ฤดูรักไร่เหมันต์

ตอนที่ 1

ดื้อ

ลุลาคุณหนูลูกสาวคนเดียวของอธิบดีคนดัง เธอโตมากับการโดนตามใจ เพราะบิดาของเธอ รอคอยการมีลูกมานานเกือบสิบปี พอมีเธอขึ้นมา จรูญจึงรักและดูแลเธออย่างแก้วตาดวงใจ อยากได้อะไรต้องได้ แหมแต่จันทร์จิราเป็นแม่แท้ ๆ ยังไม่กล้าขัดใจเลย

จรูญเป็นฝ่ายตามใจลูก แต่ลุลากลับไม่เคยกลัวเขา เธอกลัวจันทร์จิรามากกว่า เธอจะเข้าหาพ่อก็ต่อเมื่อต้องการอะไรหรือโดนใครขัดใจเท่านั้น

ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อลุลาสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในคณะคหกรรมซึ่งคนเป็นพ่อไม่เห็นด้วยและพยายามทั้งข้อร้องและบังคับแต่ก็ไม่มีผล

“ลุลาขอเรียนที่ชอบเถอะค่ะ คุณพ่อก็รู้ว่าลูกไม่ได้เป็นคนเรียนเก่ง ถ้ายิ่งไปเรียนที่ไม่ชอบอีกมีหวังไม่จบแน่ ๆ ”

จรูญพูดจนไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เขาได้แต่นั่งทำท่าทางเสียใจเพื่อหวังว่าลูกสาวของเขาจะเห็นใจเขาบ้าง แต่มันกลับไม่ได้ผล

จันทร์จิราได้แต่ปลอบใจสามี เพราะเธอรู้ว่าที่ลุลาไม่ฟังใครแบบนี้ก็เป็นเพราะตัวสามีเธอเองที่ตามใจมาตลอด

“ให้ลูกเรียนที่เธอชอบดีแล้วค่ะ เพราะถ้าลุลายอมทำตามใจเราแต่สุดท้ายเรียนไม่จบเราจะเสียใจยิ่งกว่า บางครั้งการเรียนคหกรรมก็อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิดก็ได้ อย่าคิดมากนะคะ”

จรูญมองลูกสาวตั้งแต่เข้าปีหนึ่งจนตอนนี้เธออยู่ปีสามแล้ว ไม่มีวันไหนที่ลูกสาวของเขาไม่มีความสุขเลย ลุลาจะมีขนมและของกินของประเทศต่างมาฝากพ่อกับแม่เสมอ ซึ่งก็เป็นฝีมือการทำของเธอเองทั้งนั้น

“อร่อยมากเลย ไว้วันหลังพ่อประชุม จ้างลุลาจัดเบรกให้พ่อดีกว่า”

จรูญส่งเสริมลูกสาว เพราะอยากให้คนในกระทรวงได้ชิมฝีมือของลูกสาว เพราะเขาตั้งใจว่าถ้าลุลาเรียนจบจะให้ไปทำงานฝ่ายอาหารที่กระทรวง

วันที่จรูญรอคอยก็มาถึง ในที่สุดยอดดวงใจของเขาก็เรียนจบคนเป็นพ่อจึงตัดสินใจที่จะพูดเรื่องเส้นทางชีวิตต่อจากนี้กับลูกสาว

“ลุลาลูกอยากจะเรียนต่อปริญญาโทไหม พ่อจะส่งไปเรียนที่เมืองนอก จะได้กลับมาเป็นเชฟดังไปเลย”

“คงไม่ไปค่ะคุณพ่อ ลุลาว่าจะหาเรียนต่อที่เมืองไทยเรียนแบบเป็นคอร์สสั้น ๆ ก็พอค่ะ ลุลาว่าจะไปสมัครงานตามร้านกาแฟดัง ๆ ที่เขามีขนมขายเพื่อเก็บประสบการณ์ ไว้พร้อมเมื่อไหร่ก็จะเปิดร้านเป็นของตัวเอง”

จรูญเริ่มมีสีหน้าตึงเครียดทันที เมื่อรู้ว่าลูกสาวของเขาทำท่า จะเลือกทางเดินให้กับชีวิตเองอีกแล้ว

“ลุลาพ่อตามใจลูกมาตลอดตั้งแต่ลูกเกิด พ่อขอนะครั้งนี้ ลูกต้องไปทำงานในกระทรวงกับพ่อ เพราะพ่อจะได้หาทางบรรจุลูกเข้าเป็นข้าราชการก่อนที่พ่อจะเกษียณอย่างน้อยลูกจะได้มีอาชีพที่มั่นคง แล้วถ้าอยากเปิดร้านค่อยว่ากัน”

จันทร์จิรายืนฟังพ่อลูกคุยกันอยู่ห่าง ๆ โดยที่เธอเลือกที่จะไม่เข้ามา อยากรู้ว่าลูกสาวจะดื้อกับบิดาอีกไหม

“คุณพ่อคะ ลุลาเกลียดที่สุดเลยระบบเส้นสายและที่สำคัญลูกไม่ชอบการเป็นข้าราชการ มันมั่นคงแต่มันคือการย่ำอยู่กับที่ ลูกอยากหาประสบการณ์และสุดท้ายคือลูกอยากเป็นเจ้านายตัวเอง”