ฤทธิ์รักแม่ม่าย

จังหวัดภูเก็ต

“พี่พามว่ายังไงนะคะ” เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของเธอเมื่อสามีที่แต่งงานกันมากันมาไม่ถึงปีมาขอหย่าทั้งที่เธอสูญเสียทั้งลูกในท้องและพ่อแม่ที่จากไปเพราะอุบัติเหตุไล่ๆกันและยังมาถูกสามีบอกเลิกทำให้หัวใจสลาย

“อิ๋นก็รู้ว่าเราสองคนไปกันไม่ได้ และคุณแม่ของพี่ท่านบอกว่าถ้าเรายังอยู่ด้วยกันท่านจะตัดพี่ออกจากกองมรดกเพราะท่านรับไม่ได้ที่อิ๋นไม่ดูแลหลานของท่านจนทำให้แท้ง” พายัพพูดกับภรรยาอย่างเห็นแก่ตัวเพราะเขาต้องพึ่งพาพ่อแม่เรื่องเงินและตอนนี้วางแผนจะไปเรียนต่อต่างประเทศพร้อมกับผู้หญิงที่พ่อแม่เลือกให้ถึงแม้จะรักอรินดาแต่เขาก็รักตัวเองไม่อยากลำบากกัดก้อนเกลือกิน

“พี่พามอยากเลิกกับอิ๋นมากเหรอคะ” อรินดามองออกไปหน้าบ้านหลังใหญ่มีพื้นที่หนึ่งไร่กลางเมืองภูเก็ตที่พ่อแม่ของเขาซื้อให้ลูกชายเป็นเรือนหอตอนแต่งงานกับเธอที่เป็นแค่ลูกสาวของผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อดังของเมืองภูเก็ตเพราะเผลอมีความสัมพันธ์กันคืนงานเลี้ยงฉลองพายัพเรียนจบจนพลาดท่าตั้งท้องและทางพ่อแม่ของเธอก็จะเอาเรื่องหากไม่จัดการเรื่องงานแต่งงานให้สมเกียรติ ทำให้พ่อแม่ของพายัพซึ่งเป็นคนดังมีชื่อเสียงในเมืองภูเก็ตกลัวผู้คนจะนินทาให้อับอายก็จัดงานแต่งงานและสินสอดให้ตามที่ฝ่ายหญิงต้องการและสาเหตุนี้ทำให้ครอบครัวของเขาไม่ชอบเธอและตอนเธอแท้งลูกพวกเขาก็มีท่าทีดีใจอย่างออกนอกหน้าและแนะนำผู้หญิงคนใหม่ให้ลูกชายทันที

“พี่ว่าเราหย่ากันเถอะอิ๋น ถึงยังไงเราก็ไปไม่รอดหรอก” พายัพพูดขึ้นเพราะตอนนี้เขามีผู้หญิงคนใหม่ที่แม่แนะนำให้และมีฐานะท่าเทียมกันอีกอย่างเขาก็เบื่อความจืดชืดของอรินดาทั้งที่แต่งงานกันไม่ถึงปีและตอนนี้พ่อแม่ของอรินดาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถชนไปเมื่อสามเดือนก่อนพร้อมกับที่อรินดาแท้งลูกเพราะความเครียดและความสียใจที่พ่อแม่จากไปและตอนนี้เธอก็ดีขึ้นแล้วเขาไม่อยากยื้ออีกต่อไป

“ก็ได้ค่ะ ถ้าเราหย่ากันทรัพย์สินที่มีในชื่อของอิ๋น อิ๋นขอนะคะ ถ้าพี่พามตกลงก็นัดวันมาเลยค่ะ” ตอนนี้เธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วหย่ากันก็ดีจะได้จบไปและตอนนี้เธอเหลือตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องเพราะทุกคนโกรธที่เธอไม่แบ่งเงินที่ได้จากประกันชีวิตของพ่อแม่รวมถึงย่าที่เรียร้องจากเธอทั้งที่แบ่งให้แล้วแต่ไม่พอใจและอ้างว่าพ่อเป็นลูกชายของท่านพอเธอไม่ให้ตัดขาดความเป็นย่าหลาน

“ได้ งั้นพรุ่งนี้เราไปหย่ากันที่อำเภอและวันนี้พี่จะขนของออกจากบ้านหลังนี้” พายัพพูดกับภรรยาอย่างหมดเยื่อใยเพราะมีผู้หญิงคนใหม่และยังฟังคำยุยงจากแม่ทำให้เขาหมดรักอรินดาได้อย่างง่ายดายทั้งที่รักกันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนกระทั่งปีสี่ที่พลาดทำอรินดาท้อง

“อิ๋นขอถามพี่พามหน่อยได้มั้ยคะ”

“มีอะไรก็ถามมาได้เลย” พายัพพูดอย่างห่างเหินทั้งที่ผ่านมาเขาเข้าข้างอรินดามาตลอดและช่วงสองเดือนที่ผ่านมาเขาแทบไม่มานอนที่บ้านอ้างว่าอยู่เป็นเพื่อนแม่บ้างยายไม่สบายบ้างและติดงานบ้างแล้วแต่เขาจะหาข้องอ้างได้แต่ความจริงอยู่กับผู้หญิงคนใหม่

“พี่พามเคยรักอิ๋นบ้างมั้ยคะ”

“ไม่รู้สิ พี่รู้แค่ว่าตอนนั้นต้องรับผิดชอบอิ๋นไม่งั้นพ่อแม่ของอิ๋นจะเอาเรื่องแค่นั้นเอง” พายัพนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบภรรยา

“อิ๋นเข้าใจแล้วค่ะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันเวลาแปดโมงนะคะเราจะได้หย่ากันให้จบไป” อรินดาพูดเสียงสั่นด้วยความเสียใจเพราะเธอรักพายัพจริงๆถึงได้ยอมทุกอย่างและตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความจริงใจที่เธอมีให้เขานั้นมันสูญเปล่าเพราะเขาไม่เห็นค่าความรักของเธอ

“พี่ไม่อยากให้อิ๋นจมปลักอยู่กับพี่ และพี่ขอพูดตรงๆนะว่าตอนนี้พี่มีคนรักใหม่แล้วพี่อยากเคลียร์ตัวเองเพื่อให้ครอบครัวของเค้ายอมรับพี่” พายัพพูดกับอรินดาเพื่อให้เธอรู้ว่าเขาหมดรักเธอแล้วจริงๆ

“ขอบคุณนะคะที่ให้ความกระจ่างกับอิ๋น หวังว่าพี่พามจะมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือกนะคะ”

“พี่ไปนะ” พายัพไม่อยากมานั่งฟังอรินดาพูดและเห็นน้ำตาของเธอมันทำให้เขารู้สึกผิดแต่เขาได้ทำร้ายหัวใจเธอไปแล้วก็ให้จบกันเพียงเท่านี้ก็พอ

อรินดามองตามหลังสามีที่กำลังจะกลายเป็นอดีตไปด้วยความเสียใจและตอนนี้เธอก็เหลืออยู่ตัวคนเดียวพ่อแม่ก็จากไปแล้วทิ้งสมบัติและเงินประกันก้อนใหญ่ไว้ให้เธอแล้วจะทำยังไงกับชีวิตของตัวเองดีแล้วเธอก็กำจัดความเศร้าออกไปพยายามเข้มแข็งเพื่อเดินไปตามทางชีวิตของเธอที่จะเป็นเส้นขนานกับพายัพตลอดไป

วันถัดมา

อรินดาตื่นแต่เช้าก็อาบน้ำแต่งตัวสวยเดินทางไปที่ว่าการอำเภอด้วยรถยนต์คันเล็กคนเดียวและเจอแม่ของสามีพร้อมกับผู้หญิงคนใหม่ของสามีนั่งยิ้มหน้าระรื่นนั่งรอที่หน้าห้องของเจ้าหน้าที่ทั้งที่เธอกับพายัพยังไม่ได้หย่ากัน

“มองฉันทำไมเหรอแม่อิ๋น หรือว่าเปลี่ยนใจไม่ยอมหย่าหรือว่าอยากได้เงินฉันก็ให้เธอได้ของแค่หย่ากับตาพาม” คุณวิมาลาพูดกับลูกสะใภ้ที่เธอไม่ชอบแต่ต้องยอมรับไม่งั้นพ่อแม่ของอรินดาจะเอาเรื่องลูกชายของเธอ แต่ตอนนี้อรินดาไม่มีพ่อแม่แล้วและยังหัวอ่อนแค่เอาเงินฟาดหัวทุกอย่างก็จบง่ายๆ

“งั้นคุณวิมก็ลองเสนอมาสิคะว่าจะคุ้มกับลายเซ็นของฉันหรือเปล่า” อรินดาย้อนแม่สามีในเมื่อเสนอมาเธอก็สนองและเงินใครจะไม่อยากได้และตอนนี้เธอไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรแล้วทุกคนในครอบครัวของเขาตราหน้าเธอว่าเป็นผู้หญิงหิวเงิน

“สักห้าล้านเป็นไง เธอก็ได้บ้านไปแล้วด้วย”

“สิบล้านค่ะ”

“มันจะมากเกินไปแล้วนะแม่อิ๋น แค่ห้าล้านก็มากพอแล้วไม่รู้ว่าแกไปเลือกผู้หญิงหน้าเงินคนนี้ได้ยังไง”

“หรือฉันฟ้องหย่าและฟ้องชู้ดีคะ”

“อิ๋น ไหนเราคุยกันแล้วไงว่าจะหย่ากันและอิ๋นก็ได้บ้านได้รถและเครื่องประดับไปหมดแล้วนี่ อย่ากลับกลอกสิ” พายัพท้วงภรรยาที่กลับคำ

“ก็อิ๋นหน้าเงินไงคะ ถ้าไม่ได้ก็ไม่หย่าและจะฟ้องจริงๆด้วยค่ะ” อรินดาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดในเมื่อพวกเขาว่าเธอหน้าเงินก็ทำให้เหมือนเขาว่าไปเลยเพราะชีวิตของเธอต้องดำเนินต่อไปและเรื่องเงินมันจำเป็นต้องใช้และเธอไม่ใช่ผู้หญิงหน้าโง่ปล่อยให้สามีสวมเขาแต่เพราะรักและตอนนี้เธอตัดเขาออกไปจากหัวใจแล้วแม้จะเจ็บแต่เธอสัญญากับตัวเองว่าจะก้าวเดินไปข้างหน้ามีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้ให้ได้

“ก็ได้แม่อิ๋น เงินแค่นี้เพื่อลูกชายของฉันจะได้” คุณวิมาลายอมจ่ายเงินเพื่อให้เรื่องของลูกชายจบกับอรินดา

“ขอเป็นเช็คเงินสดนะคะ”

“แม่อิ๋น..” คุณวิมาลามองอรินดาด้วยความไม่พอใจแต่เพื่อความสุขของลูกชายกับผู้หญิงที่มีฐานะเท่าเทียมกันและเหมาะสมคู่ควรกันเธอยอมจ่าย

“จ่ายไปเถอะค่ะคุณแม่ เงินแค่นี้เองค่ะ” สาวินีพูดแล้วแบะปากใส่อรินดาอย่างดูถูก

“จ้ะหนูตาล” คุณวิมาลาพูดจบก็ล้วงกระเป๋าหยิบเช็คออกมาเขียนให้อรินดา “เอาไปแล้วก็รีบไปหย่าซะจะได้จบๆกันไปเสียที”

“ขอบคุณค่ะ ไปสิคะพี่พามอยากมีอิสระมากไม่ใช่เหรอคะ” อรินดาพูดกับสามีที่กำลังจะกลายเป็นอดีตในอีกไม่กี่นาที

พายัพมองอรินดาที่เปลี่ยนไปกลายเป็นผู้หญิงหิวเงินเหมือนที่พ่อแม่และญาติของเขาพูดว่าอรินดาตั้งใจจับเขาเพราะมีเงินมากกว่าจะรักเขาจริง “ไปสิจะได้จบกัน” พายัพพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องก่อน

อรินดาเดินตามหลังสามีด้วยสีหน้าเรียบเฉยตอนนี้เธอหมดเวลาเสียใจแล้วหลังจากนี้เธอต้องมีชีวิตที่ดีมีความสุขให้ได้และลืมเรื่องราวทั้งหมดไปซะทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ไม่มีใครรู้จักเธอนอกจากเพื่อนสนิทสองสามคนและพวกเขายังไม่รู้เรื่องเธอจะหย่ากับสามี

หลังจากเซ็นใบหย่าแล้วอรินดาก็เดินออกไปจากห้องเป็นคนแรกส่วนที่เหลือก็ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันเพราะตอนนี้กลายเป็นอดีตไปแล้วจึงกลับบ้านเพราะเธอได้คิดและวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าจะขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่กรุงเทพยังไงเธอก็มีเพื่อนอยู่ที่นั่นก่อนจะแวะเอาเช็คไปขึ้นเงินอย่างน้อยเธอก็ไม่ลำบากเพราะจำนวนเงินในบัญชีของเธอมากพอจะทำให้มีชีวิตเธอไม่ลำบาก