ตอนที่ : 08 ควงสาว

ห้างสรรพสินค้า

หลังเลิกเรียนไม่รู้จะไปไหนฉันก็มาเดินเล่น แล้วดันมาเดินเล่นที่โซนของแบรนด์เนมซะด้วยนะ เงินก็ไม่มี แต่ดันอยากมาเดินเล่น ฉันไม่รู้จะไปที่ไหน ไม่รู้จะไปหาใคร อีกอย่างมันก็ไม่ใช่วันหยุดเสาร์อาทิตย์ด้วย

ก็แค่นักศึกษาที่ยังขอเงินเดือนจากพ่อแม่อยู่เลย ฉันคงต้องหางานพาร์ทไทม์ทำบ้างซะแล้วสิ

ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่นั้น ฉันก็ต้องชะงัก เมื่อได้เจอกับใครบางคน ที่ดันเดินมาจ๊ะเอ๋กันพอดี

"คุณเสือ..." ฉันพึมพำออกมาแผ่วเบา มองคนตรงหน้าอย่างงงๆ เข้ามากับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงที่สวยมากๆ และการแต่งตัวก็สวยสมหน้าตาด้วยแหละ

แต่ทำไมเขาถึงทำหน้าตาแบบนั้นกับฉันล่ะ ทำอย่างกับว่าไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ

"รู้จักเหรอคะ?" ผู้หญิงคนข้างๆ ถาม ถึงจะได้ยินไม่ชัด แต่ก็ได้ยินทุกคำ

"ไม่..." เป็นการตอบกลับแบบไร้เยื่อใยเอามากๆ แค่คำว่าไม่คำเดียว ทำไมถึงเล่นเอาหัวใจของฉันหล่นวูบไปเลยล่ะ

"รีบไปกันเถอะค่ะ ยังมีของอีกตั้งเยอะ ที่ฟ้าอยากได้"

"อืม..."

ทั้งสองคนพากันเดินออกไป เดินผ่านฉัน จนกระทั่งฉันเหมือนได้สติกลับมา ก็หันหลังกลับไปมอง เห็นพวกเขาสองคนยังเดินไปด้วยกันอยู่ และก็ไม่มีท่าทีว่าคุณเสือจะหันกลับมามองเลย

ไม่ยักจะรู้แฮะ ว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ด้วย ที่สำคัญควงกันไปไหนมาไหนแบบนี้ด้วย หรือว่าจะเป็นแฟนนะ แบบว่าเปิดเผยกันแล้ว

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ฉันสะบัดความคิดทั้งหมดออกจากสมอง ก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้น และนั่งรถกลับไปที่หอพักของตัวเอง

จนกระทั่งเวลาผ่านไป ช่วงหัวค่ำในวันเดียวกัน

ติ๊ง~

Tiger : มาหาฉัน

ฉันอ่าน แต่ไม่ได้ตอบกลับ เมินเฉยกับข้อความของเขาที่ส่งเข้ามา แต่ผ่านไปไม่ถึง 3 นาที ก็มีข้อความใหม่เข้ามาอีกครั้ง

Tiger : ฉันโอนเงินให้แล้ว รีบมา

คลิก~

09/10/65 19:35 บช.x-2345 เงินเข้า 10,000 คงเหลือ 20,589.90 บ.

เขาโอนเงินให้ฉันจริงๆ ด้วย ค่ารถที่ได้ รอบละหมื่นเลย ทั้งๆ ที่ค่ารถที่จ่ายจริงๆ ก็แค่หลักร้อย ฉันเองก็ไม่ได้คืนเขาหรอก ในเมื่อเขาไม่ได้ทวง ฉันก็ไม่เห็นต้องคืนเลย เก็บเอาไว้งั้นแหละ

ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไรกลับไปอีกครั้ง เขาก็มีผู้หญิงของเขาอยู่แล้วนี่ เห็นควงกันเมื่อตอนบ่าย ตกเย็นมากลับส่งข้อความให้ฉันไปหาเนี่ยนะ ผู้หญิงคนนั้นให้เอาไม่ถึงใจหรือยังไงกัน

Tiger : อ่านไม่ตอบ เธอต้องการอะไรจากฉันอีก?

ถึงจะเป็นข้อความ แต่ดูจากการพิมพ์แล้ว ฉันก็รู้ว่าเขากำลังไม่พอใจ เขาเคยบอกกับฉันว่าไม่มีใครกล้าเมินเขา หรือแม้กระทั่งจะเฉยชาใส่ก็ยังไม่มีใครกล้า แต่แล้วยังไงล่ะ ทำไมฉันต้องเป็นเหมือนกับคนอื่นด้วย

Tiger : ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมง มาถึงที่คอนโดของฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะตามไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย

ฉันอ่านข้อความแล้วก็ยิ้ม อยากมาก็มาสิ เพราะพรุ่งนี้ฉันไม่ได้มีคลาสเรียน เพราะอาจารย์เพิ่งจะแจ้งใน LINE กลุ่มว่ายกเลิกคลาสเรียน แสดงว่าพรุ่งนี้ฉันไม่ต้องไปไหนเลย นอนอยู่ที่หอสบายๆ ถึงเขาจะไปหาฉันที่มหาวิทยาลัย เขาก็ไม่เจอฉันอยู่ดี

หมั่นไส้อ่ะทำไมต้องไปเจอกันตอนอยู่ที่นั่นด้วย แล้วดูสายตาของเขาที่มองฉันสิ เหมือนคนไม่รู้จักกันเลยสักนิดเดียว ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งหมั่นไส้ หงุดหงิดจนบอกไม่ถูกเลย

ปล่อยให้เขาได้อยู่แบบนั้นไปนั่นแหละดีแล้ว

ครืด ครืด ครืด

โทรศัพท์ของฉันมีสายเรียกเข้าโทรเข้ามา ไม่ต้องเดาเลยว่าใครเป็นคนโทร หน้าจอแม้จะไม่ได้เมมชื่อเอาไว้ แต่ฉันก็จำเบอร์นี้ได้

ฉันปล่อยให้โทรศัพท์สั่นอยู่แบบนั้น ไม่รับสาย ข้อความก็อ่านแล้วไม่ตอบ ไม่สนใจ ฉันไม่รู้ว่าอาการแบบนี้มันคืออาการอะไร ฉันหึงเขาเหรอ ที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น

ฉันปล่อยให้เขาพยายามโทรอยู่แบบนั้น จนกระทั่งเขาถอดใจไม่โทรไม่ส่งข้อความมาอีกเลย

....................

วันถัดมา

หน้ามหาวิทยาลัย

มาเฟียหนุ่มจอดรถรออยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัย พร้อมกับสอดส่องสายตามอง เพื่อที่จะดูว่าหญิงสาวที่เขาพยายามติดต่อหาเมื่อคืนมาเรียนหรือเปล่า รอแล้วรออีก จนกระทั่งเกือบเที่ยง เขาลงมาจากรถ พร้อมกับจุดบุหรี่สูบอย่างใจเย็น

"นึกว่าใคร คุณนี่เอง มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ?"

"......" เขามองแต่ไม่ได้ตอบอะไร ที่ผ่านมามีผู้หญิงเข้าหาจนนับไม่ถ้วนแล้ว การที่มีผู้หญิงเข้าหาแบบนี้เขาไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเลย นอกจากผู้หญิงที่ทำเอาเขาหงุดหงิดอยู่เมื่อคืน

"ใจร้ายจังเลยนะคะ ฉันคุยด้วยอยู่นะ"

"หนึ่ง น้ำหนึ่งมาเรียนไหม?" ถามเสียงเรียบ และประโยคคำถามของเขาก็ทำเอาผู้หญิงที่เข้ามาทักทายมีอาการไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร

"จะไปสนใจทำไม ผู้หญิงคนนั้นซื่อบื้อจะตาย มีแต่คนรังเกียจ"

"ไม่ตอบก็ไปไกลๆ ไม่ได้อยากคุยด้วย"

ประโยคถัดมาพร้อมกับสีหน้าที่ดูหงุดหงิด ทำเอาหญิงสาวถึงกับหน้าซีดไปเลย

"วันนี้ไม่มาเรียนหรอกค่ะ อาจารย์ยกเลิกคลาส"

"จิ๊!" เขาดูหงุดหงิด ก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้น ขยี้ด้วยเท้า จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถ และขับออกไปทันที ไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่นั้นจะทำสีหน้ายังไง

เขาไม่ได้สนใจคนหน้าตาดี เพราะที่ผ่านมาคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาก็หน้าตาดีทั้งนั้น แต่คนที่ทำให้เขารู้สึกอยากเอาชนะ ก็คือเธอคนนั้น ยัยน้ำหนึ่งตัวแสบ!

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด~

( อือ~ ใครโทรมาแต่เช้า ) ปลายสายดูงัวเงีย เขาดีใจที่เธอรับสาย แต่ก็หงุดหงิดไม่น้อยเลย รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองถูกหลอกให้ไปรออยู่เกือบครึ่งวัน

"ฉันจะรอเธออยู่ที่หน้าหอพัก ถ้าเธอไม่ลงมา ฉันจะขึ้นไปหาเอง คนทั้งหอพักจะได้รู้ไปเลย!"

( หะ ห๊ะ! คุณเสือ! )

"เออฉันเอง! ฉันให้เวลาแค่สิบนาที ก่อนที่ฉันจะไปถึง คราวนี้ฉันพูดจริงทำจริง ไม่เล่นแล้วนะน้ำหนึ่ง"

( มาทำไมคะ มาทำอะไร!? ) ปลายสายถามด้วยอาการร้อนรน

"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง ว่าฉันไปทำอะไร"

( นะ หนึ่ง หนึ่งไม่ได้อยู่หอค่ะ หนึ่งกลับบ้าน พอดีมีธุระด่วน )

"คิดว่าจะโกหกคนอย่างฉันได้หรือไง ถ้าฉันไปถึงแล้วเธอยังไม่ลงมา ฉันจะขึ้นไปรับเธอเอง ฉันไม่ชอบพูดซ้ำสอง!"

มาเฟียหนุ่มรีบขับรถไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด ไม่นานนักก็มาถึงหน้าหอพักของเธอ เขารู้หมดทุกอย่างแหละ ว่าเธอพักอยู่ไหน และใช้ชีวิตยังไง แต่เรื่องในมหาวิทยาลัยเขาไม่รู้ก็เท่านั้นเอง

ปึก! ( เสียงปิดประตูรถ )

"เอ่อ..."

"ไหนว่ากลับบ้าน มีธุระที่บ้านไง ทำไมถึงลงมาหาฉันได้ล่ะ?" พูดเสียงเข้ม มองตาแข็ง เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอโกหก

"เอ่อ...คุณเสือมีอะไรกับหนึ่งเหรอคะ?"

"เมื่อคืนฉันทั้งส่งข้อความหา ทั้งโทรหา ทำไมเธอถึงไม่ตอบกลับ?" น้ำเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม

บรรยากาศมันเริ่มเย็นยะเยือกน่ากลัวซะแล้วสิ น้ำเสียงของเขา สายตาของเขา เสียงถอนหายใจ บวกกับเครื่องปรับอากาศเย็นๆ ทำเอาคนข้างๆ ขนลุกซู่ไปหมดเลย

"นะ หนึ่งหลับค่ะ"

"ฉันให้โอกาสเธอพูดอีกที เธอหลอกให้ฉันไปรออยู่ที่มหาวิทยาลัยอยู่ครึ่งวัน ฉันควรจะทำยังไงกับเธอดีน้ำหนึ่ง?"

"หนึ่งไม่ได้ให้คุณเสือไปรอนะคะ คุณเสือไปของคุณเสือเอง"

"ยอกย้อน!?"

"ปะ เปล่า แต่หนึ่งหมายถึง...หนึ่งไม่ได้บอกให้คุณเสือไปรอน่ะค่ะ"

"อ่านข้อความแต่ไม่ตอบกลับ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้หลับ ฉันให้เวลาคิดคำตอบใหม่ ระหว่างที่กำลังขับรถ ถึงคอนโดเมื่อไหร่ถ้าฉันยังไม่ได้คำตอบ โดนดีแน่!"