพลง"

"หมายความว่ายังไงเพลง เพลงบอกให้เฮียอยู่ข้างเพลงเฮียยังไม่เข้าใจในความหมาย" เขาคิ้วขมวดเข้าหากันมองหน้าน้องสาวด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจความหมายที่น้องสาวนั้นกำลังพยายามจะบอกจึงเอ่ยถามตรงๆ

"หมายความว่าเฮียต้องบอกกับเฮียธารามให้รับผิดชอบเพลงให้รับเพลงเป็นแฟน" คุณเพลิงนั่งลงที่โซฟาแบบไร้เรี่ยวแรงไม่คิดว่าน้องสาวของตัวเองนั้นจะดื้อรั้นและเป็นคนแบบนี้คิดว่าเพลงมีนาคิดได้ในเรื่องที่ผ่านมาจะกลายเป็นเด็กที่ดีและเข้มแข็งขึ้นแต่เปล่าเลยเพลงมีนาเอาแต่ใจและยังบังคับให้ตัวเองนั้นบอกกับเพื่อนให้รับผิดชอบ

"อะไรทำให้เพลงเปลี่ยนไปขนาดนี้" เขาเงยมองหน้าน้องสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าและเอ่ยถามอีกหนึ่งประโยคก่อนหน้านี้เพลงมีนาไม่ใช่เป็นคนแบบนี้เธอเป็นน้องสาวคนหนึ่งที่อ่อนโยนต่อพี่ชายมาก

"ตอบมาได้ไหมเพลงตอบเฮียมาสิว่าอะไรทำให้เพลงเปลี่ยนไปขนาดนี้หรือว่าเรื่องของเฮียกับพราวมุก"

"ไม่เกี่ยวค่ะและเพลงก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นด้วยส่วนพราวมุกเพลงเองรู้สึกผิดจริงๆเพลงสำนึกในเรื่องนั้นแล้ว"

"แล้วทำไมเพลงถึงเป็นแบบนี้น้องสาวที่น่ารักของเฮียไปไหน รู้ไหมว่าเพลงมีนาคนเดิมไม่เคยเถียงแบบนี้เลย"

"พอเถอะค่ะเฮีย เพลงโตแล้วนะคะ เพลงบอกเฮียเป็นครั้งสุดท้ายนะว่าอย่าห้ามเพลงรักเฮียธาราม เพลงกับเขาเกินเลยกันไปแล้วด้วย" เขาหันหน้าหนีไปอีกทางหลบสายตาไม่มองน้องสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อสิ้นสุดคำพูด เพลงมีนาก็เดินออกจากพี่ชายไปทันที

"แล้วเธอจะรู้เพลงมีนาว่าเธอรักคนผิด" คุณเพลิงรู้ดีว่าเพื่อนของตัวเองนั้นเป็นคนยังไงธารามไม่เคยรักใคร และยิ่งเป็นผู้หญิงที่ไล่ตามเขา เขายิ่งตีตัวออกห่าง