ลงทัณฑ์ : EP 10 ดื้อจนไม่มีใครรัก

บทที่ 10

เพลงมีนายังไม่ยอมกลับคอนโดและยังอยู่บ้านเพื่อที่จะรอเจอแม่บ้านสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเธอนั้นกลับมา ส่วนคุณเพลิงต้องรีบออกไปธุระไม่มีใครอยู่บ้าน

"คุณหนู" เพลงมีนาเฝ้ารออยู่บ้านจนน้ำตาลนั้นกลับมาจากทำธุระ เพลงมีนาให้คนไปตามน้ำตาลเข้ามาพบตัวเองที่ห้องนอน น้ำตาลเธอก็กล้าๆกลัวๆว่าจะถูกเพลงมีนาทำร้าย

"เธอชอบเฮียธารามหรอ" สายตาของเพลงมีนาจ้องมองน้ำตาลด้วยแววตาที่ไม่ชอบเธอมาก

"เปล่าค่ะเรื่องเมื่อเช้านี้คุณเพลิงอธิบายให้กับคุณเพลงฟังแล้วนี่คะ" เพลงมีนาลุกขึ้นจากโซฟาก้าวเท้าเดินมาหาน้ำตาลที่นั่งอยู่พื้น

"จำไว้นะน้ำตาล คุณธารามคือสามีของฉันถ้าวันใดวันหนึ่งฉันรู้ว่าเธอหักหลังและทรยศฉันเธอไม่ตายดีแน่" มือเรียวบางของเพลงมีนาจับกระชากเข้าที่ปลายคางของน้ำตาลดันให้เงยมองหน้าเธอ

"น้ำตาลไม่ยุ่งอยู่แล้วค่ะ น้ำตาลต้องขอโทษนะคะในเรื่องเมื่อเช้าต่อจากนี้ไปน้ำตาลจะไม่เข้าใกล้และไม่คุยกับเขาเลยค่ะ"

"ดี! อะไรที่เป็นของฉันมันก็คือของฉันถ้าฉันไม่เอาแล้วฉันถึงจะยกให้จำไว้ว่าอย่ายุ่งของฉันถ้ายังไม่อยากตาย" น้ำตาลพยักหน้าดั่งคนที่กำลังกลัวค่อยๆคลานออกจากห้องไป

เธอกลับมานั่งลงที่โซฟาเงยหน้ามองเพดานน้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้าง ในความรู้สึกของเธอตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องทำให้ธารามรักตัวเองให้ได้

มือคว้าหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากดโทรหาธารามแต่ไม่สามารถติดต่อได้เพราะว่าเขาปิดเครื่อง แต่คนที่โทรซ้อนเข้ามานั้นเป็นเคเดย์

"คุณมีอะไร บอกว่าอย่าโทรหาเพลงอีกทำไมคุณถึงเข้าใจอะไรยากจัง" เมื่อกดรับสายเพลงมีนานั้นเอ่ยพูดด้วยถ้อยคำที่ไม่พอใจใส่โทรศัพท์

"ใจเย็นๆก่อนสิมีเรื่องทุกข์ใจอะไรบอกกับผมได้นะ"

"เรื่องที่ทุกข์ใจก็เพราะว่าคุณโทรเข้ามานี่แหละค่ะ อย่าโทรมาหาเพลงอีกเพลงไม่ได้ชอบคุณเพลงมีสามีอยู่แล้วจะให้เพลงบอกอีกกี่ร้อยรอบว่าสามีของเพลงชื่อธาราม" มันเป็นประโยคและคำพูดตอกย้ำใส่เคเดย์

"ผมรู้ว่าคุณกำลังหงุดหงิด ออกมาข้างนอกสิผมรออยู่หน้าบ้านพี่ชายของคุณ" เธอตกใจเล็กน้อยที่เขานั้นมาอยู่หน้าบ้านของพี่ชายเธอจึงลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาที่หน้าต่างแหวกม่านมองลงข้างล่างเห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่จริงๆ

"คุณมาที่นี่ทำไม"

"ลงมาเถอะไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน เอาเป็นว่าเราทั้งสองคนคุยกันแบบพี่น้องคุณจะได้สบายใจไง" เธอกดวางสาย หยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินลงมาจากห้องสายตาดันไปเห็นน้ำตาลกำลังนั่งถูบันไดทำความสะอาดอยู่พอดี

โครม!! เพลงมีนายกเท้าถีบเข้าที่ถังน้ำของน้ำตาลที่เธอเอาไว้ทำความสะอาดหล่นมาตั้งแต่บันไดข้างบนทำยันข้างล่างให้บันไดนั้นเปียกเลอะเทอะไปหมด

"คุณหนู" น้ำตาลพยายามที่จะหลีกเลี่ยงเพลงมีนาแต่ก็ไม่พ้นเธอเงยหน้ามองเพลงมีนาด้วยความไม่พอใจ

"มีหน้าที่ทำความสะอาดก็ทำไปสิทำไมมองหน้าแบบนี้มีปัญหาหรอ"

"ไม่แปลกใจเลยค่ะทำไมเขาถึงพูดว่าคุณเอาแต่ใจก็คงจะเป็นแบบนี้" น้ำตาลกัดฟันจ้องมองหน้าเพลงมีนา เอ่ยประโยคนี้ขึ้นมาเพลงมีนารีบเดินตรงเข้ามาหาน้ำตาลแต่เธอยังไม่ทันจะถึง น้ำตาลนั้นได้ถอยหลังหนี ทำให้เท้าของเธอบังเอิญเหยียบน้ำยาทำความสะอาดพื้นที่หกพอดี จึงทำให้ลื่นจนเธอเสียหลักลื่นตกลงมา

กรี๊ด!!!! ปึกๆๆๆๆๆ

น้ำตาลเธอลื่นตกมาตั้งแต่ชั้นบนกลิ้งลงมาด้านล่างจนหมดสติใบหน้าตรงช่วงหน้าผากนั้นแตกมีเลือดอาบเพลงมีนาได้เพียงแต่ยืนมองตาค้างเธอเห็นน้ำตาลอย่างเต็มตา

"น้ำตาล"

"น้ำตาล คุณหนูทำไมคุณหนูทำน้ำตาลแบบนี้คะ" แม่บ้านคนอื่นรีบวิ่งมาประคองน้ำตาลที่อยู่ด้านล่างเขาเงยมองคุณหนูตัวเองและเอ่ยถามว่าทำไมต้องทำน้ำตาลแบบนั้น เพลงมีนาได้แต่น้ำตาคลอเธอยังไม่ได้ทำอะไรน้ำตาล น้ำตาลเธอเสียหลักและลื่นล้มลงไปเองต่างหาก

"เรียกรถโรงพยาบาลเร็วน้ำตาลยังไม่ตาย" แม่บ้านพากันเอะอะโวยวายและให้คนขับรถพาน้ำตาลไปที่โรงพยาบาลส่วนเพลงมีนายังคงยืนอยู่ที่บันไดทำตัวไม่ถูกงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วมาก

เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง

เพลงมีนานั้นไม่ได้ออกมาหาเคเดย์ไม่รับโทรศัพท์ขังตัวอยู่ในห้องเห็นแต่ภาพน้ำตาลตกบันไดกลัวว่าน้ำตาลจะเป็นอะไร แต่ก็ไม่ไปดูน้ำตาลที่โรงพยาบาลจนกระทั่งคุณเพลิงกลับมาที่บ้าน

"เพลงมีนาเปิดประตูให้กับเฮียเดี๋ยวนี้นะ" หมัดแน่นทุบเข้าที่ประตูห้องของน้องสาวบอกกับเธอให้เปิดประตูหลังจากที่รับรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว

"เฮีย" รีบพุ่งตัวเข้ากอดพี่ชายร้องไห้ฟูมฟายแต่ถูกพี่ชายนั้นจับเข้าที่ต้นแขนและผลักออก

"ทำไมถึงทำแบบนี้"

"ฮื่อๆเฮีย เพลงไม่ได้ตั้งใจเพลงไม่ได้ผลักน้ำตาลเลย" คุณเพลิงส่ายหน้าไปมาให้กับน้องสาว รับไม่ได้ในสิ่งที่น้องสาวนั้นทำ

"เฮียผิดหวังในตัวเพลงที่สุด ไปทำน้ำตาลทำไมรู้ไหมว่าตอนนี้น้ำตาลอาการโคม่าเป็นตายเท่ากันและถ้าน้ำตาลตายขึ้นมาเพลงนั่นแหละที่เป็นคนติดคุก" เพลงมีนาร้องไห้ฟูมฟายส่ายหน้าไปมาให้กับพี่ชาย

"ไม่ๆฮื่อๆเพลงไม่ได้เป็นคนผิดน้ำตาลื่นลงไปเอง"

"มันเกินไปแล้วเพลงมีนา เมื่อก่อนเพลงไม่ได้เป็นคนแบบนี้ ต้องหึงหวงและทำร้ายคนอื่นขนาดนี้เลยหรอเพลง ต่อให้เพลงหึงหวงมัน มันก็ไม่มีวันรักเพลงหรอกเพราะว่ามันรักใครไม่ได้"

"เฮีย" คุณเพลิงสะบัดแขนเพื่อให้น้องสาวปล่อยทั้งโมโหและก็โกรธน้องสาวแต่ยังควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้กลัวว่าจะพลาดพลั้งทำสิ่งไม่ดีและทำให้เพลงมีนาเตลิดไป

"พอเถอะนะอย่าเป็นแบบนี้เลยทุกวันนี้เฮียก็เหนื่อยมากพอแล้วทั้งงานทั้งเรื่อง....

"เรื่องของเพลงใช่ไหม ฮึก! เพลงทำให้เฮียเหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอเพลงเป็นน้องสาวที่แย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหม เฮียบอกว่าต่อให้มีพราวมุกเฮียก็รักเพลงเหมือนเดิมแต่ที่ผ่านมาแค่ไม่นานทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดจริงๆ ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ไปเฮียไม่ต้องดูแลเพลงแล้วนะ" เพลงมีนาเดินหนีพี่ชายตัวเองแต่ถูกคว้าแขนและดึงกลับ

"เพลงอย่าเป็นแบบนี้แค่นี้ก็วุ่นวายพอแล้ว"

"ใช่ไงเพลงมันวุ่นวาย ฮึก! ต่อจากนี้ไปก็ไม่ต้องมายุ่งกับเพลงปล่อยเพลงไปตามเวรตามกรรมเลย ปล่อย" เธอยกมือทั้งสองข้างผลักหน้าอกของพี่ชายออกจากตัวเอง รีบวิ่งออกจากบ้าน